Anne olmak isteyen bir kadın için, anne olamamak demek; baktığın her bebekte yüreğinin kalması demek…
Geceleri uyanıp sabaha kadar senden sonra evlenip, senden önce çocuk sahibi olanları saymak demek…
Hiç sebep yokken iki de bir ‘belki hamileyimdir’ deyip gidip test yaptırmak demek…
Her test için gittiğinde seni gören sağlık personelinin sana acıyarak bakması demek…
Gördüğün hamile kadınlara gözlerinin takılıp kalması, nazarının değeceğinden korkup bir sürü dua etmek demek…
Çocuk tedavisi görürken ‘ben kısır mıyım, neden ben burada tedavi görüyorum’ diye gözyaşı dökmek demek…
Aşılanıp aşılanıp düş kırıklığına düşmek demek…
Etrafındaki yakınlarının, komşularının, büyüklerinin durmadan ‘çocuk yok mu?’ diye sorup, yaranı kanatması demek…
Türbelere gidip “Rabbim burada yatanın yüzü suyu hürmetine hayırlı, sağlıklı bir evlat nasip et” diye gözyaşlarıyla dua etmek demek…
Yastığı karnına koyup gizli gizli aynada kendini seyretmek demek…
Aynada kendini seyrederken yakalandığın eşine karşı mahcup olup, saatlerce ağlamak demek…
Doğmamış çocuğun için her gün mektuplar yazmak, ‘hadi gel artık tükeniyorum’ diye yalvarmak demek…
Anne olmak isteyip de anne olamamak demek; kendini yarım kalmış, eksik bırakılmış, unutulmuş hissetmek demek…
Bunları çok iyi biliyorum ben, çünkü küçük kurbağam için tam 7 yıl hasretle bekledim.
Yıllarca bekleyip anne olabilmek demekse; gülümseyerek ölmek ve yavrunla yeniden doğabilmek demek…
Çocuk sahibi olmak isteyip de olamayan tüm annelerimize, ne olur umut etmekten vazgeçmeyin demek istiyorum ve herkese sevgilerimi gönderiyorum…
kkda bir arkadaşımız bunu paylaşmış nasıl anlatmış bizi .gözyaşlarıyla okudum sizlerle paylaşmak istedim .off gerçekten ne zormuş anne olamamak
