Aynen bu ikilemi bende çok yaşıyorum. Geçenlerde bir iş görüşmesine gittim ailede kriz yaşandı, çocuk nolacakmış kreşe alışmaşsa yapamazsa, kreşe nasıl götüreceksin nasıl getireceksin c.tesi çalışırsan kreşler tatil falan hepsini birden düşündükçe içim içimi yedi kafamçokkarıştı
Çocuğunuzun ilk yıllarında gönüllü olarak bakacak anane babaane veya başka bir aile efradı varsa amenna, kreşler bile Milli eğitime bağlı resmi tatil günleri ve c.tesileri kapalı oluyor illaki bir yardımcı olacak birinin olması lazım.
Diyelim ki çocuk öyle böyle büyüdü okula gidiyor okul sabahtan akşama kadar değil ki okul dışında evde yalnız kalıp sizin dönüşünüzü mü bekleyecek yine bir yardımcı lazım.
Sabah 8 akşam 5 mesai saatlerinde resmi tatil ve c.tesi günleri çalışılmayan bir iş en ideali bir kadın için. O da devlet dailerinde var. Memur olmak atanmak da çok zor :sm_confused:
ben devlet memuru değilim, özel sektördeyim. Ama 8-5 çalışıyorum.
Her yaz 1 ay kızımla geçiririm. 1 ay yaz okuluna gider.
Okulu tam gün, kolej çünkü.
Ev işi yapmam, aylıklı bir ablamız var. Yemekleri de çok güzeldir, zaten o yüzden vazgeçemem o ablamızdan. yoksa daha genç biri daha fazla işimi görebilirdi.
hafta sonu kocam ve kızım için özel olarak ben yemek yaparım.. Ben pişirirsem, eşim sofrayı kurar. Birimiz iş yaparken, diğerimiz asla yan gelip yatmayız.
Akşam 17:30 da kızımla buluşmuş oluruz, okuldan muhakkak kendim alırım.
Ders, aktivite ile güzel bir akşam geçiririz. Hafta sonlarını kesinlikle üçümüz birlikte geçiririz. Ne misafir isterim, ne kendim ev oturmasına giderim. Ne ben ne eşim sevmeyiz böyle şeyler.
Birbirimize yeterince zaman ayırdığımızı ve çocuğumuzun da bu yuvada manevi tatmin bulabildiğini düşünüyorum.