Ne Yapmaliyim

E

EU1

Ziyaretçi
herkeze selamlar,
offf yaaaa nerden başlayacağımı bilemiyorum. aslında çocukluğuma inip ordan ele alınmalıyım belki de. bir takım ufak fiziksel sorunlar, ailevi baskılar nedeni ile içine kapanık, asosyal bir çocukluk ve gençlik geçirdim. bu durumda kendimi derslere ve okumaya verip güzel bir meslek kazandım. derken üniversite bitti ve iş hayatına başladım. ama bu asosyalliğin etkisi ile kimseyle konuşmayan, hiç arkadaşı olmayan tek sosyal yaşantısı anne-babası ile birlikte birşeyler yapmak olan bir kişiydim. sürekli zayıflayıp, kilo alan yeme problemleri olan, herşeye hemencecik ağlayıveren sorunlu bir kişilik haline gelmiştim. 30 yaşına kadar doğru düzgün erkek arkadaşı olmayan, bir ilişki yaşamayan ben geçen yaz başı internette hayatımın adamı ile karşılaştım. görür görmez aşık olmuştum, inanılmaz bana rüya gibi görünse de çıkmaya başlamıştık ve daha bir ay olmadan evlenme teklifi almıştım. rüyada gibiydim ama bu rüyanın biteceği korkusu ile de sürekli huzursuz ve ağlamaklıydım. beni bırakabileceği korkusuna rağmen bilmek hakkıdır diye en ufak detaya kadar tüm çocukluğumu tüm gençliğimi anlattım ona. onun için hiç bir sorun olmadığını tanrının beni ona sakladığını beni artık daha bile çok sediğini söyledi. ama ben yinede sürekli onun beni bırakıp gideceğini düşünüp sık sık ağlama krizlerine giriyordum. eşimin ise en dayanamadığı şey benim ağlamam. daha çıkarken bile ağlamayacağım konusunda bana söz verdirmişti.
derken tanıştıktan 7 ay sonra evlendik. evlendikten 1 ay sonra hamile olduğumu öğrendik. ikimizde çok istiyorduk çocuk sahibi olmayı ve çok mutluyduk. ama benim korkularım hala devam ediyordu. ben yine sık sık onun beni bırakıp gittiği ile ilgili kabuslar görüp ağlama krizlerine giriyordum. şu anda 8 aylık hamileyim ve hala aynı durumdayız. normal zamanlarda dünyanın en iyi en anlayışlı en sevecen kocası olan eşim ağladığım zamanlarda sanki kimlik değiştiriyor. o kadar ağır o kadar kırıcı konuşuyor ki anlatamam. o söylendikçe ben daha çok ağlıyorum, o ben ağladıkça daha çok söyleniyor. bunun hamilelikle alakalı olmadığı benim yalancılığım, dönekliğim, evlenmeden çönce ağlamama sözü verip onu kandırdığıma, böyle olacağını bilse benle evlenmeyeceğine kadar... ertesi günde o sözleri söylememiş gibi beni ne kadar sevdiğini söylüyor. o beni sevdiğini söyleyince ben yine ağlamaya başlıyorum sonra yine başa dönüyoruz.
biliyorum ağlayarak onu kendimden uzaklaştırıyorum ve belkide ölesiye korktuğum onu kaybetmeye hergün biraz daha yaklaşıyorum ama ağlamamı da durduramıyorum...
offf yaaa çok kötüyüm şimdi bunları yazarken bile ağlıyorum...

NE YAPMALIYIM SİZCE??
 
Vakit geçirmeden bir uzmandan yardım alın denizdengelen. Gideceğiniz uzman gerekirse, eşinizi de görmek isteyecektir. Zaman geçirmeyin.
Sağlıkla kalın,
 
mrb benimde soyle bı problemım var;erkek arkadasımla kav ga edınce cok sınırlenıyorum ve dırek ellerım tıtremeye baslıyo ve beynım uyusuyo hıcbısey yapmak ıstemıyorum kendıme hakim olamıyorum sızce ne yapmalıyım?
 
Merve, malum en sağlıklı çözüm erkek arkadaşınızla kavga etmemek. İletişim becerileri ile ilgili piyasada ulaşabiliceğiniz bir sürü yayın var. Önce iletişim becerinizi geliştirin ki, gerginlikte bile kendinizi doğru ifade edebilin.
Sağlıkla kalın,
 
X