- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Boşanmak
- Konu Sahibi elen17
- Başlangıç Tarihi
- 12 Temmuz 2006
- 1.155
- 19
- 48
Evet belki sevimli bir konu değil ama olmayan birşey de değil. Kadının yaşantısını nasıl devam ettireceği bulunduğu şartlarla ilgili. Okumuş olması, bir mesleğinin olması, maddi imkanları, bulunduğu şehir, hayata bakışı herşey onun boşanmadan sonraki hayatını etkileyecek faktörlerdir. Onun için kişiden kişiye değişen oldukça geniş de bir konu.
Boşanan anne ve baba, ne kadar da çocuğun bundan etkilenmemesi için uğraşsa da hep bişeyler eksik kalıyor.Bu eksiği maddi şeylerle kapatmaya çalışan anne-babalar da çok.Çocuk bunun farkına vardığında da doyumsuz yetişiyor.İstediği herşey önüne koyuluyor (sevgi dışında).
Annenin ve babanın ikinci evlilikleri yapması da olayı ayrı değiştiriyor.
Annenin ve babanın ikinci evlilikleri yapması da olayı ayrı değiştiriyor.
- 12 Temmuz 2006
- 2.066
- 66
bu konuyla ilgili buraya göz atabilirsiniz
Link Silinmiştir.
farklı durumlarda düşüncelerimiz deyişebilir,ayrıca bu topikte güzel konu
Link Silinmiştir.
- 9 Aralık 2006
- 74
- 0
Bu olayı canlı canlı yaşayan bir kadın olarak kendi hayatımdan örnekler verebilirim..
Erkekler için kolay bir av, hem cinsleriniz için potansiyel bir düşman oluveriyorsunuz bir anda.. Siz de değişen bir şey yok ama onlar görmek istediği gibi görüyor sizi..
Çocuğa gelince etkilenmedi demek koca bir yalan olur.. Tabii ki etkilendi hem de çok.. Üstelik hem babaya hem de bana düşkün bir kız olarak düşünün artık.. Burada iş çocuğun minimum zararla durumu atlatabilmesi.. Bunun için ne mi yaptık.. Ben ve eski eşim çocuğunu çok seven iki insan olarak hep birlikte yemeklere çıktık, gezdik , tozduk eskisi gibi birlikte olmaya özen gösterdik.. Birbirimiz hakkın da çocuğumuzu doldurmadık..
Ama elden daha fazlası gelmiyor.. Çocuk her zaman bizi bir arada görmek istiyor.. Aslında haksız da sayılmaz.. Her çocuk gibi bu onun doğal hakkı!..
Erkekler için kolay bir av, hem cinsleriniz için potansiyel bir düşman oluveriyorsunuz bir anda.. Siz de değişen bir şey yok ama onlar görmek istediği gibi görüyor sizi..
Çocuğa gelince etkilenmedi demek koca bir yalan olur.. Tabii ki etkilendi hem de çok.. Üstelik hem babaya hem de bana düşkün bir kız olarak düşünün artık.. Burada iş çocuğun minimum zararla durumu atlatabilmesi.. Bunun için ne mi yaptık.. Ben ve eski eşim çocuğunu çok seven iki insan olarak hep birlikte yemeklere çıktık, gezdik , tozduk eskisi gibi birlikte olmaya özen gösterdik.. Birbirimiz hakkın da çocuğumuzu doldurmadık..
Ama elden daha fazlası gelmiyor.. Çocuk her zaman bizi bir arada görmek istiyor.. Aslında haksız da sayılmaz.. Her çocuk gibi bu onun doğal hakkı!..
- 12 Temmuz 2006
- 122
- 1
- 51
Bu konuda haklısın. Ben de senelerce aynı mantıkla berbat bir evliliği çocuğuma hiçbirşey hissettirmemeye çalışarak devam ettirdim. Ancak oğlum 8 yaşına geldiğinde düzenimizin diğer aileler gibi olmadığını, babanın eve gelmeyişini, geldiği zaman kendisiyle ilgilenmemesini yadırgamaya ve bir süre sonra buna tepki vermeye başladı. Baktım ki oğlum artık ortak yaşadığımız evde mutsuz, zaten özünde bitmiş olan evliliğimi resmen bitirdim ve evden ayrıldım. Bu cümleleri kurarken, konuşulanla yaşananın çok farklı olduğunun üzerini çizmek isterim. Sonuçta benim de aynı amaç uğruna tam 10 yılım gitti. Dile çok kolay geliyor. Sonuçta mutsuz bir evlilikte çocuğu mutlu etmek çok daha zor bence.
Ben ayrılalı 2.5 sene oldu. Bizde ara sıra üçümüz ortak birşeyler yaparız. Oğlum düzenli olarak babasını görür. Tabiki bir takım psikolojik sorunlar oluyor. Bunları en aza indirmek için de birtakım yollar var ve bilinçli aileler olarak elimizden geleni yapıyoruz.
Gelelim konunun özüne...
Evet yaşanılan toplum çok önemli. Benim iyi bir işim, kaliteli bir çevrem ve öncesinde de sevgi ve saygı duyulan bir insan olduğum için çok zorluk yaşamadım. Ve erkek arkadaşlarımın eşlerine karşı da her zaman kendilerinden biri gibi yaklaştığım için gördüğüm kadarıyla kıskanılmadım. Tabiki gelir ve kültür seviyesi daha düşük toplumlarda büyük sıkıntılar olduğunu biliyorum.
Hatta çok modern insanlar arasında bile olabiliyor.
Öenmli olan kadının topluma kendini nasıl lanse ettiği ve nasıl davrandığı diye düşünüyorum. Ve karşısına çıkan olusuzluklarla da başedebilmeyi bilmeli...
Nihayetinde boşanan kadında toplumun bir parçası ve herkes bunu böyle kabul edenilmeli... Bazı dar görüşlü insanlar için çok zor olsa da...
Herkese sevgiler...
- 12 Temmuz 2006
- 154
- 2
- 46
evlilik kadar boşanmada olağan bi durum die düşünüyorum..
iki kişi birbirirni severek evleniyor..zamanla bazı şeyler değişiyor..
mutsuzluk ve huzursuzluk başlıyorsa o evliliği sürdürmekte ısrar etmenin bence bir anlamı yok..
özelliklede çocuklar için evlilik devamında ısrarcı olunmaması gerekir diye düşünüyorum..
çünkü mutsuz bir evde büyüyen çocugun ruh sağlığı ne kadar yerinde olabilir..
hiçkimse boşanma fikriyle evlenmez..eğer boşanılıyorsa bu doğru karardır..
allah herkesi evliliğinde mutlu etsin huzurunu kaçırmasın...
ben evimde mutsuzsam herseyden önce çocugumun ruhsal ve kişisel gelişimini düşündüğüm için boşanırdım..allah kimseye yaşakmasın tabiki..banada...
iki kişi birbirirni severek evleniyor..zamanla bazı şeyler değişiyor..
mutsuzluk ve huzursuzluk başlıyorsa o evliliği sürdürmekte ısrar etmenin bence bir anlamı yok..
özelliklede çocuklar için evlilik devamında ısrarcı olunmaması gerekir diye düşünüyorum..
çünkü mutsuz bir evde büyüyen çocugun ruh sağlığı ne kadar yerinde olabilir..
hiçkimse boşanma fikriyle evlenmez..eğer boşanılıyorsa bu doğru karardır..
allah herkesi evliliğinde mutlu etsin huzurunu kaçırmasın...
ben evimde mutsuzsam herseyden önce çocugumun ruhsal ve kişisel gelişimini düşündüğüm için boşanırdım..allah kimseye yaşakmasın tabiki..banada...
- 12 Temmuz 2006
- 2.066
- 66
bir olayı içinde yaşamadan kimse maddi manevi zor olan durumlarını bilemez arkadaşlar,aynı evde yaşayanda,ayrı evlerde yaşayandada farklı problemler oluyor,
diyelimki evlisiniz,görgünüz kültürünüz yerinde iyi bir aileden geldiniz,ve size iyi bir aile olduğunu savunan bir ahbabınız(bu ailede evli) aracılık yaptı evlendiniz,(evlenip aynı evi paylaşana kadar tanıyamazsınız)bir aylık evliyken olaylar patlamaya hepsi üstüste yaşanan felaketler zincirine dönüşen olaylar yaşamaya başladınız,eşiniz cezaevine girdi diyelim,bekarken karıştığı olay siz evlenince çıktı naparsınız,birde çocuğunuz oldu,adam uslanmadı 6 sene içinde 5sefer yine cezaevine girdi,siz ailenizin yanında çocuğunuzla beraber kalıyosunuz,çocuk bu durumu sever istermi,böyle bir baba çocuğuna ne verir,bu evlilikten ne hayır gelir
diyelimki çok sıkıntılar çektiniz dulsunuz,karşılaşmadığınız olay kalmadı,artık erkeklere güvenmiyorsunuz,sevgiye inancınız kalmamış sadece kendinizin ve çocuğunuzun geleceği için uğraşıyosunuz,özürlü (gözleri görmeyen)biriyle tanıştınız ve o insanında sahip çıkan kimsesi yok çalıştığını başkaları yiyiyor,sizinle evlenmek istedi evlenirmiydiniz,diyelimki evlendiniz,kul köle oldunuz,bebek gibi baktınız,ama adam namkör çıktı dışarıya sizi kötüleyip yüzünüze güldü,yemeğini siz yedirip tırnağını siz kesip (detaylı temizlik dahil)banyosunu siz yaptırıp,işine götürüp getiriyosunuz,çocuğunuzda yok,yalancılığıda var namkörlüğünün yanı sıra,evli kalırmıydınız
yada 10-15 senelik evlisiniz kocanız sabit bir işte çalışmıyor,evin çoğu yükü sizde 2 çocuğunuz var çekermiydiniz
hayat dışardan göründüğü kadar kolay deyil,evlenmeden beraber yaşamayı,yada evlilikten önce cinsellik nasıl savunulup,namuslu kalınılıyosa
boşanmak hatta boşandıktan sonra resmi yapılan evliliklerde bana göre çok doğal,herkes kendi hayatını yaşar
diyelimki evlisiniz,görgünüz kültürünüz yerinde iyi bir aileden geldiniz,ve size iyi bir aile olduğunu savunan bir ahbabınız(bu ailede evli) aracılık yaptı evlendiniz,(evlenip aynı evi paylaşana kadar tanıyamazsınız)bir aylık evliyken olaylar patlamaya hepsi üstüste yaşanan felaketler zincirine dönüşen olaylar yaşamaya başladınız,eşiniz cezaevine girdi diyelim,bekarken karıştığı olay siz evlenince çıktı naparsınız,birde çocuğunuz oldu,adam uslanmadı 6 sene içinde 5sefer yine cezaevine girdi,siz ailenizin yanında çocuğunuzla beraber kalıyosunuz,çocuk bu durumu sever istermi,böyle bir baba çocuğuna ne verir,bu evlilikten ne hayır gelir
diyelimki çok sıkıntılar çektiniz dulsunuz,karşılaşmadığınız olay kalmadı,artık erkeklere güvenmiyorsunuz,sevgiye inancınız kalmamış sadece kendinizin ve çocuğunuzun geleceği için uğraşıyosunuz,özürlü (gözleri görmeyen)biriyle tanıştınız ve o insanında sahip çıkan kimsesi yok çalıştığını başkaları yiyiyor,sizinle evlenmek istedi evlenirmiydiniz,diyelimki evlendiniz,kul köle oldunuz,bebek gibi baktınız,ama adam namkör çıktı dışarıya sizi kötüleyip yüzünüze güldü,yemeğini siz yedirip tırnağını siz kesip (detaylı temizlik dahil)banyosunu siz yaptırıp,işine götürüp getiriyosunuz,çocuğunuzda yok,yalancılığıda var namkörlüğünün yanı sıra,evli kalırmıydınız
yada 10-15 senelik evlisiniz kocanız sabit bir işte çalışmıyor,evin çoğu yükü sizde 2 çocuğunuz var çekermiydiniz
hayat dışardan göründüğü kadar kolay deyil,evlenmeden beraber yaşamayı,yada evlilikten önce cinsellik nasıl savunulup,namuslu kalınılıyosa
boşanmak hatta boşandıktan sonra resmi yapılan evliliklerde bana göre çok doğal,herkes kendi hayatını yaşar
Evet sevgili yaren_76 görüşlerine katılıyorum.Mutsuz bir evlilik boşanmaktan daha kötü ve aile kurumuyla cpcuga daha fazla zarar veren bir olay.
ama en zoru da severken ayrılmak zorunda kalmak olsa gerek.İnsanların elinde olmayan sebeplerden dolatyı (seninde yazdıgın bazı örneklerde oldugu gibi) beraberlikler evlilikler bitebiliyor.
Allah herkese hayırlısını versin inşallah
Mutlu evlilikler diliyorum hepinize.
VE SEVGİLİ ARKADAŞLAR LÜTFEN SEVDİĞİNİZ BİRİNİ BULDUGUNUZ ZAMAN HEMEN PES ETMEYİN.kOLLARINIZDAN UÇUP GİTMESİNE MÜSADE ETMEYİN.
SAVAŞIN......SEVİN...YARINA SAĞ ÇIKACAĞIMIZIN BELLİ OLMADIĞI ŞU DÜNYADA DA LÜTFEN KENDİNİZİ ÇOK ÜZMEYİN....
- 12 Temmuz 2006
- 4
- 0
Merhaba
Bosanmis ve kendi ayaklari üzerinde durabilen biri olarak bir yorum getirmek istedim. Zayif olmayi birine sirtimi dayamadan yasamayi öncelikle kendime ilke sectim. Ne olursa olsun birgün yanliz kalirsam bu islerin üstesinden gelmeliyim diye her konuda kendimi gelistirip arastirmaya gayret ederim. Öyle yaptimki beni kadinim diye ezmeye calisan cocuklarimin gelecegi ile oynamaya kalkan bir kocayada kafa tutabildim. Kadinlar sizlere sesleniyorum. Ister ev kadini olun ister calisan bir kadin dünyadan kanunlardan bi haber yasamayin. Erkeklerin en büyük korkulari herzaman akilli kafasi calisan kadinlardir. Biz kadinlarinda en büyük silahi akil ve bilgi olmali.
Hepinizi Öpüyorum!!!!
Bosanmis ve kendi ayaklari üzerinde durabilen biri olarak bir yorum getirmek istedim. Zayif olmayi birine sirtimi dayamadan yasamayi öncelikle kendime ilke sectim. Ne olursa olsun birgün yanliz kalirsam bu islerin üstesinden gelmeliyim diye her konuda kendimi gelistirip arastirmaya gayret ederim. Öyle yaptimki beni kadinim diye ezmeye calisan cocuklarimin gelecegi ile oynamaya kalkan bir kocayada kafa tutabildim. Kadinlar sizlere sesleniyorum. Ister ev kadini olun ister calisan bir kadin dünyadan kanunlardan bi haber yasamayin. Erkeklerin en büyük korkulari herzaman akilli kafasi calisan kadinlardir. Biz kadinlarinda en büyük silahi akil ve bilgi olmali.
Hepinizi Öpüyorum!!!!
E
EU2
Ziyaretçi
bende bir bucuk senden beri ayrildim ve az kaldi bosanacam
tabiki cocuklarimda üzülüyor üzüldüler ama bilmedikleri bir durum deyil alismislardi zaten babalarinin gamsizligna ilgisisligne
ben belki almanyada yasiyorum diye maddi sikintilar cekmedim (gerci türkiyedede yasasam cekmem cünki kendime güveniyorum calisirim hirsliyim mesleigim de var zaten hep ben cocuklarima bakardim o sadece para veriridi oda cani nasil isterse o derece bizleri düsünmezdi bile yani gamsizligiinin yaninda birde maddiyat sikitilara sokmutu beni ailesinin yüzünden )
cok seviyor cocuklarini bunu biliyorum ama simdi bunun farkina vardi
simdi daha cok ilgileniyor gibi gibi oda isine nasil gelirse
biz suan iyi anlasiyoruz arkadas gibi olduk gibi ama benden kaynaklaniyor
ben kavga ve gürültü istemiyorum yoruldum artik
birde bir gercek var
ne o benim hayatimdan gide bilir
ne ben onun hayatindan gide bilirim öyle bir lüxsümüz yok illerde oda bir evlilik yapsa bende yapsam o benim herzaman cocuklarimin babasi dir
hersey kismet dir evlenmek te ayrilmakta
ben 11 sene bekledim bizimle daha bir ilgilenmesini ama o herzaman kendini isini ve ailesini düsündü
bende diyorumki ben 33 yasindayim ve kendimi seviyorum onun icin yanliz karlirim ve sinirleerim bozulmas ve sagligi olurum
allah cümlemis icin hayirlisini versin
tabiki cocuklarimda üzülüyor üzüldüler ama bilmedikleri bir durum deyil alismislardi zaten babalarinin gamsizligna ilgisisligne
ben belki almanyada yasiyorum diye maddi sikintilar cekmedim (gerci türkiyedede yasasam cekmem cünki kendime güveniyorum calisirim hirsliyim mesleigim de var zaten hep ben cocuklarima bakardim o sadece para veriridi oda cani nasil isterse o derece bizleri düsünmezdi bile yani gamsizligiinin yaninda birde maddiyat sikitilara sokmutu beni ailesinin yüzünden )
cok seviyor cocuklarini bunu biliyorum ama simdi bunun farkina vardi
simdi daha cok ilgileniyor gibi gibi oda isine nasil gelirse
biz suan iyi anlasiyoruz arkadas gibi olduk gibi ama benden kaynaklaniyor
ben kavga ve gürültü istemiyorum yoruldum artik
birde bir gercek var
ne o benim hayatimdan gide bilir
ne ben onun hayatindan gide bilirim öyle bir lüxsümüz yok illerde oda bir evlilik yapsa bende yapsam o benim herzaman cocuklarimin babasi dir
hersey kismet dir evlenmek te ayrilmakta
ben 11 sene bekledim bizimle daha bir ilgilenmesini ama o herzaman kendini isini ve ailesini düsündü
bende diyorumki ben 33 yasindayim ve kendimi seviyorum onun icin yanliz karlirim ve sinirleerim bozulmas ve sagligi olurum
allah cümlemis icin hayirlisini versin
- 23 Temmuz 2007
- 251
- 5
- 40
Merhaba arkadaşlar bende 4 aylık bir evliliğin ardından ayrılmaya karar verdim.Beni ne gibi zorlukların bekleyeceğini bilemiyorum ama tek bildiğim çok yanlış bir evlilik yapmış olmam.Ne hayallerle ,ne ümitlerle evlenmiştim.Ama olmadı ,yürümedi.Nişanlıyken benimle vakit geçirmek için can atan adam,evlendikten sonra hep ailesiyle beraber olmak istedi.Üzerimdeki baskı da cabası.Kısacası olmadı işte ,ben böyle bir hayata katlanamadım.1 haftadır annemde kalıyorum ve zerre kadar özlemiyorum o evi.İşin ilginç yanı günler geçtikçe eşimden daha bir soğuyor,daha bir uzaklaşıyorum.Acıdır ki sevgi de kalmamış içimde.Şimdi düşünüyorum ,yeniden sevebilirmiyim acaba,güvenebilirmiyim,yeniden evlenirmiyim?Bunları düşünmek için çok erken ama düşünmeden de edemiyorum.Evlilik bu muydu?Asla böyle değildir evlilik,en azından ben böyle hayal etmemiştim.Evliliği sevdiğin insanla herşeyi paylaşmak;acıyı ,üzüntüyü,sevinci,hayatı paylaşmak olarak düşünmüştüm hep.Oysa ki biz sadece aynı evi ve yatağı paylaşmıştık.Bu olmamalı dedim evlilik,insan eşiyle herşeyini paylaşmalı dedim.Bir o kadar da çekindim ,paylaşamadım.Sonuna geldik işte.O evden çıkarken arkama bile bakmadım,eşyalarımı toplarken gözlerim hiç dolmadı,kaçarcasına çıktım ve bir daha arkama bakmadım.Dönmemek üzere çıktım o kapıdan ve işte sonuna geldik.Günler geçtikçe seveceğim sandığım adamdan ,günler geçtikçe soğumaya başladım.Üzüldüğüm tek şey hayallerim,umutlarım,olan onlara oldu,yazık oldu.
- 15 Şubat 2007
- 327
- 12
Merhaba...
Yaklaşık 4 ay önce boşandım ve boşandığımda bebeğim henüz 3 aylıktı.Babası evden ayrıldığından beri onu görmeye gelmedi.Boşanmış olmayı,boşanmış kadının toplumumuzdaki yeri ve hayattaki zorluklarıyla ilgili hiç kafamı yormadım bile...Boşanmak bu evliliğin kaderi olmuştu artık yol yakınken döndüm bunu kabul etmek zorundayım.Toplumumuzda ister kabul eder ister etmez kendi keyifleri bilir ben boşandım o kadar,hayat belli bir süreden oluşuyor sonsuz değil malesef ve elimden geldiğince iyi geçirmeye çalışacağım toplumda bir yere kadar umrumda,kimseye zarar vermiyor olmamla ve iyi bir insan olduğumla yetinseler iyi olur...Zorluk kısmına gelince evliyken de zorluk çekiyoruz boşanınca hayat zaten zor...
Çocuk kısmına gelince..ömür boyu evladıma karşı vicdan azabı çekeceğim...Benim hatamın büyük bir kısmını hiç suçu yokken o da paylaşacak..Evet onu çok seveceğim,evet onun iyi bir hayatı olması için elimden geleni değil her zaman daha fazlasını yapacağım,bir gülüşü için istediğim bir sürü şeyden vazgeçeceğim,önce onun sağlığı önce onun geleceği olacak,ailemde her zaman onun yanında olacak..ama o hep bir yanı eksik kalacak..
Ve bu tamamiyle diyemesemde büyük bir kısmı benim düşüncesizliğim sonucu olacak..Bu çok büyük bir ceza..
Evet ayrıldık ama kızım için görüşüyoruz ya da babası düzenli olarak kızını görüyor cümleleri benim için ne büyük lüks bir bilseniz...
Ayrılmasaydım da bu tuhaf adamla evladımı yaşatmak zorunda kalacaktım.Tamam ben fedakarlığımı yapayım,kendimden geçeyim,evdeki dolap gibi birşey olayım..hiç sorun değil ben bu canlıyı dünyaya getirdiysem bunu ona borçluyum zaten.Ama bu ona gerçekten iyilik mi?O da büyüyecek,bir genç olacaktı.Psikolojisi bozuk birinden nasıl etkilenecekti?Ona da hakaret edip şiddet uygular mıydı?Hep kendi istediklerini uygulamasını ister miydi?Değişik tavır ve tiklerini ona da empoze eder miydi?Benim çocucuğum büyüynce nasıl bir birey olurdu?
Tercih meselesiydi ben tarttım ve bunu tercih ettim umarım başarılı olurum...
He tabi madem bu kadar çok biliyordun neden dünyaya getirdin sorusu da olabilir kafalarda..ıkimizinde tıbben çocuk yapması zordu.Bebeğim mucize gibi birşey oldu,yaşımda çok genç değildi ve kıyamadım..ıyi ki kıyamamışım...
Hepinize sevgiler ....
Yaklaşık 4 ay önce boşandım ve boşandığımda bebeğim henüz 3 aylıktı.Babası evden ayrıldığından beri onu görmeye gelmedi.Boşanmış olmayı,boşanmış kadının toplumumuzdaki yeri ve hayattaki zorluklarıyla ilgili hiç kafamı yormadım bile...Boşanmak bu evliliğin kaderi olmuştu artık yol yakınken döndüm bunu kabul etmek zorundayım.Toplumumuzda ister kabul eder ister etmez kendi keyifleri bilir ben boşandım o kadar,hayat belli bir süreden oluşuyor sonsuz değil malesef ve elimden geldiğince iyi geçirmeye çalışacağım toplumda bir yere kadar umrumda,kimseye zarar vermiyor olmamla ve iyi bir insan olduğumla yetinseler iyi olur...Zorluk kısmına gelince evliyken de zorluk çekiyoruz boşanınca hayat zaten zor...
Çocuk kısmına gelince..ömür boyu evladıma karşı vicdan azabı çekeceğim...Benim hatamın büyük bir kısmını hiç suçu yokken o da paylaşacak..Evet onu çok seveceğim,evet onun iyi bir hayatı olması için elimden geleni değil her zaman daha fazlasını yapacağım,bir gülüşü için istediğim bir sürü şeyden vazgeçeceğim,önce onun sağlığı önce onun geleceği olacak,ailemde her zaman onun yanında olacak..ama o hep bir yanı eksik kalacak..
Ve bu tamamiyle diyemesemde büyük bir kısmı benim düşüncesizliğim sonucu olacak..Bu çok büyük bir ceza..
Evet ayrıldık ama kızım için görüşüyoruz ya da babası düzenli olarak kızını görüyor cümleleri benim için ne büyük lüks bir bilseniz...
Ayrılmasaydım da bu tuhaf adamla evladımı yaşatmak zorunda kalacaktım.Tamam ben fedakarlığımı yapayım,kendimden geçeyim,evdeki dolap gibi birşey olayım..hiç sorun değil ben bu canlıyı dünyaya getirdiysem bunu ona borçluyum zaten.Ama bu ona gerçekten iyilik mi?O da büyüyecek,bir genç olacaktı.Psikolojisi bozuk birinden nasıl etkilenecekti?Ona da hakaret edip şiddet uygular mıydı?Hep kendi istediklerini uygulamasını ister miydi?Değişik tavır ve tiklerini ona da empoze eder miydi?Benim çocucuğum büyüynce nasıl bir birey olurdu?
Tercih meselesiydi ben tarttım ve bunu tercih ettim umarım başarılı olurum...
He tabi madem bu kadar çok biliyordun neden dünyaya getirdin sorusu da olabilir kafalarda..ıkimizinde tıbben çocuk yapması zordu.Bebeğim mucize gibi birşey oldu,yaşımda çok genç değildi ve kıyamadım..ıyi ki kıyamamışım...
Hepinize sevgiler ....
- 20 Ağustos 2009
- 2
- 0
- 43
merhaba,
senin icin cok zor olmali, kolay degil tabiki, bazi kirginliklar kavgalar falan affedilebilir ama dayak cok farkli bir sey...
Guzelim en dogru karar senin verecegin karardir ve bu gitmek veya kalmak olsada, eger bosanmak sa niyetin gelecekten hic korma sadece kendine guven, milletin dediklerini sakin ama sakin kafana takma onemli olan senin mutlulugun, hayatta bazen bencil olmayi bilmelisin.....
