Biraz uzun ama güzel yazı...

Mahallemizin en güzel kızıydı o sıralar
Adı meçhul
Yolda karşılaşırdık ara sıra
Bakamazdım kömür karası gözlerine
Beline kadar olan saçlarını savurarak geçerdi yanımdan
İçim giderdi…
Küçük bir çocuk oluverirdim
Çok garipti aslında
Kitaplarda okuduğum aşk gelmişti başıma
Mümkün müydü ki böyle bir şey
Aşık olmuştum işte ne gereği vardı
Anlamsız soruların
Utangaç bir delikanlıydım
Daha önce aşk nedir bilmezdim
Kalbim daha önce hiç böyle atmazdı
En büyük kavgalarım bile böyle heyecan vermezdi bana
İnce işlerden anlamazdım
Konuşamazdım ki onunla
Meçhul olanı hayatım yapamazdım ki
Cesaret işiydi aslında onu sevmek
Ona bakmak….
Geçen gün sahilde rastladım
O çok sevdiğim,bir bankta oturmuş
Uğruna canımı vereceğim gözyaşlarını gizlice akıtıyordu
Canı yanmıştı beli ki
Yaklaşamadım
Silemedim gözyaşlarını…
Ondan uzakta oturdum hafiften süzülüyordu gözyaşlarım
Canımın canı acıyordu
Yakıyordu içimde bir yerleri
Dayanamıyordum onu böyle görmeye
Az sonra sahil kenarına yaklaştı
Elinde birkaç şey vardı
Tek tek denize fırlatıyordu kurtulmak ister gibi
Belli ki canı yanmıştı
Ben onun için yanarken oda birileri için yanıyordu
Daha da acı veriyordu bu düşünce
Gözlerim karardı tek bir düşünce deli etmeye yetiyordu
O geriye kalanları atarken sahile
Bende umutlarımı fırlatıyordum en uzaklara
Biliyordum artık
Bu aşk bana haram
Benim olmayacak bir aşkın peşinden ne kadar koşa bilirim
Umutsuz bir aşkı gömüyorum onunla birlikte maziye
Yavaş yavaş uzaklaşıyordu başı öne eğik
Ardı sıra yürüyordum
Bir defa daha kafasını çevirip baktı denize
Son kez bakmıştı
Adımlarını daha da sıklaştırdı
Yetişmekte güçlük çekiyordum
Nihayet evine varmıştı
O kapıdan girerken umutlarım kapının dışında kalmıştı
Gece boyunca yürüdüm boynum bükük
Yeni bir gün daha doğmuştu
Onu görme telaşıyla apar topar yola koyuldu düşüncelerim
Görememiştim
Zor bir gün geçirdi ondandır dedim kendi kendime
1,2.3 derken bir iki haftadır göremiyordum
ve içim içimi yiyordu
bir haber alırım umuduyla evine yöneldim
mahallede kimse yoktu
biraz bekledikten sonra cesaretimi topladım ve zile bastım
aylardır aŞkımı söylemeye cesaret bulamadığım kızın kapısına gelmiştim nasıl bir cesaretti bu
kapıyı gözü yaşlı bir kadın açtı
şaşkınlıktan ne yapacağımı bilemedim
şey diye kekelemekten başka bir şey yapamadım bir süre
neden ağlıyorsunuz diye sorduğumda
kadının gözyaşları daha da artıyordu
bana onun gözyaşlarını hatırlatmıştı
kadın kızım intihar etti deyince
büyük bir şaşkınlık ve kederle yığılıvermiştim oraya
başım ellerim arasında
bir kez daha ona gözyaşlarımı akıtıyordum
o artık yoktu umutlarımla beraber o da gitmişti
art arda gelen bu gidişleri kaldıramıyordu yüreğim
kıyamadığım ölmüştü
zamansız girmişti aramıza ölüm
aşkımda zamansızdı zaten
kaba taslak aşkımı inşaa edemeden yıkıntılar arasında kalmıştım
YA RAB bana tek şunu söyle;
ordada CANIMIN CANI ACIYOR MU HALA...??

senağlamasenağlama