Panik Atak sorunu olanlar....

Merhaba arkadaşlar bende de var panik atak sanirim fakat ben o anlarda soğuk su ile abdest alıp cevsen okuyorum ve tevekkül etmeye çalışıyorum . Dua ediyorum. Kendim ile savaşıyorum .
 
37 yaşındayım,Kapıcı bır Baba ıle Ev hanımı bır annenın 6 cocugunun en küçüğü bendım.
bır ablam konsomatris olmuş bır abımse dolandırıcı oldu zart zurt cezaevıne gıren bırı cıktı öbür ablam kardeslerınden caldıgını kendı kocasına cocuklarına ıcıren gıydıren yedıren pıslıgın tekıydı...
,
, buyuk abım yanı dıger abım ıse kendı halınde ınşaat ustası sonradan askerıyede mekanıkten emeklı olan amcamın kızıyla evlenmıs coluk cocuk sahıbı basını sokacak kendı halınde bırı abım ızmır bornova köyunde bır ev yaptı ust katınada annemle babamı oturttu ..bense okudum abımın destegı bıraz oldu en azından arayıp hatırımı sordu baktım başımın caresıne Ankara Mımarlık'ta okurken evlendım bosandım bırde kucagımda bebek elımde dıplomam yalnız basıma pansıyon odasında düşünüp durdum ne yaparım nasıl iş bulurum kreşe bebegı versem kreş parası nereden bulacagım vs vs..

kısa surede sıgdırdıgım hayat genc oldugum ıcın kaldırabılıyordum,sımdı olsa yenıden onca -zorlugu cekebılırmıydım bılemıyorum. ...
bılınen buyuk bır kurumda stajyer olarak basladım 7 yıl calıstım ve baş Mimar oldum, bu arada babam kanserdı tedavısı vs herseyı ıle ben ılgılendım abımın durumu malumdu 4 cocuk bakıyordu garıbım.
derken babamı kaybettık ben amelıyatından cıkarken babamı gordugumde cok uzulmuştum kendı halındeydı garıbım..

kımseye zararı yoktu babamın..
annem ortalarda yoktu,Annem..Anne !!
ne vakıt anneme ıhtıyacımız olsa ortadan yok olurdu,ve annem paraya cok düşkündür,abıme tutmus ust katı ben alıcam benım ev degılmı dıye sormus .kı anneme para ver kapısında koyun kes senden hayırlısı yoktur onun ıcın hıc sormaz bu para nerden gelıyordur dıye..gurur şeref yokkı kadında..

babam öldukten sonra anneme her ay para cıkardım otomatık odeme talımatı ıle duzenlı 1000 ytl alıyordu benden ve devletten rahmetlı babamın emeklı maaşınıda alıyordu sıkıntı cekmesın dedım vıcdan yaptım hep aıle sevgısı goremedım ....benı sevsınler stedım gurur duysun benımle ona göre ben tuğlalarla ugraşan erkek işine elımın hamuru ıle karısan salagın tekıydım..

4 yıl sonra krız benıde vurdu ve ben işsiz kaldım arabam evıme hacız geldı Antalya'da yaşıyordum .


bır haftalıgına ızmıre gıttım ,kalacak yerım yoktu..

anneme dıyemedım başıma gelenlerı...


dedımkı zıyarete geldık yıllık ızındeyımdedım ama ..

kaldıgımızın ıkıncı haftası annemı mutfak kapısı eşiginde ogluma tükürükler saçarak nefretle azarlarken buldum..

ve o an oglumu alıp cekıp gıttım annem mısafır odasında oturdu kapıyı kapatıp cıkmamı bekledı..
yerı geldı el sahıp cıktı bana,aılem degıl,karsıyakada bır arkadasım aılesıyle yasıyordu onlarda kaldım ,arkadasım yerı geldı iş gorusmesıne gıderken arabasını verdı bırazda borc verdı iş aradım buldumda derken ev tuttum kullanılmış ev eşyası ama ucuzdu ıdare ederdı .


Depresyona gırmeye basladıgımı hıssettım bulanık görme -

. kafesım daralıyordu.sureklı ısyan modunda olmak göğüs daralması nefes alamıyorum dıye bır ınsan 5 defa doktora göğüs kafesım agrıyor dıye gıdermı ya Dr dıyorkı panık atak hayır baska şeyım vr benım dııyorum doktora.
bırseyler ters gıdıyordu anladım bunyemı tanırım normalde DR nedır bılmezdım ben arada bır dişçiye gıderdım hepsı o kadarcıktı..
halsızlık uyku modu asabıyet bıtmedı gıttı ...içe kapanma ısyan etmeler içten içe..mutfakta bıseylerın yerı degıstımı bagırmalar..hastalandım ..bunun farkındaydım..ben beynen hastalandım..

bır gun yıne uyku modunda kendımı bıraktım..işe gıtmedım..proje desen umurumda degıldı..ama cocugumun okul taksıdı ıcın o projeyı bıtırmem gereksede ben kalkamıyordum..beynımden sınyalı vucuda goturemıyordum bır turlu açıktımda..uyudum..

uyandıgımda bır koku duydugum an fırladım bırde baktım kucucuk oglum soganları dogramıs bıberlerı yumurtayıda kuramamıs tavadan taşmış bana menemen yapmaya calısıyor.

ben o gunden sonra depresyonda degılım hadı kızım ha gayret başarıcaksın yenılme pes etmek yok,dıye dıye kendımı böyle teskın ede ede bugunlere geldım..

ben çocuğum sayesınde bugun bu haldeyım..beynen saglıklıyım..
duygusal olmamaya kendıme söz verdım,ezdim,çiğnedim yerı geldı bırılerının ayagını kaydırdım..cunku o benımkını kaydıracaktı...
acımasız olmayı ögrendım..annemın benı yolmasına artık ızın vermedım adresım telefonumu bıle degıstırdım..
bır dahada annemı hıc aramadım..




.bır gun toplantıdayıız yabancı iş adamları var sunum yapıyoruz arkadasımla alman bır fabrıkatör mola arasında bır willa ınsaatı oldugunu benım ılgılenıp ılgılenmedıgımı bılmek ıstedıgını söyledı bende fırma elemanıyım extra proje almam yasak dedım..

o zaman dedı elımden bardagı aldı masaya koydu benımle gel sadece bana çalış ne kadar ıstersen maaş verırım dedı ..manyak sapıkmıdır nedır dedım ıcımden ..ama zamanla verdıgı emeklerden sabırdan zamandan anladımkı gercektende cıddıymıs evlenmek ıcın bır ınsan 2 yıl boyunca hıc usenmeden almanya turkıye arası her ay mekık dokurmu yahu.. bu Adam yaptı..defalarca söyledım bak ben normal degılım Psıkolojık sorunlarım var Asabıyım herşeyden once..benımle yapamazsın ben bu yuzden evlenmedım sırf..

sımdı guzel hersey ..
restaurantda tatılde hersey hos ama aynı evde yasamak baska dedım red ettım evlılıgı.. ıstese benden 10 tane dızer böyle yakışıklı mavı gozlu atletık uzun boylu bır adam ..bende harbı salagım ...
..ben hıc ıstemedım evlenmeyı oglum var dıye..evlılıgın gereksız bır kurum olduguna ınandım hep
oglum 18 yasına gırıyor sımdılerde .. oglumu nufusuna aldı eşim...
oglum şerefsız öz babasının kımlıgınden kurtuldu yanı sızın anlayacagınız
Ben şimdi-2 yıldır evlıyım ..

oglum sımdı Mühendıslık okuyor ve bızım fabrıkamızda calısıyor ..

Bir zamanların kapıcı kızı olan ben Almanya'ya sımdı kocaman bır fabrıkanın % 30 hıssedarıyım buyuk bır willada yaşıyorum,kendıme aıt bır Atölyem var bahçeme sera yaptırdım cıcekler en buyuk hobım oldu artık..sadece sevdıgım kısılerın projelerını alıyorum ,calısmaya mecbur degılım ama 4 tane kucuk kız cocugun koruma aılelıgını yapıyorum eşimle..
her ay duzenlı paralarını yatırıyorum.ve bızzat kontrol edıyorum durumlarını..bu arada Keman derslerıne basladım.


Almanya^nın önde gelen X Fabrikatör iş Adamının güzel eşi...dıye basın söz ediyor benden..Ama madalyonun öbür tarafını sadece ben biliyorum..!!


Biliyorum B.ktan bır hıkaye dınledınız..
Imza Bır yudum Insan

​


TE=elmacik;155720]Merhaba,

Bundan yaklaşık 3 yıll evvel annemi kollarımda kaybettim.Kanserdi. Çok savaştık çok mücadele ettik olmadı,kurtaramadık.Hayatım , bakış açım onun gidişiyle değişti.Dönem dönem umursamaz dönem dönem çok ince düşünen biri oldum.Fakat acımı doya doya yaşayamadım.Beni güçlü kararlı bilirdi aileden herkez.Ben sapasağlam görünmeliydimki onlar benden güç alsın toparlasın Ama olan bana oldu.Farketmeden hemde.Acımı yaşayamadım.Herhangi bi üzüntü durumunda ve beni bayağı üzen bir şeyse bu
resmen kriz yaşıyom daralıyorum, nefesim kesiliyor, ölüm korkusu başlıyor, bazende titriyorum ve korkunç üşüyorum.Kendimi boğalacak gibi hissedip üzerimdekiler parçalamk istiyorumElbisenin tenime dokunuşuna bile katlanamayım kendimi cama atıyom.Hava nekadar soğuk olursa olsun 10-20 dk arası nefes alamya çalışıyorum.ASTIMMI acep bu dedim.Doktora gitmedim.Sevmem gitmeyi.Çok samimi birkaç doktor arkadaşım var onlara sordum.Acını yaşayamadın çok sarsıldın dediler.Tedavi öneriyorlar elbet ama nedense hala gitmiyorum.Bu konuda paylaşımları ve çözümleri olan arkadaşlar varmı... Yazın lütfen...[/QUOTE]
 
Son düzenleme:
elmacik .!.:
Merhaba,

Bundan yaklaşık 3 yıll evvel annemi kollarımda kaybettim.Kanserdi. Çok savaştık çok mücadele ettik olmadı,kurtaramadık.Hayatım , bakış açım onun gidişiyle değişti.Dönem dönem umursamaz dönem dönem çok ince düşünen biri oldum.Fakat acımı doya doya yaşayamadım.Beni güçlü kararlı bilirdi aileden herkez.Ben sapasağlam görünmeliydimki onlar benden güç alsın toparlasın Ama olan bana oldu.Farketmeden hemde.Acımı yaşayamadım.Herhangi bi üzüntü durumunda ve beni bayağı üzen bir şeyse bu
resmen kriz yaşıyom daralıyorum, nefesim kesiliyor, ölüm korkusu başlıyor, bazende titriyorum ve korkunç üşüyorum.Kendimi boğalacak gibi hissedip üzerimdekiler parçalamk istiyorumElbisenin tenime dokunuşuna bile katlanamayım kendimi cama atıyom.Hava nekadar soğuk olursa olsun 10-20 dk arası nefes alamya çalışıyorum.ASTIMMI acep bu dedim.Doktora gitmedim.Sevmem gitmeyi.Çok samimi birkaç doktor arkadaşım var onlara sordum.Acını yaşayamadın çok sarsıldın dediler.Tedavi öneriyorlar elbet ama nedense hala gitmiyorum.Bu konuda paylaşımları ve çözümleri olan arkadaşlar varmı... Yazın lütfen...
Genişletmek için tıkla...

Allahım yardımcın olsun kardesim derman versin insallah
 
Özgüven eksikliği, Aşırı Heyecan, Asosyallik, utangaçlık, panik atak cinsel isteksizlik, vajinismus ve zevk alamama ve fobiler ile ilgili psikolojik sorunlara terapilerimizle son verebilirsiniz... [url=http://
 
Son düzenleyen: Moderatör:
selam cümleme nasıl başlıycamı bilmiyorum 30.hafta 5 günlük hamileyim gebeliğim başından beri bu siteyi takip ediyorum iyi,kötü mutlu neler neler okudum öğrendim şaşırdım herşey çok güzel giderken hayatımda 1 ay önce herşey karıştı eşim yanımda yoktu gebeliğimin başından bu yana sadece kızım vardı yanımda ve bir gün öksürükle uyandım ve boranşit ardından gebelik şekeri ardından kızımın rahatsızlığı birde yalnızlık derken ben 3 gece üst üste uyuyamadım ve saçma sapan şeyler düşünmeye başladım hayatın boşluğu,mutsuzluk ölüm,bebeğe nasıl bakıcam,neden yaışıyoruz ki ağlamalar korku endişe daha birsürü şeyler kalbimde çarpıntı midemde sanki bir yumruk ve iştahsızlık,ne yapıcamı bilmezken ablamda kalmaya karar verdim ve bi anda sıkıntılarım geçti derken 1 hafta sonra tekrar başladı ve hala devam ediyo kocam geldi ama artık nafile bende olan oldu piskiyatriye gittim ilaç yazabileceğini söledi ama korktum sonra başka doktora yönlendirdi ve terapiye başladık ilk gün iyi gibiydi ama yine aynı ve bu arada ablam bizde kalıyo çünkü onsuz yapamıyorum artık ve kadın dğm doktorum ilaç kullanmamı söledi antideprasan çünkü doğumdan sonrada artabilirmiş ve ben ne yapıcamı bilemiyorum ama ilacı aldım yinede başucuma koydum ara ara iyi oluyorum ama yinede mutsuzum herşeyden ilacı kullanmadım henüz garanti olsun diye aldım çok daralırsam ilacım var demek için ama ne yapıcam bilmiyorum ya doğumdan sonrada devam edcekse offf ve bu arada kilo verdim ama şimdi yemem biraz daha iyi bebeğin gelişim çok iyi dedi doktorum ama benim hevesim kalmadı sanki hazırlıklarıda durdurdum hiç bişey yapasım yok öylece bekliyo herşey daha bişey hazırlayamadım elim kolum kalkmıyor sanki bana yardım edin destek verin neolursunuz çok ihtiyacım var desteğinize lütfen uzun yazdım sıkılmadan okuyun neolur.....
 
Merhabalar,

ben 2 senedir panik bozukluk teşhisi ile tedavi görüyorum. Kesinlikle geçmeyecek bir şey değil inan bana. Hayatta inişler çıkışlar oluyor ve hamilelik tüm hormonların dengesinin değiştiği uzun bir dönem. Bu dönemde psikolojinizde inişler olması, kaygı, endişe, depresyon hisleri inanın çok normal. Bunlar zaman içerisinde düzene girecektir. Şimdiki anti-depresan ilaçların bebek ve anne üzerine hiçbir olumsuz etkisi yok. Bilin ki her şeyin bir çaresi var. Allah yeter ki dermansız dert vermesin. Benim hayatımda çok şükür olumlu gelişmeler güzel bir şekilde giderken ağır bir grip geçirdim. Hastaneye kaldırıldım ve bu bende tekrar kaygı, endişe ve ölüm düşüncelerini tetikledi. Şimdi kendimi gerçeklikten kopmuş ve aşırı umutsuz, endişeli hissediyorum. Dua ediyorum. Eminim senin durumun da geçecektir. Tedavi ile çok güzel sonuçlar alınıyor. Bebeğini düşün, onunla geçireceğin güzel günleri. Allah hepimize nasip etsin. Tez zamanda şifalar versin inşallah..

Allah'a emanet olun (bebeğinizle)
 
Bende de ölüm korkusu var. Endişe, kaygı, depersonalizasyon. Açıkçası her şey çok iyiydi son 1 yıldır ancak ağır bir grip ve ateşlenme, iş yerinde mobbing, hayatın stresi tekrarladı o kaygılı ruh hali. Bugün tekrar psikiyatristime gittim psikologtan da destek alıyorum. İlaçlarımı azaltmıştı. 15 gün citilizan 1 mg verd, tekrar. Aman doktor tavsiyesi olmadan almayın. Ve normal içtiğim Lustral'e devam dedi. Şunu düşün sana teselli vermiyorum. Bu dediklerin bende daha evvel de vardı ve geçti. Ancak tetikleyici bazı unsurlar sonucu tekrarladı. Nasıl iyileştiysem, şimdi de doktorlar ve ilaçlar sayesinde iyileşeceğiz Allah'ın izniyle. İstersen doktorumun ve psikoloğun adını veririm.

Acil Şifalar
 
Merhaba arkadaslar

Babamdada panik atak var, kac kere hastaneye götürdük kalp krizi geciriyo diye, ama kalbinde hic bi sey yok.
Bu ilk baslarda oluyodu. Simdi kac senedir ilaclar kullaniyo, onlari kullanmadigi Zaman agresiflesiyo, etrafina zarar veriyo. Ama bi kac senedir sürekli iciyo ve cok degisti:KK43: babam gitti sanki baska bi Adam geldi, bakislari bile yabanci...
 
Bende panik ataktan dolayı ilaç kullanıyorum. Hiçbir işlevsel bozuklugum olmamasına rağmen kendi kendime tansiyonumu 16 17 lere cıkarma potansiyeline sahibim. Ve oturdugum yerde kalp atışım sürekli 140 150ydi. Tamamen pskolojik kızlar kafada bitiyor aslında. Fakat çevrenizde panik atak olan varsa rahatlatmaya destek olmaya çalışın. Kendiniz panik ataksanız beyninize olumlu sinyaller gönderin olaylara iyi yönden bakın, mutlaka gün içinde kendinizi rahatlatmaya yönelik düşüncelere girin. Yapması zor olabilir ama bir yerden başlamak lazım gerçekten.

Herkese acil şifalar dilerim:KK42:
 
Ozellikle bu isin icinde oldugum icin aciklamak isterim. Psikoloji ogrencisi olmama ragmen bende panik atakla resmen 4 senedir ugrasiyorum. Suan bu hastalik o kadar yayginki hic telas yapmaya gerek yok bence cunku 10 kisiden 1 inde neredeyse var. Yasam kosullari nedeniyle stress ve travmalar ve olum korkusu tetikliyor. Panik hastasiyim diye ilaca sarilan arkadaslara tavsiyem xanax , atarax gibi agir ilaclarin etkisinden cok yan etkisi var o nedenle dikkatli kullanmaya dikkat edip bagimli hale gelmemeye ozen gosterelim. Ayrica ilac ne kadar da cozum olsa terapi de panik ataktan uzun sureli kurtulmaniza yardimci olacaktir . Panik atak icin nefes egzersizlerine goz atip atak sirasinda rahatlama saglayabilirsiniz , sevgiler
 
Aynısını yaşadım ne zor olduğunu biliyorum
namaz kılın tek çaresi bu.
ve bir daha yaşamayacaksınız inşallah (bana dua edersiniz geçince:KK1: )
kılıp da yaşayan var ise daha dikkatli ve huşu içinde kılmaya özen gösterin
 
Herkese merhabalar,Bana 17 yaşındayken panik atak teşhisi kondu.2-3 sene aynı psikiyatriste gittikten sonra aynı ilaçları kullanmaya devam ettim.Daha sonra birçok psikyartiste gittim ama ilaç değiştirme konusunda takıntılıyım çünkü ilaçları azalttiğımda veya degiştirdiğimde vücudumda çok şiddetli ağrılar oluyo. Başka bir rahatsızliğimda yok bu konudada çok fazla doktora gittim.Şu anda 31 yaşındayım çok kararlı olarak bi psikolağa başladım psikoloğum manik depresif olduğumu ve genetik yatkınlığım olduğu için ilaç ağırlıklı tedavi olacağimı bu ilaçları değiştirmek ve düzenlemek için tekrar bi psikiyatriste gitmem gerektiğini söyledi.Şimdi ilaç konusunda çok titiz davranan ve çok bilgili,ilgili bir psikiyatrist arıyorum.Bu konuda bana yardımcı olabilirseniz çok sevinirim.Allah sizinde yardımcınız olsun.
 
Herkese merhaba.. Ben de 2009 yılında öss'ye girmeden 2 ay önce panik bozukluğu vardı. O yaşıma kadar herşeyi çok fazla takan,aşırı sorumluluk sahibi,korkak,çekingen biriydim. 6 ay kadar ilaç tedavisi gördüm çok hafif ilaçlarla başlamama rağmen 6 ay sonra hayatımda ilk defa çalışmaya başladım ve ilacı kendiliğimden bıraktım sonra aşık oldum farklı bir arkadaş iş üniversite hayatım oldu ve 2 sene kadar hiçbir rahatsızlığım olmadı. Bu arada çok değiştim umursamaz , geniş , hiçbir sorumluluk altına girmeyen biri oldum. Ancak şimdi arada bir kendini gösterir oldu. Doktorlara gittiğimde sürekli aynı ilaçlara boğuyorlar. İlaç iyi geliyor ancak yine de kullanmak istemiyorum. Bir doktorum bunun grip gibi hastalık olduğunu söyledi nasıl ki bağışıklık sistemi zayıflayıp da grip gibi bir hastalığa yakalanılıyorsa, sinir sistemi zayıflığıyla da bu hastalık oluşuyormuş. Ben kendi kendime geçirmek için uğraşcam ataklar gelene kadar , Allah hepimizin yardımcısı olsun..
 
Panik tedavi altinda alinmazsa depresyonu tetikliyor hatta bazi durumlarda depresyonla kendini gosteriyor...Benim durumumda dogru doktor dogru tedaviyi ne yazikki bulamiyoruz...Daha once gecirdigim icin nukseder nuksetmez bir psikiyatr bulduk ancak daha cok karisti durumlar...Alti aydir surekli bir bunalti hali, bazen ataklarla...Ilac verildiginde de gecmiyor,bunyem zayifladigi icin ilacin tum yan etkilerini gosteriyorum...ilk gecirdigimde ilaclara bu kadar tepki vermiyordu bunyem...Simdi ne yapacagimi bilmiyorum..:KK43:
 
Ben y.dışında masterda anksiyete problemleri yaşamaya başladım. Sonra iş hayatı stresi ile birlikte panik ataklar başladı.. Burnundan kıl aldırmayan gururlu biri olunca da ilk kabullenişim çok zor olmuştu. Check upa girdim iki kez.. İnanmadım doktorlara, ya da kabullenemedim. Keşke bu kadar vakit ve para kaybetmeseymişim diye düşünüyorum şimdi.

Çok zor günler geçirdim. Psikolojik bir problem olduğu için nedense insanlar "Boşver" diyince geçeceğini sanıyor. Öyle olmuyor ne yazık ki..

Ben kalabalıkta yalnız kaldığımda, tanımadığım insanlarla bir araya geldiğimde bu problemi yaşıyorum.. Etrafta hep güvendiğim biri olmalı gibi geliyor.

İlaç ve terapi alıyorum 1 senedir.. Bayağ azaldı fakat sonlanmadı.. Hissediyorum çok kısa bir yolum kaldı.

Kabullenmesi ve tedavi süreci çok zor olan bir hastalık.. Allah herkesin yardımcısı olsun.

Lütfen tedavinizden vazgeçmeyin, bizler "normal" bir hayat yaşamayı değerini bilmeyen bir çok insandan daha fazla hakediyoruz.

Ve diğerleri; lütfen anlayışlı olun.
 
Tek caresi. Bunun beynin bir oyunu olduğunu kabul edip atak geldiği de geçeceğini bilmek ve o an başka bir şeye odaklanmak geçen yazdan beri başımda. Son iki aydır aklıma bile gelmiyor. Hayatın sahteciligine takmıştım bir de. Sahte mi belki sahte ama hayatı güzel yapan onca şey varken hayat gerçekten yaşamaya değer. Atak gelince guzel hayaller kuruyorum. Güzel bi kumsal düşünüyorum hafif rüzgar bi ağacın altında güneş biraz yüzüme vuruyor o anı hissediyorum yüzüme bi gülümseme geliyor geçiyor. Aptallaşmayın korktuğunuz ne varsa yapın. Ben yaptım korkmayın ölmezsınız. Denedim ölmedim :))

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
Arkadaslar yazilanlarin bir kismini okudum,

Ben de derdimi paylasmak istiyorum. Bende 2-3 aydir korkular var, kalbim surekli sIkIsIyor ve carpintilarim var, o kadar cok korkuyorum ki, olum korkusu olmasa da, gunah korkusu, cehennem korkusu sardi her yerimi. Oysa ki cokca da ibadetlerimi yapip, tovbe etmeye ozen gosteriyorum. Ama asla rahatlamiyorum, tum bedenimi sardi korkular. Surekli gecmise takintili kaldim bir de, dusunup dusunup pismanliklarla kivraniyorum.

Kalbimde surekli carpintilar var, olduruyor bu carpintilar beni. Geceleri uyutmuyor, zaten bir de uykusuzluk sorunum var ki sormayin gitsin. Geceleri uyanip uyanip korkuyorum diye bagiriyorum. Hicbir seye odaklanamiyorum, hic bir isle ugrasamiyorum, duzenli bir insandim simdi her yerim daginik, ic dunyam zaten darmadagin. Surekli kaygili, endiseli, korkuluyum, yurtdisindayim, dr.a gitme imkanim da yok, sizce bu panik atak mi? Cok yol denedim gecmiyor, ne yapmam lazim atlatmak icin, Allah rizasi icin bir yol gosterin, resmen titreyerek yaziyorum su satirlari, 2-3 saatlik uykuyla ayaktayim, esime cok buyuk zararlarim dokunuyor ozellikle. Arkadas ortamlarina gidiyorum rahatlamak icin ama kaygilarimdan ve korkularimdan dolayi onlarin yaninda da rahatlayamiyorum, surekli korkarak duruyorum, yuzum gulmuyor hicbir seye karsi.

Tekrar soyluyorum -ozellikle- cok korkuyorum cok, adi yok korkumun sadece cok cok cok korkuyorum.
 
Son düzenleme:
elmacik .!.:
Merhaba,

Bundan yaklaşık 3 yıll evvel annemi kollarımda kaybettim.Kanserdi. Çok savaştık çok mücadele ettik olmadı,kurtaramadık.Hayatım , bakış açım onun gidişiyle değişti.Dönem dönem umursamaz dönem dönem çok ince düşünen biri oldum.Fakat acımı doya doya yaşayamadım.Beni güçlü kararlı bilirdi aileden herkez.Ben sapasağlam görünmeliydimki onlar benden güç alsın toparlasın Ama olan bana oldu.Farketmeden hemde.Acımı yaşayamadım.Herhangi bi üzüntü durumunda ve beni bayağı üzen bir şeyse bu
resmen kriz yaşıyom daralıyorum, nefesim kesiliyor, ölüm korkusu başlıyor, bazende titriyorum ve korkunç üşüyorum.Kendimi boğalacak gibi hissedip üzerimdekiler parçalamk istiyorumElbisenin tenime dokunuşuna bile katlanamayım kendimi cama atıyom.Hava nekadar soğuk olursa olsun 10-20 dk arası nefes alamya çalışıyorum.ASTIMMI acep bu dedim.Doktora gitmedim.Sevmem gitmeyi.Çok samimi birkaç doktor arkadaşım var onlara sordum.Acını yaşayamadın çok sarsıldın dediler.Tedavi öneriyorlar elbet ama nedense hala gitmiyorum.Bu konuda paylaşımları ve çözümleri olan arkadaşlar varmı... Yazın lütfen...
Genişletmek için tıkla...

arkadaşım geçmiş olsun yazdıklarını okurken bir an eski günlerime gittim sanki çok kötü hissettm..başka sayfalarda yazmıştım ama görmemiş olabilirsin diye tekrar söyleyeyim ben bu hastalıkla başa çıkmış ve başarmış biri olarak sana eğer ankaradaysan psikolog ezel eser özeri öneririmgevşeme egzersileri ve bakış açını değitiren teknikleriyle bu hastalığı tamamen yenebilirsin. telefn numarası değişmediyse irtibat kurabilirsin 0 505 924 6511
 
rosalone .!.:
Arkadaslar yazilanlarin bir kismini okudum,

Ben de derdimi paylasmak istiyorum. Bende 2-3 aydir korkular var, kalbim surekli sIkIsIyor ve carpintilarim var, o kadar cok korkuyorum ki, olum korkusu olmasa da, gunah korkusu, cehennem korkusu sardi her yerimi. Oysa ki cokca da ibadetlerimi yapip, tovbe etmeye ozen gosteriyorum. Ama asla rahatlamiyorum, tum bedenimi sardi korkular. Surekli gecmise takintili kaldim bir de, dusunup dusunup pismanliklarla kivraniyorum.

Kalbimde surekli carpintilar var, olduruyor bu carpintilar beni. Geceleri uyutmuyor, zaten bir de uykusuzluk sorunum var ki sormayin gitsin. Geceleri uyanip uyanip korkuyorum diye bagiriyorum. Hicbir seye odaklanamiyorum, hic bir isle ugrasamiyorum, duzenli bir insandim simdi her yerim daginik, ic dunyam zaten darmadagin. Surekli kaygili, endiseli, korkuluyum, yurtdisindayim, dr.a gitme imkanim da yok, sizce bu panik atak mi? Cok yol denedim gecmiyor, ne yapmam lazim atlatmak icin, Allah rizasi icin bir yol gosterin, resmen titreyerek yaziyorum su satirlari, 2-3 saatlik uykuyla ayaktayim, esime cok buyuk zararlarim dokunuyor ozellikle. Arkadas ortamlarina gidiyorum rahatlamak icin ama kaygilarimdan ve korkularimdan dolayi onlarin yaninda da rahatlayamiyorum, surekli korkarak duruyorum, yuzum gulmuyor hicbir seye karsi.

Tekrar soyluyorum -ozellikle- cok korkuyorum cok, adi yok korkumun sadece cok cok cok korkuyorum.
Genişletmek için tıkla...

Sevgili rosalone seni öyle iyi anlıyorum ki.Aynı şekilde bende 2-3 aydır çarpıntılarla sıkışmalarla boğuşuyorum.Yıllar önce başlamıştı ilk korkularım,zaman zaman çok şiddetlendi zaman zaman duruldu.birkaç defa ilaç tedavisi gördüm ve çok iyi oldum ama bıraktıktan birkaç ay sonra tekrarladı.buyüzden terapi+ilaç tedavisinin etkili olacağına inanıyorum.psikoloğa gitmek kısmet olmadı inşallah ileride bigün gidip tamamen kurtulucam bu hastalıktan.
zaman zaman nefes alamama,çarpıntı,başta yoğunlaşma vs oluyo bana.birkaç kez panik atak yaşadım ellerim kollarım yüzüm uyuştu ve gerçekten korkunç bir deneyimdi.onun dışında sürekli endişe duyuyorum.erken ölmekten,yaşlanmaktan,zamanın geçmesinden,çeşitli hastalıklardan vs saymakla bitiremem.evlenmeden önce çok kötü bir dönemim olmuştu.resmen uyuyamıyordum geceleri,ağlayarak bağırarak bütün evi ayağa kaldırıyordum.ölmekten korkuyordum hep.babam annem kızım biz yanındayız merak etme diyorlardı ben ağlayarak ölsem canımımı tutacaksınız diyordum.nekadar kötü olduğumu sen düşün.sonra ilaç kullanarak iyileştim.ama üzerinden 6-7 yıl geçti yine geldi işte.tetikleyen birşeyler oluyor.ya da yorgun,düzensiz yaşadığın,iyi beslenmediğin,boşlukta kaldığın zamanlar yakalıyo seni.
Yardımcı olmayı çok isterim ama burdan neyapabilirim bilmiyorum.Youtube dan psikolog İbrahim Bilgen'in videolarını izleyebilirsin mesela.onun anlattıkları bile rahatlamanı sağlar.çarpıntıların nedenlerini falan çok güzel açıklıyor,lütfen izle.ve mümkünse doktora git.şimdi kendi kendine geçirsen bile ilerde tekrarlayabilir.ılık duş al yatmadan,ılık süt ıhlamur içebilirsin.melisa çayıda yatıştırıcıdır.
Birde aklıma gelmişken İbrahim Saraçoğlunun panik atak-anksiyete için mükemmel bir kürü var ama ben hamile olduğum için fazla yapamadım.maydonoz-tere-ıspanak kürü diye yazarsan çıkar internette.faydasını gören çok insan olmuş.
Bana yazabilirsin,çok sık girmesemde ara ara bakıyorum mutlaka.
iyileşeceğini bil,ve bu hastalık insanı öldürmüyor unutma:))))
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X