- 31 Mayıs 2008
- 1.286
- 3
- 61
- Konu Sahibi kaderim_48
- #1
sevmek
Sevmek...Tanrının bize bağışladığı en yüce duygulardan bir tanesi...
Yaşamımıza renk katan yegane şey. Sevmek ve sevildiğini hissetmek,
hissettirmek. Sevmek... her şeyi, dünyayı, yaşamayı, insanları, kuşları,
çiçekleri, denizi, suyu, herşeyi, kendimizi bir de. Biz ulus olarak sevgi
dolu insanlarız aslında, yüreğimiz hep bu ışıltılarla dolu. Ama sevgimizi
dile getiremiyoruz yeterince. Hep içimizde, yüreğimizde saklı tutuyoruz,
nedense kullanmayıp saklıyoruz. Halbuki ne güzel iki kelimedir “* seni
seviyorum* ” diyebilmek. Bu gizemli kelimeyi kullanmaktan korkmasak,
içimizden geldiği gibi ve hissettiğimiz anda söyleyebilsek keşke sevdiklerimize.
Dünün , sabahın ilk ışıklarında yeni açmış bir çiçeğin yaprağındaki çiğ
tanesi ile size gülümsemesini bir kez. içimizi mutlulukla dolduran bu sıcak
tablo karısında “* seni seviyorum* güzel çiçek” demek, ne hoş bir
karşılamadır onu. ( aptalca mı geliyor size, gelmesin lütfen) Yada aynada
yüzünüze bakarken içten gelen bir gülümseme ile kendi kendimize “* seni
seviyorum* ” desek, diyebilsek keşke.
“* seni seviyorum* ” öyle sihirli ve güçlü iki sözcüktür ki aslında;
söylendiği anda karşımızda akan suları bile durdurur anında. Eşimize,
kızımıza, sevgilimize, emektar köpeğimize, yetiştirdiğimiz çiçeklere,
büyüklerimize , tüm sevdiklerimize söyleyelim her an içimizden geldiğinde;
duraksamadan,” acaba tepkileri ne olur, yada çok söylemeyeyim etkisi azalır
” diye düşünmeden. Olabilir mi hiç böyle bir şey, etkisi azalabilir mi hiç.
Bu iki sözcük ne kadar sık kullanılırsa insanın içini o kadar okşar, o kadar
sevgi ile doldurur, ilişkileri düzene sokar, uzaklar hemen yakınlaştırır,
mesafeleri yok eder. Ne güzel bir şeydir bunu sıkça kullanabilmek,
alışkanlık haline getirip söyleyebilmek.
Hayatın ne kadar acımasız, ne kadar kısa olduğunu, belki yarın sevdiğimiz ve
değer verdiğimiz kişileri bir daha bulamayacaımızı düşünecek olursanız;
bence şu anda, şu saniyeden itibaren, daha fazla geç kalmadan söyleyelim,
haykıralım sevgimizi; “* seni seviyorum* ” diyelim.
Eşimizi yada sevdiklerimizi yolculuğa uğurlarken hazırladımız bavulun içine,
giyisilerin arasına “* seni seviyorum* ” yazan minicik notlar iliştirelim.
Bizden önce eve geleceğini bildiğimiz anlarda yine onlar için evin çeşitli
yerlerine “* seni seviyorum* ” mesajları bırakalım. İnanın o mesajları
gördüklerinde yaşayacakları mutluluğu kelimelerle anlatmak mümkün olmaz. Bu
öylesine güzel bir sıcaklık, öylesine güzel bir yakınlaşmadır, sözcüklere
sığdıramazsınız gücünü.
İçimizde tutup, saklayıp, ayda yılda bir kez söylediğimizde; hayatımızdaki
“keşkelerin” sayısı hızla artacaktır inanın buna. Oysaki “keşkelerin “geri
dönüşleri yoktur; giden yıllarla birlikte onlarda gider, yakalayamazsınız.
O halde gelin kullanmaktan çekinmeyelim, “* *seni seviyorum* *” demeyi de
sevelim, tüketelim bolca. Bilin ki siz kullandıkça tükenmeyecek, size geri
dönşleri katlanarak artacaktır.
alıntı
Sevmek...Tanrının bize bağışladığı en yüce duygulardan bir tanesi...
Yaşamımıza renk katan yegane şey. Sevmek ve sevildiğini hissetmek,
hissettirmek. Sevmek... her şeyi, dünyayı, yaşamayı, insanları, kuşları,
çiçekleri, denizi, suyu, herşeyi, kendimizi bir de. Biz ulus olarak sevgi
dolu insanlarız aslında, yüreğimiz hep bu ışıltılarla dolu. Ama sevgimizi
dile getiremiyoruz yeterince. Hep içimizde, yüreğimizde saklı tutuyoruz,
nedense kullanmayıp saklıyoruz. Halbuki ne güzel iki kelimedir “* seni
seviyorum* ” diyebilmek. Bu gizemli kelimeyi kullanmaktan korkmasak,
içimizden geldiği gibi ve hissettiğimiz anda söyleyebilsek keşke sevdiklerimize.
Dünün , sabahın ilk ışıklarında yeni açmış bir çiçeğin yaprağındaki çiğ
tanesi ile size gülümsemesini bir kez. içimizi mutlulukla dolduran bu sıcak
tablo karısında “* seni seviyorum* güzel çiçek” demek, ne hoş bir
karşılamadır onu. ( aptalca mı geliyor size, gelmesin lütfen) Yada aynada
yüzünüze bakarken içten gelen bir gülümseme ile kendi kendimize “* seni
seviyorum* ” desek, diyebilsek keşke.
“* seni seviyorum* ” öyle sihirli ve güçlü iki sözcüktür ki aslında;
söylendiği anda karşımızda akan suları bile durdurur anında. Eşimize,
kızımıza, sevgilimize, emektar köpeğimize, yetiştirdiğimiz çiçeklere,
büyüklerimize , tüm sevdiklerimize söyleyelim her an içimizden geldiğinde;
duraksamadan,” acaba tepkileri ne olur, yada çok söylemeyeyim etkisi azalır
” diye düşünmeden. Olabilir mi hiç böyle bir şey, etkisi azalabilir mi hiç.
Bu iki sözcük ne kadar sık kullanılırsa insanın içini o kadar okşar, o kadar
sevgi ile doldurur, ilişkileri düzene sokar, uzaklar hemen yakınlaştırır,
mesafeleri yok eder. Ne güzel bir şeydir bunu sıkça kullanabilmek,
alışkanlık haline getirip söyleyebilmek.
Hayatın ne kadar acımasız, ne kadar kısa olduğunu, belki yarın sevdiğimiz ve
değer verdiğimiz kişileri bir daha bulamayacaımızı düşünecek olursanız;
bence şu anda, şu saniyeden itibaren, daha fazla geç kalmadan söyleyelim,
haykıralım sevgimizi; “* seni seviyorum* ” diyelim.
Eşimizi yada sevdiklerimizi yolculuğa uğurlarken hazırladımız bavulun içine,
giyisilerin arasına “* seni seviyorum* ” yazan minicik notlar iliştirelim.
Bizden önce eve geleceğini bildiğimiz anlarda yine onlar için evin çeşitli
yerlerine “* seni seviyorum* ” mesajları bırakalım. İnanın o mesajları
gördüklerinde yaşayacakları mutluluğu kelimelerle anlatmak mümkün olmaz. Bu
öylesine güzel bir sıcaklık, öylesine güzel bir yakınlaşmadır, sözcüklere
sığdıramazsınız gücünü.
İçimizde tutup, saklayıp, ayda yılda bir kez söylediğimizde; hayatımızdaki
“keşkelerin” sayısı hızla artacaktır inanın buna. Oysaki “keşkelerin “geri
dönüşleri yoktur; giden yıllarla birlikte onlarda gider, yakalayamazsınız.
O halde gelin kullanmaktan çekinmeyelim, “* *seni seviyorum* *” demeyi de
sevelim, tüketelim bolca. Bilin ki siz kullandıkça tükenmeyecek, size geri
dönşleri katlanarak artacaktır.
alıntı
