Depresyon

Bir süredir kendimi cok kötü hissediyordum sürekli bir sinir halleri cok uykum gelmesine ragmen uyuyamiyordum herseyde aglamakli oluyordum bu yüzden sigarayada basladim en son yoktan sebep yüzünden annemle tartistim. Gecen gün dr gittim bana en az 6 ay antidepressan kullanmam gerektigini söyledi. Aranizda dogumdan sonra böyle sorunlar yasayan varmi?

cnm cok normal bunlar hepımız ara ara yasıyoruz bunları en ıyı ılac kendınsın kendını fazla dınleme oluruna bırak hayatı. hersey cok guzel ve cok ıyı olamaz olmaz.cok daha buyuk sıkıntıları astıgın anları hatırla ve cık bu bunalımdan.
ben soyleyenınde senden farkı yok 40kıloya dustum ama allah buyuk dogumdan sonra oluyo nedense

aynı şeyleri bende yaşıyorum oğlum 7.ayına girmek üzere ve doğduğundan beri sürekli ağlıyo gaz problemi uyku problemi sürekli kucağımda gezmek istiyo ağlamayı huy edindi o ağlayınca geriliyorum bende ağlıyorum sinirleniyorum günlerce uyumak istiyorum bazen gerçekten kendimi kötü hissediyorum eşim sürekli bana herşeyin düzeleceğini söylüyo inanamasamda güçlü görünmeye çalışıyorum sanırım hepimizin ortak sorunu bu dra gitmiyorum kesin bana da antidepresan verecek biliyorum bebeğim anne sütü aldığı için gitmiyorum ama başa çıkamazsam gitmeyi düşünüyorum bende

arkadaşlar bende yaşadım ilk çocuğumda bunları yaşımda çok küçüktü etrafımda büyüklerde çoktu eşim çok anlayışlı ve bir okadar rahattı hiç yardımı dokunmuyodu herşeyi üstüme yığılmış gibi hissediyordum yaklaşık 5 sene sürdü bende bu olay yavaş yavaş sinir hastası gözüyle bakılmaya başlanmıştım ama elimde değildi kendimi kullanılıyo gibi hissediyodum neden tüm herşeyi ben yapmak zorundayım bu çamaşır bulaşık neden birikiyo çocuk evi neden daağıtıyo bisürü bisürü şey hep uyumak dinlenmek istiyodum çocuğu doyurmak bile zor hale gelmişti bnm için daha sora doktora gittim tedavi görürken ilaçları hepten bunalıma girip bıraktım bunlarmı beni iyileştiricek diye sinirleniyodum sora kızım kreşe başlıyınca ehliyet aldım araba kullanmayı öğrendim arkadaşlarıma gidip gelmeye başladım çok çok rahatlamaya başlamıştım 2. çocuk zamanı geldi kızım 7 yaşını bitiriyodu sırf bu bunalımlardan çocuk yapmıyodum yap diyenide dövmek istiyodum çocuk çok mızmız ve çok ağlıyodu kayınvalidemler artık halime acıyıp kızımı alıp dinlenmemi sağlıyolardı o derece cadolozdu ama şimdi eminimki çocuk benden negatif elektrik almasa bu derece olmazdı ben ne kadar aksiysem çocukta 5 beter aksiydi 2 bebeği kendim cidden istemeye başlamıştım ahdim vardı çocuğu gerçekten canım çekince yapıcaktım yaptımda 3 ay yattım kanamalı kımıldamadan kızım baya uslanmıştı bu sefer bebeğim karnımda öldü 1 ay ağladım hemde hiç susmadan sanki içimden kocaman bi bebek aldılar sora tedavi süresi derken bebeği mumla arar oldum yeniden hamile kaldığımda dünyalar benim oldu 9 ay bitmek bilmedi şu an bebeğim 6 ya giricek durumun ne derseniz geceyarısı ciyak cıyak ağladığında ağlamasına bile kahkahalar atarak seviyorum bebeği o ağladıkça ağlamasına bitiyorum o derece yani yeterki hastalanmasın herşeye razı oluyoruz biz anneler bi bakışı bi gülüşü bi ağlayışı bile bitiriyo beni bırak sinirlenmeyi onca gaz sancısı çektik bi kere bile of dediğini duymadım her uyandığında bebek ağlıyo sen gülmekten ölüyosun seviyosun nasıl iş bu senmisin diyodu eşim
demem oki arkadaşlar ilk çocuksa biraz depresif olmanız doğal yaşınız çok gençse işiniz daha zor etrafınızdaki kişilerin elektrikleri önemli heleki eğer çok titiz biriyseniz hayatı kendinize ve evdekilere zindan etmeniz o kadar normal ilk kızım doğal afetti ya ikinci derseniz maşşallah bir okadar kuzu unutmayın sizin tüm ruh haliniz çocuklara kopyalanıyo onlar bize sadece bir aynadan bakıyo yansıyoruz resmen çocuklara ben o zor günlerde örgü örmeye başlamıştım kızıma çok iyi gelmişti ben sakin sakin örüp rahatlarken kızımda oynuyodu yanımda bende huy kaldı eylül ayında başlıyorum örmeye aklıma ne gelirse örüyorum çok vaktiniz kalmasada kendinize mutlaka 10 dk da olsa rahatlatıcı bişeylerle uğraşın hep iş hep bebek çark sürekli aynı şekilde dönüyo depresyona girmiycezde nolucak

bu yazdıklarım hem size bir örnek hemde kendi hayatımdan bir kesitti arkadaşlar herkez aynı olucak diye bir şart yok bir cümlesi bile işinize yararsa çok mutlu olurum sadece

capriss saol valla unuttuğum bazışeyleri hatırlattın. bende hamileyken tv.den şunu duymuştum" bebek her ağladığında her yanına gittiğinizde günün hangisaati olursa olsun başını okşayıp seni gördüğüme memnun oldum deyin" başta komikgeldi ama doğduğu gündenberi yaptım kızım sakin bir bebekti.
bir kaç zamandır huzursuz bazen sabrımı deniyo sanki ama ona yüksek sesle konuşucam kızıcam diye ödüm kopuyor bu olumlamayı çoktandır yapmadığımı farkettim.
ama çevremdekilere maalesef öyle değilim hemencecik sinirleniveriyorum. onun için pek kimseyle görüşmüyorum. birde kiminle görüşsem ay çok kilo almışsın sanki üstünüze vazife .. tek eğlencem burası oldu .ayrıca bu aralar ev işleri de çok batıyor bana öyle zor geliyorki uyku zaten yok günde 3-4saat falan benimde gidişat kötü sanki yazdıkça çıkıyor :)

arzuco yazmaya başlarken bende 2 satır yazıcamı zannettim ama noktayı koyduğumda güldüm kendime evişleri gözüne batmaya başladıysa arkadaşım işin gerçekten zor bundan kurtulmanın çaresine bak kızına sabırlı olmak için çaba sarfetmen çok güzel çevremdekilere bende sabırsızdım okadar yoğrulmuşumki demlenmişimki önceden çatır çatır konuşup sinirlenirken şimdi yutkunup susup içimden çok konuşma hadi yallah diyebiliyorum eğer sinirlendiğinde ve birini tersliiceni düşündüğünde yutkunup şimdi ben buna laf sölicem canım sıkılcak derseniz sonra inanın siz rahat edersiniz en güzeli muhatap olmamak o konularda