Arkadaşlar ne yapacağım çok kararsızım..

ne yapıcam bilmiyorum belkı salak diyceksiniz 5 yıllık evliyim evliliğim 1 ci senesinde eşim beni aldattı yakaladım ve bir sans daha verdim.3 yıllında bir çocuğumuz oldu ve 1 yaşındayken yine eşimi yakaladım bu sefer çok sarsıldım ve evliliğimi bitirmeye karar verdim ama bebeğim çok ufaktı aileler araya girdi ve affettim ama içimde affedemedim çocuguma bu acıyı yaşatmaya hakkım yok diye düşündüm olayın üstünden 1 sene geçti ama benim içimde herşey bitti çok değişti eşim ama ne yapsa artık onun içimde fazla bişey kalmadı ama sorumlu olduğum bi çocuğum var onun için ayrılmaktan vazgeçtim fakat içimdeki bu düşüncelerden nasıl kurtuluyum onu bilemıyorum eşim sürekli benim onu artık sevmediğimi söylüyor ama elimde değil kırıldım çok ama 3 bı sansı yok ben ne kdr bu çocoktan sorumluysam oda sorumlu bu düşüncelerden nasıl kurtulabilirim bi akıl verin kzlar...

Bu durumdayken 3. de olur 4.de emin olun.
Bir kere affetin mi olay bitmiştir gerisi gelir çünkü.

hakkınızda hayırlısı olsun.

nedense hep kadınlar yuvasını düşünmeli ve fedakarlık yapmalı..erkekler yuvasını düşünmese de olur,fedakarlık yapmasada olur..sonuçta 1 kere olmuş ve sen çok üzülmüşsün,sarsılmışsın ,eşinin bunu düşünürek 2 . hatayı yapmaması gerekirdi...2. yapmış,belki bunu da affedersen ,hiç birşey olmamış gibi davranırsan ,bu seferde baksana yine affetti,ayrıca çocuk ta var,artık hiç boşanmaz diye düşünür..benim fikrim bu...bence bir insan 1 kere yanlış yapar , hata yapar..eğer ki 2. sini yapıyorsa bu hata olmaz..eşinin 1. yaptığı hata 2. yaptığı ise hata değil...
genelde kadınlar çocuğum için ayrılmıyorum der ama bu ne kadar da doğrudur? sen artık eşinin sevmiyorsan, görmek istemiyorsan, olaylarda tartışma çıkıyorsa , aynı masaya oturmak istemiyorsanız vs vs ...o zaman bu evlilik ,elilik değildir ,çocuğun içinde sürdürmenin bir anlamı yoktur..çocuk anne babasını bir arada görüyorsa,onların birbirlerine karşı güzel konuşmalarına şahit oluyorsa , birbirlerine yardım ettiklerini görüyorsa , aynı masaya oturduklarını ,şakalaştıklarını ,her işkisininde kendisi ile ilgilendiğini görüyorsa vsvs o zaman o çocuk mutlu olur....
kusura bakmayın ,eşinize surat yaparak ama onunla aynı evde yaşayarak çocuğunuzu düşünmüş olmazsınız

yaşadıkların çok zor.çocuğun için kendini feda etmişsin.eşin seni,çocuğunu,ailesini düşünseydi bu hatayı yapmazdı zaten.sen madem devam etmeyi seçtin ozaman bu olayları düşünmemeye çalış tabi ki hiç bir şey eskisi gibi olmaz ama.madem son bir şans verdin,uzak tut bu düşünceleri kendinden.

işte affedilince yine yapıyorlar. huylu huyundan vazgeçer mi, diye ne güzel söylemiş, atalarımız. siz onu aldatsanız o affeder miydi,çocuğum için katlanırım der miydi,hemde iki kere...
çifte standart işte. çok kızıyorum bu duruma.

hata sende arkadaşım
eşin aldatıkça sen affetmisin
bu gidişle 10kezde osla affedersin
ilkinde çocukta yokmuş ayrılamamısın şimdi ise ömür boyu çocuğu bahane ederek ayrılamasın
ki bir çocuk için anne babasının bir arada olması kadar mutlu ve huzurlu bir ortamda yetişmesi de çok önemlidir hata dahada önemlidir
kafadanki düşünceleri sileceksin başka çaren yok
eşine tekrar aşık olabileceğini sanmiyorum ama bu evliliği yürütmekte direnmisin şuan yapacak bişey yok

canım insanlar hata yapabilir ama aldatma gibi bir hata 1 kere olur.2. defa yapılmışsa ben bunu hata olarak görmem
gerçekten pişman olan yuvasına değer veren bir erkek eğer şeytana uyup bir defa aldatmışsa buna tekrar cesaret edemez.
eşin alışkanlık haline getirmiş sanırım
sende içinde affedememişsin eşini zaten
çocuğum için ayrılmadım diyorsun ama çocuk için önemli olan huzurlu bir yuvadır.çocuk mutlu birbirini seven anne baba görmek ister.sürekli didişen tartışan yada suratı asık bir anne baba görmek asla çocuğunu mutlu etmez.
iyi düşün karar ver anladığım kadarıyla eşine sevginide yitirmişsin.
allah yardımcın olsun

Bu tarz düsüncelerden kurtulacagini sanmiyorum canim..bence sürekli aklinin kösesinde acabami diye soru isaretleri olucak..

Güven gitti onunla beraber insan sevgiyi ve saygiyida kaybediyor, cünkü sadcece cani gönülden güvendigin insani sever ve sayarsin...

Affettim diyorsun, belki iyi yaptin belkide kötü bilemem arkadasim bunun tartismasinida yapmak manasiz bence, hayat senin hayatin iyisinle kötüsünle kararlarinin neticeleri önünde....madem evliligini bitirmedin madem cocugun icin bunu sürdürmek istiyorsun, yasanan yasanmis diyerek gecmisi unutmaya calisman lazim...:teselli:

Belki kendine eziyet ediyorsun, belkide bosuna kürek salliyor senelerine yazik ediyorsun, bunu zaman gösterecek, sadece sunu bilki

Affetmek ve Bagislamak iyi insanlarin intikamdir...gün gelir esinde bunu anlar umarim

Allah yardimcin olsun.:Saruboceq:

bence ilk hatanız affetmek.. ikincisi de çocuğunuz için yeniden barışmak.. eğer düzeninizi değiştirecek kadar güçlü değilseniz eski konuları fazla düşünmemeye çalışın gerekirse psikolojik yardım alın derim...

yaşadığın çok zor bir durum çok yakın arkadaşımda çocuğu 1,5 yaşındayken eşini yakalamıştı ve 6 ay kadar hiç eve bile sokmadı sonra aile büyüklerinin araya girmesiyle deneme kararı aldı 1 sene kadar tekrar eynı evi paylaştıar ama arkadaşım hep ondan nefret bile etmediğini o kadar bile içinde ona karşı bişey olmadığını söylüyordu sonuç olarakda yapamadı 1 senelik denemenin sonucunda ayrıldı. şimdi daha mutlu ve huzurlu.
bu hayatı yaşıcak olanda sensin çok iyi düşünüp karar vermen lazım, eğer o evde mutluluk yerine huzursuzluk ve problem yaşanıyorsa bu orda yaşıyan çocuk için daha zarar verici diye düşünüyorum.

affederkenki düşüncelerinizi de anlıyorum
ama malsesef taviz tavizi doğuruyor
yani belki biraz karamsar olcak ama
bunlar senin farkettiklerin
seni ayakta uyuttuğu zmanlarda olmuştur

cocuğun var evet sorumluluğun var ama insan cocuğu olduğu zaman kendinden fazgeçmemeli bence.
şuanda idare edebiliyorsun katlanabiliyorsun eşine, ama git gide daha da soğuyacaksın, tahamül edememeye başlicaksın ve bu senin ruh haline yansıyacak.
depresiv olucaksın sinirli olucaksın.
bu şartlarda cocuğuna da mutlu huzurlu bir annenin verdiğini veremezsin. sen nasil mutlu olacaksan öyle yap. mutlu bir annenin cocuğuna verdiği sevgi şefkat başkadır. tabiki ailelerin yıkılmasından yana değilim ama kadınların cocukarı olduklari için, saygı görmedikleri insanlarla yaşamak zorunda olmamalılar.