- 6 Aralık 2007
- 594
- 16
- 39
- Konu Sahibi karabiberim
- #1
10 gün aradan sonra doğum hikayemizi yazmaya ancak fırsat bulabildim.
7 mart gecesi evde tv izlerken saat 8 civarı kasıklarıma çok hafif sancılar girmeye basladı bende eşime şakayla ben bu gece doğurmazsam daha da doğuramam dedim naniknanik çünkü 2 gün sonra 4o haftam doluyordu ve bende hiçbir belirti yoktu.o gece 12 de yattığımızda belimden sancılar girmeye basladı ama şiddetli olmadığı için aldırış etmedim.sancılar sabaha kadar aynı şekilde devam etti ve ben hiç uyumadan bekledim en son sabah dk tuttum 5dk bir 45 sn.süren belden baslayıp kasıklardan biten bir sancı vardı.günlerden pazardı ve abim annemi bize getirecekti.kahvaltı bile hazırlayamadım eşime sancılardan ama pazar olduğu ve aynı zamanda da kandil olduğu için drumun hastanede olmadığı biliyor ve dayanabildiğim kadar dayanmak istiyordum.annemler geldi ve benim o halimi görünce en son akşam saat 8 de beni hastaneye gitmeye ikna edebildi.fakat sancım o saate kadar ancak 4 dk inmişti.ne nişan nede su gelmişti.en son duş alıp gitmeye karar verdim sancı girdiğinde ise konuşamıyordum aralarda ise normale dönüyordum.duşa girdiğimde kahverengi sümüksü bir akıntı gelmeye basladı:1shok: annemi çağırdım oda doğumdan olabileceğini söyledi.drumu aradım ama teli kapalıydı bu beniçok tedirgin etti çünkü gece bile olsa hastaneye geleceğini söylüyorddu hep.neyse dedim hast. gidince doğum basladıysa ordan ulaşırlar dedim ve yola çıktık.kayınvalidem eşim annem ve ben beraberdik.hast.ider gitmez beni doğumhaneye alıp eşimi dışarı çıkardılar.ebeye drumu aramasını o gelmeden muayene olmak istemediğimi söyledim.ebe bana drumun zaten orda olduğunu söyledi ama ben inanmadım.çatala çıkmamı muayene edeceğini söylediğinde drum içeri girdi o an nekadar sevindiğimi anlatamam.çatı muayenesinde 2cm açılmam olduğunu ve bebeğimin kakasını yaptığını söylediler.o muyene sırasında nekadar acı çektiğimi anlatamamkafamçokkarıştı sanki doğum yapıyomuş gibi bağırdım.sezaryana alınacagımı duyunca sesli bir şekilde allahım sana şükürler olsun dedim ve drumu güldürdüm.sırnaşık şey rabbim kimseyi o yolda bırakmasın normal doğum yapanlarıda tebrik ediyorum her yiğidin harcı değilmiş.niye olduğunu bilmiyorum ama drum suyumu patlattı ve o sancılar daha da katlanılmaz oldu.ameliyathaneye alınırken içimi bir huzur kapladı eşimi ve annemleri el sallayarak karşıladım.ameliyathanede herkesin kandilini kutladım sohbet ettim ama çok soğuktu ve hala dayanılma sancım vardı.
8 mart gecesi saat 22 de kızım genel anesteziyle doğdu.nedense epidural yapmaya yanaşmadılar.3350 gr ve 48 cm 39+5 haftalıktı.ondan yarım saat sonra beni odama götürdüler yanma hissediyordum ama sarhoş gibiydim.kızım geldiğinde pes pembeydi gözleri kapkaraydı ve yalanarak bana bakıyordu sevinçten hıçkırarak ağlıyordum kendimi tutamıyordum annem beni öpüp aglama dedi.
o anı anlatamam allahım herkese nasip etsin.
sezaryana gelince o gece kolaylıkla ayaga kalktım.çok şükür hiç bir sorun yaşamadım.hemşirelerde dahil herkes çok sasırdı.eve geldiğimde ise görmeye gelenler normal doğum yaptığımı sandılar.maasallah şuandada her işimi yapabilecek durumdayım.
kızıma hayranım gören herkeste hayran kalıyor simsiyah saçları var.evimizin neşesi o,geceleri uykusuz geçsede o herseye değer.klasik bir laf ama annemin değerini anne olunca anladım.defalarca normal doğum yapan annelerin önünde saygıyla eğiliyorum.
uzun bir hikaye oldu farkındayım darısı bütün isteyenlerin başına...:enbuyukkk:
7 mart gecesi evde tv izlerken saat 8 civarı kasıklarıma çok hafif sancılar girmeye basladı bende eşime şakayla ben bu gece doğurmazsam daha da doğuramam dedim naniknanik çünkü 2 gün sonra 4o haftam doluyordu ve bende hiçbir belirti yoktu.o gece 12 de yattığımızda belimden sancılar girmeye basladı ama şiddetli olmadığı için aldırış etmedim.sancılar sabaha kadar aynı şekilde devam etti ve ben hiç uyumadan bekledim en son sabah dk tuttum 5dk bir 45 sn.süren belden baslayıp kasıklardan biten bir sancı vardı.günlerden pazardı ve abim annemi bize getirecekti.kahvaltı bile hazırlayamadım eşime sancılardan ama pazar olduğu ve aynı zamanda da kandil olduğu için drumun hastanede olmadığı biliyor ve dayanabildiğim kadar dayanmak istiyordum.annemler geldi ve benim o halimi görünce en son akşam saat 8 de beni hastaneye gitmeye ikna edebildi.fakat sancım o saate kadar ancak 4 dk inmişti.ne nişan nede su gelmişti.en son duş alıp gitmeye karar verdim sancı girdiğinde ise konuşamıyordum aralarda ise normale dönüyordum.duşa girdiğimde kahverengi sümüksü bir akıntı gelmeye basladı:1shok: annemi çağırdım oda doğumdan olabileceğini söyledi.drumu aradım ama teli kapalıydı bu beniçok tedirgin etti çünkü gece bile olsa hastaneye geleceğini söylüyorddu hep.neyse dedim hast. gidince doğum basladıysa ordan ulaşırlar dedim ve yola çıktık.kayınvalidem eşim annem ve ben beraberdik.hast.ider gitmez beni doğumhaneye alıp eşimi dışarı çıkardılar.ebeye drumu aramasını o gelmeden muayene olmak istemediğimi söyledim.ebe bana drumun zaten orda olduğunu söyledi ama ben inanmadım.çatala çıkmamı muayene edeceğini söylediğinde drum içeri girdi o an nekadar sevindiğimi anlatamam.çatı muayenesinde 2cm açılmam olduğunu ve bebeğimin kakasını yaptığını söylediler.o muyene sırasında nekadar acı çektiğimi anlatamamkafamçokkarıştı sanki doğum yapıyomuş gibi bağırdım.sezaryana alınacagımı duyunca sesli bir şekilde allahım sana şükürler olsun dedim ve drumu güldürdüm.sırnaşık şey rabbim kimseyi o yolda bırakmasın normal doğum yapanlarıda tebrik ediyorum her yiğidin harcı değilmiş.niye olduğunu bilmiyorum ama drum suyumu patlattı ve o sancılar daha da katlanılmaz oldu.ameliyathaneye alınırken içimi bir huzur kapladı eşimi ve annemleri el sallayarak karşıladım.ameliyathanede herkesin kandilini kutladım sohbet ettim ama çok soğuktu ve hala dayanılma sancım vardı.
8 mart gecesi saat 22 de kızım genel anesteziyle doğdu.nedense epidural yapmaya yanaşmadılar.3350 gr ve 48 cm 39+5 haftalıktı.ondan yarım saat sonra beni odama götürdüler yanma hissediyordum ama sarhoş gibiydim.kızım geldiğinde pes pembeydi gözleri kapkaraydı ve yalanarak bana bakıyordu sevinçten hıçkırarak ağlıyordum kendimi tutamıyordum annem beni öpüp aglama dedi.
o anı anlatamam allahım herkese nasip etsin.
sezaryana gelince o gece kolaylıkla ayaga kalktım.çok şükür hiç bir sorun yaşamadım.hemşirelerde dahil herkes çok sasırdı.eve geldiğimde ise görmeye gelenler normal doğum yaptığımı sandılar.maasallah şuandada her işimi yapabilecek durumdayım.
kızıma hayranım gören herkeste hayran kalıyor simsiyah saçları var.evimizin neşesi o,geceleri uykusuz geçsede o herseye değer.klasik bir laf ama annemin değerini anne olunca anladım.defalarca normal doğum yapan annelerin önünde saygıyla eğiliyorum.
uzun bir hikaye oldu farkındayım darısı bütün isteyenlerin başına...:enbuyukkk:
Allah analı babalı büyütmeyi nasip etsin inşallah..
