Çocuklarınızı dövmeyin...

Okurken içim acıdı ya anne baba olmak bu mu ?İnsanın evladı kadar değerli bi şey var mı o senin bi parçan ya...Bazen bazı anne ve babalar kompleksi olurlar kendi yapamadıklarını evlatları yapsın başarsın isterler ya da dışarıya karşı kendilerini yeterince ispatlayamadıklarında birilerinden övgü almak uğruna yaparlar bunu kim bilir belkide aynı şeyi onlar yaşadı sevgi görmedilerki sevmeyi bilsinler .Sen hiç canını sıkma bi gün herkes gider çocuklarınla eşinle kalırsın ne güzel bak eşin ve ailesi seni nasıl seviyor insanların eşleri eşlerinin aileleride çok problemli oluyor bak ne güzel seninkiler iyi maşallah:)Çocuk dediğin şey allahın bize emaneti ona vurmak ne demek allah korusun sorar hesabını ...Sen hiç üzülme:KK16:
 
Canim seni cok iyi anliyorum cünki tipatip ayni seyleri ben de yasadim, okuyunca icim yandi resmen, demek ki tek degilmisim ama keske anneler babalar daha vicdanli olsalar da dünyaya getirdikleri yavrularina bu eziyetleri iskenceleri cektirmeseler.. ben de asagilik komlexiyle dolu asozial bir insan oldugumu düsünüyorum bazen, ama yinede yanimda cok kiymetli ve degerli arkadaslarim var. Olsun, birak onlar olmasin, herkesin ailesi iyi olacak degil, demek ki bizim de imtihanimiz buymus.. sen onlar gibi olma onlara uyma, cünki sen seviyeli kaliteli bir insansin. Arkamizda Allah var, bak ne kadar sanslisin kocandan yana, yeni bir ailen olmus, sevgi dolu bir aile.. insallah bana da nasip olur, tek istegim bu.. Ben anneme sevgi nedir göstermek istiyorum, pisman olsun istiyorum, baska bir sey istemiyorum.. Ona bisey olsun benim cnm yanar, bana ne kötülükler yapmis olsada, beni ne kadar sevmese de kücümsese de... Seni babanin tarafina benzetmis.. iste aynisini benim annemde yapar... Ama nedenini biliyorum. Sorun onlarda bizlerde degil canim. Kendileri o kadar ezilmiski, hirslarini bizden aliyorlar. Haaa ben simdi gidip aynisini kendi cocuguma yaparmiyim? ASLA! Ben her zaman herkese sevgi dolu olmusumdur, hatta bana polyanna misin yasemin diyenler bile var ama öyle iste.. eminim sen de öylesindir, ve umarim bundan sonra onlari takmaz, yeni güzel hayatinin tadini cikarip keyfine bakmaya calisirsin :) birak gerisini o ailen olacak cahiller düsünsün! Öpüyorum seni kocaman hic üzülme sen :KK16:
 
benim babam izmir'in en ünlü avukatlarından biridir. çok zeki adamdır ama bu günlere gelmesinde o zaman bankada çalışan annemin çok payı oldu. büro vs konusunda her türlü destek annemden çıktı fakat bunun da bir bedeli vardı. her gece eve 8-9 gibi gelen bir anne ve baba kucağında büyümek.. ben küçüklüğüme dair her güzel anımda babamı hatırlıyorum. en yakın arkadaş gibiydik sürekli birlikte dolaşırdık. annemle ilgili hatırladığım şeylerse şöyle: eve hesap tutmadığı için geç gelen ve sinir küpü bir anne, eğer makyaj malzemelerini çocukluk edip kullandıysam dayak, onun istemediği bi şey yaptıysam dayak, ve beni anneme karşı savunan bir baba. üstünden yıllar geçti ama inanın hala hatırladıkça annem ayrı ağlar ben ayrı ağlarım.
 
şeytana ve nefsine uymuş insanların tipik davranışlarındandır.
Şunu kabul edip gereğini yaparsak hiç sorun kalmaz. ;
Çocuklar kendi ayakları üstünde duruncaya kadar anne ve babalarına, yaşlılarda ölünceye kadar çocuklarına birer emanettir. Şu imtihan dünyasında emanete ihanet edene yazıklar olsun...

Konu sahibine ise acizane tavsiyem geriye değil ileriye bakın lütfen. Muhakkak size bir ışık görünecektir...
 
ablam da ben de o kadar çok dayak yedik ki annemden anlatamam..çocukken bizden hiç bir hata kabul etmedi tamamen onun istediği gibi bir kalıpta ,disiplin altında ve olgun olmalıydık..her şeye dayak.kırılan küçücük bir kalp..kimsen olmuyor o zamanlar sanki hayatta yapayanlızsın seni koruması gereken kişi annenken anneden başkasına sığınıyorsun..ve ölsün diye her gün ağlayarak dua ediyorsun..

hatıralarımın üstüne kırk kilit koyup kapatıyorum ama bu pek mümkün olmuyor..baktığınızda kültürlü bi insan ama bencillik işte.. ben insanları anlayamıyorum bakmak istemiyosan sana engel oluyorsa yapma çocuk..!

5. sınıftayken çamaşırları toplamadımdiye suratıma atılan tokatları 20 yıl geçti unutamıyorum :KK14:

tek isteğim geçmişe gidip o bi başına hayal kırıklığı çinde ağlayan kızın bağrına basıp saçlarını okşamak..insanın 40 yıl da geçse gözleri her hatırladığında doluyor.
 
Ben ailemden hiç şiddet görmedim (tokat atmak bile şiddettir, şiddetin büyüğü küçüğü olmaz) çok azar işitmişimdir ki çoğunu da hak etmişimdir. Ama ne annem ne de babam hiç el kaldırmadı. Şimdi iki evladım var sesimi yükseltmek zorunda kaldığımda bile içim acır, değil el kaldırmak. Savunmasız, karşılık veremeyecek bir canlıya, hele ki evladına el kaldırmayı anlamıyorum. Bu nasıl bir acizlik, nasıl bir öfkedir... Atılan bir tokatla çocukta yaratılan travmalar hiç düşünülmez mi amaan nede olsa çocuk bu unutur geçer diyenler de mutlak vardır. Ancak çocuk ilgiyle, sevgiyle büyür. Öfkeyle, şiddetle değil....
 
Kendimi cok kotu hissetiyorum Suan. Benim 2 yasinda kizim var, plansiz oldu esimin sayasinde. Hak etigi ilgiyi gosteremiyorum. Bazi gunleri cok yaramaz olur canim sIkIlIr kocamla kavga ederim senin sucun diye. AMA Ben hep Icten kizima yanarim. Hep acirim ona Keske Hak etigi gibi baksam ilgilensem. Bazen kizarim AMA gercekden kendimi hazirli hissetmiyorum. Analik Zor is. AMA hic bi neden cocugun ruhunu oldurmeye iyi bahane olamaz. Sen artik evlisin Cnm, kendi hayatindasin. Senin Ailen kocandir. Sevenleri sev, seni kiranlari af et AMA sammiyetlik kurma. Egir kendileri degisirse konus. Inshallah cocugun olursa sen ona iyi bakarsin. Ben merak ediyorum kendi aklini kilanmadiginda nasil davraniyolardi sana:/ bazen iyiki cocuklar hatirlamiyor. Aglamak iyi bisedir. Istedigin kadar agla AMA sakin kendini gecmise birakma. Hayatini tersine donderip durak etme. Yolla DEVAM et. Bir nefes al. Etrafina bak. Sukret. cunku seni sevenler var, iyi esin var, sagligin aklin basinda. Hayat sana guzel :)
 
Kendimi cok kotu hissetiyorum Suan. Benim 2 yasinda kizim var, plansiz oldu esimin sayasinde. Hak etigi ilgiyi gosteremiyorum. Bazi gunleri cok yaramaz olur canim sIkIlIr kocamla kavga ederim senin sucun diye. AMA Ben hep Icten kizima yanarim. Hep acirim ona Keske Hak etigi gibi baksam ilgilensem. Bazen kizarim AMA gercekden kendimi hazirli hissetmiyorum. Analik Zor is. AMA hic bi neden cocugun ruhunu oldurmeye iyi bahane olamaz. Sen artik evlisin Cnm, kendi hayatindasin. Senin Ailen kocandir. Sevenleri sev, seni kiranlari af et AMA sammiyetlik kurma. Egir kendileri degisirse konus. Inshallah cocugun olursa sen ona iyi bakarsin. Ben merak ediyorum kendi aklini kilanmadiginda nasil davraniyolardi sana:/ bazen iyiki cocuklar hatirlamiyor. Aglamak iyi bisedir. Istedigin kadar agla AMA sakin kendini gecmise birakma. Hayatini tersine donderip durak etme. Yolla DEVAM et. Bir nefes al. Etrafina bak. Sukret. cunku seni sevenler var, iyi esin var, sagligin aklin basinda. Hayat sana guzel :)
 
merhaba ben size Bursa'dan yazıyorum.12 yıllık evliyim. İki tane kız çocuğum var. Yaşları 8 ve 9 .İlk bebeklik dönemleri çok güzel geçti. hem eşimin annesi hem benim annem ve kardeşim ikiz gibi büyüttüğüm kızların bakımında bana yardımcı oldular.eşimle birlikte mimarlık ofisimiz var. iş yeri kendimize ait olduğu için ev ve iş hayatını birlikte yürütmeye gayret gösteriyorum.Annelerin artık bize yardımı olamayacağı için yardımcı bir kızımız var. O olmasaydı benim işim yine zordu.Çalıştığım için evde işimiz bir plan program içinde sürüyor.Kızların uyku saatleri ders saatleri yıkanma saatleri hiç değişmez. Eve misafirde gelse en sevdikleri arkadaşları da gelse tv de en güzel program bile olsa bu kurallar hep uygulanır. dediğim gibi biz programlı olarak hareket ediyoruz. Hafta içi saat 20:30 da yataklarında olurlar hafta sonu ise daha gevşek davranıyoruz Pazar günü hamamda ıkandıkları için yorgunluktan saat 19 da yataklarında oluyorlar Hafta içi okuldan geldiklerinde formalarını çıkartınca boyunlarından aşağıya sabunluk yapıyorlar temiz çamaşır giyip ev eşofmanlarını giyer ikindi kahvaltısından sonra ödevlerinin başlarına otururlar. Her ikisi de çok şükür okullarında çok başarılılar okul birincisi olarak devam ediyorlar. Birde okulun yüzme takımındalar. Çarşamba günleri okulları erken bitiyor antremanları var yaklaşık iki saat süren. Sonra ben onları almaya gidiyorum orada da durumlarını öğrenip hep birlikte eve geliyoruz. Evde onları yıkarım banyoya hepimiz birlikte gireriz çırılçıplak ben kızlarım çıplaklığa alışsınlar ve vücutlarını tanımaları için elimden geleni yapıyorum. fakat banyo işimizde beni çok üzüyorlar. Pazar günleride antremanları var ben her pazar evimizin alt katında mimar olduğumuz için evimizi ona göre dizayn etmiştik türk hamamımız var orada ağda yaptırırım sonra kızlar antremandan gelince onların tırnaklarını keser doğru hamamda yıkarım.Fakat her pazar günümüz kızların yıkanmak istememeleri bağırıp çağrışları ile geçiyor. Özellikle onlarla beraber soyunup çırılçıplak hep birlikte giriyorum suyun sıcaklığını beraber ayarlıyoruz onları uzun uzun kese sabunluk yaparak yıkamaya çalışıyorum. Kızlarımla her türlü konuyu konuşuyorum zaten bir karar verilecekse hep beraber oturup öyle konuşuruz. Anneli kızlı özel konularımız için konuştuğumuzda özellikle bayanların temizliğini onlara anlatıyorum. Yarın öbür gün ergenliğe geçecekleri için regl konuları kılları kukularının temizliği her şeyi konuşuyorum. Tamam anne haklısın bizde biliyoruz diyorlar ama yıkanmaya sıra gelince hep benim zorumla ağlayarak bende onlara bağırarak işimizi yapmaya çalışıyorum. Kızlarıma ne ben nede eşim bir kere bile elimizi kaldırmadık asla dövmedik hep olumlu konuşup onlarında isteklerine karşılık vermeye çalıştık Kaçmaya çalıştıkları için bacaklarımın arasına sıkıştırıyorum onları normal sıcaklıkta su ile yıkıyorum.Hamama girerken daha ağlamaya başladıkları için kapıları kilitliyorum benim zorumla bu iş çok zor oluyor. Bir ara eşimle karar verdik hani onlar istemediği sürece yıkamayayım onlar ne zaman isterse öyle olsun diye temizliklleri için bir tek kelime laf etmedim inanın iki hafta boyunca ellerini yemekten yemeğe yıkadılar banyo zaten hiç istemediler. Anlamıyorum insan okuldan gelince elini yüzünü yıkamazmı benim kızlarım hayır. Tamam biliyorum özellikle temizlikleri için çok titiz davranıyorum ama hiç mi benden örnek almadılar. annem büyüdükçe alacaklardır diyor. Neyse artık iki hafta içinde onların sokakta oynamalarına dışarıda top oynamalarına terlemelerine hiç ses çıkarmadım bir kere bile çamarınızı değiştireyim demedim hiç umurlarında bile olmadı .Tırnaklarımız uzadı bile demediler iç çamaşırlarını bile ben yataklarının üstüne bıraktımda öyle yatarken değiştirdiler Fakat benim eşşek kızlarımın hiç sesi çıkmayınca artık Pazar günü dayanamadım antremandan gelince yine bağrış çağrış yıkamak zorunda kaldım .Öyle bir durumdalardıkı tırnaklar çapa gibi içinde pislik içinde terlemekten vücutları artık pis kokmuş öyle olmalarına rağmen hayır yıkanmak istemiyoruz diye ağlayarak aldım onları hamama bende sinirleniyorum elimde değil .Hani yüzmeye gidiyorlar zor olur diye saçlarınıda küt omuz hizasında kestiriyorum .Fakat bu kızlar adam olmayacak galiba bir fikri olan varsa söylesin ne olur. Kafayı yiyeceğim.

Aman Allahim be bicim sistemde yasatiyorsun cocuklarini. Ne yani dovmeklemi oluyo anca ruh hastaligim. Sen cocuklarini cocukluklarindan caliyorsun. Onlari hayatin "mikrop"undan korucam diye hayatlarini Rahat la yasiyamiyolar. Ayrica gayet normaldir banyo etmemekleri. Belkit onca zorluk icinde korku ve nefret buyudu. Biraz gevset bu kanularini. Yoksa kayibedersin onlari. Her hafta hammam mi olur ya . Yazik cocuklara. Cocuk tabikide pis olucak. Migdeleri alismali mikropa yoksa hep hasta olurlar. Lutfen ya, biraz Rahat birakin cocuklari. Titizlik sorunun vardir, biraz alistirin kendinizi.
 
kendimle ilgili mahrem bir detay ve bu konuları konuşmayı sevmiyorum ama ben de paylaşmak istedim, belki okuyan anne babalar olur diye.. beni annem çocukken çok döverdi. lise çağıma geldiğimde bile dövmeye devam etti. o kadar sebepsiz yere ki.. mutsuzluğunu gerginliğini hep benden çıkarırdı. eğitimsiz bir insan da sanılmasın, eğitimli meslek sahibi ve kültürlü bir insan. ama sinir hastası. ben böyle adlandırıyorum. öyle çok yaralandı ki ruhum.. lise son sınıf öğrencisiyken birgün birlikte bir ayakkabı mağazasında ayakkabı bakıyorduk. benim beğendiğim ayakkabı çok pahalıydı, onu alamayacağımızı anlayınca diğerlerine bakmak istemedim. yüzüm asıldı haliyle. annem şuna bak buna bak diye başka alternatifleri gösteriyodu, ben başka bakmıycam beğendiğim yok başka dedim ve o anda suratıma elinin tersiyle pat diye indirdi. neye uğradığımı şaşırdım. koskoca mağazada herkesin ortasında. başımı kaldırıp kimseyle gözgöze gelemedim, onurumu öyle kırdı ki..eve gidene kadar sessiz sessiz sicim gibi gözyaşı akıttım. akşamına gelip özür diledi öpmek istedi. ne ilk ne son. hayatımın yarısından fazlası hep bu döngüyle geçti. bugün 29 yaşındayım, ama o dayakların ruhumda açtığı yara hiçbir zaman kapanmadı. kapanmıyor. annemi çok seviyorum, ona çok da bağlıyım. ama geçmişi de unutamıyorum. silemiyorum...

anne babalara söylemek istediğim şu ki, lütfen ama lütfen çocuklarına bir fiske dahi vurmasınlar. o ufacık ruhlarda açılan yaralar öyle derin oluyor ki hayat boyu kapanmıyor. vurulan yerin acısı geçiyor ama yürekteki acısı hiçbir zaman geçmiyor. yapmayın.. o küçücük ruhlarını örselemeyin..
 
bende dayak ile büyüdüm o yüzden okadar ii anliyorum ki gözüm önünde cocugunu döven olunca bakamam başlarım ağlamaya yaşım 25ama burnum ucu sizler kalbim daralir ufacık fiske atanır görsem
 
Canım seni o kadar iyi anladım ki..Bi ara acaba bunları ben mi yazdım dedim. yaşadığın olayların bazılarını bende yaşadım. Annemde kız çocuklarından pek haz almazdı her defasında beni küçük düşürürdü. Çirkin bulurdu. Sen sus, sen kızsın, ne yatıyon herif gibi, sen çirkinsin bana hiç benzemiyon derdi, yaptığım hiç bir şeyi beğenmezdi. Bunlar tabiki yıllar önce olan şeyler ama insan bunları aklından silemiyor...
Hayatta bana hiç sahip çıkmadı hep başından atmak istedi. Çocuğum rahatsızdı onların yanında tedavi görüyordu.. geçiçi olarak orda kaldım bir süre..Yalvardım ne olur etme sabret yakında çıkacağım kendı evime diye ama olmadı babamla bana binbir sıkıntı çektirdiler. Annem evden kovdu..sonra geri çağırdı gitmedim artık..dayanacak gücüm kalmamıştı çünkü.
Yaşadıklarım bendede müthiş bir aşağılık kompleksine yol açmış. Ağır bir depresyon geçirdim. ..
Ama seninde yazdığın gibi bende şu an çok şanslıyım eşim çok iyi biri bana değer veriyor hep güzel olduğumu söyler doğum günlerimi kutlar. Eşimin anneside öyleydi bana küçük hediyeler alırdı, doğum günlerimde beni arardı sağolsun. Ama şimdi o da yok, geçen yıl vefat etti. Onu bir anne olarak görmüştüm şimdi hepten yanlız kaldım..
Sana diyeceğim geçmişine bakma bir yerden yardım al ve hayatına sahip çık bu günler tekrar geri gelmiyor.
 
Çocuğa ve tüm canlılara el kaldıranları Allah'a havale etmek lazım, ama yapabiliyorsak önce biz birşeyler yaparak.
 
arkadasim gecmisi unut gelecegine odaklan. artik yeni bir ailen var onlarin degerini bil. en kisa surede psikiyatriye gorun.
annen babanla gorusme artik onlar seni yok ediyolar farkina var

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
yasadıklarınız gercekten cok acı.Cook uzuldum inanınki.Su hayatta insanın en yakını ailesi olmalı diiye dusunuyorum.Ama gercektenden boyle psikolojisi bozuk annelerde var.hayatlarından memmnuniyetsizliklerini cocuklarından cıkarıyorlar.Bende su sıralar asırı bunalıyorum ama kızıma yanıstmamaya calsıyorum.hergun ona sen guzelsin sen akıllsın cok degerlisin bir tanemsin demeyi ve sarıulmayı ihmal etmemeye calısyorum.
 
ablam da ben de o kadar çok dayak yedik ki annemden anlatamam..çocukken bizden hiç bir hata kabul etmedi tamamen onun istediği gibi bir kalıpta ,disiplin altında ve olgun olmalıydık..her şeye dayak.kırılan küçücük bir kalp..kimsen olmuyor o zamanlar sanki hayatta yapayanlızsın seni koruması gereken kişi annenken anneden başkasına sığınıyorsun..ve ölsün diye her gün ağlayarak dua ediyorsun..

hatıralarımın üstüne kırk kilit koyup kapatıyorum ama bu pek mümkün olmuyor..baktığınızda kültürlü bi insan ama bencillik işte.. ben insanları anlayamıyorum bakmak istemiyosan sana engel oluyorsa yapma çocuk..!

5. sınıftayken çamaşırları toplamadımdiye suratıma atılan tokatları 20 yıl geçti unutamıyorum :KK14:

tek isteğim geçmişe gidip o bi başına hayal kırıklığı çinde ağlayan kızın bağrına basıp saçlarını okşamak..insanın 40 yıl da geçse gözleri her hatırladığında doluyor.

Son paragraf o kadar içten ki.... Keşke yazdırılmasa bu satırlar.

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
Çok güzel anlatmışsın yarım sayfalık satır aralarına çocukluğunu gençliğini acılarını sığdırmışsın okurken canım acıdı


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
birçok anne inkar etse de çoğu aynı hataları yapıyor. Ben de size benzer olaylar yaşadım ve hala da yaşıyorum diyebilirim
ben çareyi uzakta olmakta buldum ama tabi bu her zaman yeterli gelmiyor
bayramlarda herkese sıcak davranılması çaktırmadan dışlanmak felan gerçekten üzüyor insanı ama şükredecek başka şeyler buluyorum
mesela çok şükür onların bu tutumları sayesinde güçlü olabilmeyi kendime yetebilmeyi öğrendim
 
Bende babamla çok sorun yaşadım ilkokuldan lise yıllarına kadar hep evde şiddet dayak vardı :KK43: babam alkol alırdı hep karakteri de sert olunca sonuç malum :KK43: şuan 30 yaşındayım evliyim 2 oğlum var seneler geçmiş üstünden ama hala unutamıyorum o yılları ve affedemiyorum babamı :KK43: sevmiyorum onu..
 
aslında annelere fazla kızamıyorum..cunku gecmışte ne gorduyse aynı şekılde yaşama gecırıyor..
yanı anne annenın hatasıyla yogruluyor..
cocuklara egıtımden once bız buyuklere egıtım olsa cocuklarımızın hıcbır sorunu kalmazdı..

sıze (kendımde dahıl) adem guneşın kıtaplarını onerıyorum..
kk dan b ır arkadaşımız yazmıştı bır konuya..
kım oldugunu hatırlamıyorum..
ama ALLAH o kışıden bınlerce defa razı olsun..
ıkıncı kez anne oldum ..
ılk annelıgım dekı hatalarımı bu sefer yapmamaya gayret ederek odulumu alıyorum..
genımızde gecmış annelık ornegı oldugundan.. ara ara hatta sık sık okumak radyodan dınlemek gerekıyor pedagog umuzu..

ayrıca her pedagog pedagog degıldır.. dıkkat edelım lutfen:)
 
X