Babam..
İlk aşkım..:1hug:
Yıllarca ona platonik bir aşkım olduğunu düşündüm..
Ona ulaşamadıkça,onunla konuşamadıkça,sorunlarımızı halledemedikçe hep onun yıldızlar kadar uzak ama onu her gördüğümde kalbimi pır pır ettiren adamdı..
Ne zaman büyüdüm,beraber çalışmaya başladık..
Ben onu,o beni gördü..
İçimizdekileri gördük..sengözlerimebaksanab
Hayatı,insan olmayı,adam olmanın ne demek olduğunu ondan öğrendim..
Çok defa eteğimizdeki taşları masaya koymuşuzdur hayata dair ne varsa.
Bekarken sevgilimden ayrılınca yanında ağladığımı bilirim. Onun teselli edecek sözü olmadığı anda sadece beni dinlemesi bile bana yeterdi. Asla eleştirmedi beni. İyi ya da kötü verdiğim tüm kararların arkasında en çok babam vardı..Kendisine ters gelen ne varsa hep güzellikle bazen sertlikle anlattı..
Babam biraz benim gibidir,sesi kolay kolay yükselmez.. Söyleyeceği cümleleri özenle seçer..Önce saygı der...:1rolleyes:
Boşandıktan sonra döktüğüm gözyaşlarında yine bir kelime bulamadı acımı dindirmek için.."Söyle,ne istiyorsan onu yapayım,onu getireyim" dedi..:çok üzgünüm:
Allahım eksik etmesin başımızdan inşallah..:Saruboceq:
Onun varlığı huzur veriyor bana.. Anlaşılıyor olmak,güzel bir şey..