Tüp bebek deneyimleri üzerine: Kafana takma bak neler oluyor

alıntı yazılar;

kızlar bugün gittiğim bir misafirlikte bir bayan vardı 9 yıl çocuğu olmamış ve geçen sene tüp bebek denemişler oda tutmamış sonra allahın izni ile kendiliğinden hamile kalmış allahın işine bakım hiç bir zaman umudunuzu yitirmeyen allah büyüktür herşeyin bir zamanı olduğunu unutmayın ve sabredin çoğunuz benim öykümü biliyorsunuzdur bende neler çektim ama allahıma şükür 4. evladı bağışladı bana .......

kızlar umudumuuz yitirmeyelim lütfen herşeyin bir zamanı var unutmayın............


Bir alıntı daha:
bir umut haberi de benden

kuzenimin bi arkadaşı senelerce tedavi görmüş dr.lar artık uğraşmamalrı gerektiğni olcak olsa şimdiye kadar olacağını söylemiş.onlar da evlatlık almışlar 1sene geçmeden kadın hamilekalmış şimdi iki çocuklu mutlu bi aileler
bir tanıdığımızın kızı bekarken yumurtalıklarından ameliyat oluyor ve yanlışlıkla zarar veriyorlar yumurtalıklara dr senin çocuğun olmaz diyor ama kız umudunu yitirmiyor evleniyor ve hamile kalıyor dr bile şaşırıyor ve benim arkadaşım 9 sene boyunca ilaçlar tedaviler aşılamalar artık bırakmışken tedaviyi ahşap boyama kursuna katılıyor ve 4.ayda hamile kalıyor kendiliğinden allah ım isteyen herkese nasip etsin inşallah......

Bu yazıyıda mutlaka okuyun.

Hürriyet Gazetesi

AYŞE ARMAN

Kafana takma bak neler oluyor




Biyolojik saat mi?

Etraftan gizli bir baskı mı?

Nedir?

Anlaması ve anlatması hiç kolay değil ama bir sabah uyandım ki:

‘‘Aman Tanrım, ben bir kompleks sahibiyim!''

Bir bu eksikti!

Çocuk kompleksi.

Bebek bebek!

Benim niye bir bebeğim yok?

Aşık olduğum bir adam var (nerede tahta vuracağım?), güzel bir ilişkim var (nerede tahta vuracağım?), iyi de neden bir bebeğim yok?

Artık zamanımın geldiğine mi inanıyorum, anne olmam gerektiğine mi, yoksa geç kalacağım korkusu mu? Yeryüzünde doğal sayılan bir şeyi kaçıracak mıyım duygusu mu? Kariyer da yaparım çocuk da sloganının 2. bölümünden eksik kalmak istemem ya, acaba o yüzden mi?

Resmen yavaş yavaş takıntı haline geliyor kafamda bu bebek meselesi.

Ben size bir şey söyleyeyim mi, kendin yaşamadığın her şey palavara. Bir sürü insan anlatıyor ya, yok bebeğin kokusu, yok annelik, yok bebek isteği ama başıma gelmeden dinlediklerimden bir şey çıkartabilmem mümkün değilmiş meğer.

Bu çocuk isteği kuvvetli bir şekilde bastırınca kavrıyorum durumu.

Daha önce de hamile kalmışlığım var, ama o zaman ‘‘Zamanı değil'' demişim, istememişim.

Şimdi istiyorum...

*

Da...

Bu iş zannedildiği kadar kolay olmuyor. Ya da benim zannettiğim kadar. Doktora ‘‘Benim ne yapmam lazım?'' diyorum.

‘‘Biyolojik bir rahatsızlığınız yok. Denemeye devam edin'' diyor.

Millet, bu işin ritüelleri olduğunu söylüyor.

Ne kaybederim ki?

Etraftan duyduklarımı uygulamaya başlıyorum.

Bacaklarımı duvara dayadığım ilk ay, hamile kalacağımdan yüzde 100 eminim!

Böyle yaparlarmış olurmuş...

Olmuyor.

Gelde takma. Sinir oluyorum.

Ben arızalı mıyım?

Doktora soruyorum.

‘‘Hayır'' diyor, ‘‘Denemeye devam edin.''

‘‘Emriniz olur Doktor Bey.''

Devam...

Da...

Tık yok.

Her ay aldığım predüktörün haddi hesabı da yok.

Artık iyice takıntı haline geliyor.

Yürek çarpıntısı haline geliyor.

Afaganlar basıyor:

Neden benim bebeğim olmuyor?

Neden benim bebeğim olmuyor?

Neden benim bebeğim olmuyor?

*

Henüz doğurmamışlar benim bu telaşımı hiçbir şekide anlamıyorlar.

Ya da anlıyorlar; benzer şeyler hissediyorlar, susuyorlar. Deniyorlar deniyorlar, gizliyorlar. Bu çocuk meselesi garip bir mesele, çiftler çocuk sahibi olmak için ne kadar uğraş verdiklerini nedense anlatmaktan hoşlanmıyorlar. Resmen yalan söylüyorlar.

Annem, ablam gibi bütün çocuk doğurmuş kadınlar ise ‘‘Üzülme canım'' diyorlar, ‘‘Artık her şeyin bir çaresi var.''

Gözlerini benden kaçırarak ekliyorlar: ‘‘Tıbben.''

İyice sinirimi bozuyorlar.

Bir de ‘‘Acaba denemekten ipin ucunu mu kaçırıyorsunuz?'' diyenler çıkıyor.

Çok sevişirsen de olmazmış!

Beni tamamen delirtiyorlar.

Sonunda bir an geliyor ne yalan söyleyeyim usanıyorum, sevişmek dışında her şeyden vaz geçiyorum:

Doktora gitmekten, ona sorular sormaktan, aşılama yöntemini araştırmaktan, kendimi telaşa vermekten, sevgilime hayatı zehir etmekten...

Bu meseleyi rölantiye alıyorum. Rafa kaldırıyorum.

Artık başka bir yaza diyorum...

*

Ama ben iflah olmaz bir şeyim.

Dakika bir, gol bir!

Acilen kendime başka bir takıntı buluyorum.

Spor!

Bakın, o da çok önemli.

En az bebek kadar.

Hemen Hillside'a başlıyorum, Burçin Hoca'yla tanışıyorum.

Ona açık davranıyorum:

‘‘Benim hayalim fit olmanın ötesi. Ben sizin vücudunuzdan istiyorum!''

Gülüyor.

‘‘Bir senede sizinkini de yaparız böyle. Ama tabii sürekli gelirseniz...'' diyor. Gelmez olur muyum?

Madem hamile kalamıyorum...

O zaman sıkı popolu, hafif kaslı, güzel vücutlu bir kadın olurum.

Bunun için uğraşırım.

Allah sizi inandırsın sadece İstanbul'da değil Dubai'de de spor yapıyorum. LPG'ye gidiyorum.

Ben yavaş yavaş kilo da veriyorum, popoma pareyo bağlamadan ortalıkta salınacak hale geliyorum.

Kısa vadeli başka planlar da yapıyorum.

Ekim ayında bir Hindistan sonra bir Yemen...

Binbir Gece Masalları gibi seyahatler hayal ediyorum...

Ve ve ve..

Bacaklarımı duvara dayamaktan tamamen istifa ediyorum.

*
Bu kadar lafla kafanızı şişirdim aslında söylemek istediğim bir cümle: Kafama takmaktan vazgeçtiğim anda hamile kaldım.!

KOLAY GELSİN

ŞEKER

tüp bebek bölümünde yazıyor;girerseniz görürsünüz.hamile kalamayanlar üzülmeyin,bu fikri kafanızdan tamamen atarsanız sizde kalacaksınız.yeterki kendinizi dinlemeyin.unutun yumurtlama günlerinizi,dereceleri atın.kendiniz için yaşayın.

merhaba 37 yaşındayım iki sefer aşılama yaptırdım sonuç olumsuzdu yumurtalarımın kalitesiz olduğunu söylediler tüp bebek için müracaat ettiğimde ise elverişsiz diye konseyden geçmedi, artık kanamamda olmuyordu öyle moralimiz bozuktu ki bir kaç ay ara verip doktara gitmemeye karar verdik doktara gittiğimizde sonuçlarımın çok kötü olduğunu söyledi pek ümit vermedi ultrason muayenesine aldı ve bunun mucize olduğunu söyledi tam dört buçuk aylık hamileydim şimdi kızım 6 aylık oldu bunu sizlere ümidinizi hiçbir zaman kaybetmemeniz ve moralinizi bozmamanız için yazıyorum

selam ben dört kez Konya'da tüp bebek yaptırdım. ve hepsi başarısızlıkla sonuçlandı sonunda Ankara'ya gittik ve bu sefer başarıyla sonuçlandı şu an 3 haftalık hamileyim ve ikiz bebek bekliyoruz yedi sene sonunda mutlu sona kavuştuk .Allah tüm isteyenlere versin müthiş bir duygu.
Ankara'da gürgan kliniğe gittik süper bir ekibi var temizlik ve hijyen olağanüstü bu konuda klinik arayan arkadaşlara şiddetle tavsiye ederim...!

gercekten bu hikayeler ferahlatıyor bizleri tesekkürler

hikayelerinizle beni de rahatlattınız.teşekkürler arkadaşlar.

içime su serpildi,bende ilk tüp bebek denemesi olumsuzlukla sonuçlanan birisiyim,geçirdiğimiz işlemler sonucu 4 ila 6 ay beklememiz gerekiyo,ben bu 6 ay içinde kendiliğimden hamile kalacakmışım gibi hissediyorum,hiç düşünmüyorum gerçekten yumurtlama zamanımı takip etmiyorumda ama doğal yollarla çocuğum olmuyo die korkularda yaşıyorum,yukarıda yazan yazıları okuyunca içime su serpildii....

Umutsuzluğa kapılan bayanlara birazcıkta olsa umut olur diye yazıyorum. 24 yaşındayken Endometriozis hastalığına yakalandığımı öğrendim.Şuanda 29 yaşındayım. İlk başlarda bu kadar zor bir hastalık olduğunu bilmiyordum tabiki. İnsan yaşadıkça ve araştırdıkça bilgi sahibi oluyor. Benim hastaliğim normal endometriozisli hastalara göre çok daha agresifti. 5 kez ameliyat geçirdim bu hastalıktan dolayı.
Bebek olursa hastalığın tedavi olur dedi bütün Dr.larım. 2 kez tüp bebek denemesi yaptık. Ama olmadı. Tüp bebekle uğraşan bütün bayanlar bilirler ne kadar yorucu bir süreç olduğunu. Onun öncesindede tam 5 yıl endometriozisle mücadele. Yani çooookkkk zorlu bir süreç yaşadım. Ama hiç bir zaman isyan etmedim. Allah'ım neden ben diye asla düşünmedim.
Tüp bebek denemelerinde Dr.larım "Nasıl olmaz,kabul edemiyorum.Mutlaka olacak diye bakıyordum ben" derken,"daha zamanı gelmemiş demekki" diye ben onlara telkinlerde bulunuyordum. Ki gittiğim Dr.lar İstanbuldaki Çok gündemde olan çok iyi Dr.lardı. Sonra anladım ki, bu işte tek faktör Dr.değildi. Her şeyin bir zamanı vardı. Dua ederken hep Hayırlısını ve sağlıklısını istedim.
Dr.bir arkadaşım endometrioziste yeni bir tedavi yöntemi olduğunu,beni takip eden Dr.uma sormamı önerdi. Konuyla ilgili görüştüğümde, tedavi ile vakit geçirmememi,hemen 3.tüp bebek denemesi yapmamı önerdi. Çünki o kadar ameliyattan ve 2 denemeden dolayı rezervlerim baya azalmıştı.Çaresiz 3.denemeyi yaptık. Ama Dr.um her seferinde "sen çok zor bir vakasın çok umutlanma" dedi. Mayıs ayında yaptık denemeyi. Şu anda 7 haftalık olan minicik bişi büyüyor içimde. İlk kalp atımlarını duyduk. İnanılmaz bişeydi. Her zaman kucağıma alana kadar bir risk olduğunu biliyorum. Ama Dua ediyorum her şey yolunda gitsin diye.
İlk başta da dediğim gibi umutsuzluğa kapılmak yok. Zira bu tedavinin en büyük Düşmanı umutsuzluk.
Burdan eşlerede bişi söylemek istiyorum. Yaşanan süreçlerde sizinde çok sıkıntılar yaşadığınızı biliyorum. Ama hiç bir erkek bir bayan kadar bu işin sıkıntısını yaşayamaz.Bu yüzden Eşlere sonsuz destekkkkkk.... Eşime çok teşekkür ediyorum Verdiği Destek için.
Allah Herkesin yanında olsun......

Kızlar Çok gÜzel umut verıcı Şeyler yazmıŞsınız. Hamıle kalma ısteĞını unutmak ve bır anda hamıle olduĞumu anlamak ıstıyorum. KendılıĞınden hamıle kalma Şansın doktorlra %1 dıyor. Nasıl hıÇ bır Şey yokmuŞ gıbı davranacaĞım bılmıyorum. Ama sızın yazılarınız Çok umut verıcı
herkes bÖylesı yaŞadıklarını lÜtfen palaŞsın kı yenıden umutlarımızı yeŞertelım. Ve her Şeyın allahtan geldıĞını zamanını beklememız gerektıĞını hatırlayalım.

sirine1 .!.:

Umutsuzluğa kapılan bayanlara birazcıkta olsa umut olur diye yazıyorum. 24 yaşındayken Endometriozis hastalığına yakalandığımı öğrendim.Şuanda 29 yaşındayım. İlk başlarda bu kadar zor bir hastalık olduğunu bilmiyordum tabiki. İnsan yaşadıkça ve araştırdıkça bilgi sahibi oluyor. Benim hastaliğim normal endometriozisli hastalara göre çok daha agresifti. 5 kez ameliyat geçirdim bu hastalıktan dolayı.
Bebek olursa hastalığın tedavi olur dedi bütün Dr.larım. 2 kez tüp bebek denemesi yaptık. Ama olmadı. Tüp bebekle uğraşan bütün bayanlar bilirler ne kadar yorucu bir süreç olduğunu. Onun öncesindede tam 5 yıl endometriozisle mücadele. Yani çooookkkk zorlu bir süreç yaşadım. Ama hiç bir zaman isyan etmedim. Allah'ım neden ben diye asla düşünmedim.
Tüp bebek denemelerinde Dr.larım "Nasıl olmaz,kabul edemiyorum.Mutlaka olacak diye bakıyordum ben" derken,"daha zamanı gelmemiş demekki" diye ben onlara telkinlerde bulunuyordum. Ki gittiğim Dr.lar İstanbuldaki Çok gündemde olan çok iyi Dr.lardı. Sonra anladım ki, bu işte tek faktör Dr.değildi. Her şeyin bir zamanı vardı. Dua ederken hep Hayırlısını ve sağlıklısını istedim.
Dr.bir arkadaşım endometrioziste yeni bir tedavi yöntemi olduğunu,beni takip eden Dr.uma sormamı önerdi. Konuyla ilgili görüştüğümde, tedavi ile vakit geçirmememi,hemen 3.tüp bebek denemesi yapmamı önerdi. Çünki o kadar ameliyattan ve 2 denemeden dolayı rezervlerim baya azalmıştı.Çaresiz 3.denemeyi yaptık. Ama Dr.um her seferinde "sen çok zor bir vakasın çok umutlanma" dedi. Mayıs ayında yaptık denemeyi. Şu anda 7 haftalık olan minicik bişi büyüyor içimde. İlk kalp atımlarını duyduk. İnanılmaz bişeydi. Her zaman kucağıma alana kadar bir risk olduğunu biliyorum. Ama Dua ediyorum her şey yolunda gitsin diye.
İlk başta da dediğim gibi umutsuzluğa kapılmak yok. Zira bu tedavinin en büyük Düşmanı umutsuzluk.
Burdan eşlerede bişi söylemek istiyorum. Yaşanan süreçlerde sizinde çok sıkıntılar yaşadığınızı biliyorum. Ama hiç bir erkek bir bayan kadar bu işin sıkıntısını yaşayamaz.Bu yüzden Eşlere sonsuz destekkkkkk.... Eşime çok teşekkür ediyorum Verdiği Destek için.
Allah Herkesin yanında olsun......

Genişletmek için tıkla...

yazdıklarınızı gözümde yaşlarla okudum ne mutlu sana.bende endometriozis hastasıyım gecen ay tüp bebek tedavimden negatif sonuç aldım ve çok yıprandım.tekrar ne zaman denerim o cesareti nasıl bulurum bilemiyorum içimdeki bebek özlemini ise anlatmaya kelimeler bulamıyorum bi bebek yada hamile birini görünce içimde ki o sızı o acı sanırım ancak yaşayan anlayabilir.size uygulanan bu yeni tedavi yöntemi nedir nasıl bişey bende ona göre tedavi olurum ve umarım bende bebeğimi kucağımı alırım bu şekilde yaşamak çok ağır geliyor bana artık.beni aydınlatırsanız çok sevinirim allahım bebeğini ve seni korusun

benim kuzeniminde olmuyordu bebeği hatta doktor erkekte hiç canlı sperm olmadığını bu yüzden tüp bebeğin bile zor olacagını söyledi tüp bebeği denediler eğer o gün canlı sperm olmasaydı keserek alcaklardı bir mucizeydi canlı sperm vardı ve alındı başarıylada sonuçlandı şu an 3 üz bebekleri dünyaya geldi ve ardından 6 ay sonra kendılıgındende gebe kaldı şimdi 4 tane bebek var DD ama şunuda unutmamak lazım spermleri verecegi gün ben kuzenime bollllllllll cevizli pekmezli kuru erikten kaysefe yapmıştım onu bize yedirmeden yemişti hepsini hala bugun dıyor o kaysefenın eseri bunlar die benim hikayem çok daha farklı maddi gücüm olmadıgından tüp bebek yaptıramadık ama sabırla 7 yıl sonra oldu..

21 yaşında evlendim ben hayatın zorluklarını hiç ama hiç bilmezken 1 yıl geçmişti ama bebeğimiz olmuyordu doktora gitmedim bu sebepten erken oldugunu düşündüm ama kuzenlerımle hepimiz aynı tarihlerde evlenmiştik ama hepsinin bebeği olmuştu o yıl gerçekten çok üzülmüştüm herkez bir laf eder olmuştu ama yapacak birşey yoktu eşiminde düzgün bir işi olmadıgından doktor işi de ertelene ertelene 3.yıla gelmiştik ama artık ben daha güzel bakıyordum hayata birgün olacaktı ümitlerimi asla kırmadım kimsenınde kırmasına izin vermedim eşimin ailesi sorun yapacak insanlar deildi 3.yılda parayı denkleştirip ankarada 3 kez aşılama yaptırdık ama hiçbiri tutmadı.yinede yıkılmadım daha sonra yıne maddi imkanlar olmadıgından hiç doktora gidemedik ama etrafımdaki bitin arkadaşlarımın kuzenlerımın hepsi ikinci bebeklerını dünyaya getirmişti ben hala kız gibi ortalıklarda dolanıyordum onlara her baktıgımda Allaha sıgındım Rabbim dedim sakın beni kıskandırma..Sen dilediğine hesapsızca verirsin,beni bu sınavımdan bırakma yardım et..okadar zor günlerdiki ama hep Allaha yakındım çünki bu dert beni ona yakınlaştırmıştı çünki ben bılıyordumki o herşeyin en iyisini bilirdi..öyle gün olduki en yakın arkadaşım _sende doğurda böyle doğur dediği oldu -günlerce agladım bu söze bunun gibi daha birçok şey ağladım ama yemin ederim ağlarken o insanı affetmesi içinde dua ettım Allaha çünki vermeyen Allah bu benım elimde olan birşey deildi.yıllar geçti gitti 7.yıla bir kuzeniminde 4 yıl bebekleri olmamıştı tüp bebekle 3üz bebeklere hamile kaldı ben 7 yıllık evliydım ama onlar 4 maddi imkanımız olmadıgından bizde istemiştik ama gidememiştik tedaviye yine ,bir gece bu kuzenıme yatmaya gittim karşımda duruyor ona bakıyorum karnında tam 3 tane bebek var bense okadar istemiştim ama birtane bile yoktu.Allahım dedim RABBİMM sen ne kadar büyüksün şuraya 3 tane bebek koydun ama bana bir tane bile vermedin sen dilediğine hesapsızca verirsin .senin vermeye gücün yeter eger bana vermedınse bir bıldıgın vardır ben bu olaya gönül vermekten sana sıgınırım biliyorum sen beni duyuyorsun şu akan gözyaşlarım isyan deildir die sabaha kadar agladım okadar zorduki ama size yemın ederım sanki ben Allaha her sıgındıgımda kendımı okadar güçlü hissedıyordumki hayatıma her defasında kaldıgım yerden devam edıyordum .artık evliliğimin 7.yılı bitiyordu son aya gelmiştik eşime dedim bu ay son ay 7 yıl bekle dıye hep içimde bir yankı duyardım sanki eger bu ay hamıle kalmazsam doktora gitmenın yollarını arayalım ..görümcem evlenıcektı buralarda çeyiz asma vardır kızın bütün çeyızını ben astım hatta odaya yapılması gereken tahtaları herşeyı sobamı kaldırmadım halımı sırkelemdım yapmadıgım birşey yoktu çeyiz işi bitmişti günümde geçmişti gebelık testi almak aklıma bıle gelmedi çünki hayal kırıklıgı yaşamak ıstemıyordum 8 gün geçmişti artık ve bişiler yapmak lazımdı .en son yıne 8 gün gecikmişti bir yıl önce ama hayal kırıklıgıyla sonuçlanmıştı bu yuzden bu defa korkuyordum ve dedımki belki bir sorun vardır yınede emın ol dedım ve aldım...sonucu görünce inanmak zordu doktora gittim gerçekten hamileydım dünyalar benim olmuştu bu zorlu yolculuk bitmişti artık dünyalar tatlısı bir kızım oldu hayatımda en mutlu oldugum günlerdi nasıl mutlu olmazdıki insan Rabbime şükürler olsun .kızım doğduktan sonra 4 ay güzel geçti annem rahatsızlandı annemi doktora götürme işleri derken kızım memeyi bıraktı çünki gün boyunca emziremediğim oluyordu ama o benım Annemdi gitmem lazımdı..annem kalp ameliyatının 15. günü hayata gözlerini kapattı nur içinde yatsın hiçbir saglık problemi yokken gözle görülür ..bir anda onuda kaybettim bu acı okadar büyüktüki yaşadıgım hiçbir acıya benzemıyordu verende alanda o dur dedim alışmak zordu ama hayat devam edıyordu bir kızım vardı ...kızım 4 aylıkken annem yoktu artık benim canım fedakar karşılıksız seven annem yoktu ...bu olaydan 5 ay sonra eşim işten çıkartıldı artık hayat daha fazla yüzünü göstermişti ve bir yıl sonra bugün oldu kızım 2 yaşına geldi eşimin düzenli bir işi olmasada dünyalar tatlısı bir kızım var beni gerçekten seven birde kayınvalidem var ..hayat zor demiyorum artık yaşamak zor dıyorum bir kızım olduguna sevinemeden annemi kaybettim arkasından eşim işsiz kaldı.mutluluklar yıkıntılar hepsi bir anda geldi arada kalan sorunlardan bahsetmeye gerek bile yok çünki halen nefes almaktayım ve hayatın neler getirecegi hiç belli olmuyor ..herşeye rahmen bu hayatın içinde yer aldığım için mücadele edecek güce sahip oldugum için Allah a sonsuz şükürler olsun .

yabozer .!.:

selam ben dört kez Konya'da tüp bebek yaptırdım. ve hepsi başarısızlıkla sonuçlandı sonunda Ankara'ya gittik ve bu sefer başarıyla sonuçlandı şu an 3 haftalık hamileyim ve ikiz bebek bekliyoruz yedi sene sonunda mutlu sona kavuştuk .Allah tüm isteyenlere versin müthiş bir duygu.
Ankara'da gürgan kliniğe gittik süper bir ekibi var temizlik ve hijyen olağanüstü bu konuda klinik arayan arkadaşlara şiddetle tavsiye ederim...!

Genişletmek için tıkla...

evet klinic gerçekten güzel ama bende yaptırdım. fakat olmadı nasip deilmiş .merkezden beklenilen tek şey ilgi alaka ama 3 ayrı merkezde tedavi oldum hatırlamıyorum birininde arayıp açıklama yaptıklarını ...

merhaba banada 27 aralıkta 2 tane embriyon transfer edildi 12.günde beta hcg 71 çıktı fakat 14. günde 61 e düştü doktorum kimyasal gebelik olduğunu söylüyor ama inanmak istemiyorum

yazılarını okudum yaşadıklarını yazan arkadaşlarla aynı duyguları yaşıyorum bebek özlemi, hamile haberi, umutsuzluz bazen umut bende 12 yıllık evliyim beş ay yumurtlama tedavisi üc aşılama üç tüp bebek şimdi üçüncü tüpbebegin tranferi yapılacak bekliyorum. hakikaden yaşamayan anlamıyor bizi

2 aşılama sonrası negatif sonuç aldım we çok üzüldüm 10 yıldır ewliyim bebeğim olsun istiorum allah isteyen herkese nasip etsin paylaşımlarınızı göz yaşlarımla okuorum rabbim herkese bebeğini sağlıkla kucana almayı nasip etsin bana da inş. yumurtalık takibim yapılıo şimdilik herşey yolunda umarım bende sizlere güsel haberler weririm ))

sonroman .!.:

21 yaşında evlendim ben hayatın zorluklarını hiç ama hiç bilmezken 1 yıl geçmişti ama bebeğimiz olmuyordu doktora gitmedim bu sebepten erken oldugunu düşündüm ama kuzenlerımle hepimiz aynı tarihlerde evlenmiştik ama hepsinin bebeği olmuştu o yıl gerçekten çok üzülmüştüm herkez bir laf eder olmuştu ama yapacak birşey yoktu eşiminde düzgün bir işi olmadıgından doktor işi de ertelene ertelene 3.yıla gelmiştik ama artık ben daha güzel bakıyordum hayata birgün olacaktı ümitlerimi asla kırmadım kimsenınde kırmasına izin vermedim eşimin ailesi sorun yapacak insanlar deildi 3.yılda parayı denkleştirip ankarada 3 kez aşılama yaptırdık ama hiçbiri tutmadı.yinede yıkılmadım daha sonra yıne maddi imkanlar olmadıgından hiç doktora gidemedik ama etrafımdaki bitin arkadaşlarımın kuzenlerımın hepsi ikinci bebeklerını dünyaya getirmişti ben hala kız gibi ortalıklarda dolanıyordum onlara her baktıgımda Allaha sıgındım Rabbim dedim sakın beni kıskandırma..Sen dilediğine hesapsızca verirsin,beni bu sınavımdan bırakma yardım et..okadar zor günlerdiki ama hep Allaha yakındım çünki bu dert beni ona yakınlaştırmıştı çünki ben bılıyordumki o herşeyin en iyisini bilirdi..öyle gün olduki en yakın arkadaşım _sende doğurda böyle doğur dediği oldu -günlerce agladım bu söze bunun gibi daha birçok şey ağladım ama yemin ederim ağlarken o insanı affetmesi içinde dua ettım Allaha çünki vermeyen Allah bu benım elimde olan birşey deildi.yıllar geçti gitti 7.yıla bir kuzeniminde 4 yıl bebekleri olmamıştı tüp bebekle 3üz bebeklere hamile kaldı ben 7 yıllık evliydım ama onlar 4 maddi imkanımız olmadıgından bizde istemiştik ama gidememiştik tedaviye yine ,bir gece bu kuzenıme yatmaya gittim karşımda duruyor ona bakıyorum karnında tam 3 tane bebek var bense okadar istemiştim ama birtane bile yoktu.Allahım dedim RABBİMM sen ne kadar büyüksün şuraya 3 tane bebek koydun ama bana bir tane bile vermedin sen dilediğine hesapsızca verirsin .senin vermeye gücün yeter eger bana vermedınse bir bıldıgın vardır ben bu olaya gönül vermekten sana sıgınırım biliyorum sen beni duyuyorsun şu akan gözyaşlarım isyan deildir die sabaha kadar agladım okadar zorduki ama size yemın ederım sanki ben Allaha her sıgındıgımda kendımı okadar güçlü hissedıyordumki hayatıma her defasında kaldıgım yerden devam edıyordum .artık evliliğimin 7.yılı bitiyordu son aya gelmiştik eşime dedim bu ay son ay 7 yıl bekle dıye hep içimde bir yankı duyardım sanki eger bu ay hamıle kalmazsam doktora gitmenın yollarını arayalım ..görümcem evlenıcektı buralarda çeyiz asma vardır kızın bütün çeyızını ben astım hatta odaya yapılması gereken tahtaları herşeyı sobamı kaldırmadım halımı sırkelemdım yapmadıgım birşey yoktu çeyiz işi bitmişti günümde geçmişti gebelık testi almak aklıma bıle gelmedi çünki hayal kırıklıgı yaşamak ıstemıyordum 8 gün geçmişti artık ve bişiler yapmak lazımdı .en son yıne 8 gün gecikmişti bir yıl önce ama hayal kırıklıgıyla sonuçlanmıştı bu yuzden bu defa korkuyordum ve dedımki belki bir sorun vardır yınede emın ol dedım ve aldım...sonucu görünce inanmak zordu doktora gittim gerçekten hamileydım dünyalar benim olmuştu bu zorlu yolculuk bitmişti artık dünyalar tatlısı bir kızım oldu hayatımda en mutlu oldugum günlerdi nasıl mutlu olmazdıki insan Rabbime şükürler olsun .kızım doğduktan sonra 4 ay güzel geçti annem rahatsızlandı annemi doktora götürme işleri derken kızım memeyi bıraktı çünki gün boyunca emziremediğim oluyordu ama o benım Annemdi gitmem lazımdı..annem kalp ameliyatının 15. günü hayata gözlerini kapattı nur içinde yatsın hiçbir saglık problemi yokken gözle görülür ..bir anda onuda kaybettim bu acı okadar büyüktüki yaşadıgım hiçbir acıya benzemıyordu verende alanda o dur dedim alışmak zordu ama hayat devam edıyordu bir kızım vardı ...kızım 4 aylıkken annem yoktu artık benim canım fedakar karşılıksız seven annem yoktu ...bu olaydan 5 ay sonra eşim işten çıkartıldı artık hayat daha fazla yüzünü göstermişti ve bir yıl sonra bugün oldu kızım 2 yaşına geldi eşimin düzenli bir işi olmasada dünyalar tatlısı bir kızım var beni gerçekten seven birde kayınvalidem var ..hayat zor demiyorum artık yaşamak zor dıyorum bir kızım olduguna sevinemeden annemi kaybettim arkasından eşim işsiz kaldı.mutluluklar yıkıntılar hepsi bir anda geldi arada kalan sorunlardan bahsetmeye gerek bile yok çünki halen nefes almaktayım ve hayatın neler getirecegi hiç belli olmuyor ..herşeye rahmen bu hayatın içinde yer aldığım için mücadele edecek güce sahip oldugum için Allah a sonsuz şükürler olsun .

Genişletmek için tıkla...

gerçekten hkayeniz çook acı üzücü çok şeyler yaşamışsınız( Rabbim kimseye kaldıramayacağı yük vermezmiş, biz isteyelim gerisi taktir Allahtan herşey onun isteğiyle olur Rabbim hepimize yardım etsin inşallh..

İnternette başarı hikayeleri okumak beni hep mutlu etti ve de devam etmemi sağladı.Şu anda benim de yazacak güzel bir şeyim var.37 yaş,FSH 22 ,dördüncü tüp bebek denemesi,ilk deneme de tutmuştu,ve de tekrar olumlu sonuç aldık.Biliyorum bebeğimizi kucaklamadan derin nefes almamalıyız ama bugünkü kan testi sonucu bile süper haber bizim için.Doktorunuza çok güvenebiliyorsanız gerisini boş verin.
Sevgiler