Premature Bebekler Prematüre annelerin psikolojik durumu

37 haftadan önce gerçekleşen doğumlar prematüre doğum olarak adlandırılır. Bu haftadan önce doğan bebeklere de prematüre bebek denir.

aktuel

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
4 Mart 2008
810
6
selam

arkadaşlar erken doğum yapmış ve prematüre bebekler sahipi olarak ben üzerimdeki sinir halini atlatamıyorum.Ne kadar da olumlu düşünsem kendimi artık tanıyamaz hale geldim.Bebeklerim iyi, problemsiz devam ediyorum.Annem büyük yardımcım fakat yaşadıklarımdan mı ne mutluyum ve mutsuzum, hayalimde kurduğum gibi gelişmedi kendiliğinden bebek sahipi olmamam tüp bebek yöntemiyle olmam 3 denemde aldığım ilaçlardan mı, erken doğumdan mı yaşadığım prematüra ( kuvez ) döneminde hep olumlu düşünmeye zorlamaktan kendimi sıkmam mı, annesütü bile veremeyişinden mı, herkesin bana akıl vermesinde mi( ben bir şey bilmiyormuşum gibi çevreden şöyle yap , bak böyle yaptığın içi gibi) bir arkadaşımın dediği gibi sıkıntılı dönemin bende bıraktığı izler mi .?Sizler de benim gibi misiniz sinir hali, kontrolden çıkış üzerine alınma falan .Yardımınıza ihtiyaçım var .normal mı yaşadığım durum?
 
bende bi premature annesiyim canim gecen senenin annelerindenim....bebegim suanda 1,5 yasina girdi...hala benim kizim tedavi aliyor...yani hastalikli dogdu...ciger yetmezligi var ve mamasini mide hortumundan veriyorum...gecen ay cigerlerin iltihap oldu ve yogun bakimda kaldi...kaybediyorduk...bunu ücüncü sefer yapti bize...ama toparlandi..kalp atislari durdu...sonra rabbim bi mucize verdi...

benmi ben neler yasadigim ancak Allah bilir...yasim 22 idi o siralar..simdi 23...ve eglenmenin gezmenin yani kafaya hic bisey takmanin yasi...

ben ölümek istedim...ben esimden ayrilmak istedim (sebep bende gendefekti yüzünden böyle hasta dogmus)

kendimi sucladim....geceleri öldügümü saniyordum ve hastaneye yakin karanlik bi odam vardi...sanki cesetimi aliyorlar saniyordum...

ama arkama dönüp baktigimda cok sey ögrendigimi farkindayim...tamam simdide üzüliyorum hala kizimin haline...ama Allahima hamd ediyorum...o geldiginden beri hayatin anlamini ve sagligin anlamin ögrendim...o benim icin cok büyük bi ögretmen oldu..

simdi öbür cocuklar gibi olmasada...gülücük atiyor...sesimi duyunca seviniyor...yavas yavas ilerlemeye basliyor...

doktorlar hala diyor...ümit etmeyin belki bi kac ay sonra ölebilir...

ben Allahtan baska kimseye güvendigim yok...eger moralim bozulursa yada SIKINTIya düstügümde ona yalvariyorum....icim ferah...nedenmi...ben bi telefonla ambulans 2 dakikada evime geliyor....doktorlar hemen seferbarlar....ya o filistindeki cocuklar...onlar napsin...böyle böyle icimi ferahltamaya calisiyom...ben ve esim bebegim icin eliizden gelen en iyisini yapmaya calistik ve calisiyoruz..onun icin bizim hayati degistirdik...ama hep sabir ediyorum...bir gün mutlaka benimde yüzüm gülcek...rabbim sabreden kullarini severmis..

suanda tüp bebek tedavisine bende baslicam....her sonuc ne olursa olsun....yinede umutluyum...rabbim bebeklerine...ve benim bebegime ve tüm bebeklere sifa versin

bizlerede sabr
 
bende bi premature annesiyim canim gecen senenin annelerindenim....bebegim suanda 1,5 yasina girdi...hala benim kizim tedavi aliyor...yani hastalikli dogdu...ciger yetmezligi var ve mamasini mide hortumundan veriyorum...gecen ay cigerlerin iltihap oldu ve yogun bakimda kaldi...kaybediyorduk...bunu ücüncü sefer yapti bize...ama toparlandi..kalp atislari durdu...sonra rabbim bi mucize verdi...

benmi ben neler yasadigim ancak Allah bilir...yasim 22 idi o siralar..simdi 23...ve eglenmenin gezmenin yani kafaya hic bisey takmanin yasi...

ben ölümek istedim...ben esimden ayrilmak istedim (sebep bende gendefekti yüzünden böyle hasta dogmus)

kendimi sucladim....geceleri öldügümü saniyordum ve hastaneye yakin karanlik bi odam vardi...sanki cesetimi aliyorlar saniyordum...

ama arkama dönüp baktigimda cok sey ögrendigimi farkindayim...tamam simdide üzüliyorum hala kizimin haline...ama Allahima hamd ediyorum...o geldiginden beri hayatin anlamini ve sagligin anlamin ögrendim...o benim icin cok büyük bi ögretmen oldu..

simdi öbür cocuklar gibi olmasada...gülücük atiyor...sesimi duyunca seviniyor...yavas yavas ilerlemeye basliyor...

doktorlar hala diyor...ümit etmeyin belki bi kac ay sonra ölebilir...

ben Allahtan baska kimseye güvendigim yok...eger moralim bozulursa yada SIKINTIya düstügümde ona yalvariyorum....icim ferah...nedenmi...ben bi telefonla ambulans 2 dakikada evime geliyor....doktorlar hemen seferbarlar....ya o filistindeki cocuklar...onlar napsin...böyle böyle icimi ferahltamaya calisiyom...ben ve esim bebegim icin eliizden gelen en iyisini yapmaya calistik ve calisiyoruz..onun icin bizim hayati degistirdik...ama hep sabir ediyorum...bir gün mutlaka benimde yüzüm gülcek...rabbim sabreden kullarini severmis..

suanda tüp bebek tedavisine bende baslicam....her sonuc ne olursa olsun....yinede umutluyum...rabbim bebeklerine...ve benim bebegime ve tüm bebeklere sifa versin

bizlerede sabr

canım inan ağlayarak okudum rabbim yavruna şifa sanada sabır versınn...
 
Merhaba Aktüel.Bu sitede tanıdığım en ayakları yere basan,olumlu,mantıklı,doğru kararlar verip insanları doğru yönlendiren kişilerden birisin.Senin bunları yaşaman beni şaşırtmakla birlikte hak da verdim.Evet çok zor şeyler yaşadık ve yaşamaya devam ediyoruz.Sen de biliyorsun ki çok zor bir süreçti tüp bebek tedavisi.Asıl yıpratan işin o kısmı bence.Sonradan da yaşanılan zorlayıcı olaylar elbette ki sinir sistemini yıpratıyor.Taştan değiliz ki biz de.Ama gerçekten çok şanslıyız bizler.Düşünsene hala kısa protokol mü,uzun protokol mü,tüp mü,mikro mu,o merkez mi bu merkez mi olsa acabaları düşünüyor olabilirdik.Binlerce şükür diyorum.Bebeklerimizin sağlığı yerinde,yanımızdalar yani şükredecek çok şeyimiz var.Çok yorgunuz galiba,biraz da bundan kaynaklanıyor tahammülsüzlük.ıyi bir tatil çözüm diyeceğim ama bebeklerle uzun bir süre dinlenme imkanımız yok gibi görünüyor.Bence psikiyatrik desteği düşün.Prozac çok etkili bir ilaç.Herşeyi güzel görmene ve düşünmene kısacası ''eski sen''e dönmene yardımcı olacaktır.Herşeyle kendi kendimize başa çıkamayız,bazen yardıma ihtiyacımız olur.Psikiyatriste gidip prozac'ın durumuna uygun olup olmadığını sorabilirsin.
 
benimde psikolojim çok bozuldu yeni yeni biraz toparlanıyorum..dah ÖNCEKİ YAZILARIMDAN BENİ TANIYOSUNUZDUR ZATEN AZ ÇOK SORUNLARIMIZ AYNI..benim en büyük sıkıntım bebeğimi yanlız büyütmem oldu..kendi annem abimin 2 çocuğu var ikiside küçük birisi hiper aktif olduğu için onlara bakıyodu..kayınvalidem rahatsız ki işine geldim düğün seyran bırakmaz..benim şu an aslında 2 veya 3 saat kızımdan ayrı kalmam gerektiğini düşünüyorum çünkü inanın sürekli ağlayan bi bebek ama maalesef kaynanam geldimi tv izl,iyo ayırabilene aşkolsun..öle çevremdede kimse yok..en azında kızımı özlesem biraz daha sıkı sarılırım bebeğime..sen haline şükret en azında annen yardım ediyo kafamçokkarıştı
 
merhaba kızlar bende çok sıkıntıda ve yanlız geçiriryorum bu süreci.hayatta tek yakınım 12 yaş büyük abim doğumuma karısı yüzünden gelemez diye haber vermedim aylar sonra aradım ağlıyorum çok madurum yardım edin diye valla karımla aram açılır psikoloğa git dedi.yemek yiyiemediğim tuvalate gidemediğim günler oldu ameliyatımla ilk gece sandalye tepesinde bebek kucaklamaya gittim mesa hastanesinde odayla yoğun bakım arası sanki boluya yürüdüm o kadar uzun geldiki...evde tek başına kaldım hep hala öyleyim 24 saat uykusuz gece gündüz bebeğe ben bakıyorum.en çok yanlılık koydu bana kimsesiz olmak işte buralarda teselli buluyoruz ama bu yeterli değil tabi .eşim annesine taşındı hergün sabah çıktı işim var diye akşam girdi. kayınvalidem kendine kullanıcak adam arayan bir tiptir ayrıca herşeyden kavga çıkarır anca oğlunu doldursun o halimde bile beni azarladılar tartıştılar laf soktular yiyip içip keyiflerine baktılar.kime anlatsam derdimi kadın tut aman mama ver bizde öyle büyütttük diyip akıl verdiler.hala yanlızım.acılarım korkularım sevinçlerim hep tek.kızımla mutlu olmaya çalışıyorum.bebek ek gıda almıyordu doktoruna götürdüm siz bitip tükenmişsiniz ondan etkileniyo bebek dedi 6 ayda 20 kilo verdim .psikoloğa yolladı sati 300 milyon .neyseki bebekte yeme bozukluğu oluşmamış ama benim sinirlerim zaten asabi bir tiptim iyice kopmuş halde napiim ben ?zxamana bıraktım herşeyi şuan ücretsiz izindeyim.kreşe başlıcak 1 yaşında bende işe böyle devam edicez hayat a bende 2. tüp bebek istiyorum fakat nasıl bakıcam bunlara bilmiyorum gene erken doğarsa gene aynı iş ortamı stres aynı dretler..allahıma sığındım herkese hayırlı kapılar açsın ve unutmayın..HERŞERDE BıR HAYIR VARDIR. SEVGıYLE KALIN (başınızı şişirdim daha anlatacak ne çok şey varda...)
 
benimde psikolojim çok bozuldu yeni yeni biraz toparlanıyorum..dah ÖNCEKİ YAZILARIMDAN BENİ TANIYOSUNUZDUR ZATEN AZ ÇOK SORUNLARIMIZ AYNI..benim en büyük sıkıntım bebeğimi yanlız büyütmem oldu..kendi annem abimin 2 çocuğu var ikiside küçük birisi hiper aktif olduğu için onlara bakıyodu..kayınvalidem rahatsız ki işine geldim düğün seyran bırakmaz..benim şu an aslında 2 veya 3 saat kızımdan ayrı kalmam gerektiğini düşünüyorum çünkü inanın sürekli ağlayan bi bebek ama maalesef kaynanam geldimi tv izl,iyo ayırabilene aşkolsun..öle çevremdede kimse yok..en azında kızımı özlesem biraz daha sıkı sarılırım bebeğime..sen haline şükret en azında annen yardım ediyo kafamçokkarıştı
aynen arzucum katılıyorum yanlılıktan çok benimki ckimsesizlik çok kötü bişey :çok üzgünüm::a015::Saruboceq::1no2:
 
:lepi:
merhaba kızlar bende çok sıkıntıda ve yanlız geçiriryorum bu süreci.hayatta tek yakınım 12 yaş büyük abim doğumuma karısı yüzünden gelemez diye haber vermedim aylar sonra aradım ağlıyorum çok madurum yardım edin diye valla karımla aram açılır psikoloğa git dedi.yemek yiyiemediğim tuvalate gidemediğim günler oldu ameliyatımla ilk gece sandalye tepesinde bebek kucaklamaya gittim mesa hastanesinde odayla yoğun bakım arası sanki boluya yürüdüm o kadar uzun geldiki...evde tek başına kaldım hep hala öyleyim 24 saat uykusuz gece gündüz bebeğe ben bakıyorum.en çok yanlılık koydu bana kimsesiz olmak işte buralarda teselli buluyoruz ama bu yeterli değil tabi .eşim annesine taşındı hergün sabah çıktı işim var diye akşam girdi. kayınvalidem kendine kullanıcak adam arayan bir tiptir ayrıca herşeyden kavga çıkarır anca oğlunu doldursun o halimde bile beni azarladılar tartıştılar laf soktular yiyip içip keyiflerine baktılar.kime anlatsam derdimi kadın tut aman mama ver bizde öyle büyütttük diyip akıl verdiler.hala yanlızım.acılarım korkularım sevinçlerim hep tek.kızımla mutlu olmaya çalışıyorum.bebek ek gıda almıyordu doktoruna götürdüm siz bitip tükenmişsiniz ondan etkileniyo bebek dedi 6 ayda 20 kilo verdim .psikoloğa yolladı sati 300 milyon .neyseki bebekte yeme bozukluğu oluşmamış ama benim sinirlerim zaten asabi bir tiptim iyice kopmuş halde napiim ben ?zxamana bıraktım herşeyi şuan ücretsiz izindeyim.kreşe başlıcak 1 yaşında bende işe böyle devam edicez hayat a bende 2. tüp bebek istiyorum fakat nasıl bakıcam bunlara bilmiyorum gene erken doğarsa gene aynı iş ortamı stres aynı dretler..allahıma sığındım herkese hayırlı kapılar açsın ve unutmayın..HERŞERDE BİR HAYIR VARDIR. SEVGİYLE KALIN (başınızı şişirdim daha anlatacak ne çok şey varda...)

canım kıyamam sana hani onu bunu boşverde eşin sorumsuz oldumu daha zor..ilk zamanlar bende eşimle problem yaşadım.. bebek kuvesteydi o bana sardı ben ona sardım..birbirimizden çıkardık üzüntümüzü..bebek geldi bu sefer tüm gün onunla uğraşınca kendini dışlanmış hissetti..bide böle kavga ediyoduk..eşim ilgiyi sever bebekten önce devamlı onunla ilgileniyodum..bebek büyüdükçe gülmeler ilgiden anlamaya başlayınca oda aramıza katıldı...kızıyla ilgilenip onun güzelliğini hissedince sorunumuz kalmadı şükür..Allah sağlık versin bebekler büyüdükçe hayata bakışımızda daha farklı oluyo..herşey çok güzel olucak buna inanıyorum..:lepi:
 
:lepi:

canım kıyamam sana hani onu bunu boşverde eşin sorumsuz oldumu daha zor..ilk zamanlar bende eşimle problem yaşadım.. bebek kuvesteydi o bana sardı ben ona sardım..birbirimizden çıkardık üzüntümüzü..bebek geldi bu sefer tüm gün onunla uğraşınca kendini dışlanmış hissetti..bide böle kavga ediyoduk..eşim ilgiyi sever bebekten önce devamlı onunla ilgileniyodum..bebek büyüdükçe gülmeler ilgiden anlamaya başlayınca oda aramıza katıldı...kızıyla ilgilenip onun güzelliğini hissedince sorunumuz kalmadı şükür..Allah sağlık versin bebekler büyüdükçe hayata bakışımızda daha farklı oluyo..herşey çok güzel olucak buna inanıyorum..:lepi:
zaten arzucum yapıcak bişey yok allaha kaldı işimiz bebekler sağlıklı olsundaa.s.:nazar:
 
insanın doğum yaptığı hastaneye gitmekten mutlu olacağı aklına gelirmi?gidicek yer olmayınca yoğun bakımda bebeğime bakan hemşirenin yanına gidiyorum bebeği alıp mesa hastanesine sağolsun herkes çok ilgileniyo çok seviyolar bizi doğum böliümünde ziyaretçi odsında biraz oturup gelen gidenle konuşuyoruz kafetaryada bi yemek yiyip eve geliyoruz işte garip bir durum hastneyi kırk yıl düşünsem böyle sıcaklıkla seveceğim aklıma grlmezdi ya da benim durumumda kaç kişi vardır ki.garip bir durum.
 
bende yaşadığım kötü günlerin etkisini üzerimden atamıyorum..doğum yaptığım hastanenin önünden her geçişimde o günleri hatırlayıp; heran orda benim yaşadıklarımı yaşayan yeni birileri olduğunu düşünüp onlara dua ediyorum.
 
bende bi premature annesiyim canim gecen senenin annelerindenim....bebegim suanda 1,5 yasina girdi...hala benim kizim tedavi aliyor...yani hastalikli dogdu...ciger yetmezligi var ve mamasini mide hortumundan veriyorum...gecen ay cigerlerin iltihap oldu ve yogun bakimda kaldi...kaybediyorduk...bunu ücüncü sefer yapti bize...ama toparlandi..kalp atislari durdu...sonra rabbim bi mucize verdi...

benmi ben neler yasadigim ancak Allah bilir...yasim 22 idi o siralar..simdi 23...ve eglenmenin gezmenin yani kafaya hic bisey takmanin yasi...

ben ölümek istedim...ben esimden ayrilmak istedim (sebep bende gendefekti yüzünden böyle hasta dogmus)

kendimi sucladim....geceleri öldügümü saniyordum ve hastaneye yakin karanlik bi odam vardi...sanki cesetimi aliyorlar saniyordum...

ama arkama dönüp baktigimda cok sey ögrendigimi farkindayim...tamam simdide üzüliyorum hala kizimin haline...ama Allahima hamd ediyorum...o geldiginden beri hayatin anlamini ve sagligin anlamin ögrendim...o benim icin cok büyük bi ögretmen oldu..

simdi öbür cocuklar gibi olmasada...gülücük atiyor...sesimi duyunca seviniyor...yavas yavas ilerlemeye basliyor...

doktorlar hala diyor...ümit etmeyin belki bi kac ay sonra ölebilir...

ben Allahtan baska kimseye güvendigim yok...eger moralim bozulursa yada SIKINTIya düstügümde ona yalvariyorum....icim ferah...nedenmi...ben bi telefonla ambulans 2 dakikada evime geliyor....doktorlar hemen seferbarlar....ya o filistindeki cocuklar...onlar napsin...böyle böyle icimi ferahltamaya calisiyom...ben ve esim bebegim icin eliizden gelen en iyisini yapmaya calistik ve calisiyoruz..onun icin bizim hayati degistirdik...ama hep sabir ediyorum...bir gün mutlaka benimde yüzüm gülcek...rabbim sabreden kullarini severmis..

suanda tüp bebek tedavisine bende baslicam....her sonuc ne olursa olsun....yinede umutluyum...rabbim bebeklerine...ve benim bebegime ve tüm bebeklere sifa versin

bizlerede sabr

cnm benim Allah bebeğine sağlık uzun ömür versin inşallah.
 
merhaba kızlar bende çok sıkıntıda ve yanlız geçiriryorum bu süreci.hayatta tek yakınım 12 yaş büyük abim doğumuma karısı yüzünden gelemez diye haber vermedim aylar sonra aradım ağlıyorum çok madurum yardım edin diye valla karımla aram açılır psikoloğa git dedi.yemek yiyiemediğim tuvalate gidemediğim günler oldu ameliyatımla ilk gece sandalye tepesinde bebek kucaklamaya gittim mesa hastanesinde odayla yoğun bakım arası sanki boluya yürüdüm o kadar uzun geldiki...evde tek başına kaldım hep hala öyleyim 24 saat uykusuz gece gündüz bebeğe ben bakıyorum.en çok yanlılık koydu bana kimsesiz olmak işte buralarda teselli buluyoruz ama bu yeterli değil tabi .eşim annesine taşındı hergün sabah çıktı işim var diye akşam girdi. kayınvalidem kendine kullanıcak adam arayan bir tiptir ayrıca herşeyden kavga çıkarır anca oğlunu doldursun o halimde bile beni azarladılar tartıştılar laf soktular yiyip içip keyiflerine baktılar.kime anlatsam derdimi kadın tut aman mama ver bizde öyle büyütttük diyip akıl verdiler.hala yanlızım.acılarım korkularım sevinçlerim hep tek.kızımla mutlu olmaya çalışıyorum.bebek ek gıda almıyordu doktoruna götürdüm siz bitip tükenmişsiniz ondan etkileniyo bebek dedi 6 ayda 20 kilo verdim .psikoloğa yolladı sati 300 milyon .neyseki bebekte yeme bozukluğu oluşmamış ama benim sinirlerim zaten asabi bir tiptim iyice kopmuş halde napiim ben ?zxamana bıraktım herşeyi şuan ücretsiz izindeyim.kreşe başlıcak 1 yaşında bende işe böyle devam edicez hayat a bende 2. tüp bebek istiyorum fakat nasıl bakıcam bunlara bilmiyorum gene erken doğarsa gene aynı iş ortamı stres aynı dretler..allahıma sığındım herkese hayırlı kapılar açsın ve unutmayın..HERŞERDE BİR HAYIR VARDIR. SEVGİYLE KALIN (başınızı şişirdim daha anlatacak ne çok şey varda...)

Allah yardımcın olsun cnm. 2. bebeği düşünme şimdiden önce kendini iyice toparla
 
bizlerin yaşadıkları hiç kolay değil benimde olayımın üzerinden 6 ay geçti ama hala atamadım kızım için ayakta durmaya çalışıyorum ama genelde kendide kandırıyorum yanlız kaldığım her an kaybettiğim bebeğim ve kızımın sağlıyıyla ben oynadım iyi dr lar seçemedim diye çokkızıyorum. ve kendimden nefret ediyorum. ben doğum yaptığım hastaneeye gitmek bir yana semtinin adını duymak bile istemiyorum hayatımın bittiği andı orada yaşadıklarım 16 gün orda kaldım ve allah kimseye yaşatmasın bana yaşattıklarını.
 
kızlar bende bi prametüre bebek annesiyim gerçi biz artık abi olduk.yazdıklarınızı okudum çoğunu da ağlayarak.ben bebeğimle hiç bi sorun yaşamadım şükürler olsun sağlıkla büyüdü evet yaşıtlarından biraz küçük oldu ama beni hiç üzmedi oğlum.Allah sizlere sabır versin hepiniz o kadar özel annelersiniz kii.inşallah çok daha iyi günler geliyor kızlar bütüm bebekleri öptümmm.
 
bende premature annesıyım dogum yaptıgım zaman burda çok dert yanmıştım 34 haftalık dogum yaptım oglum 1700 dunyaya geldı çok saglıklıydı 2. gun çıktık.her ıkı taraftanda ılk çocuk kayınvalıdem çok dukun kendı çocugu gibi göruyoroglum emmeye baslamıştı ınnırmısınız tam 3 ay hıç uyumuadım dıyebılırım bu arada kendı annem 1 hafta bıle kalamadı calışıyor ve bız görev nedenıyle esımle baska bı shırde 2 mız yasıyorduk.ben çokk uykusuzluktan yemek yıyememekten bayıldım oglum fıtık oldu 3 aylıkken amelıyat.kayınvalıdem desen çok baskıcı neymış 5 dk bır meme vercekmışım kımsenın yanına cıkartmıyor benı dakıka bası emzırttırıyor az tvalete gıtsem sibelk hadı bu meme dıye aglıyor gece uyuturduk mesela 3 te tam ben yatar dalcakken hopp 3.15 te kayınvalıdem alır uyandırır oglumu kalk bu emmek ıstıyor tam 5 ay savbrettım ve ben oglumu memeden ayırdım sırf ınat ugruna çok karışıldı bana anaokul ogretmenı oldugum halde bezın nasıl baglancagından tut herseyı 40 defa anlatırdı ayrıca hbı hep aynı odada kayınvalıdem ewsım oglum ben yattık 20 gun boyunca
 
bende premature annesıyım dogum yaptıgım zaman burda çok dert yanmıştım 34 haftalık dogum yaptım oglum 1700 dunyaya geldı çok saglıklıydı 2. gun çıktık.her ıkı taraftanda ılk çocuk kayınvalıdem çok dukun kendı çocugu gibi göruyoroglum emmeye baslamıştı ınnırmısınız tam 3 ay hıç uyumuadım dıyebılırım bu arada kendı annem 1 hafta bıle kalamadı calışıyor ve bız görev nedenıyle esımle baska bı shırde 2 mız yasıyorduk.ben çokk uykusuzluktan yemek yıyememekten bayıldım oglum fıtık oldu 3 aylıkken amelıyat.kayınvalıdem desen çok baskıcı neymış 5 dk bır meme vercekmışım kımsenın yanına cıkartmıyor benı dakıka bası emzırttırıyor az tvalete gıtsem sibelk hadı bu meme dıye aglıyor gece uyuturduk mesela 3 te tam ben yatar dalcakken hopp 3.15 te kayınvalıdem alır uyandırır oglumu kalk bu emmek ıstıyor tam 5 ay savbrettım ve ben oglumu memeden ayırdım sırf ınat ugruna çok karışıldı bana anaokul ogretmenı oldugum halde bezın nasıl baglancagından tut herseyı 40 defa anlatırdı ayrıca hbı hep aynı odada kayınvalıdem ewsım oglum ben yattık 20 gun boyunca

çekilir çile değil benim kayınvalidemde aynı tarzdadır. banada karışmaya kalktı ama ben uzak tuttum ailemle aynı şehirde olmam ve doğduğum büyüdüğüm şehir olduğu için izmir bir çok şeyini takmadım senin kadar yapamadı kalamadı hatta bizde ama eşimi sürekli çağırıp çağırıp öğretiyor oda gelip bana söyleniyor kızıma karışamadı ama sonunda eşimle aramızı açmayı başardı. ukala ya çıktı adım okumuşta adam olmuş bizi beğenmiyor oldu dedim değil açıkçası eşim bile umrumda değil kızım iyi olsun bana yeter.
 
ArkadaŞlar benım oĞlum 34 haftalıkdı Şımdı 6 aylık ama ben her an kaybetme korkuasuyla panık atak oldum gece hıc uyuyamıyorum yalnız kalamıyorum delırıcem Öyle korkuyorum
 
allah hepinizin yardımcısı olsun.yaşadığınız gerçekten çok zor şeyler.çokşükür ben prematüre annesi değilim.ama sizlerrin çok özel anneler olduğuna inanıyorum
 
X