- 18 Ekim 2007
- 427
- 2
- 37
merhabalar.bende bi panik atak hastası olarak burda bi derdimi sizlerle paylaşmak istedim.geçen ay dedemi kaybettik.kendisi kanser hastasıydı.aslında o hastalıktan değilde panik ataktan kurtuldu dedem.yıllar önce ilk evliliğinde çok kötü bi şekilde eşinden boşanmış.eşini kendi yatağında bi başka adamla yakalamış.derken başlayo panijk atak.yıllar süren ilaç tedavisinden sonra dedemin şiddetlenen rahatsızlığı devam ediyo tabi.yaklaışık 45 yıl süren hastalığı böyle devam etti.ve daha sonra diazemlere başladı.bunun ardındanda kanser hastalığıda devam etti.ameliyat olması gerekiyodu.drlar ameliyat masasına aldılar ve bayılması için narkoz verdilerç.ama dedemin bünyesi artık uyuşturuculara öyle alışmış ki 2 narkozda bile bayılmadı.ameliyatı iptal olmuştu.dedeme hastalığını söylememiştrik.neyse dedem hastaneden çıktı.ve bu iğrenç illet dedemin hala yakasını bırakmadı.baktık böyle olmayacak dedemi manisa ruh ve sinir hastanesine yatırdık.orda en fazla 2 gün kalabildi.bilinci yerindeydi.ama takıntılarıda çok vardı dedecimin.kutu ve şişe takıntısı.yolda bulduğu şişe ve kutuları hep toplar eve getirirdi.dışarklarda yatar kalkardı.eve sokamazdık bitürlü.günde 3 tane diazem vurdururdu.yasal olmadığı halde.artık bağımlısı olmuştu.19 nisan günü yani vefat etçeği gün yanına gittik.yine rahatsızlanmış çığlıklar atıyordu.nasılda çaresizdi dedem.beni kurtarın bu illetten diyodu.hemen yine bi diazem.ve o gün dedem vefat etti.aslında kanserden değilde panik ataktan kurtuldu dedem.belki çok uzun oldu ama.arkadaşlar siz siz olun çok antidepresan ilaçlar kullanmamaya çalışın sonrası diazeme geçiyo çünkü.dedem rahat uyu artık.bütün sıkıntılarından 45 yıl süren sıkıntından kurtuldun artık.yerinde rahat uyu artıksenağlamasenağlama
