Ben yaklaşık 10 yıldır yurtdışında yaşadım 20-30 yaşlarım arasında. Türkiyeye dönmeye karar verdim ve şuanki eşimle tanıştım. 6 ay sonra evlendik. Herşey yolunda gidiyordu ilk zamanlar. O evlenmeden önce dolandırıldı ve bütün parasını kaybetti fakat ben ona hep destek oldum bu durumu atlatması için. Paranın önemi hiçbirzaman olmadı benim hayatımda.
Sorunlarımız saçma nedenlerle başladı. Eski beraber olduğu kadına attığı mesajları yakaladım. Onların masum mesajlar olduğunu söyledi hep ve birdahada atmadı. Yada ben öyle biliyorum. Aşırı kıskançlıkları başladı dolayısla benimde ama hep sevgi vardı aramızda. Ailesine yakın olmamakla surat asmakla suçladı beni hem ailesine hem arkadaşlarına. Oysa benim evliliğe alışma süresince yaşadığım sıkıntılardan da belki içime kapandım. Ailesine hiçbir zaman saygısızlığım olmadı.
Evlendiğimizin ertesi günü üst kattaki çok yakın arkadaşını kahvaltıya çağırdı ve surat astım yada haber vermeden bu adamla çıktı geldi surat astım.Sadece kötüleri hatırladı ve asla yaptıklarımı görmedi.
Geçenlerde ona gelmiş bir mesaj gördüm facebook hesabında. Bu hiç tanımadığım kadın ona "O kadar resim eklemişsin benim hiçmi değerim yok benimkini eklememişsin " yazmış. Bu kim diyince eski işyerimden bir arkadaşım. Anlamadım niye böyle yazmış dedi. Cevap olarakta "ne resmi " yazdı. Haftalar sonra bir akşam otururken Facebook a girdiğini gördüm ve mesaja cevap gelip gelmediğini sordum. Tedirgin bir hali vardı alıp baktım mesaja. Bir sayfa yazışmışlar. Nasılsın iyimisin vs...Ama asla benim adım bile geçmiyor bu konuşmada. Evlenmiş hayırlı olsun tek kelime yok. Son cümlesin de kadın "Ahmetim çok özledim.Görüşelim" yazmış. Buda tamam hafta içi araşalım öptüm yazmış. Bunu görünce sakin durabilecek,olgun olabilecek kadın dünya üstünde olduğunu sanmıyorum. Tepki gösterdim bağırdım elimde olmadan. Ama asla hakaret etmedim. Tek istediğim o mesajın sonunda "tamam eşimlede tanışmış olursun yazısını görmekti.".Kavga büyüdü ve bana vurmaya başladı susmam için. Kollarıma vurmaya kendine vurmaya başladı. Herşey çok çirkindi.
Ertesi gün tüm sorunlarımızı teyzesiyle konuşmayı teklif ettim yuvamı kurtarmak adına. Benim kollarım mosmor bir şekilde. O devamlı bu iş bitti diyip duruyordu. Teyzesine gittik durumu anlattık ve teyzesi bana sen oğlumuzu kışkırtmışsın ve bunu yapmış. Biz oğlumuzu sokakta bulmadık. Senide kızoğlankız almadık. Seninde hayatında birileri oldu geçmişte. Bu iş bitmiştir diyip beni gecenin bir vakti gönderdiler. Evden çıktım eşim arkadan geldi ve seni annene bırakıcam dedi. İstemediğimi ben evime gidip sessizce oturmak istiyorum dedim. Tamam gidelim ama bu iş bitti dedi.
Eve geldik konuşmaya çalıştım konuşmadı. Devamlı bu iş bitti dedi. Neden boşamıyorsun dedim. "Kötü biri olduğunu bilsem herşeyimi satar boşarım " dedi.
Şimdi 4 gün geçti hala benimle konuşmuyor. Gitmemeimi istiyorsun dediğim de ben kimseye git demem. Ama bu iş bitti diyor. 10 dk sonrada seviyorsan susar oturursun diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Neden beni kesinlikle istemediğini söyleyip boşanmıyor seviyorsan sus otur sevmiyorsan git bosanalım diyor. Kafam allak bullak. Günlerdir yemek yiyemiyorum uyuyamıyorum. Ölümle yaşam arasında gidip geliyorum. Konuşacak hiçkimsem yok. Yardım istiyorum. Onun evinde ev arkadaşı gibi oturuyorum. Eve geceyarısında gelip uyuyor suratıma bile bakmıyor. Lütfen yardım edin. Çaresizim. Korkuyorum bu acıyı kaldıramam diye. Suç varsa ortada karşılıklı olduğunu biliyorum ama beim üstüme kaldı herşey.
Yardım bekliyorum
Sorunlarımız saçma nedenlerle başladı. Eski beraber olduğu kadına attığı mesajları yakaladım. Onların masum mesajlar olduğunu söyledi hep ve birdahada atmadı. Yada ben öyle biliyorum. Aşırı kıskançlıkları başladı dolayısla benimde ama hep sevgi vardı aramızda. Ailesine yakın olmamakla surat asmakla suçladı beni hem ailesine hem arkadaşlarına. Oysa benim evliliğe alışma süresince yaşadığım sıkıntılardan da belki içime kapandım. Ailesine hiçbir zaman saygısızlığım olmadı.
Evlendiğimizin ertesi günü üst kattaki çok yakın arkadaşını kahvaltıya çağırdı ve surat astım yada haber vermeden bu adamla çıktı geldi surat astım.Sadece kötüleri hatırladı ve asla yaptıklarımı görmedi.
Geçenlerde ona gelmiş bir mesaj gördüm facebook hesabında. Bu hiç tanımadığım kadın ona "O kadar resim eklemişsin benim hiçmi değerim yok benimkini eklememişsin " yazmış. Bu kim diyince eski işyerimden bir arkadaşım. Anlamadım niye böyle yazmış dedi. Cevap olarakta "ne resmi " yazdı. Haftalar sonra bir akşam otururken Facebook a girdiğini gördüm ve mesaja cevap gelip gelmediğini sordum. Tedirgin bir hali vardı alıp baktım mesaja. Bir sayfa yazışmışlar. Nasılsın iyimisin vs...Ama asla benim adım bile geçmiyor bu konuşmada. Evlenmiş hayırlı olsun tek kelime yok. Son cümlesin de kadın "Ahmetim çok özledim.Görüşelim" yazmış. Buda tamam hafta içi araşalım öptüm yazmış. Bunu görünce sakin durabilecek,olgun olabilecek kadın dünya üstünde olduğunu sanmıyorum. Tepki gösterdim bağırdım elimde olmadan. Ama asla hakaret etmedim. Tek istediğim o mesajın sonunda "tamam eşimlede tanışmış olursun yazısını görmekti.".Kavga büyüdü ve bana vurmaya başladı susmam için. Kollarıma vurmaya kendine vurmaya başladı. Herşey çok çirkindi.
Ertesi gün tüm sorunlarımızı teyzesiyle konuşmayı teklif ettim yuvamı kurtarmak adına. Benim kollarım mosmor bir şekilde. O devamlı bu iş bitti diyip duruyordu. Teyzesine gittik durumu anlattık ve teyzesi bana sen oğlumuzu kışkırtmışsın ve bunu yapmış. Biz oğlumuzu sokakta bulmadık. Senide kızoğlankız almadık. Seninde hayatında birileri oldu geçmişte. Bu iş bitmiştir diyip beni gecenin bir vakti gönderdiler. Evden çıktım eşim arkadan geldi ve seni annene bırakıcam dedi. İstemediğimi ben evime gidip sessizce oturmak istiyorum dedim. Tamam gidelim ama bu iş bitti dedi.
Eve geldik konuşmaya çalıştım konuşmadı. Devamlı bu iş bitti dedi. Neden boşamıyorsun dedim. "Kötü biri olduğunu bilsem herşeyimi satar boşarım " dedi.
Şimdi 4 gün geçti hala benimle konuşmuyor. Gitmemeimi istiyorsun dediğim de ben kimseye git demem. Ama bu iş bitti diyor. 10 dk sonrada seviyorsan susar oturursun diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Neden beni kesinlikle istemediğini söyleyip boşanmıyor seviyorsan sus otur sevmiyorsan git bosanalım diyor. Kafam allak bullak. Günlerdir yemek yiyemiyorum uyuyamıyorum. Ölümle yaşam arasında gidip geliyorum. Konuşacak hiçkimsem yok. Yardım istiyorum. Onun evinde ev arkadaşı gibi oturuyorum. Eve geceyarısında gelip uyuyor suratıma bile bakmıyor. Lütfen yardım edin. Çaresizim. Korkuyorum bu acıyı kaldıramam diye. Suç varsa ortada karşılıklı olduğunu biliyorum ama beim üstüme kaldı herşey.
Yardım bekliyorum
