İhanetin dayanılmaz ağırlığı

sebebi

Guru
Kayıtlı Üye
6 Temmuz 2009
20
0
43
Bu sitenin aslında oldukça eski ve tanınan üyelerinden biriyim.
Ama sadece bu konuyu yazmak için farklı bir kullanıcı adı kullanmak zorunda hissettim kendimi.
3 yıllık evliyim ve henüz 2,5 aylık dünyalar tatlısı bir oğlum, herkesin gıpta ettiği bir mesleğim, iyi bir kazancım var.
Etrafta parmakla gösterilecek bir güzelliğe sahibim.
Bunları kendimi övmek için söylemiyorum yanlış anlamayın nolur.
Eşimi çooooooook severek evlendim.
Ona olan aşkım her gün daha da artarak büyüdü içimde.
Onu üzmekten, kırmaktan ödüm koptu hep.
Bir kadının kocası için evliliği için yapabileceği her şeyi yaptım bugüne dek hem de fazlasıyla.
Eşimin ailesi bile sürekli söylerdi, oğlumuz senin gibisini asla bulamazdı, bir günden bir güne üzmedin, hep kıymetini bildin diye.
Sevgimi göstermekten de hiç çekinmedim, gocunmadım, dibine kadar sevdim anlayacağınız.
Hatta sanırım kendi canımdan bile çok sevdim.
O benim bitanemdi, canımın canı, aldığım nefes, içtiğim suydu, her şeyimdi.
Benim kadar değilse de onun da beni sevdiğini sandım hep, belki de sevmişti bir zamanlar.
Ama olmadı.
Son 8-9 aydır eşimde bazı değişiklikler olduğunun farkındaydım.
Eskisi gibi benimle ilgilenmiyor, eve sürekli geç geliyor, arkadaşlarıyla dışarıda gezip tozmayı tercih ediyordu.
Eve erken geldiği zamanlar da yine benimle ilgilenmiyor, bilgisayarın karşısında zaman geçiriyordu.
Üstelik ben 2-3 aylık hamileydim.
Çok kere konuştum, bişeyim yok genel ruh hali dedi hep.
Ama ben bütün hamileliğimi evde tek başıma geçirdim.
Bana hal hatır soran, yanımda olan, ilgilenen, sevgi ve şefkat gösteren kimsem yoktu.
Hamileliğimin son günlerinde dahi eşim dışarılarda geziyor ve işini bahane ediyordu.
Günlerce ağlıyordum konuşuyordum ama fayda etmiyordu.
Doğum sancılarım başlayıp gece hastaneye gittiğimizde eşim annemi hastaneye benim yanıma refakatçi getirip eve uyumaya gitti.
Beni veya doğacak çocuğunu umursamadan, merak etmeden, sabaha sağsalim çıkarmıyız diye düşünmeden.
Gece 2 de doğan oğlunu sabah 9’da öğrendi.
Bizi taburcu etmeye geldiğinde çok önemli randevularına engel olduğumuz için beş karış suratla ortalarda dolanıp neden hala çıkış işlemleri bitmedi diye söylendi.
Bebeğimle eve döndüğümüz ilk akşam arkadaşlarıyla mangal partisindeydi.
Sonraki günlerde de yine hep dışarılardaydı, sözde mecburdu, işi vardı.
Her gün ağlaya ağlaya emzirdim çocuğumu, istenmiyorduk belli ki.
Ve sonunda acı gerçekle yüzyüze geldim.
Bundan 15 gün önce bir akşam eşim bana gelip ağlayarak beni aldattığını itiraf etti.
Hem de eski nişanlısıyla, hem de yaklaşık 1 yıldır.
Üstelik bu eski nişanlının aynı anda eşimden başka birden fazla sevgilisi varken.
Tam bunu nasıl hazmederim diye düşünürken o güne kadar hiç yapmadığım bişey yaptım ve cüzdanını karıştırdım.
Bi telefon hafıza kartı buldum.
Telefonuma takıp resimlere baktığım anda ölmek istedim, nefesim kesildi.
Eski nişanlısıyla yatakta çıplak fotoğraflarını çekmişti, bir resimde kendisi de vardı.
Üstelik o kadından başka bir kadınla da gezmeye gittikleri barlarda çekilmiş başka resimler de mevcuttu.
Sonra telefon ayrıntılarını inceledim.
Benim onun çocuğunu dünyaya getirdiğim günü dahi boş geçmeden, istisnasız her gün diğer kadınla saatlerce telefonlaşıp, yüzlerce kere mesajlaşmıştı.
Eski nişanlıyı defalarca aramış, mesaj yazmıştı.
Ve bu adam bana nasılsın, ağrın sızın var mı vs. diye sormayan, beni telefonla aradığında 1 dakikadan fazla konuşamayan, bana 3 ayda 1 tane ancak mesaj yazabilen adamdı, kocamdı.
Hamileliğimin 3. ayında bir akşam o yine dışarıdayken karnım çok acıkmıştı, evde yiyecek bişey yoktu o an.
Eşimi arayıp gelirken köfte-ekmek almasını istedim.
Bana bağırıp yolunu değiştiremeyeceğini başımın çaresine bakmamı söyleyen adam diğer kızları bar bar gezdirip yedirip içirmişti.
Hamileliğimin son gününe kadar evimize para getirmek için karnı burnunda çalışan bendim ama eşim benim çektiğim bu çileyle kazandığım paraları eski nişanlısına hibe etmiş, diğer kızı gezdirmişti.
Üstelik her iki kızla da benim hakkımda konuşmuştu.
Kızlar evliliğimizin en özel kalması gereken ayrıntılarını dahi biliyordu. (Bunu nereden bildiğimi sormayın nolur)
Gerçekten ölmek istedim ama bir yavrum vardı.
Bana muhtaç küçücük yavrum.
Her doktor kontrolüne kendim götürdüğüm babasının zerre kadar umursamadığı oğlum…
Araya bazı insanlar ve onun ailesi girdi.
Eşim çok ağladı, yalvardı, pişman olduğunu, bir daha asla böyle şeyler yapmayacağını söyledi, yeminler etti, Kuran’a el basıp…
Şimdi evliliğe devam ediyoruz.
Ben sevilmediğimi bile bile devam ediyorum, oğlum için.
Yarın bigün aklı kemale erdiğinde soranlara benim babam yok demesin diye.
Biliyorum size mantıksız geliyor, böyle baba olsa nolur olmasa nolur diyorsunuz.
Ben de hep öyle derdim ama insan başına gelince anlıyormuş.
Dedim ya sevilmediğimi bile bile devam ediyorum.
En acısı da bu.
Böyle delicesine sevdiğin, dünyaları uğruna feda edeceğin adam tarafından sevilmediğini, tercih edilmediğini bile bile devam etmek.
Onursuz muyum? Gurursuz muyum?
Artık hiçbir şey bilmiyorum.
Tek bildiğim yaşayan bir ölüden farkım olmadığı…
Tekrar yapar mı bilmiyorum.
Ama yapmasa bile bana kraliçeler gibi davransa bile giden benden gitti artık, ne değişir ki..
Eskiye dönebilir mi insan, zamanı tersine döndürebilir mi?
Sadece anlatmak istedim, yazmak ve yazarken hıçkırıklarla ağlayabilmek…
O kadar…
 
böyle yaşamak seni iyiden iyiye bitirmez mi be canım?
her gece koynuna girdigin adamın sen dogum sancıları çekerken elin bilmem neleriyle aşna fişne yaptığı gerçeği acıtmaz mı her nefes alışta ruhunu?
eski nişanlıya diyecek laf, edecek hakaret bulamıyorum...
anası onu dogurmamış ki, resmen zçmış....
karaktersiz...
eşin bunu itiraf edip günah çıkarttı belki aklınca ama samimi bile değil biliyor musun...
zira samimi olan adam o iğrenç hayatına ait tek bir ayrıntı bile bırakmazdı cüzdanında telinde orasında burasında...
 
ınanamıyorum :bbo:
Resmen allak bullak oldum bunları okurken...
Siz yaşarken neler hissettiniz, nasıl bir güce sahipsiniz Allah bilir...
Şimdi eşiniz olacak o mahluka çok söz söylemek, çok lanetler etmek geliyor içimden.
Ama tutuyorum kendimi, çünkü malesef o bir BABA (!)

Ne diyeceğimi bilemiyorum.
Rabbim çektiğiniz eziyeti, üzüntüyü boşa çıkarmaz umarım.
Siz bir daha ona asla güvenemezsiniz, ama ortada günahsız bir bebek var...
Ah keşke erkek olmak, ADAM olmakla aynı şey olsa...
Kocanız bir erkek, ama ADAM olamamış malesef...

Eski nişanlısı da kadın ama KADIN olamamış malesef...

Yazık...
Size ve bebeğinize yazık...
Rabbim hakkınızda hayırlısını versin.
Ben olsam boşanırdım, silerdim demek istemiyorum.
Büyük konuşmaktan korkuyorum.
Allah karşımıza iyi insanlar çıkarsın...

Sadece size sabır ve hakkınızda hayırlısını diliyorum a.s.
 
valla ne desek boş
bekara karı boşamak kolaydır derler
ben olsam asarım keserim mahvederim demesi kolay
yaşanmadan bilinmiyor
ne çektiğinizi sizden başkası anlayamaz ama daha gençsiniz anladığım kadarıyla
hayata sıfırdan başlayabilirsiniz
bu kadar zor değil şu an ki yaşadıklarınızdan zor değil inanın bana...
herşey karar vermekte bitiyor
kendi ayaklarınız üzerinde durabiliyormuşsunuz zaten
çocuğunuz için katlanın derdim ama
siz mutsuzken oda bunu hisseder ve mutlu olmaz
ayrılınca babasınıda boşamış olmuyormusunuz
gelip görmek isteyen görür
yapmak isteyen yapar
şimdide yapar sonrada yapar
iyi düşünün bu hayata bir kere geliyoruz
başka şansınız yok...
 
Ya ne diyeceğimi bilemedim....
Bence hayatı bu şekilde kendinize zehir etmemelisiniz...
O sizin hayatınız da olmayı haketmiyor...
Tabi ki hiç kimse başına gelmeden bilemez....
 

içim acıdı okurkensenağlama çok kızdım size...
çalışıyorsunuz iyi bir kazancınız var,ve halaa mecbur diyorsunuz,
neyin mecburiyeti bu çocuk babasız kalmasın,
kalmaycak zaten gelip görmek isterse görür,
ama çocuğuyla ilgilenmemiş bile,siz acılar içindeyken o gününü gün etmiş,
siz bilirsiniz,sizin kararınız....
ama tekrar düşünn derim,bitmiş bir evliliği sürdürmek nekadar doğru:nazar:
 
kesınlıkle sen cok fedakar bir annesin ama sevmediğin bir insanla her gün güvensiz ortamda bir çocuk yetiştirmekten,hatta onun doğduğu gün bile başkasına giden bir babadansa olmaması bana göre daha hayırlısıdır.
bende bılıyorum benzeri bır durumu kuzenım yaşadı.bu sefer erkek olan taraftı ama bizimkisi.çokı sevmişti eski kız arkadaşını ama eniştem istemediği için bırakmak zorunda kalmıştı ve eşi hamile iken devam etmiş ve cocuk dogdugunda eşi anladığnda pişman olan taraftı o.ama kalbime yenik düştüm diyordu sürekli ne denilebilirdiki.kuzenımın eşi hiçbirşey yokmuş gibi devam etti cocuklarını büyütmeye ve eşine sahip çıkmaya sürekli onunla ilgilendi.ve suanda kuzenım bır daha asla yapmayacak kadar aşık eşine.
yapabilirmiydim kesinlikle hayır gördüğüm anda biterdi benim evliliğim ama bekara eş boşamak kolay umarım sen istediğin şekilde yaşayabilirsin.
 
senin zor günüde evde yatarken seni kaybetmiş..ozaman vuracaktın tekmeyi..
nedemek karısı doğum yaprken evde uyumak..
diğer yaptığı adiliği ise şok olarak okudum ..
sakın geri dönme sakın..o adamdan ne koca olur ne baba ..
yapıcağın tek şey bukadar iğrençliği sineye çekmiceksin ve hayatından onu çıkartıcaksın..
bukadarda olmaz ya yuuhh diyorum....
vur tekmeyi...yemin ederim ben olsam şeyine tekmeyi yapıştırıp
sonrada poposuna bir tekme atar defederdim bu herifi ....
 
ne diyecegimi bilemedim...............öylece kaldım..........
dogru insanın başına gelince dahada zor oldugunu anlıyor..........
ama canım böyle sevgisiz bir ortamda o bebke nasıl büyür..........
nasıl bir çocukluk geçirir..........yada sen ne kadar dayanabilirsin.........
bilmiyorum.............

bir eş var ortada eş degil........bir bab var ortada baba degil.......bir insan var ortada insan degil......
ne diyeyyim..........
bol sabırlar........

sana itiraf ettikten sonra o eşin hal hareketlerinde degişme sana çocuga sahiplenme oldumu..........
yoksa eskisi gibi ilgisizmi............
bu soruyu sormak geldi içimden..........
 
neden yeni bir kullanıcı adı almak zorunda hissettinizki kendinizi
siz değil eşiniz utanılacak bir şey yapmış

çocuk için bile böyle birşey kabul edilemez
kaldıki çocuğunuz şuanda da babasız
o istediği zaman gelir görürdü
kendinize boşuna eziyet etmeyin
 
İyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim hepinize.
Ben hiçbir zaman büyük konuşmadım ama ihaneti affedemem derdim hep, nasıl affedilir ki..
İnsan gerçekten yaşayınca anlıyormuş bişeyleri.
Şu an eşime son bir şans verdim.
Her insan hayatta ikinci bir şansı hak eder dedim kendime.
Bunca yılımı, sevgimi, herşeyimi verdiğim adam da ne yapmış olursa olsun ikinci şansı hak etmeliydi.
Böyle düşündüm, doğru veya değil bilmiyorum.
Yürekten affedebilir miyim? Hayır...
Unutabilir miyim? Hayır...
Ama bir umut işte...
Hiçbirşeyin eskisi gibi olmayacağını biliyorum tabiki.
Ama yine de hayatımızın yoluna gireceğine dair bir umut...
İşin en kötü yanı aynı yürekte nefretle sevgiyi beraber barındırmakmış...
Sana böylesini ağır ve yıkıcı bir darbe indiren adamı hala seviyor olmakmış en kötüsü...
 
canım benim sabırlı ol inşallah herşey yoluna girer allah sna sabır güç kuvvet versin eminim bunun üstesinden gelirsiniz o yapmış bi hata tabiki çok zor bi olay yenilip yutulacak gibi değil ama o ufacık meleğinde sana herşeyi unutturacağından eminim ne olur güçlü dik dur hayatta
 
bu adamı affetmek değil, ben,kızgın ızgarada ,çıplak ayak,yürütürüm. arkadaşım bu adamı nasıl affedersin.
tekmeyi basmış olmalıydın.
neyse susayım. bekarım ya,yine laf yemeyeyim:nazar:
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Eğerki çocuğuna bakabilecek durumun ve sizlere azda olsa sahip çıkabilecek bir aileniz varsa!!!

Hiç durmayın o evde derim ben hamilelik dönemi yazmışsın öyle yüreğime dokunduki sanırım bundan sonrası düzelsede çok fazla şey değişmeyecek..Odurumda bunu yapabilecek bir erkeğin vicdanın çok fazla şüphe duyarım ben..
Bu konularda inanın yorumlarım çok azdır hep iyi dilekler sunarım kendimide kaşrımdakinide iyi görebilmektir tek Arzum ama bu kadarıda fazla dediğim anlardn biridir bu..
Hiç bir kadın bunu hakketmez eğerki başına geldiyse helek hamileyken yaşatılmışsa cezası kesilmeli..Oğlunuz yine babasız kalmayacak emin ol onu görmek isteyen yürekli bir babaysaa!!!!

Değilse hem anası hem babası olun böylece ana evlat hiç olmazsa daha olumlu daha huzurlu ortamda yaşarsınız..Sizde bu duygular altında hiç ezilmez bilakis rahatlamış gezersiniz..Dışardan söylemesi bile içimi ürpertti Rabbim kimseye yaşatmasın ama nolursunuz rica ediyorum sizden defalarca masaya yatırıp şartlarınızı olumlu olumsuz herşeyi düşünün..Sizin için hayırlısı ne ise o olsun..Yorumumu empati kurara yaptım o yüzden sanırım ben çeker giderdim..Sizin şartlarınızı bilmiyorum sadece çok kızdım eşinize yazmak istedim Dualarımız sizlerle inşallah hayırlısı olur..

off offffff :gitme:
 
ne denebilir hiç bilmiyorumm
haklısın burdan ahkam kesmek kolay insan başına gelince anlıyo bazı şeyleri
nasıl yapacaksın bilmiyorum ama
eşinin gözünü korkutmalıısn bi şekildee
ona onu terk edeceğini hissettirmelisin
sanırım erkekler kendilerini taparcasına seven bi kadın gördükleri zaman onları yedeklemeyi tercih ediyolar ve ulaşılmaza koşuyolarr
sen ulaşılmaz olduğunu hissettirmelisin canım gerekirse mesefa koy onu terk edeceğini hissettsinn
eminim o zaman yaptığına pişman olurr
ne olur kendini ona garanti bi eş gibi gösterme sağlam ve dik dur karşısında
yani kendi duruşunla ez onuu lütfenn
 
cok uzuldum ya ne yazacagımı bilemiyorum valla Allah yardımcın olsun ama madem isin filan guzel maddi imkanın var oglunda buyuyunce anlayacaktır bu durumu kucukken alısmasıı daha kolay olur babsıda isteyince gelip gorur sizi sevmeyen biriryle yasamak dayanılmaz olur fakat yınede en guzel kararı kendiniz verirsniz
 
Hiç bir şeye mecburiyetiniz yok bence...

Bir çocuğun birbirine sevgisi saygısı olmayan anne babanın yanında büyümesi yerine mutlu bir annenin yanında babasını da istediği zaman görmesi çok daha mantıklı...

Bekara karı boşamak kolaydır ama eşimin başkalarıyla uygunsuz fotoğraflarını görüpte onunla evlilğe devam etmek bana ters...
 
resmen ağzım açık okudum,bu erkekler ne istiyor daha allahtan belasınımı??? evlilik arefesinde biri olarak bunları okudukça soğuyorum evlilikten,,allah sabır versin sana
 
X