- 31 Temmuz 2008
- 79
- 0
- Konu Sahibi çikolatalxixsxuxt
- #1
Daha önce başka topiklerde ilişkimden biraz bahsetmiştim. Şimdi öyle yalnız ve çaresizim ki içimi burda dökmek istedim yine. O ve ben doğuda, küçücük bir şehirde tanıştık. İkimizde iş için burdaydık, iş ortamında tanıştık, önce dost olduk, sonra sevgili. Tüm aşk hikayelerindeki gibi dostluk sürecimizde ve ilişkimizin ilk zamanlarında bana prenses muamelesi yapıyordu. Tek sorunumuz konumlarımız gereği ilişkiyi gizli yaşamamızdı. Yine de her şey çok güzeldi, evlerimizde birbirimize ait birer dünya kurmuştuk, şiirler, şarkılar, danslar, filmler, birbirimize yemek pişirmeler vs. güzel günler geçiriyorduk. Ancak haftasonları ya da diğer tatillerde memleketine gittiğinde telefonları mutlaka kapalı olurdu, ama her defasında da çok mantıklı mazeretlerle dönerdi. Sadece tlf.dan değil kadınlık önsezilerim de hayatında başka bir kadın olduğunu hissettiriyordu. Derken onun başka bir şehre gönderilmesi gündeme geldi ve gidiş eylül diye biraz üzgün, biraz kırık ama aynı aşkla ilişkime devam ediyordum. 1-2 hafta önce bir personelinden aslında bu hafta gideceğini öğrendim. 2 Hafta bekledim ve taa ki az önceye kadar bana gidişin bu kadar yakın olduğunu söylemedi. Üstelik de son 2 haftada sadece 1 defa yüz yüze görüştük, ben 15 arıyorsam o 1 arıyordu.Hattı sürekli meşgul oluyordu, hep aileden birileri diyordu. Bana karşı buz gibiydi. Benim de aklıma bu şehirdeki sıkıcı günlerinde onu oyalamaktan ileri bir yerim yokmuş geldi. Ona bu düşüncelerimi söyledim, onu bir daha görmek istemediğimi söyledim. Kızdı bana ve ilişkimiz hep sürecek dedi. Ama aynı ilgisizliğine devam etti, bir kez daha ayrılık teklif ettim yine reddetti. Yine de ne arıyor ne soruyordu. Nihayet bu sabah gideceğini söyledi ama kendisinin degidiş tarihini dün öğrendiğini söyledi. Ben de zavallı personeli ele vermemek adına inanmış gibi yaptım. Zaten söylemeye mecburdu, çünkü bugün tüm yerel gazetelerde gideceği yazıyordu, yani benim bugün duyacağımı biliyordu. Ve en kötüsü yüzlerce km. uzağa gidecek ve "gitmeden ne zaman görüşürüz" soruma "bilmem vaktim olur mu" cvbı aldım. Çok yoğunum akşam konuşalım dedi ve tlfu kapattık, az sonra beni yanlışlıkla aradı ve diğer tlf.nundan biriyle uzun uzun sohbet edişini dinledim. Bir ihanet konuşması değil gibiydi ama sorun bana yoğun olduğunu söylemesi. İşte durum bu. Şu ayrılık tekliflerimi reddetmese zaten her şey o kadar net ki. Ama neden bunu yapıyor, kafam karma karışık, onu şimdiden deli gibi özledim. Ne ayrılmaya ne de burda onsuz kalmaya dayanamam. Tüm gün güçlü görünmeye çalışmak zorundayım,işten eve zor atıyorum kendimi, ağlamaktan eridim bittim. Benim de durumum bu kızlar, çok fena yani.
