- 24 Ağustos 2009
- 774
- 1
- 36
Sevdiğini sadece kendi için sevmek, hiçbir şey talep etmemek, olduğu gibi kabullenmek sanılanın aksine bir nevi bencillik olmalı.
Ruhuna sevmenin keyfini tattıran insan, karşısındakine sevildiğini hissettirmiyorsa, tek kişilik bir oyunun baş kahramanı olmaktan öte gitmez.
Anne, baba ya da sevgili, hiç fark etmez. Sevmenin keyfini alıp ruhunu sakinleştiren ve sevdikleri içinde aynı durumun geçerli olduğunu düşünen insan. Oysa bilmez ki zaman insanları yorar ve yorulan insan için çoğu kez sevilmek, sevildiğini hissetmek hayati önem taşır. Kendi için seven insan her şeyin yolunda olduğunu düşünürken, yavaş yavaş kopmalar başlar, evladın annesinden sevgilinin sevdiğinden...
İfade edilmemiş sevgi sözcükleri, gerek duyulmamış bir başını okşama, zamanla kapanmaz uçurumlar açar iki şaşkın bakış arasında.
Oysa karşıdan beklendiğini bildiğin sıcak bir gülümseme, hiçbir özel güne amade olmayan sıkı bir kucaklama, belki küçük bir tenkit bile sevgiyle yapılmış, insanı insana bağlar, muhatap kılar.
Zaman herkeste aynı izler bırakmaz geçerken ve her zaman sevdiği müddetçe sevileceğini düşünen insan belki de hayatının en büyük yanılgısını yaşar.
Sevmek, devamlılık için hiçbir zaman tek başına yeterli olmaz eğer gerçekten istenen devamlılıksa.
Sevgi, tek başına kendine saklandıkça çoğalıp anlamını bulamaz.
Çocuk güvende olduğunu hissetmek ister onay veren bir bakışla ve insan hissetmek ister sevildiğini...
"Alıntıdır"
Ruhuna sevmenin keyfini tattıran insan, karşısındakine sevildiğini hissettirmiyorsa, tek kişilik bir oyunun baş kahramanı olmaktan öte gitmez.
Anne, baba ya da sevgili, hiç fark etmez. Sevmenin keyfini alıp ruhunu sakinleştiren ve sevdikleri içinde aynı durumun geçerli olduğunu düşünen insan. Oysa bilmez ki zaman insanları yorar ve yorulan insan için çoğu kez sevilmek, sevildiğini hissetmek hayati önem taşır. Kendi için seven insan her şeyin yolunda olduğunu düşünürken, yavaş yavaş kopmalar başlar, evladın annesinden sevgilinin sevdiğinden...
İfade edilmemiş sevgi sözcükleri, gerek duyulmamış bir başını okşama, zamanla kapanmaz uçurumlar açar iki şaşkın bakış arasında.
Oysa karşıdan beklendiğini bildiğin sıcak bir gülümseme, hiçbir özel güne amade olmayan sıkı bir kucaklama, belki küçük bir tenkit bile sevgiyle yapılmış, insanı insana bağlar, muhatap kılar.
Zaman herkeste aynı izler bırakmaz geçerken ve her zaman sevdiği müddetçe sevileceğini düşünen insan belki de hayatının en büyük yanılgısını yaşar.
Sevmek, devamlılık için hiçbir zaman tek başına yeterli olmaz eğer gerçekten istenen devamlılıksa.
Sevgi, tek başına kendine saklandıkça çoğalıp anlamını bulamaz.
Çocuk güvende olduğunu hissetmek ister onay veren bir bakışla ve insan hissetmek ister sevildiğini...
"Alıntıdır"
