kullanılan ilaç ismi vermek ne kadar doğru bilemediğimden yazmadım buraya...
aslında ben de anksiyete tedavisi gördüm ve o da gerçekten çok sarsıcı bir hastalık.
hatta hala bitti artık da diyemiyorum.
ancak yaşadığım sorunlardan dolayı depresyon tedavim öne alındı bi nevi.
ilk 3 hafta beklenen gelişmeyi göstermeyince zaten dozu da arttı ilacımın.
aslında hiç ilerleme yok diyemem ama aniden birdenbire üstüme çöküverecek gibi oluyor bazen gök.
ve gerçekten tüm hayat böyle yaşanmaz ben de farkındayım.
düşünmemek için kendimi boş bırakmamak için sürekli oyalancak bir şeyler arıyorum.
ama bunlar hep oyalanmak için
zevk aldığım da yok yani
ömür boyu bu yası taşıyamam diyorum, kafamı farklı şeylere yönlendiriyorum ama bu sefer de yaptıklarımdan zevk almıyorum.
hayatta yapmayı en çok sevdiğim şeyler bile zevk vermiyor.
bundan nasıl kurtulurum bilmiyorum ama kendimce mücadele etmeye çalışıyorum elimden geldiği kadar.
zaten bu konuyu buraya taşıma sebebim de bu.
ayrıca ilgin ve yakınlığın için teşekkür ederim:)
benim ilacım hem anksiyete hem depresyon için.. doktorum öyle uygun gördü. daha ne kadar kullanıcam meçhul..
doktoruna güven duyuyorsan dediklerini harfiyen yap ve çabalamaya devam et canım.
bak bu bir hastalık sadece, yaşadığımız hiçbir şey gerçek değil.
zevk alamamak en kötü şeydi benim için de.. hissizleşiyor insan hayata karşı,çok ii bilirim.
ama sen tedaviye başlamışsın, çaban da var ki bu çok önemli... kendini oyalamaya devam et. belki bir hobi edinebilirsen, sana çok yardımcı olur. ben bunu başaramamıştım.
çok fazla yanlız kalmamaya çalış, yakın çevrenden çok sevdiğin, senin bu durumunu anlayan insanlar varsa sürekli onlarla diyalog halinde olmaya çalış. bir şeylerden konuşun hep.. ama kendinden konuşmayın çok fazla.insan kendiis il eilgili söyleyecek sevimli bir kelime bulamıyor bu ruh halinde.
insan kendisini kopkoyu bir karanlığın kucağında görüyor ve en büyük düşmanı olarak kendisini görüyor. o yüzden kafayı dağıtmak için gerekirse kendini yok say bir süreliğine, sanki başkasının hayatını(senin için ideal olan bir hayatı) ödünç almışsın da onu yaşıyormuşsun gibi davran..
bende teşekkür ederim catharsis
yine kötü bir gündü
ağlama krizi peşine kendimi sakinleştirebileceğim tek şeyi yaptım ve uyudum
yeni uyandım hatta
yarın başlayacağım diyorum hayatıma yeniden şekil vereceğim
olmuyorrr...sabah oluyor canım kolumu kıpırdatmak istemiyor
gerçekten tedaviye ihtiyacım var,buna eminim
umarım bir an önce iyi bir doktor bulurum
ben sabahları çok kötü kalkardım.geceleri ise hep dua ederdim. inançlıysanız duayı eksik etmeyin kızlar.. çok yararı var.bir sonraki gün planlayıp , öyle yaşamak ii oluyor. şunları şunları yapıcam diye.. enerjisizlik bende de olurdu. sürekli yatmak isterdim ama uyuyamazdım, duş almak bile işkence gibi gelirdi..
sporun da faydası büyük. yürüyüş çok iyi geliyor, her ne kadar ben başaramamış olsam da o evrede..
şu an 2nizden de daha ileride oldugumdan tedavi sürecinde spor yapabılıyorum, keyif de alıyorum.spor endorfin hormonunu tetikliyor, vucuda mutluluk hormonıu salgılanıyor.
deydey,canım sen mutlaka bir dr bul kendine, iyi arastır ama ..kendiliğinden geçmiyor bu meret. orchidia arkadasa yazdıklarımı da oku..
kızlar 2nizde inanın bana, kendinize geldiğinizde yeni doğmuş bir bebek gibi olacaksınız.tek üzüldüğünüz şey, içinizi kavurarak geçirdiğiniz zamanlara yanmanız olacak.. keşke kendimi bu derece yıpratmasaydım diyeceksiniz..
aylarca yapmadıgım,yapmak istemediğim şeyleri düzeldikten sonra yapmaya başladıgımda öyle keyif aldım ki anlatamam.. aylar sonra makyaj yapmak, saç yaptırmak, alışverişe çıkmak, gülebilmek,güzel bir şarkıdan,filmden keyif almak,yüzünüzdeki o ifadeden kurtulmak,en önemlisi de hayal kurabilmenin tadına yeniden varmak..
bunları yaşayacagınız şeyleri , eskisi gibi olabılecegınız günleri hayal etmeye çalısın.
ben anksiyete bozuklugu yüzünden de 2 gun sonrasını göremiycekmişim gibi hisseder, asla plan yapamazdım.şu an şu kışı görebildiğime bile şaşırıyorum, nefret ettiğim karı görmekten bile zevk aldım.
siz de en kısa zamandan benim kadar, hatta benden de iyi olacaksınız..
şu da bir gerçek ki kimse keyfinden yakalanmıyor bu hastalığa, kimbilir neler yaşadınız,neler gördünüz de bu hale geldiniz. ne olursa olsun, ne kadere kahredin, ne de kendinizi mahvedin.yaşanması gerekiyormuş,öyle olmusş,geleceğe bakın..
buraya ya da özelime dilediğinizi yazabilirsiniz..
her gün giremiyorum kk ya ama mutlaka cevap alırsınız.
klava: ve asistanların elinde çok canım yandı
