Bebeklerde Vurma Huyu

SAPHIRA

Nirvana
Kayıtlı Üye
6 Ekim 2008
11.790
216
40
Merhabalar;
Yaklaşık 1.5 aydır kızımda vurma huyu çıktı.Yaramazlığı,aşırı hareketliliği yetmezmiş gibi iyice cadı bir şey oldu çıktı.Bazen dikkat çekmek için,bazen oyun oynarken,sevinip heyecanlandığında ve bazen de kızdığında,istediği şey yapılmadığında,yüzümüze vuruyor.İnsan ayırt etmiyor herkese vuruyor.En çok ta yüzümüze vuruyor,tırmalıyor,kolumuzu etimizi sıkıştırıyor.Canımızı acıtmadan da bırakmıyor.Yüzümüzde acı ifadesini görünce rahatlıyor.yapma kızım diyorum kızıyorum,işaret parmağımı sallıyorum hımm diyorum,fayda etmiyor.Vurma annecim,bak uf yapıyorsun diyorum,ağlama numarası yapıyorum,bu seferde önce yüzümü seviyo,ooo cici diyo,sonra pat bir tane daha patlatıyor.Bir de kandırıyor yani.Görmemezliğe,duymamazlığa gelmeye çalışıyorum canımın acısını yok saymaya çalışıyorum,bu seferde daha çok hırslanıyor,daha çk acıtıyor.Ne yapıcam bilmiyorum.Sizin bebeklerinizde de böyle bir şey var mı acaba?
 
selam canım..
şiddetli bir kavgaya filan şahit oldu mu..
vurması normal aslında bir noktaya kadar da , yüzümüzdeki acı ifadesini görünce bırakıyor demişsin ona takıldım...
sen ısrarla başka yöne çekmeye çalış dikkatini...
aa bak pencereye bakalım kediler ne yapıyor..
kim kapıya önce koşacak..
duru nerde hadi saklan seni bulayım filan gibi..
ağlama numarasıda yapma canım..şu an için onun için değil..
hiç birşey fayda etmezse ona hiç uzun cümle kurma sadece çok kararlı bir şekilde hayır de her seferinde..
ne zaman teşebbüs etse kararlı bir şekilde hayır yüz ifadende aynı olsun..
emin ol işe yarayacak..
bunu oyun olarak yapıyprsa ama bişey diyeöiycem ben olsam ses etmem ama sizinki oyunu aşmış sanırım..
 
canım her seferinde hayır diyorum,kimseye vurulmaz,vurmayacaksın diyorum,küstüm diyorum,yapma dedikçe daha fazla yapıyor,daha çok sinirlenip daha hızlı vuruyor veya sıkıyor.
yüzümdeki acı ifadesini mi görmek istiyor yoksa ille bir tepki vermemi mi bekliyor orasını tam bilemicem çünkü yüzümde acı ifadesi olmadan yapma dediğimde de,amacına ulaşma gülümsemesini görüyorum yüzünde
maalesef bir kavgamıza şahit oldu,olmadı dersem yalan olur ama vurması öncesinde vardı zaten,pekiştirmiş olabilir bilmiyorum.seslerimizin yükselmesinden çok korkmuştu,zor sakinleştirmiştik ve hemen parka gitmiştik,salıncağı çok seviyor da..
hep ilgisini başka yine çekmeye çalışıyorum,aaa kediler gelmiş mi,mama yemiler mi,aaa babytv de tinyler başlamış gördünmü,hadi oynayalım beraber,hadi şarkı söyleyelim vs..vs..vs..bazen işe hemen yarıyor bazen de 1-2 tane daha patlatıp öyle dönüyor gösterdiğim yöne.
uzun cümleler hiç kurmuyorum ona ama biz kendi aramızda konuşurken muhakkak anlıyor her konuştuğumuzu inanamıyorum bazen,nasıl anlıyor bu bizi diye.
Bir de henüz konuşamıyor,ah ah ah,ıh ıh ıh diyerek bir şeyleri istiyor tutturma şeklinde,o yüzden de bize kendini veya istediği şeyi anlatamadığını sanıyor,aslında anlıyoruz,anladığımızı da gösteriyoruz ama o konuşamıyor anlatamıyor derdini diye çok sinirleniyor.
Hep çok sinirli bir bebekti zaten,küçücükken bile insanlar şaşırırlardı yaptığı sinirli hareketlere.bunun aksine bir de çok da neşeli,mutlu,sıcak,güleç bir bebek,toplu taşıma araçlarında herkere öpücükler atar,onlarla konuşur kendince,göz kırpar,el sallar,gülücükler saçar
 
böyle bir yazı buldum

1-2 yaş döneminde çocuk başkalarına vuruyorsa bunun nedeni ne olabilir?

Vurma davranışının iki ana nedeni vardır. Bunlardan biri çocuğun gelişim özellikleri, diğeri ise dış etkenlerdir.

Gelişim özellikleri: 3 yaşından önce çocuk egosentriktir. Dünyanın kendi çevresinde döndüğünü ve her şeyi kontrol edebileceğini düşünür. ıstediği kadar kontrol edemediğinde de üzülür ve vurma, ısırma, atma gibi kabul görmeyen şekillerde karşılık verir. Bir çocuğun vurmayı öğrenmesi için mutlaka bu davranışı görmüş olması gerekmez. Olumsuz tavırlar çocukların yaşlarının ve bazen de cinsiyetlerinin bir özelliği olarak karşımıza çıkar.

Egosentrizmin en önemli özelliklerinden biri çocuğun bencil olması, başkalarının da duygu, düşünce, istek ve beklentilerinin olduğunu tam olarak kavrayamaması ve karşısındakiyle empati kuramamasıdır.

Vurma davranışının başka bir nedeni ise çocukların dürtülerini kontrol etmede yeterli olamayışlarıdır. Bir yetişkin içinden geçeni ortamın uygun olmaması durumunda kendini kontrol ederek yapmayabilir. Ancak aynı tutumu küçük çocuklarda görmek mümkün değildir. Onlar içlerinden geleni hemen yaparlar.

1-2 yaş çocuğu davranışının sonucunu görme, tahmin etme öngörüsüne sahip değildir. Karşısındakinin canı acıdığı için ağladığını görür ve buna üzülür. Ancak onun canını acıtmamak ve üzmemek için vurmaması gerektiği öngörüsü yoktur.

ınsan hayatta kalmasını sağlayan saldırganlık eğilimleri ile dünyaya gelir. Ancak sosyal beceriler doğuştan gelmez, zaman içerisinde kazanılır. Sosyal becerilerin kazanılması ise 3 yaş ve sonrasında gerçekleşir.

1-2 yaş çocukları duygularını ifade edebilecek, sorunları konuşarak çözebilecek dil becerisine sahip olmadığından yaşadığı olumsuz bir duruma vurarak karşılık verir.

Her şeyi merak eden, araştırmaya, deneyerek öğrenmeye çalışan 1-2 yaş çocuğu sebep-sonuç ilişkilerini merak ettiği için de vurmayı deneyebilir. Bir yaşıtına vurduğunda onun ağladığını gören çocuk başka bir yaşıtının da aynı tepkiyi verip vermeyeceğini merak ettiğinden ona da vurur.

Dış etkenler: Uykusuzluk, açlık gibi temel gereksinimleri karşılanmayan veya bu gereksinimleri geciktirilen çocuklarda saldırganlık eğilimi artar.

Eve yeni bir bebeğin gelmesi, bakıcı değişikliği, anne babadan uzun süreli ayrı kalma gibi huzursuzluk yaratan bir hayat tarzı değişiklikleri de çocuğu saldırgan yapar.

ıyi davrandığında yeterince dikkat çekemeyen bir çocuk vurarak dikkat çekmeye çalışabilir.

Çocuğun yakın çevresinde bulunan anne, baba, bakıcı, kardeş gibi kişilerin sert, saldırgan tutumları çocuktaki saldırganlık eğilimini arttırabilir.

Fazla kontrollü bir çevrede bulunan çocuk yaşadığı hayal kırıklıkları nedeniyle vurma davranışı gösterebilir.

Hiç sınır koyulmayan çocuklarda da saldırganlık davranışları görülebilir.
Ebeveynin depresyonda olması, alkol ya da bağımlılık yapan ilaçlar kullanması, anne babanın sık tartışması, kavga etmesi çocuğun endişelenmesine, endişesini de saldırgan tutumlar sergileyerek göstermesine neden olur.

Çocuğa bu durum karşısında anne babalar nasıl yaklaşmalıdır?

Anne babanın vurma davranışı karşısında sakin olması ve bunun kabul edilemez bir davranış olduğunu sözel olarak belirtmesi gerekir. Çocuğa davranışının uygun olmadığı söylenmeli ve bu konu üzerinde çok durulmamalıdır. Ancak davranış tekrar ettiğinde bunun uygun olmadığı her seferinde belirtilmelidir. 1-2 yaş çocuklarının dikkat ve dinleme süreleri uzun olmadığı için ayrıntılı açıklamalar, nasihatler bir işe yaramaz. Bu yaş çocuklarına verilecek olan yönergelerin basit, sade ve anlaşılır olması gerekir.

Anne babasına ya da başkalarına, arkadaşlarına vuran çocuğa anne babası da vurarak karşılık verirse, bu çocuğa nasıl yansır, sonuçları nasıl olur?

ıster şiddetli, isterse hafifçe, ister poposuna, isterse eline olsun vurmak davranışın azalması yerine artmasına neden olur. Çocuğa, vurmanın uygun olmayan bir davranış olduğunu anlatmanın en kolay ve sağlıklı yolu ona vurmamaktır. Çünkü çocuklar için anne babalarının yaptığı, söylediği her şey doğrudur. Çocuğuna vurulmaması gerektiğini ona vurarak anlatmaya çalışan anne babalar çocuklarına yanlış mesaj vermektedirler. Özellikle bu yaştaki çocuklar “dediğimi yap, yaptığımı yapma” anlayışını kavrayabilecek zihinsel olgunluğa sahip değillerdir.

Anne babanın çocuğa vurması çocuğun problem çözme yöntemi olarak vurmayı öğrenmesine de neden olur. Dayakla büyüyen çocuklar kendi çocuklarını yetiştirirken de aynı yönteme başvururlar.

Anne babanın çocuğa vurarak karşılık vermesi çocuğun hem anne babasına hem de kendisine olan güvenin sarsılmasına neden olur.

Çocuğun vurma alışkanlığına bir çözüm getirilmezse bu durumun onun ileriki sosyal gelişimine ne gibi etkileri olur?

Bazen anne babalar çocuğa kendini savunma yöntemi olarak vurmayı öğretebilirler. Vurmayı öğrenen bir çocuğun ileride kendini koruyabilen, başarılı biri olacağını düşünürler. Gerçekte bu böyle değildir. Çünkü başkalarına zarar veren çocuk arkadaşları, öğretmenleri ve diğer yetişkinler tarafından kabul görmez. Vurma davranışının çözülememesi veya pekiştirilmesi çocuğun sosyal ilişkiler kurmada zorlanmasına, çevresinden izole olmasına, kendisi gibi davranışları bulunan kişilerle arkadaşlık edip uygun olmayan ortamlarda bulunmasına neden olur.

Çocuğun vurma alışkanlığından vazgeçmesi için önerileriniz nelerdir? Anne babalar ne yapabilirler?

8-em-check.png
Vurma davranışı gösteren çocuğa kesinlikle vurarak tepki göstermeyin. Bu durum davranışın azalmasından çok pekişmesine neden olur. Çocuklar en çok anne babalarının davranışlarını örnek alırlar.
8-em-check.png
Vurduğunda “kimseye vurulmaz” diyerek uyarın. Bunu her seferinde tekrar edin.
8-em-check.png
Stres altında olduğunuz durumlarda (bir yere yetişmek, yemek yedirmeye çalışmak gibi) çekiştirme, vurma gibi sert davranışlardan kaçının.
8-em-check.png
Koyduğunuz kural ve sınırların çocuğun yaşına ve becerilerine uygun, belirgin olmasına özen gösterin. Aşırı kural koyma ya da hiç kural koymama çocuğu saldırgan yapar.
8-em-check.png
Sürekli engellenen çocukta vurma davranışı artar. “Hayır” demek yerine ona alternatifler sunun.
8-em-check.png
Olumlu her davranışı “aferin, bravo” diyerek, alkışlayarak ödüllendirin.
8-em-check.png
Çocuğunuzun yorgun, uykusuz, aç ya da hasta olmadığından emin olun.
8-em-check.png
Şarkı söylemek, dans etmek, kitap okumak gibi sakinleştirici aktiviteler yapın.
8-em-check.png
Bulunduğu ortamdan uzaklaştırarak sakinleşmesini sağlayın.
8-em-check.png
Vurabileceğini düşündüğünüz zaman davranış gerçekleşmeden durdurmaya çalışın.

mavi pedagoji.com dan alıntıdır
 
Saphişim Anılda da var ve kocaman elleriyle şap diye vuruyo.Ağlar gibi yaptım, acıdı dedim, kızdım, dikkatini dağıtmaya çalıştım inatla vuruyo.Isırmayı daha seyrek yapıyo.Mutfakda yemek yaparken popoma sarılıyo, bi süre sonra ısırmaya yelteniyo.Boğuşurken de öyle.Birkaç saniyeliğine bacağa sarıldığı anlarda mesela aklına geliyo, ağzını yapıştırıyo ve ısırıyo.Ben geçici bi süre olduğunu düşünüyorum ve artık her ne yapıyosak başka bişi yapmaya yönleniyoruz.Yapacak başka bişi kalmadı:KK43:((
 
vurma huyu cok sıddetlı olmasa da bızde de var
bızım asıl problemımız ınatlasma
sureklı bır yarıs halındeyız

cocuk gelısımı egıtımı almıs bır arkadasım bu sorunun hayır dememle basladıgını dusunuyor
fıılerın sonunda kı olumsuzluk eklerı olan -ma, -me cocukların algılayamadıgını soyluyor
yanı bız aslında yapma derken olumsuz bır cumle oldugunu algılayamıyor
bır de hayır kelımesını tamamen hayatımızdan cıkarmak gerektıgını
ve cocuga yaptıgı olumsuz davranıs karsısında hayır demenın tum hayatında bakıs acısını etkıleyecek zararları oldugunu soyledı

uzun zamandır hayır kelımesını kullanmıyoruz
etkılı oldugunu dusunuyorum
 
lorecim kimseye anlatamıyorsun ki..
bizde oğluma karşı hiç bir zaman hayır demiyoruz dedirtmiyoruz..
millet deli oluyor çok şımarık olur böyle olur mu vs..vs..
ama hayır çook büyük bi kurtarıcı hayır dedin mi çocuk hakikaten duracak..
şimdi kırk yılda bir çok acil zamanlarda hayır diyoruz o zamanda hemen geri adım..
 
mesela örnek olarak oğlum sandalyeye ordan masanın üstüne çıkıyor..sürahiye elini daldırıyor..bende anlatıyorum oğlum üzerin ıslanır sende üstünü değiştimryi sevmiyosun üzerini değişmek zorunda kalmayalım vs..
sonra sürahiyi üzerine boca ediyor..1 2 3 öyle gitti..
insanlara baksam bu şımarıklık ama değil yanlış yapa yapa doğruyu öğrenecek..
 
benım annem cok kullanıyor hayır kelımesını
tabıı babam da ama onları cok sevdıgınden onlarla ınatlasmıyor hıc
ben yalnızken cok zorlanıyorum cunku dıkkatını dagıtmak cok zor oluyor
ıkıncı bır kısı oldugunda yanımızda sakınlestırmek daha kolay

sımarıklık dıye dusunmuyorum ben
cunku benlıklerı gelıstıgınden kendı ozgur dusuncelerını koyuyor bana gore ortaya
ama dısarıdan bakıldıgında herkes cok sımarık dıye dusunebılır
 
yapma dedikçe daha çok yapmak istedikleri bi gerçek.o anda başka şeye yönlendirmek lazım.herşeyi o kadar iyi anlayınca sanki koca çocukmuş gbii geliyo ama değil ki daha bebek:))benimkinin vurma huyu yok çok şükür.biz eskiden beri onu acıtan şeyleri dövüyoruz annem öğretmiş asla dövmeden susmaz:)) acısa bile hala gidip güzelce ah ahh yapınca orayı susuyoo.ama kendi yapacak ahh ahhh diye:))acaba ondan mı vurmanın kötü bişey olduğunu biliyo bilmiyorum.olabilir belki dimi.insan suratına vur desende vurmuyooo çok şükür.dilimi ısırayım:))) televizyondan gerilimli veya gürültülü bağırışmalı bi sesler duyasa çok korkuyo ıhh ıhhh diye heyecanlanıyo hemen değiştiriyoruz.ben çok dikkatliyim ama eşim erkek işte dalıp gidiyoo gümbürtülere:)) ben de nefret ederim gerilimli şeyleri izlemekten yada gürültülü çok sinirlerim bozulur.yüksek seste müzik bile dinleyemem o benim için işkence olmuş oluyoo.bana mı çekt diyoruz bazen:))
 
Dün pedegog vardı Doktorrum programında.ınatlaşmayın dedi, çocuklara kısa cümleler kurun ve dikkatini başka tarafa çekin dedi.Cidden yapma dedikçe yapıp gülüyo Anıl.Bazen görmemezlikten geleyim diyorum ama tehlikeli durumlarda baskı yapıyorum.Çöpe elini sokmak istiyor.Yapma yavrum deyip ordan alıyorum.Tekrar gülerek gidip yapıyor aynısını.Oyun zannediyor bunları:KK43:
 
evt aynen gözümün içine bakarak gülerek hatta kahkaha atarak yapıyorr:)) bende canavar gibi sesle çıkarıyorum hemen gülerek kaçıyo:))
 
şu çöp işi varya beni fıtık eden bi mevzu idi bir zamanlar.yaa ne dersen ne yaparsan yap çöpten kendini alamıyordu taaa ilk yürüdüğü zamanlarda.bende kaldırdım çöpü çatıya dolap içine küçük bi tane aldım dolaba da kilit taktım:))) en ben yorulayım ne o:))
 
vurma huyu cok sıddetlı olmasa da bızde de var
bızım asıl problemımız ınatlasma
sureklı bır yarıs halındeyız

cocuk gelısımı egıtımı almıs bır arkadasım bu sorunun hayır dememle basladıgını dusunuyor
fıılerın sonunda kı olumsuzluk eklerı olan -ma, -me cocukların algılayamadıgını soyluyor
yanı bız aslında yapma derken olumsuz bır cumle oldugunu algılayamıyor
bır de hayır kelımesını tamamen hayatımızdan cıkarmak gerektıgını
ve cocuga yaptıgı olumsuz davranıs karsısında hayır demenın tum hayatında bakıs acısını etkıleyecek zararları oldugunu soyledı

uzun zamandır hayır kelımesını kullanmıyoruz
etkılı oldugunu dusunuyorum
benimki yapma yı biliyor bence ama yapıyor
lorecim kimseye anlatamıyorsun ki..
bizde oğluma karşı hiç bir zaman hayır demiyoruz dedirtmiyoruz..
millet deli oluyor çok şımarık olur böyle olur mu vs..vs..
ama hayır çook büyük bi kurtarıcı hayır dedin mi çocuk hakikaten duracak..
şimdi kırk yılda bir çok acil zamanlarda hayır diyoruz o zamanda hemen geri adım..
bizde tam tersine hayır ı öğrettik,hayır dediğimizde yapmasın diye :KK43:
mesela örnek olarak oğlum sandalyeye ordan masanın üstüne çıkıyor..sürahiye elini daldırıyor..bende anlatıyorum oğlum üzerin ıslanır sende üstünü değiştimryi sevmiyosun üzerini değişmek zorunda kalmayalım vs..
sonra sürahiyi üzerine boca ediyor..1 2 3 öyle gitti..
insanlara baksam bu şımarıklık ama değil yanlış yapa yapa doğruyu öğrenecek..
benimkide üstünü ıslatmaya bayılıyor ama üstünü değiştirmeyi sevmiyor.ne şaklabanlıklar yapıyorum :s
benım annem cok kullanıyor hayır kelımesını
tabıı babam da ama onları cok sevdıgınden onlarla ınatlasmıyor hıc
ben yalnızken cok zorlanıyorum cunku dıkkatını dagıtmak cok zor oluyor
ıkıncı bır kısı oldugunda yanımızda sakınlestırmek daha kolay

sımarıklık dıye dusunmuyorum ben
cunku benlıklerı gelıstıgınden kendı ozgur dusuncelerını koyuyor bana gore ortaya
ama dısarıdan bakıldıgında herkes cok sımarık dıye dusunebılır
benim annem de huysuzluğunu sana yapıyor,biz çok iyiyiz diyor
bencede şımarıklık değil aynı fikirdeyim passioncum
yapma dedikçe daha çok yapmak istedikleri bi gerçek.o anda başka şeye yönlendirmek lazım.herşeyi o kadar iyi anlayınca sanki koca çocukmuş gbii geliyo ama değil ki daha bebek:))benimkinin vurma huyu yok çok şükür.biz eskiden beri onu acıtan şeyleri dövüyoruz annem öğretmiş asla dövmeden susmaz:)) acısa bile hala gidip güzelce ah ahh yapınca orayı susuyoo.ama kendi yapacak ahh ahhh diye:))acaba ondan mı vurmanın kötü bişey olduğunu biliyo bilmiyorum.olabilir belki dimi.insan suratına vur desende vurmuyooo çok şükür.dilimi ısırayım:))) televizyondan gerilimli veya gürültülü bağırışmalı bi sesler duyasa çok korkuyo ıhh ıhhh diye heyecanlanıyo hemen değiştiriyoruz.ben çok dikkatliyim ama eşim erkek işte dalıp gidiyoo gümbürtülere:)) ben de nefret ederim gerilimli şeyleri izlemekten yada gürültülü çok sinirlerim bozulur.yüksek seste müzik bile dinleyemem o benim için işkence olmuş oluyoo.bana mı çekt diyoruz bazen:))
o canını acıtan sehpa,kapı vs ne varsa bizde dövdük hep,sonra bu vurma huyu çıkınca bıraktık,sanki ordan öğrendi vurmayı gibi geliyor bana.
Dün pedegog vardı Doktorrum programında.İnatlaşmayın dedi, çocuklara kısa cümleler kurun ve dikkatini başka tarafa çekin dedi.Cidden yapma dedikçe yapıp gülüyo Anıl.Bazen görmemezlikten geleyim diyorum ama tehlikeli durumlarda baskı yapıyorum.Çöpe elini sokmak istiyor.Yapma yavrum deyip ordan alıyorum.Tekrar gülerek gidip yapıyor aynısını.Oyun zannediyor bunları:KK43:
evet cnm bende oki iz,n verdiğince izlemeye çalıştım.ben sehpaya,kapıya vurma olayını suçlu buldum,çocukta intikam duygusunu da geliştirebileceğini düşündüm ama pediatrist hanım bir örnek verdi düşen bir çocuğu anlattı,hemen kucakladım,kapıyı dövdük beraber,rahatladı sakinleşti dedi.demekki yanlış değilmiş kapı sehpa vs. dövmek
evt aynen gözümün içine bakarak gülerek hatta kahkaha atarak yapıyorr:)) bende canavar gibi sesle çıkarıyorum hemen gülerek kaçıyo:))
benimki de gözümün içine baka baka ve yüzünde yapıyorum işte oh canıma değsin gülüşüyle yapıyor
şu çöp işi varya beni fıtık eden bi mevzu idi bir zamanlar.yaa ne dersen ne yaparsan yap çöpten kendini alamıyordu taaa ilk yürüdüğü zamanlarda.bende kaldırdım çöpü çatıya dolap içine küçük bi tane aldım dolaba da kilit taktım:))) en ben yorulayım ne o:))
ben evdeki herşeyi bir yerlere kaldırdım cnm.sehpalarımda örtü bile yok,benimki örtülerimi alıp yere atıyor :emir_bebek:
 
demekki hepimizin bebeği az veya çok bu durumu yaşıyor, bu sevindirici bir durum bence en azından biliyoruz ki bebeğimiz belli gelişim döneminden geçiyor
eymende de benzeri hareketler var çalıştığım için bütün gün kontrol etmem kolay olmuyor bizim bir kısmı ananemizden kaynaklanıyor buna eminim

ananemiz benim kadar sabırlı değil, anlatmaya çalışıyor ama anlamazsa hayır kelimesini fazlaca kullanıyor ve çocuğu çok engelliyor, titiz olduğuiç.in evin dağılmasını kırılıp dökülmesini vs... istemiyor o yüzden hayır diyor, kızıyor, bağırıyor eymeni oradan uzaklaştırıyor o da eymende öfkeye sebep oluyor

ha ben evde olsam omayacaktı yine olurdu ama ne boyutta olurdu onu bilmiyorum örneğin safiim işte çocuğa kendi bakıyor okyanustada aynı durum var

nasıl aşabiliriz bende bilmiyorum biraz zamana ihtiyacımız var sanırım şu 3 günlük tatilde hayır kelimesini çok kullanmamaya bende özen gösterdim
kızgın bir yüz ifadem var onu görünce sakinleşiyor eymen zaman zaman onu kullanıyorum, görmezlikten gelme yöntemini kullanıyorum bağırma konusunda etkisi oluyor en azından pekişmemiş oluyor

o vurduğu yada inatlaştığı zaman ağlama yöntemi hiç olmadı bizde çünkü eymen benim ağlamama hiç dayanamaz oda ağlar hem de benden çok ağlar ama yine devam eder sonra unutur
safişin alıntısında da yazmış yaa ben vurduğum için ağladı bir daha vurursam yine ağlayacak böyle bir bağlantı kuramıyor

dün akşam mesela parmağımı yaktım o salondaydı ben mutfakta bağırdım hemen koştu geldi böyle korku dolu gözlerle bana bakıyor anne anne diye canım elim yandı uff oldu falan anlattım şap diye öptü kuzum ama ağlayacağım diye ödü kopuyor

ama kolay değil, 1-2 günde olacak bişeyde değil, benim istediğim sakin yapılı bir insan olması o yüzden ilerisi için endişeleniyorum biliyorum ki şimdi çocuk normal yani ileride geçecek
 
valla benim oğlan bu ara çok huysuzlaştı.arıyorum evi annem kahvaltısını bitirmiyo diyo ben hiç yediremiyorum bazen.ama neşesi yerinde diyo oynuyorlarmış.allahtan annem çocuk ruhlu bi insan:)) o dağıtıyo annem topluyoo valla.öyle kızıp bağırmaz hiç.buğraya evde hiç karışmıyoruz çünkü evde güvenli olmayan bişey kalmadı.herşeye bi çare bulduk ama o da yeni şeyler geliştiryo tabi kendince.koltuklarda koşmak mesela yeni çıktı başıma:KK43:( düşerse kesin bi yeri kırılır.gözümüz hep üzerinde sonuçta.ama o arkadaş istiyo resmen.onunla oynayacaksın bütün gün veya konuşacaksın.kendi başına oynamayı veya oyalanmayı henüz beceremiyo.canı sıkılıyo resmen.bizi eşimle konuşturnuyo sürekli anne anne veya baba baba diye bağırıyoo:)) ikizleri olanlar çok şanslı gerçekten bu konuda.
 
beyazım Eymenimizin maşallahı var yaaa,anne aşığı duygusal bebem benim kuzum,kıyamam ben onaa.benimki de üzülüyor ben ağlayınca,o da ağlayacakmış gibi bir şeyler yapıyor yüz ifadeleriyle,yüzümü okşuyor,sarılıyor filan ama anlamıyordum neden tekrar vurduğunu,meğerse o bağlatıyı kuramıyormuş.ben çok çabuk büyüttüm kızımı galiba,biraz sabırda tükenmek üzere galiba ya da tükendi.çok uyku prıblemi yaşadım ya ben.şu son zamanlarda erkenden uyumak istiyor,ya beni uyut diyor kendince ya da halının üstüne yatıyor,hemen alıp yatağına götürüyoruz tabi.41 kere maşallah diyeyim de,bir de dilimi ısırdım şu anda.
benim en büyük sıkıntım benim kızım sürekli düzen değiştiriyor.bu da beni çok yoruyor.bir kaç gün veya 1 ay aynı veya benzer düzendeyiz,sonra birden bire bıçak gibi kesiyor o düzeni,başka bir düzene geçiyor.aynı düzenin ne kadar süreceği de belli olmuyor.ne uyku,ne yemek,ne kaka düzeni aynı kalmıyor.artık büyüdüler,o yüzden ben de artık düzenli olmasını bekliyorum,o düzenli olursa,ben de artık hayatımdakilerin düzenini değiştirmke zorunda kalmayacağım.ben yetişkin olarak bu kadar değişkenlik gösteren uyku saatlerine uyum sağlayamazken o nasıl sağlıyor.

işte bunlar ve başka bir takım sebepler benim sinirlerimin bozulmasına sabrımın tükenmesine sebep oluyor :KK43:((
 
derinim benimki de kimseyle konuşturtmaz,tv seyrettirmez,hele bilgisayar mümkün değil,sadece onunla ilgilenilcek,bağırıp çağırır,eğer görmezlikten gelirsen,o kendini göstermesini bilir,gelip döver
 
Hepimizin bebesinde az çok var canım,geçici birşeydir:teselli: konuşmaya başlayınca düzelecektir,sıkma canını...
 
X