2011 Mart Anneleri Doğum Hikayeleri

Posedion .!.:

AY YÜZLÜM GÖZÜMÜN NURU BAL OĞLUM'un doğum hikayesi


2008 yılında eşimle çok zor bir şekilde evlendik sonrasında borçlar eşimin masterını tamamlaması benim master'a başlamam faln derken bir yıl geçmek üzereydi ve benle aynı zamanda evlenen herkes hamileydi:26:annem kızım oku oku nereye kadar okumanın sonu yok bak herkes hamile güzel güzel bebişlerini büyütecekler hem istediğinde Rabbiim verecek mi niye böyle yapıyorsun dedi ve benim içimde anne olamama korkusu başladı...öyle çok üzüldüm ki anlatamam.sonra hamile kalan arkadaşımın evine oturmaya gittik hep beraber ve bana ayyy sen kısırı az ye sonra kısır kalırsın dedive bana tedaviye ne zaman başlıyosunuz eşinde mi sorun var sende mi demez miöyle çok ağrıma gitti ki bu laf sadece biz henüz düşünmnüyoruz ben master yapıcam dedim kız imalı imalı tabi tabi dedi....neyse o gün bitti eve geldik ve ben ilk kez olmayan bebeğime mektup yazdım...hiç kimseye okutmadım bunları ilk kez sizinle paylaşıyorum tabi bir kısmını

"""hamile olmak istiyorum ....... miğdemin bulanmasını başımın dönmesini canımın turşu çekmesini istiyorum.baban turşuyu getirince yemeden daha başka bişeye aşermek nazlanmak istiyorum...... sonra ilk tekmelerini hissetmek ve babanın ellerini karnıma götürüp onunda bu mucizeyi hissetmesini istiyorum.kocaman karnımla dolaşmak ve bu halimle gurur duymak istiyorum.... seni bağıra bağıra doğurmak ve aramızdaki o bağın göbek bağının kesildiğini gözlerimle görmek ve seni kucağıma alıp sıcaklığını duymak istiyorum.o güzel cennet kokunu doya doya içime çekmek istiyorum.geceleri senin için tatlı uykumdan kalkmak ateşini kontrol etmek ,dışarı çıkarken sen üşümeyesin diye havayı kontrol etmek istiyorum.... evet istiyorum ve Allahımdan seni diliyorum geleceksin değil mi bitanem meleğim seni çok ama çokkkkkkkkkk sevecek olan annen.........."""

işte bu mektupla benim bebiş isteğim tavan yaptı eşim hala zamanı var deyip durdu ve ben burdan günaşırı olması hamile kalma ihtimalini kolaylaştırıyormuş diye okudum ve giymediğim gecelik yapmadığım ilginçlik kalmadı eşime vee ben tabi ilk seferde hamile kalınmaz diye düşünüp üzüyorum kendimi derken tatil oldu ve erkek kardeşim evlenecekti düğün hazırlıkları için erkenden gittim ben...annemle halı yıkadık ev sildik eşyaları başka bir odaya taşıdık ki bizim orda ev düğünü makbuldür..3 gün düğün yapıcaktık..annemle baklavalar mantılar yaptık...akşam yatağa öyle yorgun giriyordum ki edebildiğim tek dua Allahım dr dr gezdirmeden bana meleğimi gönder hayırlısıyla oluyordu....bu arada bizim gelin evlenmeden triplere girdi ve birgün yine bitmek bilmeyen istekleri için çarşıdaydık..öyle kötü oldum ki anlatamam heryer dönüyo üstüme üstüme geliyo herşey :94:anında eczanye gittik tansiyonumu ölçtürdü babam eczacı acıkmış dedi canım babam hemen karnımı doyurdueve geldik babam fenalaştığımı anlattı zaten adet günlerimi bir bir sayan annem hemen kız hadi bakalım inşallah hamilesindir dedi ve beni gülme tuttu bir an yok artık dedim ama içimde öyle bir sıcaklık hissettimki hemen elimi karnıma koydum inşallah ordasındır bebeğim diyebildim ama dışardan ben bebek istemiyorum diyordum ertesi gün düğünümüz başladı ben nasıl oynuyorum ama yerimde durmuyorum bir ara baktım kimse yok annem ortada gözükmüyo babamın arabası da yok allah allah dedim misafirlerle ilgilenmeye başladım annemle babam geldiler çarşıya gitmişler annem babama kına almayı unutmuşum demiş babam kınayı alırken eczaneden test almış eve gedi kolumdan tuttuğu gibi beni banyoya attı anne napıyon dememe kalmadı elime testi uzattı tabi bizi bir hışımla içeri girdiğimizi gören teyzemler halamlar ve diğer akraba kadınlar eve doldu..ben utana sıkıla dışarı çıktım annem elimden testi aldı ve bir çığlık koptu hamilesinnn kızım nasıl olur ya dedim çubuğu aldım bakıyorum inanamadım yok ya yanlıştır inanmayın dedim annem kolumu çimdikledi suss Allah korusun de dedi..herkes bir anda üstüme titremeye başladı öyle ki halay çekmek için halay alayına katılınca birdenbire halay duruyordu bebek vaarr diyolardıvay be dedim acayip güzel bişey Allah'ım yüzümü kara çıkarma diye dualar ediyorum.....ertesi gün acilde kan tahlili yaptırdık ve sonuçkesinleşti çok şükür artık hamileydim..herkes yeni gelini unutmuştu bu nedenle hala düğünümü mahvettin der dururbizim öyle romantik bir haber verme durumumuz olmadı annem hemen belli etti eşime bir söylemediği kaldı neyse onuda ben yapayım bari dedim der demez eşim ağlamaya başladı öyle çok sevindi ki annemle babamın yanında beni öptüsonra çok şükür dedi ve şükür namazı kıldı....böylelikle artık güzel olan evliliğimiz muhteşem bir hal aldı..

evimize geldik prensesler gibiyim valla bir elim yağda öteki baldayatağa bile eşim kucağında götürüyoartık ciddi ciddi dr arayışına girdik ve bir özel hastaneye gittik kadın baktı 4 tane kese görüyorum dedi ben bişey anlamadım o anda sonra dördüz bu deyince şok oldumdört tane bebek ne demek diye düşünmeye başladım kadın bana 2 tanesi aşağıda düşer onlar zaten 2 tanesi kalır dedi ben ilk şoku atlatmadan ikinci bir şok bebeklerimi kaybedecektim hemen dışarı çıktım eşime sarıldım öyle çok ağlıyordum ki eşim kötü bişey olduğunu sanmış ve bana ne oldu diye bile sormadı sadece Allah büyük dedi...yolda hep ağladım eve gelince ağlamaktan yoruldum ve eşime biliyo musun bizim 4 tane bebeğimiz olacakmış dedim eşim bunun için mi ağlıyosun dedi yok 2 tanesi ölecekmiş onlar için ağlıyorum dedim olayı anlattım hemen başka bir dra gidelim dedi tabi benim cesaret etmem 3 haftayı buldu sanki dra gidince o alttaki 2 bebeği alacakmış gibi zannediyordum..anneme söyledim kadın zil takıp oynamadığı kaldı hatta babamla konuşmuş doğumdan önce istanbula taşınmayı bile düşünmüşlerbiz arkadaşların tavsiyesiyle medicanaya düzgün beye gittik dedim ben hamileyim dördüz olacakmış hemde dur hele bir bakayım ben eğer öyleyse çok güzel şeyler yaşarız dedi bebekleri almaktan bahsetmedibaktı baktı ben herhalde sayıyo kaçtane var derken kız yok burda bir tane var bak bu da kalp atışı dedi ve sesi açtı güm güm güm.....sağlıklı mı dedim koç gibi hemde dedi evimize geldik artık herşey güzeldi aylık kontroller bir yıl gibiydi fakat drda usgde zaman su gibi çabuk geçiyorduhatta bir hafta öyle çok özlemiştim ki kuzumu sancım varmış gibi numara yapmıştımherkes neyin olacak diye sorunca ben hep kız diyordum kızım olacak ama eşim erkek diyordu oğlumuz olacak vee cinsiyet öğrenme haftası yani 5.5 aylık hamileyim veee dr hadi gözün aydın kalk bakıyım oğlun olacak dedi bir an nee oldum sonra kendimi toparladım eşim dra sarıldı nasıl seviniyosonraki tüm muayenelerde erkek dimi dedidr evet erkek ve hatta biraz iri bir erkek diyordu

sonra 37.haftadayız ve ben artık izin alıp evde dinlenme dönemine geçtim 1 hafta evde dinlendim sonra bir ptesi sabahı misafirlerimiz gelecek diye hazırlık yapıyordum ve bacaklarımdan aşağı bişey akıyo..vay be epey terlemişim azıcık oturayım dedim ama baktım hala akıyo banyoya gittim kanamam var bebeğim oğlum geliyokorktum önce sonra üzüldüm sonra heyecanlandım sevinmeyi en sona bıraktım..eşime dedim ki bu sabah işe gitme istersen her an hastaneye gidebilirz eşim önce anlamadı sonra bir çığlık attı ve evin içinde koşuşturmaya başladı hatta bir ara sıcak su sıcak su nerde bu kettle diye bağırıyordu aşkım sıcak suyu napıcan dedim doğumda hani hep derler ya sıcak suyu hazırlayın diye su hazırlıyca dedi bende aşkım o filmlerde olur biz hastaneye gidicez dedim aslında birsürü araştırma yapmıştı ve kitap okumuştuk ama hepsini unuttu şaşkın herifim benimsonra çantamızı alalım hadi çıkalım dedim tamam dedi ben sancı hissetmiyorum ya ayakkabımı falan bağladım eşimi bekliyorum içerden ilk yardım çantası ve bebeğin hastane çantasını almış ilk yardım çantasını bıraktırıncaya kadar ne dil döktüm bilemezsiniz sonra baktım herif acayip bişekil oldu hemen taksiyi aradım eşime asansörü çağır dedim kapıyı kilitledim çıktık.taksiye benden önce bindi eşim taksici elimden tuttu oturdum eşim derin derin nefes alıp veriyo sakin ol diyorum yok anlayan...hastaneye az kala sen nefes almıyosun nefes al nefes al diye bağırıyo bana hastaneye vardık dra bu nefes almıyo dedi dr tabi tabi dedi beni odaya aldılar...
hemşireler geldi yaa ben nasıl doğuracam hiç bir yerim ağrımıyo diyorum ebe geldi baktı açılma yok drum suni sancı verin dedi tam 8 saat suni sancı verdiler gıkım çıkmadı bağırırsam normal olmaz diye korkuyordum sancılar 160ı bulunca ben artık kendimden geçtim dr geldi tekrar muayene ve hala 1 cm açıklık dedi nstye bağlayın yavrumun kalp atışları yavaşlamış dr artık normali bekleyemeyiz dedi acilen ameliyathaneyi hazırlayın ben başladım ağlamaya ama nasıl çok ağlıyorum gözümdeki yaşlardan hiçbişey göremiyorum...sedye geldi ben hayır diyorum olmaz beni kesmeyin....eşim herşey mükemmel olacak hiçbiryerin ağrımayacak söz ben hep seni bekliycem hadi artık oğluşumuzu görelim sevelim öpelim annesi dedi ve ben tamam dedim...aşağı indik bir kadın geldi dedi otur nasıl oturayım sancıdan kıvranıyorum 2 tane adam beni tuttu birine öyle çok sarılmışım ki adam kendini zor kurtardı bendeneşim doğuma girmek istedi dr um zizn vermedineyse bizde kamerayı soktuk içeri bir hasta bakıcı beni çekti:93:ben hep hala bacaklarımı hissediyorum dedim hatta 8.hissediyorum dediğimde dr az kaldı birazdan tambik oğlun kollarında olacak dedi aaaa ne zaman kestin beni dr bak canımı sakın acıtma acıtırsan seni babama derim o seni döver demişim cümlemi bitirir bitirmez bir ses öyle ince öyle tatlı öyel muhteşem ki anlatamam....hemen baktım sesin geldiği yöne ama bebeğim yok nerde oğlum diyorum bak orda dediler jkafamı çevirdim mosmor bir bebek gözleri kapalı öyleee duruyo dr oksijensiz kalmış biraz dedi ömrümden ömür gitti ben normal doğurma hevesine yavrumun canını yakmıştım kahrettim kendime dr iyi iyi merak etme dedi yanıma yakşatırdı biri öptüm ellerini gördüm morarmıştı...çok ağladım yukarı çıkardılar eşim geldi ne kadar yakışıklı bir oğlumuz var dimi aşkım bak işte burda oğlumuz demesini bekliyorudum ama o başka bir drun yanındaymış daha ayrıntılı kontrol edeceklermiş..10 dakika sonra geldi benim yanıma o 10 dakika Allah'ım yavrumu bana bağışla deyip ağladım sonra bebeğim gelince hemen emzir dediler annem oğlumu yanıma yaklaştırdı tosunum aç doğmuş hemen emmeye başladı öyle güzel bir duygu ki kadın olduğumla ilk kez bbu kadar gurur duydum öncesinde hep bende şans olsa erkek doğardım derdim..meğerse ne boş bir sözmüş..dünyanın en şanslı insanıydımm....oğlum gözünü açıyo bana bakıyo gülümsüyo tekrar uyuyordu..rengi biraz daha açılmaya başladı nurdan yaratılmış oğlumun vee ne kadar yakışıklı olduğu ortaya çıkmıştı ve artık eve gitme zamanı geldi hastaneden çıktım yan basa basa..niye diyeceksiiniz çünkü kar yağıyordu ayağım kaymasın diye evimize girer girmez ışığıyla nuruyla aydınlattı evimizi yavrum...Rabbim o ışığı istenildiği tüm evlere nasip etsinn....7 mart 2011 de bal oğlum Talha'm dünyamıza geldi....HOŞGELDİN YAVRUM İYİ Kİ GELDİN İYİ Kİ BENİMSİN OĞLUMSUN....





epey uzun olmuş dimi beni bıraksanız sayfalarca yazarım hem oğluş da uyuyoneyse bu kadar yeter..15 gün sonra tüm ağrılarımm geçti ve ben o gün nasıl bir ağrı olduğunu unuttum şimdi ne suni sancıyı ne de sezaryen ağrısını hiç birşeyi hatırlamıyorum

Genişletmek için tıkla...

Posedion .!.:

AY YÜZLÜM GÖZÜMÜN NURU BAL OĞLUM'un doğum hikayesi


2008 yılında eşimle çok zor bir şekilde evlendik sonrasında borçlar eşimin masterını tamamlaması benim master'a başlamam faln derken bir yıl geçmek üzereydi ve benle aynı zamanda evlenen herkes hamileydi:26:annem kızım oku oku nereye kadar okumanın sonu yok bak herkes hamile güzel güzel bebişlerini büyütecekler hem istediğinde Rabbiim verecek mi niye böyle yapıyorsun dedi ve benim içimde anne olamama korkusu başladı...öyle çok üzüldüm ki anlatamam.sonra hamile kalan arkadaşımın evine oturmaya gittik hep beraber ve bana ayyy sen kısırı az ye sonra kısır kalırsın dedive bana tedaviye ne zaman başlıyosunuz eşinde mi sorun var sende mi demez miöyle çok ağrıma gitti ki bu laf sadece biz henüz düşünmnüyoruz ben master yapıcam dedim kız imalı imalı tabi tabi dedi....neyse o gün bitti eve geldik ve ben ilk kez olmayan bebeğime mektup yazdım...hiç kimseye okutmadım bunları ilk kez sizinle paylaşıyorum tabi bir kısmını

"""hamile olmak istiyorum ....... miğdemin bulanmasını başımın dönmesini canımın turşu çekmesini istiyorum.baban turşuyu getirince yemeden daha başka bişeye aşermek nazlanmak istiyorum...... sonra ilk tekmelerini hissetmek ve babanın ellerini karnıma götürüp onunda bu mucizeyi hissetmesini istiyorum.kocaman karnımla dolaşmak ve bu halimle gurur duymak istiyorum.... seni bağıra bağıra doğurmak ve aramızdaki o bağın göbek bağının kesildiğini gözlerimle görmek ve seni kucağıma alıp sıcaklığını duymak istiyorum.o güzel cennet kokunu doya doya içime çekmek istiyorum.geceleri senin için tatlı uykumdan kalkmak ateşini kontrol etmek ,dışarı çıkarken sen üşümeyesin diye havayı kontrol etmek istiyorum.... evet istiyorum ve Allahımdan seni diliyorum geleceksin değil mi bitanem meleğim seni çok ama çokkkkkkkkkk sevecek olan annen.........."""

işte bu mektupla benim bebiş isteğim tavan yaptı eşim hala zamanı var deyip durdu ve ben burdan günaşırı olması hamile kalma ihtimalini kolaylaştırıyormuş diye okudum ve giymediğim gecelik yapmadığım ilginçlik kalmadı eşime vee ben tabi ilk seferde hamile kalınmaz diye düşünüp üzüyorum kendimi derken tatil oldu ve erkek kardeşim evlenecekti düğün hazırlıkları için erkenden gittim ben...annemle halı yıkadık ev sildik eşyaları başka bir odaya taşıdık ki bizim orda ev düğünü makbuldür..3 gün düğün yapıcaktık..annemle baklavalar mantılar yaptık...akşam yatağa öyle yorgun giriyordum ki edebildiğim tek dua Allahım dr dr gezdirmeden bana meleğimi gönder hayırlısıyla oluyordu....bu arada bizim gelin evlenmeden triplere girdi ve birgün yine bitmek bilmeyen istekleri için çarşıdaydık..öyle kötü oldum ki anlatamam heryer dönüyo üstüme üstüme geliyo herşey :94:anında eczanye gittik tansiyonumu ölçtürdü babam eczacı acıkmış dedi canım babam hemen karnımı doyurdueve geldik babam fenalaştığımı anlattı zaten adet günlerimi bir bir sayan annem hemen kız hadi bakalım inşallah hamilesindir dedi ve beni gülme tuttu bir an yok artık dedim ama içimde öyle bir sıcaklık hissettimki hemen elimi karnıma koydum inşallah ordasındır bebeğim diyebildim ama dışardan ben bebek istemiyorum diyordum ertesi gün düğünümüz başladı ben nasıl oynuyorum ama yerimde durmuyorum bir ara baktım kimse yok annem ortada gözükmüyo babamın arabası da yok allah allah dedim misafirlerle ilgilenmeye başladım annemle babam geldiler çarşıya gitmişler annem babama kına almayı unutmuşum demiş babam kınayı alırken eczaneden test almış eve gedi kolumdan tuttuğu gibi beni banyoya attı anne napıyon dememe kalmadı elime testi uzattı tabi bizi bir hışımla içeri girdiğimizi gören teyzemler halamlar ve diğer akraba kadınlar eve doldu..ben utana sıkıla dışarı çıktım annem elimden testi aldı ve bir çığlık koptu hamilesinnn kızım nasıl olur ya dedim çubuğu aldım bakıyorum inanamadım yok ya yanlıştır inanmayın dedim annem kolumu çimdikledi suss Allah korusun de dedi..herkes bir anda üstüme titremeye başladı öyle ki halay çekmek için halay alayına katılınca birdenbire halay duruyordu bebek vaarr diyolardıvay be dedim acayip güzel bişey Allah'ım yüzümü kara çıkarma diye dualar ediyorum.....ertesi gün acilde kan tahlili yaptırdık ve sonuçkesinleşti çok şükür artık hamileydim..herkes yeni gelini unutmuştu bu nedenle hala düğünümü mahvettin der dururbizim öyle romantik bir haber verme durumumuz olmadı annem hemen belli etti eşime bir söylemediği kaldı neyse onuda ben yapayım bari dedim der demez eşim ağlamaya başladı öyle çok sevindi ki annemle babamın yanında beni öptüsonra çok şükür dedi ve şükür namazı kıldı....böylelikle artık güzel olan evliliğimiz muhteşem bir hal aldı..

evimize geldik prensesler gibiyim valla bir elim yağda öteki baldayatağa bile eşim kucağında götürüyoartık ciddi ciddi dr arayışına girdik ve bir özel hastaneye gittik kadın baktı 4 tane kese görüyorum dedi ben bişey anlamadım o anda sonra dördüz bu deyince şok oldumdört tane bebek ne demek diye düşünmeye başladım kadın bana 2 tanesi aşağıda düşer onlar zaten 2 tanesi kalır dedi ben ilk şoku atlatmadan ikinci bir şok bebeklerimi kaybedecektim hemen dışarı çıktım eşime sarıldım öyle çok ağlıyordum ki eşim kötü bişey olduğunu sanmış ve bana ne oldu diye bile sormadı sadece Allah büyük dedi...yolda hep ağladım eve gelince ağlamaktan yoruldum ve eşime biliyo musun bizim 4 tane bebeğimiz olacakmış dedim eşim bunun için mi ağlıyosun dedi yok 2 tanesi ölecekmiş onlar için ağlıyorum dedim olayı anlattım hemen başka bir dra gidelim dedi tabi benim cesaret etmem 3 haftayı buldu sanki dra gidince o alttaki 2 bebeği alacakmış gibi zannediyordum..anneme söyledim kadın zil takıp oynamadığı kaldı hatta babamla konuşmuş doğumdan önce istanbula taşınmayı bile düşünmüşlerbiz arkadaşların tavsiyesiyle medicanaya düzgün beye gittik dedim ben hamileyim dördüz olacakmış hemde dur hele bir bakayım ben eğer öyleyse çok güzel şeyler yaşarız dedi bebekleri almaktan bahsetmedibaktı baktı ben herhalde sayıyo kaçtane var derken kız yok burda bir tane var bak bu da kalp atışı dedi ve sesi açtı güm güm güm.....sağlıklı mı dedim koç gibi hemde dedi evimize geldik artık herşey güzeldi aylık kontroller bir yıl gibiydi fakat drda usgde zaman su gibi çabuk geçiyorduhatta bir hafta öyle çok özlemiştim ki kuzumu sancım varmış gibi numara yapmıştımherkes neyin olacak diye sorunca ben hep kız diyordum kızım olacak ama eşim erkek diyordu oğlumuz olacak vee cinsiyet öğrenme haftası yani 5.5 aylık hamileyim veee dr hadi gözün aydın kalk bakıyım oğlun olacak dedi bir an nee oldum sonra kendimi toparladım eşim dra sarıldı nasıl seviniyosonraki tüm muayenelerde erkek dimi dedidr evet erkek ve hatta biraz iri bir erkek diyordu

sonra 37.haftadayız ve ben artık izin alıp evde dinlenme dönemine geçtim 1 hafta evde dinlendim sonra bir ptesi sabahı misafirlerimiz gelecek diye hazırlık yapıyordum ve bacaklarımdan aşağı bişey akıyo..vay be epey terlemişim azıcık oturayım dedim ama baktım hala akıyo banyoya gittim kanamam var bebeğim oğlum geliyokorktum önce sonra üzüldüm sonra heyecanlandım sevinmeyi en sona bıraktım..eşime dedim ki bu sabah işe gitme istersen her an hastaneye gidebilirz eşim önce anlamadı sonra bir çığlık attı ve evin içinde koşuşturmaya başladı hatta bir ara sıcak su sıcak su nerde bu kettle diye bağırıyordu aşkım sıcak suyu napıcan dedim doğumda hani hep derler ya sıcak suyu hazırlayın diye su hazırlıyca dedi bende aşkım o filmlerde olur biz hastaneye gidicez dedim aslında birsürü araştırma yapmıştı ve kitap okumuştuk ama hepsini unuttu şaşkın herifim benimsonra çantamızı alalım hadi çıkalım dedim tamam dedi ben sancı hissetmiyorum ya ayakkabımı falan bağladım eşimi bekliyorum içerden ilk yardım çantası ve bebeğin hastane çantasını almış ilk yardım çantasını bıraktırıncaya kadar ne dil döktüm bilemezsiniz sonra baktım herif acayip bişekil oldu hemen taksiyi aradım eşime asansörü çağır dedim kapıyı kilitledim çıktık.taksiye benden önce bindi eşim taksici elimden tuttu oturdum eşim derin derin nefes alıp veriyo sakin ol diyorum yok anlayan...hastaneye az kala sen nefes almıyosun nefes al nefes al diye bağırıyo bana hastaneye vardık dra bu nefes almıyo dedi dr tabi tabi dedi beni odaya aldılar...
hemşireler geldi yaa ben nasıl doğuracam hiç bir yerim ağrımıyo diyorum ebe geldi baktı açılma yok drum suni sancı verin dedi tam 8 saat suni sancı verdiler gıkım çıkmadı bağırırsam normal olmaz diye korkuyordum sancılar 160ı bulunca ben artık kendimden geçtim dr geldi tekrar muayene ve hala 1 cm açıklık dedi nstye bağlayın yavrumun kalp atışları yavaşlamış dr artık normali bekleyemeyiz dedi acilen ameliyathaneyi hazırlayın ben başladım ağlamaya ama nasıl çok ağlıyorum gözümdeki yaşlardan hiçbişey göremiyorum...sedye geldi ben hayır diyorum olmaz beni kesmeyin....eşim herşey mükemmel olacak hiçbiryerin ağrımayacak söz ben hep seni bekliycem hadi artık oğluşumuzu görelim sevelim öpelim annesi dedi ve ben tamam dedim...aşağı indik bir kadın geldi dedi otur nasıl oturayım sancıdan kıvranıyorum 2 tane adam beni tuttu birine öyle çok sarılmışım ki adam kendini zor kurtardı bendeneşim doğuma girmek istedi dr um zizn vermedineyse bizde kamerayı soktuk içeri bir hasta bakıcı beni çekti:93:ben hep hala bacaklarımı hissediyorum dedim hatta 8.hissediyorum dediğimde dr az kaldı birazdan tambik oğlun kollarında olacak dedi aaaa ne zaman kestin beni dr bak canımı sakın acıtma acıtırsan seni babama derim o seni döver demişim cümlemi bitirir bitirmez bir ses öyle ince öyle tatlı öyel muhteşem ki anlatamam....hemen baktım sesin geldiği yöne ama bebeğim yok nerde oğlum diyorum bak orda dediler jkafamı çevirdim mosmor bir bebek gözleri kapalı öyleee duruyo dr oksijensiz kalmış biraz dedi ömrümden ömür gitti ben normal doğurma hevesine yavrumun canını yakmıştım kahrettim kendime dr iyi iyi merak etme dedi yanıma yakşatırdı biri öptüm ellerini gördüm morarmıştı...çok ağladım yukarı çıkardılar eşim geldi ne kadar yakışıklı bir oğlumuz var dimi aşkım bak işte burda oğlumuz demesini bekliyorudum ama o başka bir drun yanındaymış daha ayrıntılı kontrol edeceklermiş..10 dakika sonra geldi benim yanıma o 10 dakika Allah'ım yavrumu bana bağışla deyip ağladım sonra bebeğim gelince hemen emzir dediler annem oğlumu yanıma yaklaştırdı tosunum aç doğmuş hemen emmeye başladı öyle güzel bir duygu ki kadın olduğumla ilk kez bbu kadar gurur duydum öncesinde hep bende şans olsa erkek doğardım derdim..meğerse ne boş bir sözmüş..dünyanın en şanslı insanıydımm....oğlum gözünü açıyo bana bakıyo gülümsüyo tekrar uyuyordu..rengi biraz daha açılmaya başladı nurdan yaratılmış oğlumun vee ne kadar yakışıklı olduğu ortaya çıkmıştı ve artık eve gitme zamanı geldi hastaneden çıktım yan basa basa..niye diyeceksiiniz çünkü kar yağıyordu ayağım kaymasın diye evimize girer girmez ışığıyla nuruyla aydınlattı evimizi yavrum...Rabbim o ışığı istenildiği tüm evlere nasip etsinn....7 mart 2011 de bal oğlum Talha'm dünyamıza geldi....HOŞGELDİN YAVRUM İYİ Kİ GELDİN İYİ Kİ BENİMSİN OĞLUMSUN....





epey uzun olmuş dimi beni bıraksanız sayfalarca yazarım hem oğluş da uyuyoneyse bu kadar yeter..15 gün sonra tüm ağrılarımm geçti ve ben o gün nasıl bir ağrı olduğunu unuttum şimdi ne suni sancıyı ne de sezaryen ağrısını hiç birşeyi hatırlamıyorum

Genişletmek için tıkla...

esra_1211 .!.:

15 nisan 2007de evlendik eşimle..çocuk istemiyorduk bir süre ve korunuyorduk takvim yöntemine göree.hiç bir kaza olmamıştı taaaaaaki 2009 ocak ayına kadar.tabi ben bu zamana kadar bir sürü test yapmıştım bir gün bile geciken adetlerim için
eşim nöbetçiydi 31 aralıkta.rüya gördüm dedi eve gelince..rüyasında minik bir serçe kuşu görmüş bizim mutfakta.tencereden ymek yemeğe çalışırken eşim içeri giriyormu ve kaçıyormuş.eşim acaba nedirki tabiri deyip nete bakmış,serçe kuşu erkek çocuk demekmiş.ama pek oralı olmamış.rüyayı sonra anladık biz.
ocak ayının ikisinde olmam gerekiyordu olmadım ama çok karnım ağrıyordu,kesin regl olcm ama yinede test yapalım dedim eşime,pazar günü gidip test aldık nöbetçi eczaneden.wc de yaptım testi ama eminim yine negatiftir deyip oh çekicem diye düşünürken bi de baktım çift çizgiii...o hışımla çıktım wc denn..hatta pet bardağı bile devirdim wc nn önundeki paspas idrar olduu.ne yapacağımı şaşırdım eşim inanmadı,sonra baktı pozitif..şaşkındık.ikimizde sevinemedik..hele ben,şimdi napıcam bir gardrop giysim çöpe gidecek,kilo alıcam vs...diye düşüncelere daldım.ne kadar salakmışımmm.sonra hemen özel bir hastaneye gidip kan verdik.gebelik vardıı.sonra dr.dan randevu aldık.dr başarabilirse 9.9.2009da doğacak dedi..evet başarabilirseeeeeeebaşaramadı yavrumm..15şubat günü hafif bir pembemsi akıntı oldu eşime dedim,günlerden yine pazar,doğumevine gittik.nöbetçi dr kalpatışı alamdık dedi,vajinal muayne yaptı,yine yok,kürtaj olacaksın dedi.ama bebek 10haftalık olduğundan ilaç vericez,kalanı temizleyeceğiz dedi..inanamamdık.eşim başka dr.a gidelim dedi.ertesi gün farklı üç dr a daha gittik.sonuç aynı.
bebeğimi kaybetmiştimmm...üzüldüm çok,çok ağladımm,inş.cennete göreceğim onu,,erkekmiş pataolojide çıktı.
sene 2010...artık bebek istemeye aslamıştık.haziran ayının beşinde son reglimi oldum...hep kız bebek istedim.o ay korunmadık..tabi ben tetikteyim.daha günümün gelmesine varken hep erken gebelik bilgilerine bakıyorum netten.sonra 3temmuzda olmam gereken adetim için bekleyemedim.1temmuzda test yaptım silik çıktı,sonra bi daha yine silik.beklesem iki gün netleşecek ama dayanamıyorum.neyse iki gün geçti kan yesti yaptırdım,hamileyiiimm.ama hep bir şüphee,hep bir kuşku var içimde,bir tarafım korkarken bir tarafım o kız olacak,dünyaya gelmek için sana tutunacak diyordu.7.haftadan itibaren kusmalarım başladı,su içsem çıkarıyordum..neyseki dördüncü ayda bitti.16 haftalıkken cinsiyet öğrenmeye gittiğimizde dr.suyu çok azalmış,plesanta yaşlanmış,hareketleri net olmadığından anlaşılmıyor demesi bizi çok üzdü.2 hafta sonra kontrole çağırdı,tekrar gittik.aynı şeyler hatta yne cinsiyeti öğrenemedik.eşim farklı dr a gidelim dedi.gece gece acil maltepe ünv.hastanesine gittik,tabi şikayetim hareketlerini alamıyorum demek oldu.asistan dr 20.haftadan önce alamamanız normal deyip yinede muayene etti.o gece öğrendim kızımın olacağını.suyunun normal olduğunu da ekledi.bizi bir uzman perinatolga yönlendirdi.on gün sonra randevu aldık,doçent bayandan suyumun alt seviyenin biraz üstünde olduğunu iki hafta sonra detaylı usg de kontrol edilmesi gerktiğini,istirahat etmemin şart olduğunu söyledi ve bana onbeş gün rapor verdi.ben doçentle kendi dr.umun örtüştüğünü duyunca dr.uma tecrübesinden dolayı bir kez daha güvendim ve ona devam etmeye karar verdim..
her ay aynı şeyleri duyuyordum ama yapacak bir şey yok hep istirahat hep istirahat...okula da artık gidemiyordum..yerime ücretli öğretmen bile görevlendirildi daha doğum iznine ayrılmadan.
dr 3 ocakta 30 haftalık hamileyken beni doğum iznine ayırdı bu bebek erken gelecek diye..neyse ben 31 ocakta kontrole gittiğimde beeğin 2.600 olduğunu gayet sağlıklı oldugunu söyledi,dünyalar benim oldu.ayrıca sadece on kg almıştım dr süpersin demişti.
bir sonraki randevum15 şubattaydı.eşim görev nedeniyle ankaraya gitmişti.kontrole bir arkadaşımla gittik.altı buçuk randevusuydu..girdik,dr bebeğin 2.400 olduğunu gelişiminin geri olduğunu,ciğer gelişim iğnesi yapılması gerektiğini söyleyip nst istedi.ben dedim nasıl olur 15 gün önce 2600 şimdi nasıl 2400?suyu azalmış,ödem atmış dedi.ilk defa duydum anne karnında ödem atıldığını diye düşündüm ve ciğer gelişim iğnesinin 35 haftadan önce doğan bebeklere yapıldığını araştırmalar yaparken okumuştum.halbuki benim bebeğim 36+4 günlüktü,doğsa belki kuvoze bile gerek kalmayacaktı..neyse saat 7 ye iki dk vardı ilk önce iğneyi alalım sonra nst ye gireriz diye düşündük arkadaşla.aşağı ecz.indik.eczanenin kepenkleri kapanmak üzere,kasa kapanmış,ancak nöbetçi eczaneye gidip alabilirsiniz dediler.bizde de araba yoktu arkadaşın eşi işimiz bitince almaya gelecekti..en iyisi nstye girelim dedik.çıktık doğumhaneye.ebe beni bağladı nst ye ama ben çok dalgın olduğumdan ayakkabılarla girdim odaya sonra özür dilerim dedim,çok üzgünüm birden giriverdim içeriye.kadın sorun değil dedi,ve üzgün olduğum konuyu sordu.ciğer gelişim iğnesini anlattım durumumdan bahsettim,kadın birden rutin işler diye ağzından kaçırdı.sonrada dr istemişse yaptırın dedi.ama ben bir kere duydum ya ağzından,soru sormaya başladım.sonrada ebelere daha çok güveniyorum filan derken kadını konuşturdum.kadın dediki bu iğneden sonra doğurtulmak zorunda kalırsın sana üç gün soraya gün vermiştir kontrol için,o gün sezeryan yapacaktır seni.gerçektende öyleydi dr bana cmt ye gün vermişti..çık bak yoğun bakım ünitesine o dr un hastalarından 35haftanın üzerinde doğuran varmı?dedi.anne bir tarafta çocuk bir tarafta rezil oluyorlar,aklın varsa git burdan,özel hastaneler hep müşteri görüyorlar hastayı,vicdanım el vermeğinden anlatıyorum bunları dedi.ben şok oldum ve çıktığımda rahatlamıştım buarada nst de gayet iyiydi.
ama yinede ne yapacağımı şaşırdım eşim yoktu gece gelecekti.annemleri aradım..teyzem buraya gel burda doğur gözümüzün önünde dedi ve ben memlekete gitmeye karar verdim,millet istanbul a gelir ben istanbul dan gidiyorum.gece eşim gelince durumu anlattım.h.sonu gidelim dedi buarada rica minnet bir dr ayarlandı bana özel bir hastanede.37 haftalıktım ta tamına.dr muayene etti beni ve bebğin 3.10 gr olduğunu suyumun fazla bile olduğunu belirtti,tabi bir de ünv.mezunu iki insan olup nasıl tongaya düştüğümüz ve hiç sorgulamadığımız için kızdı bize.
ardından sancın gelirse gelirsin yok eğer 40.haftaya kadar gelmezse 40.haftada son muayeneyi yaparız dedi,tabi haftalık nst istedi.
buarada eşim haftasonları yanıma geliyordu,nst ye gidiyorduk beraber.o giderken hep üzülüyordum,annemler vardı ama eş başka işte...hep dua ediyordum o yanımdayken doğurayım diye.38.haftada sancı çıkmamıştı.39.haftada ara ara sancı göründü nst de bende zaman zaman kasılmalar oluyordu ama önemsemiyordum.40.haftaya girdiğimde hala doğurmadın mı diye millet telefon ediyordu.
bu arada yasal olarak doğurmam gerekiyordu ama ben doğurmamıştım çünkü gerizekalı istanbuldaki dr.um beni erken izne ayırdığında 38.haftada iznim bitmişti,bir taraftanda onu düşünüyordum okula ne vereceğim diye.miad aşım raporuda on gündü..
40.hafta 12 martta doldu yine nst ye girdim sancılar geçen haftadan da azdı.tamam dedim kesin fillerle bir akrabalığım var benim diye düşünmey başlamıştım.
o gün eşimle dolaştık,balık aldık,annem pişirdi ama ben yiyemedim..midem ulandı,sofrada bir iki kez kasılma yaşadım ama babamdan çekindiğim için belli etmedim.saat dokuz gibi wc ye gittim hafif pembe sümüksü bir şey geldi,netten okuduğuma göre nişandı bu.ama nişan gelenin dr a gitmesi gerekmediğini de okumuştum.sonra dedim bir banyo yapayım belki sancı gelir.duş aldım ama yyine sancı yok.ben yinede saçımı düzleştireyim dedim,belki doğrurum
annem hatta garipsedi,neyse doğumun kolay olması için perine bölgeme hep z.yağı masajı yaıyordum.yine z.yağlanırken birden bir akıntı oldu.ama kokusuzdu.hemen yattım,ama su gelmeye devam ediyordu sanki,kokluyordum koku yoktu,gece oniki olmuştu.eşim net başında,annem yatıyor,babam mutfakta açıkoturum izliyor.eşime dedim bu bebek geliyor galiba..ama kimseye çaktırma...neyse annemi kaldırdım anneme su geliyor galiba anne,ama sancı yok merak etme dedim.annem zaten hep sorunlu su hikayem olduğundan ve sancımın olmadıından rahattı,bir şey olursa ararız deyip çıktık.atbi yinede doğum bavulumzu da aldık ne olur ne olmaz diye.
hastaneye geldik.gece bir buçuktu.ebe kontrol etti,3cm açılmış dedi.dr.uma haber verdi.dr.müşahade altında tutun dedi...sabah dokuzda nöbet değişimine gitmeden önce ebe tekrar kontrol etti,hala 3cmmm..dr aradı ne yapıyorsun diyeee,hala sancın yok mu dedi,yok deyince suni sancı talimatı verdi..saat ona doğru suni sancı aldım.fakat ikinci doz arttırlıdında sancıdan geberiyordum ama nst de sancı yoktu...ebe ölçtü 7 cm olmuştu..ardından yirmi dk sonra 9cm.dr geldi epidürel tekın dediğimde dr güldü doğuracaksın artık dedi ve çatala yattım.ıkınma hissi geliyordu ama çok komik ben kakamı yapacağımı düşünüp adamın suratına etmeyeyim diye rahat ıkınamıyordum.halbuki hiç bir şey yememiştimmm,ne çıkaracaksammm
üçüncü ıkınmada ebeninde yardımıyla minik prensesim doğdu.52 cm ve 3.400 gr olarak.ve dünyalar beim olmuştu...hem normal doğurup hem doğumu görerek hem de kızımı kucağıma alarak
işte az suyum vardı ama ilk o boşaldı birden..ve doğurtan doktoruma göre,iyi bir kadın doğumcu her halikurda normal doğurtabilirmiş,ters olduğunda,kordon dolandığında bile.o sadece bebeğin kilosu ve annenin çatısı uyumsuz olduğunda sezeryan öneriyormuş,o da dikiş çok olmasın diye.ve bana asafra keseni durup duruken aldırmazsın değilmi,sadece zorunluluk olduğunda alırlar sezeryan da ,işte böyle,zorunluluk olmadıkça yapılmaz dedi.ama özel hastane olduğundan hastaların isteklerini göz önünde bulunduruyorum diye ekledi.
işte böyle kızlar,çok sağlıklı bir doğum oldu.her dr a güvenmeyin derim.ha bu arada erken ayrıldığım için doğum iznime ondört gün olan boşluğu istanbul daki dr.dan zorla aldık,vermeseydi iş büyüyecektiii,çünkü yasal sorumluluk onundu.neyse her şey bitti,kızım sağlıklı,ve dünya tatlısı...darısı herkesin başına...

Genişletmek için tıkla...

esra_1211 .!.:

15 nisan 2007de evlendik eşimle..çocuk istemiyorduk bir süre ve korunuyorduk takvim yöntemine göree.hiç bir kaza olmamıştı taaaaaaki 2009 ocak ayına kadar.tabi ben bu zamana kadar bir sürü test yapmıştım bir gün bile geciken adetlerim için
eşim nöbetçiydi 31 aralıkta.rüya gördüm dedi eve gelince..rüyasında minik bir serçe kuşu görmüş bizim mutfakta.tencereden ymek yemeğe çalışırken eşim içeri giriyormu ve kaçıyormuş.eşim acaba nedirki tabiri deyip nete bakmış,serçe kuşu erkek çocuk demekmiş.ama pek oralı olmamış.rüyayı sonra anladık biz.
ocak ayının ikisinde olmam gerekiyordu olmadım ama çok karnım ağrıyordu,kesin regl olcm ama yinede test yapalım dedim eşime,pazar günü gidip test aldık nöbetçi eczaneden.wc de yaptım testi ama eminim yine negatiftir deyip oh çekicem diye düşünürken bi de baktım çift çizgiii...o hışımla çıktım wc denn..hatta pet bardağı bile devirdim wc nn önundeki paspas idrar olduu.ne yapacağımı şaşırdım eşim inanmadı,sonra baktı pozitif..şaşkındık.ikimizde sevinemedik..hele ben,şimdi napıcam bir gardrop giysim çöpe gidecek,kilo alıcam vs...diye düşüncelere daldım.ne kadar salakmışımmm.sonra hemen özel bir hastaneye gidip kan verdik.gebelik vardıı.sonra dr.dan randevu aldık.dr başarabilirse 9.9.2009da doğacak dedi..evet başarabilirseeeeeeebaşaramadı yavrumm..15şubat günü hafif bir pembemsi akıntı oldu eşime dedim,günlerden yine pazar,doğumevine gittik.nöbetçi dr kalpatışı alamdık dedi,vajinal muayne yaptı,yine yok,kürtaj olacaksın dedi.ama bebek 10haftalık olduğundan ilaç vericez,kalanı temizleyeceğiz dedi..inanamamdık.eşim başka dr.a gidelim dedi.ertesi gün farklı üç dr a daha gittik.sonuç aynı.
bebeğimi kaybetmiştimmm...üzüldüm çok,çok ağladımm,inş.cennete göreceğim onu,,erkekmiş pataolojide çıktı.
sene 2010...artık bebek istemeye aslamıştık.haziran ayının beşinde son reglimi oldum...hep kız bebek istedim.o ay korunmadık..tabi ben tetikteyim.daha günümün gelmesine varken hep erken gebelik bilgilerine bakıyorum netten.sonra 3temmuzda olmam gereken adetim için bekleyemedim.1temmuzda test yaptım silik çıktı,sonra bi daha yine silik.beklesem iki gün netleşecek ama dayanamıyorum.neyse iki gün geçti kan yesti yaptırdım,hamileyiiimm.ama hep bir şüphee,hep bir kuşku var içimde,bir tarafım korkarken bir tarafım o kız olacak,dünyaya gelmek için sana tutunacak diyordu.7.haftadan itibaren kusmalarım başladı,su içsem çıkarıyordum..neyseki dördüncü ayda bitti.16 haftalıkken cinsiyet öğrenmeye gittiğimizde dr.suyu çok azalmış,plesanta yaşlanmış,hareketleri net olmadığından anlaşılmıyor demesi bizi çok üzdü.2 hafta sonra kontrole çağırdı,tekrar gittik.aynı şeyler hatta yne cinsiyeti öğrenemedik.eşim farklı dr a gidelim dedi.gece gece acil maltepe ünv.hastanesine gittik,tabi şikayetim hareketlerini alamıyorum demek oldu.asistan dr 20.haftadan önce alamamanız normal deyip yinede muayene etti.o gece öğrendim kızımın olacağını.suyunun normal olduğunu da ekledi.bizi bir uzman perinatolga yönlendirdi.on gün sonra randevu aldık,doçent bayandan suyumun alt seviyenin biraz üstünde olduğunu iki hafta sonra detaylı usg de kontrol edilmesi gerktiğini,istirahat etmemin şart olduğunu söyledi ve bana onbeş gün rapor verdi.ben doçentle kendi dr.umun örtüştüğünü duyunca dr.uma tecrübesinden dolayı bir kez daha güvendim ve ona devam etmeye karar verdim..
her ay aynı şeyleri duyuyordum ama yapacak bir şey yok hep istirahat hep istirahat...okula da artık gidemiyordum..yerime ücretli öğretmen bile görevlendirildi daha doğum iznine ayrılmadan.
dr 3 ocakta 30 haftalık hamileyken beni doğum iznine ayırdı bu bebek erken gelecek diye..neyse ben 31 ocakta kontrole gittiğimde beeğin 2.600 olduğunu gayet sağlıklı oldugunu söyledi,dünyalar benim oldu.ayrıca sadece on kg almıştım dr süpersin demişti.
bir sonraki randevum15 şubattaydı.eşim görev nedeniyle ankaraya gitmişti.kontrole bir arkadaşımla gittik.altı buçuk randevusuydu..girdik,dr bebeğin 2.400 olduğunu gelişiminin geri olduğunu,ciğer gelişim iğnesi yapılması gerektiğini söyleyip nst istedi.ben dedim nasıl olur 15 gün önce 2600 şimdi nasıl 2400?suyu azalmış,ödem atmış dedi.ilk defa duydum anne karnında ödem atıldığını diye düşündüm ve ciğer gelişim iğnesinin 35 haftadan önce doğan bebeklere yapıldığını araştırmalar yaparken okumuştum.halbuki benim bebeğim 36+4 günlüktü,doğsa belki kuvoze bile gerek kalmayacaktı..neyse saat 7 ye iki dk vardı ilk önce iğneyi alalım sonra nst ye gireriz diye düşündük arkadaşla.aşağı ecz.indik.eczanenin kepenkleri kapanmak üzere,kasa kapanmış,ancak nöbetçi eczaneye gidip alabilirsiniz dediler.bizde de araba yoktu arkadaşın eşi işimiz bitince almaya gelecekti..en iyisi nstye girelim dedik.çıktık doğumhaneye.ebe beni bağladı nst ye ama ben çok dalgın olduğumdan ayakkabılarla girdim odaya sonra özür dilerim dedim,çok üzgünüm birden giriverdim içeriye.kadın sorun değil dedi,ve üzgün olduğum konuyu sordu.ciğer gelişim iğnesini anlattım durumumdan bahsettim,kadın birden rutin işler diye ağzından kaçırdı.sonrada dr istemişse yaptırın dedi.ama ben bir kere duydum ya ağzından,soru sormaya başladım.sonrada ebelere daha çok güveniyorum filan derken kadını konuşturdum.kadın dediki bu iğneden sonra doğurtulmak zorunda kalırsın sana üç gün soraya gün vermiştir kontrol için,o gün sezeryan yapacaktır seni.gerçektende öyleydi dr bana cmt ye gün vermişti..çık bak yoğun bakım ünitesine o dr un hastalarından 35haftanın üzerinde doğuran varmı?dedi.anne bir tarafta çocuk bir tarafta rezil oluyorlar,aklın varsa git burdan,özel hastaneler hep müşteri görüyorlar hastayı,vicdanım el vermeğinden anlatıyorum bunları dedi.ben şok oldum ve çıktığımda rahatlamıştım buarada nst de gayet iyiydi.
ama yinede ne yapacağımı şaşırdım eşim yoktu gece gelecekti.annemleri aradım..teyzem buraya gel burda doğur gözümüzün önünde dedi ve ben memlekete gitmeye karar verdim,millet istanbul a gelir ben istanbul dan gidiyorum.gece eşim gelince durumu anlattım.h.sonu gidelim dedi buarada rica minnet bir dr ayarlandı bana özel bir hastanede.37 haftalıktım ta tamına.dr muayene etti beni ve bebğin 3.10 gr olduğunu suyumun fazla bile olduğunu belirtti,tabi bir de ünv.mezunu iki insan olup nasıl tongaya düştüğümüz ve hiç sorgulamadığımız için kızdı bize.
ardından sancın gelirse gelirsin yok eğer 40.haftaya kadar gelmezse 40.haftada son muayeneyi yaparız dedi,tabi haftalık nst istedi.
buarada eşim haftasonları yanıma geliyordu,nst ye gidiyorduk beraber.o giderken hep üzülüyordum,annemler vardı ama eş başka işte...hep dua ediyordum o yanımdayken doğurayım diye.38.haftada sancı çıkmamıştı.39.haftada ara ara sancı göründü nst de bende zaman zaman kasılmalar oluyordu ama önemsemiyordum.40.haftaya girdiğimde hala doğurmadın mı diye millet telefon ediyordu.
bu arada yasal olarak doğurmam gerekiyordu ama ben doğurmamıştım çünkü gerizekalı istanbuldaki dr.um beni erken izne ayırdığında 38.haftada iznim bitmişti,bir taraftanda onu düşünüyordum okula ne vereceğim diye.miad aşım raporuda on gündü..
40.hafta 12 martta doldu yine nst ye girdim sancılar geçen haftadan da azdı.tamam dedim kesin fillerle bir akrabalığım var benim diye düşünmey başlamıştım.
o gün eşimle dolaştık,balık aldık,annem pişirdi ama ben yiyemedim..midem ulandı,sofrada bir iki kez kasılma yaşadım ama babamdan çekindiğim için belli etmedim.saat dokuz gibi wc ye gittim hafif pembe sümüksü bir şey geldi,netten okuduğuma göre nişandı bu.ama nişan gelenin dr a gitmesi gerekmediğini de okumuştum.sonra dedim bir banyo yapayım belki sancı gelir.duş aldım ama yyine sancı yok.ben yinede saçımı düzleştireyim dedim,belki doğrurum
annem hatta garipsedi,neyse doğumun kolay olması için perine bölgeme hep z.yağı masajı yaıyordum.yine z.yağlanırken birden bir akıntı oldu.ama kokusuzdu.hemen yattım,ama su gelmeye devam ediyordu sanki,kokluyordum koku yoktu,gece oniki olmuştu.eşim net başında,annem yatıyor,babam mutfakta açıkoturum izliyor.eşime dedim bu bebek geliyor galiba..ama kimseye çaktırma...neyse annemi kaldırdım anneme su geliyor galiba anne,ama sancı yok merak etme dedim.annem zaten hep sorunlu su hikayem olduğundan ve sancımın olmadıından rahattı,bir şey olursa ararız deyip çıktık.atbi yinede doğum bavulumzu da aldık ne olur ne olmaz diye.
hastaneye geldik.gece bir buçuktu.ebe kontrol etti,3cm açılmış dedi.dr.uma haber verdi.dr.müşahade altında tutun dedi...sabah dokuzda nöbet değişimine gitmeden önce ebe tekrar kontrol etti,hala 3cmmm..dr aradı ne yapıyorsun diyeee,hala sancın yok mu dedi,yok deyince suni sancı talimatı verdi..saat ona doğru suni sancı aldım.fakat ikinci doz arttırlıdında sancıdan geberiyordum ama nst de sancı yoktu...ebe ölçtü 7 cm olmuştu..ardından yirmi dk sonra 9cm.dr geldi epidürel tekın dediğimde dr güldü doğuracaksın artık dedi ve çatala yattım.ıkınma hissi geliyordu ama çok komik ben kakamı yapacağımı düşünüp adamın suratına etmeyeyim diye rahat ıkınamıyordum.halbuki hiç bir şey yememiştimmm,ne çıkaracaksammm
üçüncü ıkınmada ebeninde yardımıyla minik prensesim doğdu.52 cm ve 3.400 gr olarak.ve dünyalar beim olmuştu...hem normal doğurup hem doğumu görerek hem de kızımı kucağıma alarak
işte az suyum vardı ama ilk o boşaldı birden..ve doğurtan doktoruma göre,iyi bir kadın doğumcu her halikurda normal doğurtabilirmiş,ters olduğunda,kordon dolandığında bile.o sadece bebeğin kilosu ve annenin çatısı uyumsuz olduğunda sezeryan öneriyormuş,o da dikiş çok olmasın diye.ve bana asafra keseni durup duruken aldırmazsın değilmi,sadece zorunluluk olduğunda alırlar sezeryan da ,işte böyle,zorunluluk olmadıkça yapılmaz dedi.ama özel hastane olduğundan hastaların isteklerini göz önünde bulunduruyorum diye ekledi.
işte böyle kızlar,çok sağlıklı bir doğum oldu.her dr a güvenmeyin derim.ha bu arada erken ayrıldığım için doğum iznime ondört gün olan boşluğu istanbul daki dr.dan zorla aldık,vermeseydi iş büyüyecektiii,çünkü yasal sorumluluk onundu.neyse her şey bitti,kızım sağlıklı,ve dünya tatlısı...darısı herkesin başına...

Genişletmek için tıkla...

esra_1211 .!.:

15 nisan 2007de evlendik eşimle..çocuk istemiyorduk bir süre ve korunuyorduk takvim yöntemine göree.hiç bir kaza olmamıştı taaaaaaki 2009 ocak ayına kadar.tabi ben bu zamana kadar bir sürü test yapmıştım bir gün bile geciken adetlerim için
eşim nöbetçiydi 31 aralıkta.rüya gördüm dedi eve gelince..rüyasında minik bir serçe kuşu görmüş bizim mutfakta.tencereden ymek yemeğe çalışırken eşim içeri giriyormu ve kaçıyormuş.eşim acaba nedirki tabiri deyip nete bakmış,serçe kuşu erkek çocuk demekmiş.ama pek oralı olmamış.rüyayı sonra anladık biz.
ocak ayının ikisinde olmam gerekiyordu olmadım ama çok karnım ağrıyordu,kesin regl olcm ama yinede test yapalım dedim eşime,pazar günü gidip test aldık nöbetçi eczaneden.wc de yaptım testi ama eminim yine negatiftir deyip oh çekicem diye düşünürken bi de baktım çift çizgiii...o hışımla çıktım wc denn..hatta pet bardağı bile devirdim wc nn önundeki paspas idrar olduu.ne yapacağımı şaşırdım eşim inanmadı,sonra baktı pozitif..şaşkındık.ikimizde sevinemedik..hele ben,şimdi napıcam bir gardrop giysim çöpe gidecek,kilo alıcam vs...diye düşüncelere daldım.ne kadar salakmışımmm.sonra hemen özel bir hastaneye gidip kan verdik.gebelik vardıı.sonra dr.dan randevu aldık.dr başarabilirse 9.9.2009da doğacak dedi..evet başarabilirseeeeeeebaşaramadı yavrumm..15şubat günü hafif bir pembemsi akıntı oldu eşime dedim,günlerden yine pazar,doğumevine gittik.nöbetçi dr kalpatışı alamdık dedi,vajinal muayne yaptı,yine yok,kürtaj olacaksın dedi.ama bebek 10haftalık olduğundan ilaç vericez,kalanı temizleyeceğiz dedi..inanamamdık.eşim başka dr.a gidelim dedi.ertesi gün farklı üç dr a daha gittik.sonuç aynı.
bebeğimi kaybetmiştimmm...üzüldüm çok,çok ağladımm,inş.cennete göreceğim onu,,erkekmiş pataolojide çıktı.
sene 2010...artık bebek istemeye aslamıştık.haziran ayının beşinde son reglimi oldum...hep kız bebek istedim.o ay korunmadık..tabi ben tetikteyim.daha günümün gelmesine varken hep erken gebelik bilgilerine bakıyorum netten.sonra 3temmuzda olmam gereken adetim için bekleyemedim.1temmuzda test yaptım silik çıktı,sonra bi daha yine silik.beklesem iki gün netleşecek ama dayanamıyorum.neyse iki gün geçti kan yesti yaptırdım,hamileyiiimm.ama hep bir şüphee,hep bir kuşku var içimde,bir tarafım korkarken bir tarafım o kız olacak,dünyaya gelmek için sana tutunacak diyordu.7.haftadan itibaren kusmalarım başladı,su içsem çıkarıyordum..neyseki dördüncü ayda bitti.16 haftalıkken cinsiyet öğrenmeye gittiğimizde dr.suyu çok azalmış,plesanta yaşlanmış,hareketleri net olmadığından anlaşılmıyor demesi bizi çok üzdü.2 hafta sonra kontrole çağırdı,tekrar gittik.aynı şeyler hatta yne cinsiyeti öğrenemedik.eşim farklı dr a gidelim dedi.gece gece acil maltepe ünv.hastanesine gittik,tabi şikayetim hareketlerini alamıyorum demek oldu.asistan dr 20.haftadan önce alamamanız normal deyip yinede muayene etti.o gece öğrendim kızımın olacağını.suyunun normal olduğunu da ekledi.bizi bir uzman perinatolga yönlendirdi.on gün sonra randevu aldık,doçent bayandan suyumun alt seviyenin biraz üstünde olduğunu iki hafta sonra detaylı usg de kontrol edilmesi gerktiğini,istirahat etmemin şart olduğunu söyledi ve bana onbeş gün rapor verdi.ben doçentle kendi dr.umun örtüştüğünü duyunca dr.uma tecrübesinden dolayı bir kez daha güvendim ve ona devam etmeye karar verdim..
her ay aynı şeyleri duyuyordum ama yapacak bir şey yok hep istirahat hep istirahat...okula da artık gidemiyordum..yerime ücretli öğretmen bile görevlendirildi daha doğum iznine ayrılmadan.
dr 3 ocakta 30 haftalık hamileyken beni doğum iznine ayırdı bu bebek erken gelecek diye..neyse ben 31 ocakta kontrole gittiğimde beeğin 2.600 olduğunu gayet sağlıklı oldugunu söyledi,dünyalar benim oldu.ayrıca sadece on kg almıştım dr süpersin demişti.
bir sonraki randevum15 şubattaydı.eşim görev nedeniyle ankaraya gitmişti.kontrole bir arkadaşımla gittik.altı buçuk randevusuydu..girdik,dr bebeğin 2.400 olduğunu gelişiminin geri olduğunu,ciğer gelişim iğnesi yapılması gerektiğini söyleyip nst istedi.ben dedim nasıl olur 15 gün önce 2600 şimdi nasıl 2400?suyu azalmış,ödem atmış dedi.ilk defa duydum anne karnında ödem atıldığını diye düşündüm ve ciğer gelişim iğnesinin 35 haftadan önce doğan bebeklere yapıldığını araştırmalar yaparken okumuştum.halbuki benim bebeğim 36+4 günlüktü,doğsa belki kuvoze bile gerek kalmayacaktı..neyse saat 7 ye iki dk vardı ilk önce iğneyi alalım sonra nst ye gireriz diye düşündük arkadaşla.aşağı ecz.indik.eczanenin kepenkleri kapanmak üzere,kasa kapanmış,ancak nöbetçi eczaneye gidip alabilirsiniz dediler.bizde de araba yoktu arkadaşın eşi işimiz bitince almaya gelecekti..en iyisi nstye girelim dedik.çıktık doğumhaneye.ebe beni bağladı nst ye ama ben çok dalgın olduğumdan ayakkabılarla girdim odaya sonra özür dilerim dedim,çok üzgünüm birden giriverdim içeriye.kadın sorun değil dedi,ve üzgün olduğum konuyu sordu.ciğer gelişim iğnesini anlattım durumumdan bahsettim,kadın birden rutin işler diye ağzından kaçırdı.sonrada dr istemişse yaptırın dedi.ama ben bir kere duydum ya ağzından,soru sormaya başladım.sonrada ebelere daha çok güveniyorum filan derken kadını konuşturdum.kadın dediki bu iğneden sonra doğurtulmak zorunda kalırsın sana üç gün soraya gün vermiştir kontrol için,o gün sezeryan yapacaktır seni.gerçektende öyleydi dr bana cmt ye gün vermişti..çık bak yoğun bakım ünitesine o dr un hastalarından 35haftanın üzerinde doğuran varmı?dedi.anne bir tarafta çocuk bir tarafta rezil oluyorlar,aklın varsa git burdan,özel hastaneler hep müşteri görüyorlar hastayı,vicdanım el vermeğinden anlatıyorum bunları dedi.ben şok oldum ve çıktığımda rahatlamıştım buarada nst de gayet iyiydi.
ama yinede ne yapacağımı şaşırdım eşim yoktu gece gelecekti.annemleri aradım..teyzem buraya gel burda doğur gözümüzün önünde dedi ve ben memlekete gitmeye karar verdim,millet istanbul a gelir ben istanbul dan gidiyorum.gece eşim gelince durumu anlattım.h.sonu gidelim dedi buarada rica minnet bir dr ayarlandı bana özel bir hastanede.37 haftalıktım ta tamına.dr muayene etti beni ve bebğin 3.10 gr olduğunu suyumun fazla bile olduğunu belirtti,tabi bir de ünv.mezunu iki insan olup nasıl tongaya düştüğümüz ve hiç sorgulamadığımız için kızdı bize.
ardından sancın gelirse gelirsin yok eğer 40.haftaya kadar gelmezse 40.haftada son muayeneyi yaparız dedi,tabi haftalık nst istedi.
buarada eşim haftasonları yanıma geliyordu,nst ye gidiyorduk beraber.o giderken hep üzülüyordum,annemler vardı ama eş başka işte...hep dua ediyordum o yanımdayken doğurayım diye.38.haftada sancı çıkmamıştı.39.haftada ara ara sancı göründü nst de bende zaman zaman kasılmalar oluyordu ama önemsemiyordum.40.haftaya girdiğimde hala doğurmadın mı diye millet telefon ediyordu.
bu arada yasal olarak doğurmam gerekiyordu ama ben doğurmamıştım çünkü gerizekalı istanbuldaki dr.um beni erken izne ayırdığında 38.haftada iznim bitmişti,bir taraftanda onu düşünüyordum okula ne vereceğim diye.miad aşım raporuda on gündü..
40.hafta 12 martta doldu yine nst ye girdim sancılar geçen haftadan da azdı.tamam dedim kesin fillerle bir akrabalığım var benim diye düşünmey başlamıştım.
o gün eşimle dolaştık,balık aldık,annem pişirdi ama ben yiyemedim..midem ulandı,sofrada bir iki kez kasılma yaşadım ama babamdan çekindiğim için belli etmedim.saat dokuz gibi wc ye gittim hafif pembe sümüksü bir şey geldi,netten okuduğuma göre nişandı bu.ama nişan gelenin dr a gitmesi gerekmediğini de okumuştum.sonra dedim bir banyo yapayım belki sancı gelir.duş aldım ama yyine sancı yok.ben yinede saçımı düzleştireyim dedim,belki doğrurum
annem hatta garipsedi,neyse doğumun kolay olması için perine bölgeme hep z.yağı masajı yaıyordum.yine z.yağlanırken birden bir akıntı oldu.ama kokusuzdu.hemen yattım,ama su gelmeye devam ediyordu sanki,kokluyordum koku yoktu,gece oniki olmuştu.eşim net başında,annem yatıyor,babam mutfakta açıkoturum izliyor.eşime dedim bu bebek geliyor galiba..ama kimseye çaktırma...neyse annemi kaldırdım anneme su geliyor galiba anne,ama sancı yok merak etme dedim.annem zaten hep sorunlu su hikayem olduğundan ve sancımın olmadıından rahattı,bir şey olursa ararız deyip çıktık.atbi yinede doğum bavulumzu da aldık ne olur ne olmaz diye.
hastaneye geldik.gece bir buçuktu.ebe kontrol etti,3cm açılmış dedi.dr.uma haber verdi.dr.müşahade altında tutun dedi...sabah dokuzda nöbet değişimine gitmeden önce ebe tekrar kontrol etti,hala 3cmmm..dr aradı ne yapıyorsun diyeee,hala sancın yok mu dedi,yok deyince suni sancı talimatı verdi..saat ona doğru suni sancı aldım.fakat ikinci doz arttırlıdında sancıdan geberiyordum ama nst de sancı yoktu...ebe ölçtü 7 cm olmuştu..ardından yirmi dk sonra 9cm.dr geldi epidürel tekın dediğimde dr güldü doğuracaksın artık dedi ve çatala yattım.ıkınma hissi geliyordu ama çok komik ben kakamı yapacağımı düşünüp adamın suratına etmeyeyim diye rahat ıkınamıyordum.halbuki hiç bir şey yememiştimmm,ne çıkaracaksammm
üçüncü ıkınmada ebeninde yardımıyla minik prensesim doğdu.52 cm ve 3.400 gr olarak.ve dünyalar beim olmuştu...hem normal doğurup hem doğumu görerek hem de kızımı kucağıma alarak
işte az suyum vardı ama ilk o boşaldı birden..ve doğurtan doktoruma göre,iyi bir kadın doğumcu her halikurda normal doğurtabilirmiş,ters olduğunda,kordon dolandığında bile.o sadece bebeğin kilosu ve annenin çatısı uyumsuz olduğunda sezeryan öneriyormuş,o da dikiş çok olmasın diye.ve bana asafra keseni durup duruken aldırmazsın değilmi,sadece zorunluluk olduğunda alırlar sezeryan da ,işte böyle,zorunluluk olmadıkça yapılmaz dedi.ama özel hastane olduğundan hastaların isteklerini göz önünde bulunduruyorum diye ekledi.
işte böyle kızlar,çok sağlıklı bir doğum oldu.her dr a güvenmeyin derim.ha bu arada erken ayrıldığım için doğum iznime ondört gün olan boşluğu istanbul daki dr.dan zorla aldık,vermeseydi iş büyüyecektiii,çünkü yasal sorumluluk onundu.neyse her şey bitti,kızım sağlıklı,ve dünya tatlısı...darısı herkesin başına...

Genişletmek için tıkla...

zambak33 .!.:

eşimle 4 yıl önce üni.de okurken tanışmıştık ve 01.01.10 da evlendik. ikimizde bisüre çocuk yapmayı düşünmüyoduk fakat bizim istediğimiz gibi olmadı çok şükür ki öyle olmuş minik erkeğim kuzucuğum bizimle 5 temmuz da adet olmam gerekiyodu fakat ayın 20si olmuştu hala olmamıştım. ara sıra böle düznsizlikler yaşadığımdan hiç önemsememiştim. o gün akşam eşim eve elinde gebelik testi ile gelmişti ben tabi hiç ihtimal vermiyodum ama yaptım hemen ve hızlı bi şekilde çift çizgiyi gördüm. gözlerime inanamadım. hemen eşime gösterdim o da şaşkındı benim gibi. duygularım karmakarışık olmuştu bi yandan ağlıyodum daha hazır olmadığımı düşünüyodum bi yandan da seviniyodum. herşeyin normal olduğu bi hamilelik süreci geçiriyodum. 36. haftadan sonra ağrılarım başlamıştı belimde ve bacaklarımda dr herşeyin normal olduğunu sölyedi nst de sancılarım vardı fakat düzeli olmadığından doğum sancısı değildi. 39. haftamda 9 mart günü evi baştan aşağı temizledim eşimde o sıralar işten ayrıldığı için o da bana yardım etti.o gün akşam saat 9 gibi kasılmalarım başladı kontrol ettik 15 dk da bir oluyodu.hep normal doğum yapmak istediğimden normal doğumla ilgili herseyi okuyodum.son ay sürekli hurma yedim doğumu kolaylaştıran egzersizler yaptım.sancılarım başlamıştı fakat hiç ağrım olmadığından uyumaya karar verdik sabah ağrım olursa hastaneye gitcektik. gece saat 2 gibi hafif bi ağrıyla uyandım yatakta oyalandım biraz sora kalkıp lavaboya gittim hafif pembe yeşil sümüksü bişey geldi onun nişan olduğunu biliyodum. hemen eşimi uyandırdım hadi gözün aydın dedi ve uyudu bende biraz uyumaya çalısıyodum fakat olmuodu sürekli saat tutuyodum sancılarım 5 dk da bir gelmeye başladı ve artık yatakta kıvranmaya basladım eşimde artık uyanmıştı tabi. ayağa kalkınca sancılarım baya bi hafifledi. saat 5 e kadar oyle bi oturup bi yatarak geçirdim. sora duşa girdim saat 6 buçukda annemleri aradık biz mersindeyiz onlar adanadan geleceklerdi. sora kayınvaldemi aradık ben sancıdan kıvranırken onlar ihtimal vermiyodu doğuracağıma bide 39. haftada düşünün artık. nese duştan sora hazırlandım eşyaları arabaya koyduk ve çıktık yola once kayınvaldemi alcaktık.yolda sürekli saate bakıyodum 3-4 dk da bir oluyodu sancılarım. oturunca ağrı hissediyodum ama ayağa kalkınca ağrı geçiyodu gayet sakindim. eşimle yukarı kayınvaldemlere çıktık orda biraz bişeyler atıştırdım. sora dr.u aradık onunda sabah ameliyatı varmış sen doğumhaneye git kontrol etsinler ben oraya gelirim o zamana dedi.saat 8buçuk da kayınveldelerden çıktık.kendi dr.umdan çok memnun olmadığımdan kayınbabam enson iyi bi dr bulmuş onun çalıştığı hastaneye gidin o yapsın doğumu dedi. yolda o hastaneyi ararken kaybolduk bide yine kendi dr.umuza gitmeye karar verdik.hastaneye vardığımızda saat 9buçukdu. doğumhaneye gittik hemen ebe kontrol etti gözde süpersin dedi tam açıklık var 9-10 cm dedi. hemen dr.a haber verdi o da çok şaşırdı.lavaboyagitmek istedim izin vermediler lavaboda doğurursun falan dediler. ne lavman ne epidral hiçbişeye gerek kalmadı. nese hemen suyumu patlattılar suni sancı taktılar falan. ayaktayken hissetmediğim sancılar yatınca dayanılmaz olmuştu. ebeye yeter artık dayanamıycam dedim tamam sen sancı geldikce ıkınmaya başla dediler sora hemen doğuma başladı. sancı geldikce ıkın dediler ama o ara korkudan ne sancı ne bişi hiçbişi hiisetmiyodum arttırdılar suni sancıyı yine bişi hiissetmeden ıkınmaya başladım güçlü bi sekilde 3üncü ıkınmamda dr.un yardımıyla simsiyah saçlarıyla tatlı kuzumu gördüm sonunda aalahım küçük bacakları elleri vardı gözleri fıldır fıldır etrafa bakıyodu ilk gözgöze geldiğimizde artık ondan başka hiçbise ile ilgilenmiyodum bu arada dikişlerim fln atılıyodu.içimden bisürü bişeylerin çıktığını hissettim.doğumdan çıktığımda saat 10du.şimdi minik erkekimden başka hçbişiyin önemi yok benim için. iyiki benimlesin bitanem benim çok şükür allahıma iyiki var. allah herkese nasip eder bu duyguyu insallah.

Genişletmek için tıkla...

esra_1211 .!.:

evlenmedenmi hamile kaldın canım\?yoksa tarihi mi yanlış yazdın

Genişletmek için tıkla...

Queeny .!.:

Merhaba kızlar, Doğum Öykülerimize de ekledim, buraya da ekleyeyim dedim İşte benim doğum hikayem...

Sancı odasındayım… hastanenin 4. Katı, pencereden baktığımda Pendik ayaklarımın altında… şehir geceyi yaşıyor, her yer karanlık… gece saat 4, sancı odası hiç hayal ettiğim gibi değil, iki tane yatak, bir plastik sandalye, bir ilaç dolabı ve duvarda şirinlik olsun diye rengi solmuş birkaç bebek resmi… arada sancım giriyor, 1 m2 alanda yürümeye çalışıyorum, derin nefes alıp veriyorum… heyecandan ayaklarım titriyor… mucize gibi geçen 9 ayın sonuna gelmiştik, bu rüya bitecek, yeni bir hayat başlayacaktı.. biraz hüzünlüydüm doğrusu… dolu dolu yaşadım 9 ayımı, en güzel şekilde… ilk aylardaki mide bulantımı, son aylardaki kaşıntımı saymazsak mükemmel bile diyebilirim… kendimi olmadığım kadar güzel, rahat, mutlu hissettim… bebeğimin içimde kıpırtıları, onu hissetmek ayrı bir heyecandı… bir kelebek vardı sanki içimde, hani birisine çok aşık olursunda onu gördüğün zaman için bir tuhaf olur ya, onun gibi işte, ama sürekli yaşıyorsun o heyecanı, 9 ay boyunca… dediğim gibi, hamilelik bir mucizeydi… hayatını yeni birisi için hazırlama sürecide diyebiliriz… her şeyi onun için hazırlıyorsun, eşyaları, kıyafetlerini başka kimsede özenmediğin kadar özenerek seçiyorsun… her gün bakıp koklamaya doyamıyorsun, yatağını her gün havalandırıp, ‘böyle yatırırım, şöyle geri kucağıma alırım’ diye hayaller kuruyorsun… ve bunu hiç görmediğin tanımadığın birisi için yapıyorsun… aslında çok garip değil mi?
Ve yine sancı giriyor… yine ayaktayım, dilimde sürekli ‘Ya Ragibu Ya Allah’ … artık her sancıdan bilinçsizce dilimde… zaten o an başka kimden yardım isteyebilirim ki? Kim bana O’nun kadar yardım edebilir? Nöbetçi doktor bana sürekli yatmamı söylüyor, hatta beni yatırıyor Benn geri kalkıyorum… yattığım zaman sancılarımı daha şiddetli hissediyorum, yürümek ve ayakta durmak daha iyi geliyor…
Hemşire çağırıyor, eşim görmek istiyormuş beni. Üstümde hasta önlüğüyle doğumhanenin kapısına geliyorum… eşimin gözleri dolu, ‘nasılsın diye soruyor.. iyim merak etme diyorum… anlımdan öpüyor, sakın korkma, yanında olmasam kalbindeyim unutma diyor ve tekrar sancı odasına gidiyorum…
Bana güç vermişti eşimi görmem… zaten bütün hamileliğim boyunca bana güç vermişti, o olmasaydı bu kadar güzel geçmezdi… bebek gibi baktı bana, nazımı çekti… onu çook seviyorum, onunda beni çok sevdiğine o kadar eminim ki… kendim için en iyi eşi, kızım için en iyi babayı seçmiştim…
Ve sabah ezanı okunuyor… şehir artık aydınlanmaya başladı ve Benn hala kızıma kavuşmayı bekliyorum… son bir ayda olduğu gibi… her an doğabilir diyen doktorumun sayesinde bir ayı tetikte geçirdik… ama kızım inatla 11 martı bekledi…
Sancılarım artık çoğalmaya ve şiddetlenmeye başlıyor.. nöbetçi doktor tekrar kontrol ediyor ve doğum yakın az kaldı diyor… açılmam 7 cm olmuş… heyecan ve korku sarmaya başlıyor beni… ya bebeğime yada bana bir şey olursa? ‘Allah’ım nolur onu bensiz, beni de onsuz buradan çıkarma’ diye dualar ediyorum…
Saat sabah 8 oldu, ebenin son muayenesinden sonra sancım iyice dayanılmaz oldu… yinede ayaktayım, yatmak istemiyorum… hemşireler yatırmak istedikçe ‘hayır ayakta duracağım’ diye bağırıyorum… zaten doğumhaneye yanıma kimseyi almama izin vermemişlerdi… o an ‘keşke yanımda birisi olsaydı’ dedim… birisinin elimi tutmasına o kadar ihtiyacım vardı ki… hemşirenin elini tuttum ve bırakmadım… kimdi, adı neydi bilmiyorum, şimdi görsem tanımam… ama o an onun elinden güç aldım…
Ve o korkunç doğum masasına çıktım… etrafımda 5 kişi dönüyor, kendi aralarında muhabbet ediyorlar, arada bana sancım gelirse ıkınmamı söylüyorlar… ilk iki denemede beceremiyorum, bu yüzden birde azar işitiyorum… ıkınmayı becerince ebe karıma bastırıyor ve Benn ölüyorum sanıyorum… can havliyde bağırıyorum, bırakın diye çığlık atıyorum… tekrar beni sakinleştiriyorlar. son defa ıkınıyorum…
Ve final… saat 08:55 kızımın doğduğunu görüyorum… ‘Allah’ım yardım et’ olan dualarım ‘Allahım sana şükürler olsun’a dönüşüyor… ama kızım ağladığını duymuyorum… birden panik oluyorum, ‘neden ağlamıyor’ diye bağırıyorum… doktor ‘korkma, bişey yok, sessiz ağlıyor sen duymuyorsun’ diyince sakileşiyorum… geri kalan teferruat, dikişlerim vs. hiçbir önemi yok… kızım doğmuştu ve sağlıklıydı, binlerce şükürler olsun…
Minik mucizemi ilk gördüğüm anda aşkın ne olduğu anladım… ne kadar güzel bir bebekti… ve aynı bana benziyordu… 
Şimdi kızım 4 bucuk aylık ve bana daha önce yaşamadığım duyguları yaşatıyor… ona aşığım… onu bana layık gören Rabbime binlerce şükürler olsun… Rabbim isteyen herkese yaşatsın… AMİN…

Genişletmek için tıkla...

Queeny .!.:

Merhaba kızlar, Doğum Öykülerimize de ekledim, buraya da ekleyeyim dedim İşte benim doğum hikayem...

Sancı odasındayım… hastanenin 4. Katı, pencereden baktığımda Pendik ayaklarımın altında… şehir geceyi yaşıyor, her yer karanlık… gece saat 4, sancı odası hiç hayal ettiğim gibi değil, iki tane yatak, bir plastik sandalye, bir ilaç dolabı ve duvarda şirinlik olsun diye rengi solmuş birkaç bebek resmi… arada sancım giriyor, 1 m2 alanda yürümeye çalışıyorum, derin nefes alıp veriyorum… heyecandan ayaklarım titriyor… mucize gibi geçen 9 ayın sonuna gelmiştik, bu rüya bitecek, yeni bir hayat başlayacaktı.. biraz hüzünlüydüm doğrusu… dolu dolu yaşadım 9 ayımı, en güzel şekilde… ilk aylardaki mide bulantımı, son aylardaki kaşıntımı saymazsak mükemmel bile diyebilirim… kendimi olmadığım kadar güzel, rahat, mutlu hissettim… bebeğimin içimde kıpırtıları, onu hissetmek ayrı bir heyecandı… bir kelebek vardı sanki içimde, hani birisine çok aşık olursunda onu gördüğün zaman için bir tuhaf olur ya, onun gibi işte, ama sürekli yaşıyorsun o heyecanı, 9 ay boyunca… dediğim gibi, hamilelik bir mucizeydi… hayatını yeni birisi için hazırlama sürecide diyebiliriz… her şeyi onun için hazırlıyorsun, eşyaları, kıyafetlerini başka kimsede özenmediğin kadar özenerek seçiyorsun… her gün bakıp koklamaya doyamıyorsun, yatağını her gün havalandırıp, ‘böyle yatırırım, şöyle geri kucağıma alırım’ diye hayaller kuruyorsun… ve bunu hiç görmediğin tanımadığın birisi için yapıyorsun… aslında çok garip değil mi?
Ve yine sancı giriyor… yine ayaktayım, dilimde sürekli ‘Ya Ragibu Ya Allah’ … artık her sancıdan bilinçsizce dilimde… zaten o an başka kimden yardım isteyebilirim ki? Kim bana O’nun kadar yardım edebilir? Nöbetçi doktor bana sürekli yatmamı söylüyor, hatta beni yatırıyor Benn geri kalkıyorum… yattığım zaman sancılarımı daha şiddetli hissediyorum, yürümek ve ayakta durmak daha iyi geliyor…
Hemşire çağırıyor, eşim görmek istiyormuş beni. Üstümde hasta önlüğüyle doğumhanenin kapısına geliyorum… eşimin gözleri dolu, ‘nasılsın diye soruyor.. iyim merak etme diyorum… anlımdan öpüyor, sakın korkma, yanında olmasam kalbindeyim unutma diyor ve tekrar sancı odasına gidiyorum…
Bana güç vermişti eşimi görmem… zaten bütün hamileliğim boyunca bana güç vermişti, o olmasaydı bu kadar güzel geçmezdi… bebek gibi baktı bana, nazımı çekti… onu çook seviyorum, onunda beni çok sevdiğine o kadar eminim ki… kendim için en iyi eşi, kızım için en iyi babayı seçmiştim…
Ve sabah ezanı okunuyor… şehir artık aydınlanmaya başladı ve Benn hala kızıma kavuşmayı bekliyorum… son bir ayda olduğu gibi… her an doğabilir diyen doktorumun sayesinde bir ayı tetikte geçirdik… ama kızım inatla 11 martı bekledi…
Sancılarım artık çoğalmaya ve şiddetlenmeye başlıyor.. nöbetçi doktor tekrar kontrol ediyor ve doğum yakın az kaldı diyor… açılmam 7 cm olmuş… heyecan ve korku sarmaya başlıyor beni… ya bebeğime yada bana bir şey olursa? ‘Allah’ım nolur onu bensiz, beni de onsuz buradan çıkarma’ diye dualar ediyorum…
Saat sabah 8 oldu, ebenin son muayenesinden sonra sancım iyice dayanılmaz oldu… yinede ayaktayım, yatmak istemiyorum… hemşireler yatırmak istedikçe ‘hayır ayakta duracağım’ diye bağırıyorum… zaten doğumhaneye yanıma kimseyi almama izin vermemişlerdi… o an ‘keşke yanımda birisi olsaydı’ dedim… birisinin elimi tutmasına o kadar ihtiyacım vardı ki… hemşirenin elini tuttum ve bırakmadım… kimdi, adı neydi bilmiyorum, şimdi görsem tanımam… ama o an onun elinden güç aldım…
Ve o korkunç doğum masasına çıktım… etrafımda 5 kişi dönüyor, kendi aralarında muhabbet ediyorlar, arada bana sancım gelirse ıkınmamı söylüyorlar… ilk iki denemede beceremiyorum, bu yüzden birde azar işitiyorum… ıkınmayı becerince ebe karıma bastırıyor ve Benn ölüyorum sanıyorum… can havliyde bağırıyorum, bırakın diye çığlık atıyorum… tekrar beni sakinleştiriyorlar. son defa ıkınıyorum…
Ve final… saat 08:55 kızımın doğduğunu görüyorum… ‘Allah’ım yardım et’ olan dualarım ‘Allahım sana şükürler olsun’a dönüşüyor… ama kızım ağladığını duymuyorum… birden panik oluyorum, ‘neden ağlamıyor’ diye bağırıyorum… doktor ‘korkma, bişey yok, sessiz ağlıyor sen duymuyorsun’ diyince sakileşiyorum… geri kalan teferruat, dikişlerim vs. hiçbir önemi yok… kızım doğmuştu ve sağlıklıydı, binlerce şükürler olsun…
Minik mucizemi ilk gördüğüm anda aşkın ne olduğu anladım… ne kadar güzel bir bebekti… ve aynı bana benziyordu… 
Şimdi kızım 4 bucuk aylık ve bana daha önce yaşamadığım duyguları yaşatıyor… ona aşığım… onu bana layık gören Rabbime binlerce şükürler olsun… Rabbim isteyen herkese yaşatsın… AMİN…

Genişletmek için tıkla...

onurcuk .!.:

eşimle 2005 temmuz ayında tanıştık.ilk görüşte aşk ve 3 yıllık birlikteliğin ardından 2008 ağustos ayında evlendik.çocuk istemiyorduk henüz askerlik vardı önümüzde hep.2010 mayıs ayında askerden geldi kocacım kararsızlıkla beraber bebeğimizin gelmesini istiyorduk artık.düzensiz olan regl lerimden dolayı test yapmadım ama içimden bir ses hamile olduğumu söylüyordu ve test yapmamnın zamanı geldi artık dedim..12 temmuzda test yaptım sonuç negatifti çok üzüldüm..bu arada sat 8 haziran.pes etmedim nedense 1 hafta sonra tekrar test yaptım silik olan ikinci çizgiyi gördüm inanamadım o zaman tatilde ailelerimizn yanındaydık oyunlarla yalanlarla ertesi gün hastaneye gittik kantesti yaptırdım sonuçta b-hcg çok düşük çıktı hemsireler doktora göstermemi istediler doktor yoktu ertesi güne kadar bekleyemedim hemen yol üstündeki bir özel hastaneye gittik.oarada vajinal muayene oldum doktor adet düzensiliğimden dolayı kist olduğunu bu değerin o yüzden yükseldiğini söyledi.bir sürü ilaç yazdı bu sayede kolay hamile kalacağımı söyledi.Allahıma şükürler olsun o kadını hiç dinlemedim.eğer dinleseydim yavrumun varlığını bilmeden düşük yapacaktım ve salak gibi adet oldum zannedecektim.ertesi gün devlet hastanesine gittim doktor gebesin ama yinede kantestini bi tekrarlayalım dedi.tekrarladık değer 3 e katlamıştı vee 20 temmuzda meleğimin benimle olduğunu öğrendik:))henüz 3 haftalıktı bebeğim.7 haftalıkken bulantılarım başladı dünyam karardı resmen.ne bişey yiyebiliyordum ne de bi yere gidebiliyordum herşey kokuyordu.4.ayda geçer dediler ama nafile doğum yapana kadar çektim..referandumda görevliydim ve eve dönerken kaza yaptım henüz 3 aylıktı meleğim ve tutundu annesine 2.kez direndi hayata
3lü tarama testi sonucum riskli çıktı amniyosentez önerdiler down sendromu riski varmışonu da istemedim sonuçta o benim bebeğimdi kimse benden alamıcaktı dolayısıyla amniyosenteze gerek yoktu..bel ağrılarımdan dolayı izne erken ayrıldım.ve bekleyiş başladı.o kadar çok istiyordumki normal doğum yapmayı fazla kilo almadım hamilelikte çok umutluydum.kızım tersdi 37.haftada döndü umudum dahada arttı fakat minik kelebeğim doğum kanalına bir türlü girmedi.hatta kafası yan duruyordu.bu durumda dğurmamın hem onun için hem benim için riskleri vardı.40.haftası dolduğunda sezaryen olmaya karar verdim.29 mart sabahı genel anestezi ile bebeğimi kucağıma aldım doğum raporunda bileğine ve boynuna kordon dolandığı yazıyordu.Rabbime şükürler olsun kızım çok sağlıklı bir şekilde doğdu.

Allah evladı olamayan herkese nasip etsin bu duyguyu..benim güçlü kızım inat etti hayata sağlıklı gelmek için.mis kokulu Nehir'im seni çok seviyorum annecim iyi ki doğdun,iyi ki doğurdum seni

Genişletmek için tıkla...

haticesu .!.:

okurken çok duygulandım uzaklara gittim kızımın doğumunu hatırladım çok istememe rağmen yenik düşüp sezeryan olmuştum ama ne güzel dimi çearesizlikten çare arıyorsun tanımadığın insanlardan yıllardır tanıyormuşçasına medet bekliyorsun herşeyin sonu sağlıkla büyüteceğimiz bir evlat yavrunu güle güle büyüt hikayeni edayla birlikte okuduk anlıyormuş gibi pür dikkat ekrena bakıyor sizleri çok seviyoruz

Genişletmek için tıkla...

redi .!.:

Aslında benim doğum hikayem çok hüzünlü başladı ama allaha şükür sonu güzel bitti.Biz eşimle beş yıllık evliyiz ve bu beş yılın üç yılı boyunca hiç çocuk istemedik ikimizde. Çocuk istediğimiz dönemlerde ise ben tez yazığım için bebek yapımı ile ilgilenemedik Bu arada benim her zaman adet düzensizliklerim oluyordu ve 2010 Mart ayında nihayet doktora gidebildim çocuk yapmaya çalıştık bi kaç aydır ama olmuyo diye.Doktor kan değerlerime baktı polikistik overin var hipofiz bezinde lezyon var prolaktinin yüksek bu şartlarda hamile kalamazsın dedi ve bunu söyleyen bi prof.tu. Ancak sana bir ilaç vericem hamile kalacağını sanmıyorum ama sen yine de iç dedi. Ben kahrolmuş bir şekilde eve geldim eşime olanları anlattım eşim üzülme tüp bebek deneriz başka çareleri vardır doktor sana hiç olmıcak demedi ya dedi. Hatta canım eşim her zaman bana sen merak etme bizim normal yoldan çocuğumuz olacak diyodu. Ben bu ilacı 3 ay kullandım ama son bir ayında adet görmedim allahtan ilaç bitmişti ki hamileyken kullanılması çok sakıncalı bi daha doktora gidip yazdırayım die beklerken o sırada adet günüm geçti ama benim aklıma asla hamilelik gelmiyo sevgili doktorum hamile kalamazsın dediği için hamile olabileceğim aklımın ucundan bile geçmiyo.Bu arada eşim ısrarla şirkette hamile bi kız var senin gibi kokuyo deyip duruyodu bana o şüphelenmiş ve bir pazar sabahı ben uyurken nöbetçi eczaneden gidip iki tane test almış. Ben de çok kızdım ona beni üzmek için mi alıyosun doktor dedi ya hamile kalamazsın die. Sen dene benim hatırım için dedi. O anı hiç unutamıyorum o çift çizginin çıktığı anı oğluma her bakışımda o an aklıma geliyo. Nasıl bağırdığımı anlatamam. Tabi hemen sevincim geçti çünkü hala doktorun dedikleri aklımdaydı yok dedim kesin bu test yanlış çıktı. Öbür testi de uygulıcam dedim.Eşim onu da yarın sabah uygula dedi ve pazartei günü sabahı uyguladığımda yine çift çizgi hemen başka bir doktordan randevu aldık altı haftalık hamilesiniz dedi. Allahtan o ilacı zamanında bitirmişim de biraz daha içseydim bebişime zararı olacaktı.

Sonrası ise muhteşemdi.Asla bulantı, kusma, halsizlik,uyku hali hiç birini yaşamadım benim için enkötü şey hamileliğimde hiç göbeğimin olmaması oldu sadece buna üzüldüm hiç kimse hamile olduğumu sekizinci aya kadar anlamadı bile son ay ise bikaç aylık hamile gibi duruyodum.Bi daha böyle hamilelik geçireceğimi bilsem 10 tane daha doğururum mükemmel bir hamileliğin ardından doğuma iki hafta kala doktoruma rutin muayeneye gittim beni nst ye bile almayan doktor birden telaşlandı hemen nst ye aldı ve yarın doğuruyosun dedi. Ben de şaka yapıosunuz di imi deyince çok ciddiyim istersen hemen şimdi yatışını yapalım dedi sezeryan yapıcaz dedi.Ben kahroldum oğlumu normal doğurmayı o kadar çok istiyodum ki bunun için bir sürü egzersiz yapmıştım bu arada çantam bile hazır değil ve doktordan çıktığımızda akşam 17 00 gibiydi saat.Ardından hemen gecelik ve bebekle ilgili çikolata vs. alımlarını yapıp eve akşam 21.00 de geldik sabaha kadar çamaşır yıkama kurutma ve ütü ile zamanımı geçirip hiç uyumadan sabah hastaneye gittik.Bütün ailem de ordaydı Aydından geldi hepsi bir gecede insancıklarla hastanede buluştuk.Ardından ameliyathaneye indik beni görenler ne ameliyatı dedi ben yine üzüldüm tabii.Sonra epidural anestezim yapıldı doktorum geldi yaptığı bütün işlemleri hissettim ama asla acı hissetmedim. Ebe karnıma bastırdı oğlum ağlamaya başladı dünyanın en güzel şarkısını duydum bu şarkıyı çok beklemiştim susma oğlum dedim içimden. Tam o sırada oğlumu bana gösterdi doktor ben şok oldum o kadar ufaktı ki kedicik kadardı.11 Mart 2011 saat 8.38 de canım oğlum Ali kerem 2.340 gram ve 47 cm olarak doğdu.Ellerim kollarım kordonlarla kaplı olduğundan oğluma sarılamadım ama verniksini sildikten sonra yanağıma dünyanın en yumuşak teni değdi ilk öpücüğümü hıçkırıklarla ağlayarak verdim oğluma unutulmaz bir andı.Eşimi doğuma almadılar onun da görmesini isterdim doktorum sordu neden ağlıyosun diye düşündüm hiç bi sebebi yoktu oğlumu gördüğüm anda herşey kendiliğinden oluştu zaten ama sanırım yine de mutluluktan akan gözyaşlarıydı.Yüce rabbim biz kadınlara bu anı yaşamayı hediye etmiş aylarca içinde yaşayan büyüttüğün canlıyı ilk kez görmek.Muhteşem bir hamilelik çok rahat bir doğum ya sonrası hastanede iki gece kaldık ben hiç uyumadım bir an bile sürekli oğlumun elini tuttum ve hep ağladım ama asla ağrı sızı hissetmedim hatta ilk gece bile çıkabilirdim sağlığım süperdi ama oğlum küçük doğduğu için loğusalığım iki kat zor geçti bu kadar küçük beklemiyodum çünkü yaklaşık iki ay her gün ağladım ama şimdi ben de oğlumda iyiyiz çok şükür oğlum şimdi beş aylık oldu. Bir gün bana hamile kalamazsın diyen doktora oğlumu da alıp gitmeyi düşünüyorum. Bebek bekleyen ve de bebeği şu anda olmayan herkese sabır ve pozitif düşünceli olmayı öneriyorum ben de yaşadım bu zorlukları hepsi geçiyo.

Genişletmek için tıkla...