- 6 Şubat 2009
- 39
- 1
Köpeğimiz paşayı pazar sabahı kaybettik daha 10 aylıktı minicikti o kadar ama o kadar üzgünümki bu şuana kadar yaşadığım en büyük acı desem yalan olmaz herşey biranda gelişti paşa hastalandı bazen halsiz olurdu Hastalığının ilk günlerinde yine halsizdi bacağını kaldıyorum yere düşüyor yürümeye çalışıyor yampiri gidiyor buarada veterinere götürdük tabi veterinerde normal bir üşütme, yok dişleri çürümüş oda diş etlerine sıçramış ondan dolayı öyle geçer diye söyleyip duruyordu. Bizde tabi veteriner ya inanıyoruz. Paşanın akşam ilk kusması oldu zaten bitkindi vücudu, kusmalar arka arkaya devam edince veterineri aradık gece 11.30 geldi mide bulantısını kesmek için iğne yaptı sabaha kadar uyur herşey yolunda merak etmeyin diyerek gittik o gitti paşa hala kusmaya devam ediyor hatta öyleki artıkkarnı resmen iki taraftan birbirine yapıştı vücudunu öğürtüsüyle takla attı ve bunlar gözümüzün önünde oluyor nefes alırken sürekli inliyor ve o anladı öleceğini o halsizliğiyle bizden uzaklaşmaya çalışıyordu kutusun içine girmeye kalktı çıkardık sehbanın altına kaçtı. Gece 3.30 dahada fenalaştı aradık veterineri yerine götürdük serum bağladı tekrar iğneler yapıldı sabah 6 gibi eve dönüldü paşa bu sefer çok daha fazla inliyordu veterinerimizde o istem dışı çıkıyor ilaçların etkisi burasıda sevmediği bir yer ondanda oluyor diyerek gönderdi halbuki paşam acı çekiyordu dayanamam saatlerce acı çekti ve en son sabah 8:30 da kan kustu ve gözümüzün önüne kaybettik. Şimdi çaresiz kaldık evin herköşesinde onun anıları eve sığamıyoruz ne yapıcağımızı şaşırmış durumdayız onun yeri nasıl dolacak bilemiyorum. Gözümüzün önünde ölmesi ve neden öldüğünü bilememekte acımızı dahada çoğaltıyor. Nasıl bir veterinerlik bu nasıl bir zihniyet, paşasız hayat dayanmak çok zor