dekolman plasenta nedeniyle bebeğini kaybedenler

horizon

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
8 Aralık 2009
224
20
1 hafta önce 34. haftada dekolman plasenta nedeniyle bebeğimi kaybettim.. şiddetli karın ağrısı ve kasılma ile gittiğim hastanede 5 dakika içinde sezaryene alındım, çünkü yavrumun kalp atışları 25'e düşmüştü..oğlum yoğun bakımda 3 gün dayandı, karnımda oksijensiz kalmış..malesef kaybettik...
yaşayamıyorum artık..çok zor...................
odası, eşyaları herşeyi hazırdı kuzumun, şimdi karnım boş, kucağım boş...
benimle aynı durumu yaşayan arkadaşlar desteğinize ihtiyacım var..
hele bu durumu yaşayıp da sonra tekrar hamile kalıp bebeğini sağlıkla kucağına alan varsa lütfen yazsın
 
1 hafta önce 34. haftada dekolman plasenta nedeniyle bebeğimi kaybettim.. şiddetli karın ağrısı ve kasılma ile gittiğim hastanede 5 dakika içinde sezaryene alındım, çünkü yavrumun kalp atışları 25'e düşmüştü..oğlum yoğun bakımda 3 gün dayandı, karnımda oksijensiz kalmış..malesef kaybettik...
yaşayamıyorum artık..çok zor...................
odası, eşyaları herşeyi hazırdı kuzumun, şimdi karnım boş, kucağım boş...
benimle aynı durumu yaşayan arkadaşlar desteğinize ihtiyacım var..
hele bu durumu yaşayıp da sonra tekrar hamile kalıp bebeğini sağlıkla kucağına alan varsa lütfen yazsın

Allah sabır versın çok zor bılırım bende 18 haftalık kaybettım banada plesenta prevıa demişlerdı ama kesin bı neden bılmıyoruz hala dekolman nedır bılmıyorum o neden olurmuş çok geçmiş olsun
 
başınız sağolsun ben de 3 melek annesiyim 16 haftalık tek ve 21 haftalık ikiz bebeklerimi kaybettim ne yazık ki.. Acınız şu an çok taze gerçekten çok zor sağlıkla devam eden gebeliğin bu şekilde bitmesi. Hipertansiyonunuz var mıydı?
 
başınız sağolsun ben de 3 melek annesiyim 16 haftalık tek ve 21 haftalık ikiz bebeklerimi kaybettim ne yazık ki.. Acınız şu an çok taze gerçekten çok zor sağlıkla devam eden gebeliğin bu şekilde bitmesi. Hipertansiyonunuz var mıydı?

yoktu tansiyonum.. hatta diğer neden olan şeylerinde hiçbiri yok.. keşke bir nedeni olsa diyorum ama yok..genetik testleri yapılacakmış.. belki bir neden çıkarda ortaya ikincisi için umut ışığı olur..sizinde başınız sağolsun..yaşanmadan anlaşılacak gibi bir acı değil....
 
Allah sabır versın çok zor bılırım bende 18 haftalık kaybettım banada plesenta prevıa demişlerdı ama kesin bı neden bılmıyoruz hala dekolman nedır bılmıyorum o neden olurmuş çok geçmiş olsun

teşekkür ederim sizin de başınız sağolsun.. dekolman plesentanın erken ayrılmasıymış..plasenta ayrılınca bebek oksijensiz kaldı karnımda
 
basiniz sagolsun soyleyecek bir sey bulamadim Allah sana sabr ve dayanma gucu versin canim
 
canım benim sanıyorum seni en iyi ben anlayabilirim.bende 2 martta 38 haftalık kızımı kaybettim.bende de ani gelişti.öncesinde hiçbir risk yoktu.ben doğuruyorum ani oldu.kızımın resmi olmayacak diye üzülürken başıma neler geldi.ilk günler korkunç geçiyor.ümitsizlik,şaşkınlık,şok.neden ben diye soruyorsun.eve kucağın boş gelmek tarif edilemeyecek bir duygu.sezaryen oldun değil mi?başka çocuğun var mı?benimde şuan genetik testlerim yapılıyor.emin ol yalnız olmadığını bilmek birazcık olsun içini ferahlatıyor.rabbim düşmanıma bile böyle bir acı yaşatmasın.dekolman zaten ani gelişen bir olaymış.ben kendimi suçluyordum.benmi farkedemedim,biraz daha erken gitsem kızım yaşarmıydı diye.benim doktorumda aynı şeyi söylemişti.bu sefer bebek oksijensiz kaldığı için sorun olurdu diye.burada kadere inanmak yaradana teslim olmaktan başka çare yok.nice insanlar istemeden hamile kalıyor,düşşün diye neler yapıyorlar birşey olmuyor.tamamen yazı.rabbim evlatlarımızı inş.ahirette bize şefaatçi eyler.inan tek tesellim bu.
 
canım benim sanıyorum seni en iyi ben anlayabilirim.bende 2 martta 38 haftalık kızımı kaybettim.bende de ani gelişti.öncesinde hiçbir risk yoktu.ben doğuruyorum ani oldu.kızımın resmi olmayacak diye üzülürken başıma neler geldi.ilk günler korkunç geçiyor.ümitsizlik,şaşkınlık,şok.neden ben diye soruyorsun.eve kucağın boş gelmek tarif edilemeyecek bir duygu.sezaryen oldun değil mi?başka çocuğun var mı?benimde şuan genetik testlerim yapılıyor.emin ol yalnız olmadığını bilmek birazcık olsun içini ferahlatıyor.rabbim düşmanıma bile böyle bir acı yaşatmasın.dekolman zaten ani gelişen bir olaymış.ben kendimi suçluyordum.benmi farkedemedim,biraz daha erken gitsem kızım yaşarmıydı diye.benim doktorumda aynı şeyi söylemişti.bu sefer bebek oksijensiz kaldığı için sorun olurdu diye.burada kadere inanmak yaradana teslim olmaktan başka çare yok.nice insanlar istemeden hamile kalıyor,düşşün diye neler yapıyorlar birşey olmuyor.tamamen yazı.rabbim evlatlarımızı inş.ahirette bize şefaatçi eyler.inan tek tesellim bu.


benim ilk bebeğim olcaktı, malesef olamadı...sezaryen oldum.. bende de herşey 1 saat içinde oldu.. gaz ağrısıdır diye gittim hastaneye ve yaşadığım şok kelimelerle anlatılamaz.. 15 gün oldu, bırak alışmayı hala kabullenemiyorum..çok acı çekiyorum..ben de aynı senin gibi kendimi suçladım , keşke daha erken gitseydim diye.. eşimin de benim de hayatla bağlantımız kesildi..okadar anlamsız ki herşey...
40'ım çıktıktan sonra benim de genetik testlerim yapılacak..keşke bir neden çıksa ortaya da bir daha aynı şey yaşanmasa..nedensiz olması çok sinir bozucu.. bukadar sağlıklı, sorunsuz bir hamilelikte nasıl böyle bir şey oldu hala anlamıyorum!!
hemen yeniden hamile kalmak istiyorum çaresizce.. aynı şeyi yaşama korkusuyla nasıl yaşanır bilmiyorum ama yeniden içimde bir hayat filizlensin istiyorum....bu acının tek ilacı yeniden anne olabilmek gibi geliyor.. yaşamayanın anlayacağı birşey değil!! doktor 1 yıl bekle dedi ama ben 6 ay bekleyeceğim..umarım herşey düzelir, yeniden güneş açar..
 
benim ilk bebeğim olcaktı, malesef olamadı...sezaryen oldum.. bende de herşey 1 saat içinde oldu.. gaz ağrısıdır diye gittim hastaneye ve yaşadığım şok kelimelerle anlatılamaz.. 15 gün oldu, bırak alışmayı hala kabullenemiyorum..çok acı çekiyorum..ben de aynı senin gibi kendimi suçladım , keşke daha erken gitseydim diye.. eşimin de benim de hayatla bağlantımız kesildi..okadar anlamsız ki herşey...
40'ım çıktıktan sonra benim de genetik testlerim yapılacak..keşke bir neden çıksa ortaya da bir daha aynı şey yaşanmasa..nedensiz olması çok sinir bozucu.. bukadar sağlıklı, sorunsuz bir hamilelikte nasıl böyle bir şey oldu hala anlamıyorum!!
hemen yeniden hamile kalmak istiyorum çaresizce.. aynı şeyi yaşama korkusuyla nasıl yaşanır bilmiyorum ama yeniden içimde bir hayat filizlensin istiyorum....bu acının tek ilacı yeniden anne olabilmek gibi geliyor.. yaşamayanın anlayacağı birşey değil!! doktor 1 yıl bekle dedi ama ben 6 ay bekleyeceğim..umarım herşey düzelir, yeniden güneş açar..

çok haklısın.bende ilk zamanlar dünyayla bağımı kopardım.camdan dışarı bile bakamadım.benimde hamileliğim çok rahat ve sorunsuzdu.çok hareketlisin diyenlere hamilelik sakatlık değilki diyordum.bende hala anlaybilmiş değilim.nedenler,niçinlerlerle hala uğraşıyorum.bende hem çok korkarken hemen anne olmak istiyorum.ama dr'um bir yıl önerdi.çok zor gelsede 1 yıl bekleyeceğim.uterus kendini toparlamazsa tekrarlayabilirmiş.gerçekten yaşamayanın anlayabileceği birşey değil.
 
çok geçmiş olsun bu acı tarif edilmez çok iyi biliyorum ben ilk bebeğimi 18 haftalıkken kaybettim 5 ay sonra 14 haftalık bebeğimi kaybettim yaşanan kayıptan sonra içindeki hamile kalma isteği deli gibi artıyo çok iyi bilyorum sonuncusunun üzerinden 3 ay geçti sana tavsiyem tekrar hamile kalmak için acele etme ve tekrar karar verdğinizde bütün testlerinizi yaptırın umarım zaman acılarını hafifletir ve tekrar anne olursun..
 
çok geçmiş olsun bu acı tarif edilmez çok iyi biliyorum ben ilk bebeğimi 18 haftalıkken kaybettim 5 ay sonra 14 haftalık bebeğimi kaybettim yaşanan kayıptan sonra içindeki hamile kalma isteği deli gibi artıyo çok iyi bilyorum sonuncusunun üzerinden 3 ay geçti sana tavsiyem tekrar hamile kalmak için acele etme ve tekrar karar verdğinizde bütün testlerinizi yaptırın umarım zaman acılarını hafifletir ve tekrar anne olursun..

çok teşekkür ederim..seninde başın sağolsun..iki kez yaşamak da çok zor olmalı aynı şeyi..ben bebeğimi küvezde 3 gün gördüm, çok ama çok güzeldi meleğim..
 
Benimki biraz daha karışıl sanırım. ilk bebeğimde 35. haftada aşırı ağrı ve şiddetli kanama oldu. hemde evde tv. izlerken. hastaneye çabuk yetiştik. bebeği hemen aldılar. kızım çıkarılana kadar yutkunmuş. akciğer zarı yırtılmış. iki yanından delerek havayı boşalttılar. anestezi yapılamadı. onun tüm çığlıklarını duydum. bir ay yoğun bakımda kaldı. tam bir yaşına kadar bizimleydi. sonra uykusunda öldü. akciğer sorunumuzu bir türlü atlatamadık. daha sonra ikinci bir hamilelik denedim. ondada ayrılma 27. haftada oldu. dış kanama oluşmadı. kanama içte olduğundan oğluşumun küçük bedeni kaldıramadı. kandan boğulmuş. ikinci doğumda kalbim durduğu için işler sarpa sarmış yani. her türlü testi yaptırdık. genetikte dahil. hiç ama hiç birşey çıkmadı. dr.lar tekrar doğurmamı pek onaylamıyor. ama beni hiçbirşey avutmuyor. dekolman yaşayan annelerin, ikincide bunu yaşama oranı yüksek. üçüncüde kesin. bu durumu yaşayanlar dr'unu iyi seçmeli. bir ünüversite hastanesine gitmeli. genelde 5. aydan sonra hastanede yatarak doğurmak gerekiyor. bu olay dünyada henüz nedeni bilinemeyen nadir olaylardan biri. ben 3 senedir her yere başvurdum. türkiyeden avrupadan pek çok bilgi aldık. çok doktorla görüştüm. size tavsiyem mutlaka üniversite hastanelerini tercih edin. bebeğin erken alınması durumunda 'yeni doğan yoğun bakım ünitesi' lazım. herşeyi bir arada bulabileceğiniz tek yerde ünv. hastaneleri. şu an aklıma başka birşey gelmedi. sorularınızı yazarsanız deneyimlerimi paylaşırım
 
Benimki biraz daha karışıl sanırım. ilk bebeğimde 35. haftada aşırı ağrı ve şiddetli kanama oldu. hemde evde tv. izlerken. hastaneye çabuk yetiştik. bebeği hemen aldılar. kızım çıkarılana kadar yutkunmuş. akciğer zarı yırtılmış. iki yanından delerek havayı boşalttılar. anestezi yapılamadı. onun tüm çığlıklarını duydum. bir ay yoğun bakımda kaldı. tam bir yaşına kadar bizimleydi. sonra uykusunda öldü. akciğer sorunumuzu bir türlü atlatamadık. daha sonra ikinci bir hamilelik denedim. ondada ayrılma 27. haftada oldu. dış kanama oluşmadı. kanama içte olduğundan oğluşumun küçük bedeni kaldıramadı. kandan boğulmuş. ikinci doğumda kalbim durduğu için işler sarpa sarmış yani. her türlü testi yaptırdık. genetikte dahil. hiç ama hiç birşey çıkmadı. dr.lar tekrar doğurmamı pek onaylamıyor. ama beni hiçbirşey avutmuyor. dekolman yaşayan annelerin, ikincide bunu yaşama oranı yüksek. üçüncüde kesin. bu durumu yaşayanlar dr'unu iyi seçmeli. bir ünüversite hastanesine gitmeli. genelde 5. aydan sonra hastanede yatarak doğurmak gerekiyor. bu olay dünyada henüz nedeni bilinemeyen nadir olaylardan biri. ben 3 senedir her yere başvurdum. türkiyeden avrupadan pek çok bilgi aldık. çok doktorla görüştüm. size tavsiyem mutlaka üniversite hastanelerini tercih edin. bebeğin erken alınması durumunda 'yeni doğan yoğun bakım ünitesi' lazım. herşeyi bir arada bulabileceğiniz tek yerde ünv. hastaneleri. şu an aklıma başka birşey gelmedi. sorularınızı yazarsanız deneyimlerimi paylaşırım

öncelikle başın sağolsun..çok ama çok zor bir süreç yaşamışsın..ne diyeceğimi gerçekten bilemiyorum
benim de dışa kanama olmadı.. ben hacettepe üniversite hastanesinde bir profesöre gidiyorum artık..testler yapıldı, kanda pıhtılaşma çıktı.. doktor buna kesin pıhtılaşma neden olmuştur diyemeyiz dedi ama önlem amaçlı kan sulandırıcı kullanacakmışım 2. hamilelikte..hamile kalmaya çok korkuyorum..bunu 2 kez yaşamış biri olarak anlarsın bu duyguyu.. kabus gibi geliyor hamilelik... ama deliler gibi çocuğum olsun istiyorum
2. sezaryende senin mi kalbin durdu? dekolman anne hayatını da son derece tehlikeye atan birşey malesef..
benim bebeğim canlı doğdu ama küvezde 3 gün kaldı..3 gün yaşadı sadece..hastaneye vardığımda kalp atışları çok düşüktü..
benim dekolman da bir anda mide bulantısı, baş dönmesi oldu, aniden tansiyonun düşer ya işte öyle,bayılacak gibi oldum.. sonra da ağrı başladı, karnım semsertti.. bir daha hamile kalırsam mutlaka hastaneye yatmak isterim kesin..hatta biz bu olaydan sonra taşındık başka şehire ve evi hastaneye yakın tuttuk..
kızın için çok üzüldüm..1 seneyi beraber geçirip de kaybetmek çok daha farklı bir acı..sana sonsuz sabırlar diliyorum..
geleceğe dönük ne düşünüyorsun? yaniden ahmile kalmayı düşünüyor musun? bir de yaşın kaç? ben 30 yaşındayım
 
Bende dekolman yaşayanlardanım.Bebişim 7,5 aylık gitti.5 aydır zor günler geçiriyorum.Şuanda işime gitmek zorundayım ama netin başında durmuş yazı yazıyorum.buradan sizden gelecek desteğe ihtiyacım var.Birbirimize destek olalım.Çalıştığım yerde gerkes bana acıyarak bakıyor.Allah yardımcımmız olsun.
 
Bende dekolman yaşayanlardanım.Bebişim 7,5 aylık gitti.5 aydır zor günler geçiriyorum.Şuanda işime gitmek zorundayım ama netin başında durmuş yazı yazıyorum.buradan sizden gelecek desteğe ihtiyacım var.Birbirimize destek olalım.Çalıştığım yerde gerkes bana acıyarak bakıyor.Allah yardımcımmız olsun.

canım benim inan kimse acıyarak bakmıyordur.ilk başlarda banada öyle geliyordu.bir yerde okumuştum biz kendimizi mutsuz,umutsuz gösterdikçe öyle davnılıyor.ben ilk iki hafta öyleydim.kendimi görünmez yapasım vardı.herkes bana bakıyor,arkamdan vah vah diye konuşuyorlar diye düşünüyordum.ben işe başlayalı 3 ay oldu.bana yakın birkaç kişi dışında işyerinde bu konulara hiç girmiyorum.inan daha iyi oldu.yoksa kendimi işe veremiyordum.şimdi de ne gezmek ne tail ne alışveriş yapmak içimden geliyor.bayramlık bile almadım.ama içimdekileri benden başka kimse bilmiyor.birde buradaki kader arkadaşlarım biliyor.

yaşadıklarımız çok zor ama yalnız değiliz bak.her gelen arkadaşta üzülüyorum ama paylaşmazsak acımız dahada büyüyor.başka çocuğun var mı.test yapıldı mı?kendini bırakma lütfen.umutlu ol.inşallah bu topiklerde acılarımızı paylaştığımız gibi güzellikler paylaşacağımız günlerde gelecek.
 
Benimki biraz daha karışıl sanırım. ilk bebeğimde 35. haftada aşırı ağrı ve şiddetli kanama oldu. hemde evde tv. izlerken. hastaneye çabuk yetiştik. bebeği hemen aldılar. kızım çıkarılana kadar yutkunmuş. akciğer zarı yırtılmış. iki yanından delerek havayı boşalttılar. anestezi yapılamadı. onun tüm çığlıklarını duydum. bir ay yoğun bakımda kaldı. tam bir yaşına kadar bizimleydi. sonra uykusunda öldü. akciğer sorunumuzu bir türlü atlatamadık. daha sonra ikinci bir hamilelik denedim. ondada ayrılma 27. haftada oldu. dış kanama oluşmadı. kanama içte olduğundan oğluşumun küçük bedeni kaldıramadı. kandan boğulmuş. ikinci doğumda kalbim durduğu için işler sarpa sarmış yani. her türlü testi yaptırdık. genetikte dahil. hiç ama hiç birşey çıkmadı. dr.lar tekrar doğurmamı pek onaylamıyor. ama beni hiçbirşey avutmuyor. dekolman yaşayan annelerin, ikincide bunu yaşama oranı yüksek. üçüncüde kesin. bu durumu yaşayanlar dr'unu iyi seçmeli. bir ünüversite hastanesine gitmeli. genelde 5. aydan sonra hastanede yatarak doğurmak gerekiyor. bu olay dünyada henüz nedeni bilinemeyen nadir olaylardan biri. ben 3 senedir her yere başvurdum. türkiyeden avrupadan pek çok bilgi aldık. çok doktorla görüştüm. size tavsiyem mutlaka üniversite hastanelerini tercih edin. bebeğin erken alınması durumunda 'yeni doğan yoğun bakım ünitesi' lazım. herşeyi bir arada bulabileceğiniz tek yerde ünv. hastaneleri. şu an aklıma başka birşey gelmedi. sorularınızı yazarsanız deneyimlerimi paylaşırım

canım benim çok çok geçmiş olsun.tansiyon,ödem,trombofili panelindedemi birşey yoktu canım.neden olmadan yaşamak daha yıpratıcıdır sanırım.canım hastaneyede yatsan,ne yaparsan yap olacak olan oluyor işte.ben hemşireyim birde. hiç belirti vermedi.anlamadım.hep içe kanamış.bir saat içinde dünyam değişti.birgün öncesi doktordaydım.herşey iyiydi.6 gün sonra sezeryan olacaktım.ama kısmet değilmiş.

son kaybının üzerinden ne kadar geçti.nerede yaşıyorsun canım.tamam tekrarlama riski var ama bak hiç risk yokken de olabiliyor.nice riskli gebelikler yaşayanlar bebeklerini kucaklarına alıyor.moralmen ve fiziksel olrak düzeldiğinde iyi bir doktorla tekrar dene canım.yaradandan ümit kesilmez.

bana da dekolman nadir görülen çok özel bir durum dendi.tıbbın şu anda açıklayamadığı nedenlerde olabilir dendi.moralini yüksek tut canım.bak müdahale edilmiş canın tehlikeye girmiş.ya sana birşey olsaydı.eşinin aileninin durumunu düşünebiliyormusun?şu an yanımızda olmasalarda biz yavrulamızın annesiyiz.onları inşallah huzuru mahşerde öpüp koklayacağız.

görüşmek üzere.
 
canım benim inan kimse acıyarak bakmıyordur.ilk başlarda banada öyle geliyordu.bir yerde okumuştum biz kendimizi mutsuz,umutsuz gösterdikçe öyle davnılıyor.ben ilk iki hafta öyleydim.kendimi görünmez yapasım vardı.herkes bana bakıyor,arkamdan vah vah diye konuşuyorlar diye düşünüyordum.ben işe başlayalı 3 ay oldu.bana yakın birkaç kişi dışında işyerinde bu konulara hiç girmiyorum.inan daha iyi oldu.yoksa kendimi işe veremiyordum.şimdi de ne gezmek ne tail ne alışveriş yapmak içimden geliyor.bayramlık bile almadım.ama içimdekileri benden başka kimse bilmiyor.birde buradaki kader arkadaşlarım biliyor.

yaşadıklarımız çok zor ama yalnız değiliz bak.her gelen arkadaşta üzülüyorum ama paylaşmazsak acımız dahada büyüyor.başka çocuğun var mı.test yapıldı mı?kendini bırakma lütfen.umutlu ol.inşallah bu topiklerde acılarımızı paylaştığımız gibi güzellikler paylaşacağımız günlerde gelecek.

Başka çocuğum yok.Bu ikinci bebeğimdi.İlkide 7 haftalık kalbi durdu.Ya işte böyle birde benim bu bebeğim tüp bebekti.Kafam çok karışık gitgeller yaşıyorum.Neden ben diyorum. neden ben?bende de esansiyel tansiyon vardı yani çok değişken tansiyon.ne oldu bilmiyorum.sadece şiddetli ağrı sırasında tansiyonum 20 lere falan çıkmış zaten soluğu hastanede aldık içe kanamış kafayı yiycem .ölümden döndüm .tekrar olur diye korkuyorum.Düşündükçe deli olucam.Allah korusun.Ama bizde doktor hatasıda var.Doktor senin durumundaki biriyi hastaneye yatırabilirdim diyor.Pişman oldu sonra.Tabi basireti bağlanabilir insanın olacakla öleceğin önüne geçilmez biliyorum da işte gelde yüreğime anlat.
 
Başka çocuğum yok.Bu ikinci bebeğimdi.İlkide 7 haftalık kalbi durdu.Ya işte böyle birde benim bu bebeğim tüp bebekti.Kafam çok karışık gitgeller yaşıyorum.Neden ben diyorum. neden ben?bende de esansiyel tansiyon vardı yani çok değişken tansiyon.ne oldu bilmiyorum.sadece şiddetli ağrı sırasında tansiyonum 20 lere falan çıkmış zaten soluğu hastanede aldık içe kanamış kafayı yiycem .ölümden döndüm .tekrar olur diye korkuyorum.Düşündükçe deli olucam.Allah korusun.Ama bizde doktor hatasıda var.Doktor senin durumundaki biriyi hastaneye yatırabilirdim diyor.Pişman oldu sonra.Tabi basireti bağlanabilir insanın olacakla öleceğin önüne geçilmez biliyorum da işte gelde yüreğime anlat.

hem geçmiş olsun, hem de başın sağolsun...
testlerin yapıldı mı? benim kan pıhtılaşması çıktı, 2. hamilelikte kan sulandırıcı iğne olacağım.. senin galiba tansiyona bağlamışlar..ama yapılmadıysa yine de yaptır testlerini..
ne kadar oldu dekolman olalı? benim 4 buçuk ay oldu..
unutma bu acıyı yaşayan ne ilk kadın biziz ne de son olacak malesef.. ben burada benimle aynı acıyı yaşamış insanların yazılarını okuduğumda güç buluyorum ve bebeğini kucağına alanlarla da umut duyuyorum yeniden..hem korkunç bir korku hem de deli bir istek var içimde 2. bebek için..doktorum bana 4 ay korunma süresi verdi, bu ay bitiyor
umarım hepimiz bebeklerimizi kucağımıza alabiliriz sağlıcakla
 
X