2 yaşında oğlum var kasım 2009 doğumlu. eylülden beri çalışmaya başladım. annem ve ablam bakıyorlar ama ikisi de zorla bakıyor diyebilirim( annemde rahatsız bu aralar.çocuğumu da kıyamıyorum başkasının bakmasına, en azından aileden biri bakıyor diye içim rahat oluyor ama dır dır yapıyolar bi çözüm bulmalıymışım falan ablamın çocukları derslerinde başarısız benim oğlumu baktığına bahane etmiş öğretmenine bana da söylüyor utanmadan. ben onun çocuklarını hep bizde kalırlardı bakardım.. aman Allah kimseye muhtaç etmesiiiiiiiiiiinnnn. işyerimi yeni açtık biraz dişimi sıkayım kar a geçince kreşe vereyim, hem bağışıklık sistemi 3 yaş için daha uygun. bi yandan da kaprislerinden bıktım. bakıyo diye beklenti içinde. tamam ufak tefek şeyler yapıyorum , evlerine yiyecek falan aldım hediye falanda aldım ama beklentileri var. pARA mı istiyolar acaba.. çocuğuma kötü davranmaz ama 5 de çocukları okulda geliyor tam gün okullları. dün telde sesini duydum seslerini . ablam çocuk uyuyo diyor, oğlu 8 yaşında gene mi eren geldi ya uffff diyordu telefonda duydum üzüldüm. annesi de hiç bişey demiyor kızdım açıkcası ama bişey demedim, sadece duyduğumu belirttim. bu tarz şeyleri hiç sevmiyorum.... kafamı kurculuyor. eşimde bakmıcaz diyene kadar dursun çünkü daha kar a geçmedik diyoor (( hem arabayla çocuğu bırak al ben bütün zorluğu yaşıyorum da hem içim sızlıyo yavrumu özlüyorum KENDİ ailem bile şöyle içimi rahatlatmıyo. eşime bişey diyemiyolar bana dır dır ediyolar.