- 5 Aralık 2007
- 768
- 0
- 42
sizde oğlunuza kavuştuğunuz ilk anları anlatırmısınız eğer sakıncası yoksa
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Evlat Edinme Evladınıza kavuştuğunuz ilk anlar ve kısa hikayeleriniz
- Konu Sahibi TENY
- Başlangıç Tarihi
Evlat edinen annelerin paylaşım alanı. Prosedürler neler ? Neler yaşadık ? Neler yaşıyoruz ?
sizde oğlunuza kavuştuğunuz ilk anları anlatırmısınız eğer sakıncası yoksa
- 3 Temmuz 2009
- 8.580
- 3.531
teşekkür ederim...siz de oğlunuzla bir ömür mutlu olun inşallah.
Öncelikle evlatlık alıp ona yuvasını açan aile sevgisini aşılayan yüce gönüllü tüm annelere teşekkür etmek istedim..
Bizde küçük bir çocugu evlat edindik nisan aylarında,ben abla oldum annemse orta yaşlarında küçük bir çocukla zorlu annelik duygusunu tekrar tatmaya başladı..Biz muratı aldıgımızda 6 yaşındaydı 2 yıl olmuştu ailesi onu bırakalı yani herşeyin farkında fakat hiç umursamıyordu.Zaten çok sessiz ve durgundu evimize geldiginde...Ben sınava hazırlandıgım için dershaneden geldigimde yorgun oluyor uyuyordum yine böyle bir gün kapı çalındı,kalktım kapıyı açtım karşımda esmer küçük bir çocuk merhaba ben sizin kardeşinizmişim diyordu :) olayı annemlerin süpriz yaptıgını farkettigimde anlamıştım zaten çokta bilgim yoktu bu konuda...İlk günden itibaren muratla aramda 12 yaş fark olmasından dolayı ona karşı annelik duygularıda beslemeye başladım farklı bir çocuktu evimize neşe getirmişti resmen...Ne büyük şans ki uyum saglaması hiç zor olmadı ve bir çok açıdan ailemize çok benziyordu...Bir gün sokakta oyun oynarken yanlışlıkla biryerlere gitmiş kaybolmuştu onu hiç unutmuyorum...üzerine okadar çok titriyorduk ki.Sanırım 2 3 saate yakın dolaştık hepimiz civarda ve sonunda bulduk yoldaki gençler polisi aramış onu polis devriyesine teslim etmişler bizde gidip aldık ama hayatımda en korktugum an oydu muhtemelen.
Şimdi düşünüyorumda...birgün olurda murat giderse çok büyük eksiklik yaşarız.Hiç tanımadıgınız bir çocuga böylesine baglanabilecegimize inanmıyorduk ama gerçekten bu mükemmel bir duygu...Çeşitli nedenlerden çocuk sahibi olamayan bayanlar mutlaka önyargılarını kırıp herhangi bir çocuga yuvasını açsın..inanın bir süre sonra kendi çocugunuzdan farkı olmadıgını anlıyorsunuz.
Murat bu yıl 1.sınıfa başlıyor ve bugünde öz annesi yurda başvurup onu görmek istedigini söylemiş! ve 2 yıl sonra! Annesi ile görüştürmeye götürdüler bekliyor ve Korkuyoruz..ya muratı bizden alırlarsa diye.
Umarım bu anım evlat edinmeyi isteyenlere biraz cesaret ve umut olur.
Bizde küçük bir çocugu evlat edindik nisan aylarında,ben abla oldum annemse orta yaşlarında küçük bir çocukla zorlu annelik duygusunu tekrar tatmaya başladı..Biz muratı aldıgımızda 6 yaşındaydı 2 yıl olmuştu ailesi onu bırakalı yani herşeyin farkında fakat hiç umursamıyordu.Zaten çok sessiz ve durgundu evimize geldiginde...Ben sınava hazırlandıgım için dershaneden geldigimde yorgun oluyor uyuyordum yine böyle bir gün kapı çalındı,kalktım kapıyı açtım karşımda esmer küçük bir çocuk merhaba ben sizin kardeşinizmişim diyordu :) olayı annemlerin süpriz yaptıgını farkettigimde anlamıştım zaten çokta bilgim yoktu bu konuda...İlk günden itibaren muratla aramda 12 yaş fark olmasından dolayı ona karşı annelik duygularıda beslemeye başladım farklı bir çocuktu evimize neşe getirmişti resmen...Ne büyük şans ki uyum saglaması hiç zor olmadı ve bir çok açıdan ailemize çok benziyordu...Bir gün sokakta oyun oynarken yanlışlıkla biryerlere gitmiş kaybolmuştu onu hiç unutmuyorum...üzerine okadar çok titriyorduk ki.Sanırım 2 3 saate yakın dolaştık hepimiz civarda ve sonunda bulduk yoldaki gençler polisi aramış onu polis devriyesine teslim etmişler bizde gidip aldık ama hayatımda en korktugum an oydu muhtemelen.
Şimdi düşünüyorumda...birgün olurda murat giderse çok büyük eksiklik yaşarız.Hiç tanımadıgınız bir çocuga böylesine baglanabilecegimize inanmıyorduk ama gerçekten bu mükemmel bir duygu...Çeşitli nedenlerden çocuk sahibi olamayan bayanlar mutlaka önyargılarını kırıp herhangi bir çocuga yuvasını açsın..inanın bir süre sonra kendi çocugunuzdan farkı olmadıgını anlıyorsunuz.
Murat bu yıl 1.sınıfa başlıyor ve bugünde öz annesi yurda başvurup onu görmek istedigini söylemiş! ve 2 yıl sonra! Annesi ile görüştürmeye götürdüler bekliyor ve Korkuyoruz..ya muratı bizden alırlarsa diye.
Umarım bu anım evlat edinmeyi isteyenlere biraz cesaret ve umut olur.
arkadaşım mesaj olarak sormuşsun ancak benim özel mesaj atma hakkım yokmuş henüz,burdan alıntı yapmak istedim.
biyolojik ailenin istedigi zaman çocugu görme ve gerekli şartları hazırladıgı takdirde (prosodüre göre) çocugu alma hakkı varmış.Ogün murat biyolojik annesiyle görüştü kurum görevlileri eşliginde daha sonra bize tekrar getirildi.
Umarım bilgilendirici olmuştur başka soruların varsa sorabilirsin :)
- 3 Temmuz 2009
- 8.580
- 3.531
teşekkürler....
muratı istemediler yani.öyle mi?
murat biyolojik aileyi biliyormuydu...yeni mi öğrendi.....tepkisi ne oldu...psikolojisinde herhengi bir değişme?size karşı?
şimdi sürekli sizinle mi kalacak murat?görüşmeler devam mı edecek?
bu durum 6 yaş çocuğu için mi geçerli?
şimdiden çok teşekkürler
teşekkürler....
muratı istemediler yani.öyle mi?
murat biyolojik aileyi biliyormuydu...yeni mi öğrendi.....tepkisi ne oldu...psikolojisinde herhengi bir değişme?size karşı?
şimdi sürekli sizinle mi kalacak murat?görüşmeler devam mı edecek?
bu durum 6 yaş çocuğu için mi geçerli?
şimdiden çok teşekkürler
murat kuruma bırakıldıgında 4 yaşındaydı ailesini biliyordu zaten anne baba boşanınca babası abisini almış muratıda annesi ama bakamayınca kuruma bırakmış bizde 2 yıl sonunda aldık.Annesi ile görüşecegini bir gün önceden söyledik zaten psikolojik durumunda degişme olmadı bazı çocuklar çok etkileniyormuş fakat muratta bu söz konusu olmadı geldiginde yine anneme anne demeye devam ediyordu.Muratı istemedi ailesi sanırım henüz o ortamı hazırlayamamışlar.Sürekli bizimle kalıcak 18 yaşına kadar sonrasında isterse bizimle kalmaya devam edebiliyor isterse gitmekte özgür olucak.Bu durum çocugun yaşı ne olursa olsun ailesi görüşmek istiyorsa başvurusu kabul edilirse olabiliyor.
Ben teşekkür ederim.
- 3 Temmuz 2009
- 8.580
- 3.531
tekrar teşekkürler...murat için sevindim...inşallah muratlar denizler kırılmazlar...bizler de....sevgiler....
güzel hikayenize göz yaşlarımla eşlikettim çok çok teşekkürederim allah razı olsun yavrunuza allah uzun ömürler versinnnn. uzun bi süre sürekli kontrolettik topiği yazan olamadı üzüldük hatta başka konulara göz gezdirdik sonrada ne yalan söyliyeyim kk ya bile girmedim doğru dürüst akrabamın endişeleri var demiştimya endişesi açık söylemek gerekirse yaşı biraz var ve eşi biraz zor bi adam ona gelecek yavruyu düşündüğünden çok kararsız hak veriyorum içinde bi uhde ve hayal olarak kalacak galiba evlat olayı hayırlısı diyo ama içindeki yangını bi tek allahla o bilir.
- 3 Temmuz 2009
- 8.580
- 3.531
selam teny.....
biraz geç oldu....
önce;güzel duan dileğin için çok teşekkür ederim.tek temenniiim...kızımın bizimleömrümüzce olması.akrabanızın endişelerinin olması doğal....kolay basit bir şey değil bizimkisi....aslına bakarsan benim de eşimden yana endişelerim vardı.zaten beklememin bazı sebeplerinden biri de buydu.belki akrabanızın eşi duygularını fazla ifade etmiyordur.erkekeler genelde içlerine atarlar.bastırırılar.benim eşimin de meğer içinde neler gizliymiş.okumuşsundur ya da okursan eğer anlamışsındır.neredeyse benden pipirikli....bu kelimyei sevmem ya....böyle ifade edilşyor işte..yani denizin üzeine çok düşüyor....hem kim kolay ki...durup düşünmeli...bizde de ben biraz zorumdur.kişilik olarak.eşi eğer baba olmayı istiyor fakat acabaları varsa bunlar çok doğal...başvursunlar.çok geç olmadan...gelecek yavruları bütün acabaları silecek.emin olun.
hayır...hayır.ne hayal ne ukte kalsın bir yerlerde...yaşanmalı...anneliği tatmalı.hiçbir duygu ertelenmemeli....içindeki yavruyu yuvada bekleyen tatlı yavrusu dindirecek.inansın buna...istersen özelden de sormak istediğiniz bi,rşeyler varsa bilgim dahilinde yazarım seve seve....hoşçaklaın...sevgiyle kalsın...o anne olacak akrabanızı da sarıyorum...
- 11 Eylül 2012
- 121
- 6
merhaba Denızgeldı arkadasım.Yazdıgın yorumları ara ara okuyup şişene kadar aglıyorum ve kızıma bır o kadar sarılyorum.Duygularını cok guzel dıle getırmıssın.Allah mutlulugunuzu bozmasın arkadasım.Rabbım sızı hıcbır olumsuz durumla karsılastırmasın ınsallah
- 11 Eylül 2012
- 121
- 6
Annemın amcası da bundan 22 sene once evlatlık aldılar.Yengenın cocugu olmayınca basuvrmuslar.Kı yasları da baya ılerlemıs o zamanlar sanırım 47 ustlu yaslardaydı ıkısı de.sonra da bıtanecık gozbebegımızı bulmuslar.20 gunlukken hayata terkedılmıs bebegı evlatlık edınmısler.Ilk zamanlar bız bılmıyorduk evlatlık oldugunu.Sonra sonra annemler soylmeıstı bıze.
Gorsenız yengeme nasıl benzıyor gozlerı sac rengı bıle aynı dıyebılırım.Goren evlatlık demıyor zatenBuyuk amca o zaman varlıklıymıs,bırkac kere dukkanı kundaklanınca fakırlesmıs ve o olaylardan sonra da kızlarını evlatlık edınmısler.Tum mahalle akrabalar seferber olmus onun ıcın.Gıyecegınden yıyecegıne herseyı almış.
Ben de ondan 6 yas buyugum bu arada.Kızımız cok calıskandı tum egıtım hayatı boyunca.Ilkokuldan Lıseye kadar lıse de dahıl gırdıgı sınavların sonucu ucretsız dersaneye gıtme hakkını kazandı.
Lıse caglarında beraber bır kafede oturuyorduk.Zederdi abla ben sana bırsey soylıcem dedı.Ne oldu kız dedım alaycı bır sekılde.Ben evlatlıkmısım bılıyormusun dedı.O an şoka gırdım.Nerden cıktı sımdı bu dedım.Ben evı toparlarken sandıgın ıcınden cıktı babamlara sordum babam da bana evlatlık oldugumu anlattı dedı.Ama ben annemle babamla cok mutluyum,bıyolojık annem babam benı hıc alakadar etmıyor.Ben asıl anne babamın yanındayım onlar benım canlarım dedı.O konusmayı bır daha acmadık.
Amca yaslandıkca astımı arttı,zor amelıyatlardan gectı,o kız babasının yanında sehırdısında gunlerce kaldı,gozyası doktu babam olmesın dıye.Kı Allahın da ıznıyle o amelıyatlardan basarılı bır sekılde kurtuldu.Kızımız o sene Kımya Muhendıslıgını kazandı.Babası annesı cook mutlu oldular ama 4 sene ayrı kalmak ucunu de o zamandan dusundurmeye baslamıstı.Babasının dedıklerını unutmuyorum :"Allahıma dua edıcem bır dort sene daha tutsun benı hayatta da kızımın mezunıyetını de goreyım " dedı ve Gecen sene kep torenını anne babasıyla gecırdı kızımız.
O bızım gururumuz bırtanemız.Calıskan,terbıyelı vefakar kızımız.Ve ıykı de hayatımızda...Onu cok sevıyoruz..
Gorsenız yengeme nasıl benzıyor gozlerı sac rengı bıle aynı dıyebılırım.Goren evlatlık demıyor zatenBuyuk amca o zaman varlıklıymıs,bırkac kere dukkanı kundaklanınca fakırlesmıs ve o olaylardan sonra da kızlarını evlatlık edınmısler.Tum mahalle akrabalar seferber olmus onun ıcın.Gıyecegınden yıyecegıne herseyı almış.
Ben de ondan 6 yas buyugum bu arada.Kızımız cok calıskandı tum egıtım hayatı boyunca.Ilkokuldan Lıseye kadar lıse de dahıl gırdıgı sınavların sonucu ucretsız dersaneye gıtme hakkını kazandı.
Lıse caglarında beraber bır kafede oturuyorduk.Zederdi abla ben sana bırsey soylıcem dedı.Ne oldu kız dedım alaycı bır sekılde.Ben evlatlıkmısım bılıyormusun dedı.O an şoka gırdım.Nerden cıktı sımdı bu dedım.Ben evı toparlarken sandıgın ıcınden cıktı babamlara sordum babam da bana evlatlık oldugumu anlattı dedı.Ama ben annemle babamla cok mutluyum,bıyolojık annem babam benı hıc alakadar etmıyor.Ben asıl anne babamın yanındayım onlar benım canlarım dedı.O konusmayı bır daha acmadık.
Amca yaslandıkca astımı arttı,zor amelıyatlardan gectı,o kız babasının yanında sehırdısında gunlerce kaldı,gozyası doktu babam olmesın dıye.Kı Allahın da ıznıyle o amelıyatlardan basarılı bır sekılde kurtuldu.Kızımız o sene Kımya Muhendıslıgını kazandı.Babası annesı cook mutlu oldular ama 4 sene ayrı kalmak ucunu de o zamandan dusundurmeye baslamıstı.Babasının dedıklerını unutmuyorum :"Allahıma dua edıcem bır dort sene daha tutsun benı hayatta da kızımın mezunıyetını de goreyım " dedı ve Gecen sene kep torenını anne babasıyla gecırdı kızımız.
O bızım gururumuz bırtanemız.Calıskan,terbıyelı vefakar kızımız.Ve ıykı de hayatımızda...Onu cok sevıyoruz..
- 3 Temmuz 2009
- 8.580
- 3.531
merhaba canım...
kızına bir kez de benim için sarıl ,lütfen.....amin aminnnn...çok eşekkürle temenniiilerin için....sevgiler....
yazdığın paylaşımın için de ayrıca teşekkürler...duygulandım...aynı akrabanız gibiyim ben de...şimdiden sonra Allahımdan ömür istiyorum...kızım için...
- 22 Aralık 2011
- 276
- 6
sen çok iyi bir annesin canım yazdıklarını sürekli takip ediyorum
- 3 Temmuz 2009
- 8.580
- 3.531
çok teşekkür ederim...inşallah öyleyimdir..öğreniyorum...sevgiler...
- 20 Ocak 2014
- 213
- 10
- 34
beni çok duygulandırdınız cok güzel bi hikayeniz var kızınızla size uzun sağlıklı mutlu yıllar
- 20 Ocak 2014
- 213
- 10
- 34
hikayenizi okurken gözyaslarım akmaya basladı bence yılın annesi olmaya adaysınız
- 3 Temmuz 2009
- 8.580
- 3.531
lutfetmişsiniz....estağfirullah...naçizane kızımla birlikte öğreniyoruz anne,evlat olmayı....hayırlısı ile inşalah başarırız.sevgiler...
merhaba
çok güzel anlatmışsınız bende sizin gibi kızımı evlat edindim hayatımın büyük mutluluğu 18 sene boşa uğraşmışım her denemede elllerimin boş kalması anlatılamaz bir duygu anca yaşayan bilir... ama bir anda kucağınıza veriyorlar sarılıyor kolları ile başını kaldırıp gözlerinin içine bakıyor...ve gülüyor nasıl dayanırsınız ben seni almak istemiyorum diyebilirmisiniz bizden önceki aileler neden seni almamış şaşıyorum... allah seni doğuran annenin tuttuğunu altın yapsın iyi ki varsın kızım iyiki bizimsin diyorum her gördüğümde dakikada.. anne diye peşinden koşması... her sabah uyanınca anne diye odasından bağırıyor yanına gidince ben kalktım diyip kucağıma atlıyor bunları yazarken bile kızımı özlüyorum... şimdi kızım 27 aylık oldu bize geleli tam 18 ay oldu sanki 18 yıldır yanımda hep benimle allah isteyen herkese nasip etsin
