Evlat Edinme Evladınıza kavuştuğunuz ilk anlar ve kısa hikayeleriniz

Evladınıza kavuştuğunuz ilk anlar ve kısa hikayelerinizİ dinlemeyi çok isterim çok sevdiğim yakın bir akrabam var evlat edinmeyi isteyen.pc pek kullanmayı bilmiyor sen bana açar açar okursun dedi :))
işin prosedür kısmını araştırmakta ama onun için annelerin babaların ve bebeklerinin neler yaşadığı çok önemli çok hevesleniyor ama kaygılarıda yok değil YAVRULARINızA KAVUŞTUĞUNUZ ANLAR VE SONRASI neler yaşadınız yaşıyorsunuz..
şimdiden teşekkürler.

kimse bakmamış sanırım neyse biz sabırla bekliyoruz

TENY .!.:

Evladınıza kavuştuğunuz ilk anlar ve kısa hikayelerinizİ dinlemeyi çok isterim çok sevdiğim yakın bir akrabam var evlat edinmeyi isteyen.pc pek kullanmayı bilmiyor sen bana açar açar okursun dedi :))
işin prosedür kısmını araştırmakta ama onun için annelerin babaların ve bebeklerinin neler yaşadığı çok önemli çok hevesleniyor ama kaygılarıda yok değil YAVRULARINızA KAVUŞTUĞUNUZ ANLAR VE SONRASI neler yaşadınız yaşıyorsunuz..
şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Merhaba,diğer topikte yazmıştım ama bir kere daha yazabilirim seve seve:))
Başvurumuzu yaptık,bir telaş evraklarımızı hazırladık,ev ziyaretini de atlattık bir gün arkadaşım beni arayarak sosyal hizmet görevlisinin kendisini aradığını bizim hakkımızda sorular sorduğunu söyleyince çok telaşlandım.Referans olarak verdiğimiz diğer kişilerinde arandığını öğrenince arka arkaya,dedim herhalde bizimle ilgili bir sorun var,dosyamız onaylanmayacak o yüzden referanslar aranıyor.İçim nasıl daraldı anlatamam.Aynı gün akşamüstü uzmanımız arayıp dosyamızın onaylandığını,bize uygun bir bebek olduğunu,ertesi gün görebileceğimizi eğer bir sorun çıkmazsa kızımızı alabileceğimizi söyleyince yaşadıklarımı tarif edebilmem mümkün değil.
Vakit geçmek bilmedi,nihayet öğle saatlerinde kurumda kızımla ilgili bilgi alabildik,yuvaya kızımızı görmeye gittik.Kucağıma aldığımda uykudan yeni kalkmıştı,acıkmış deli gibi ellerini emiyordu.Elini tutmak istediğimde o minicik eliyle parmağıma sarıldı.İnanın şimdi o ilk anı düşündüğümde ne yüzü ne gözü sadece o minicik parmakları geliyor gözümün önüne.
İşlemlerimiz bitti,yuvadan kızımızı aldık eve gelirken kucağımda mamasını yedi.Ama hala inanamıyordum,benim olduğuna,evimize gittiğimize...
Sanki başkasının bebeği bana bir kaç saatliğine verilmiş gibi.
Herkes farklı hissediyor sanırım.Belki hayal kırıklığına uğrayacaksınız ama görür görmez büyük bir aşkla bağlandığımı hissetmedim ben.Sadece çok güzel geliyordu gözüme,bakmaya doyamıyordum.
Eve gelir gelmez yıkadık üstünü değiştirdik,uyudu kucağımda,ben hala inanamaz gözlerle onu seyretmeye devam ettim...
İşe dönmem gerekiyordu kısa süreliğine,şimdi düşünüyorumda şoktaymışım sanırım o akşam.İşlerimi bitirdim eve döndüm çok gelenimiz oldu kızımızı görmeye,bir şeyler ikram ettik bütün bunlar düşünülmeden otomatiğe alınmış gibi yaptığım şeylerdi.İçimde dışa vuramadığım,adlandıramadığım kadar büyük bir sevinçle çay servisi yapıyordum düşünsenize.Şimdi şaşırıyorum kendime,neyse,herkes çekildi,evimizde kızımızla ilk gecemizi yaşayacağımız düştü aklıma.Ondan sonra elim ayağıma karıştı işte.
Sesini duyamam uyanamam diye korkup uyumadım bütün gece.Nefesini dinleyerek,koklayarak onu seyrettik hep.
Eşim kucağına alamıyor korkuyordu canını acıtmaktan,ben bakamazsam diye içimi şişiriyordum ama geçti gitti o ilk panik duygusu.Acemiliğimiz var elbet ama kimsede annesinin karnından anne-baba olarak doğmuyor ki şekerim:))Bebeğiniz öğretiyor size anne olmayı.
Aklımız fikrimiz hayatımız kızımız oldu bir kaç gün içinde.Allah öyle bir sevgi veriyor ki içinize,sesinize,bakışınıza yansıyor,bebeklerde bunu hissediyor bence.
Tereddütlerim vardı tabii,ya bizim kadar benimseyemesze ailelerimiz,ya sevemezlerse diye şimdi utanıyorum kendimden nasıl böyle düşünmüşüm diye.
O kadar eminim ki eğer doğurmuş olsaydım ancak bu kadar sevilen bir bebek olabilirdi:)))
Daha çok yeni anneyim,diğer arkadaşlar endişelerinizi daha iyi giderebilirler.
İleride sorun yaşar mıyım bilemiyorum.Olursa da başa çıkarım Allah'ın izniyle.
Bunca yıldır kızıma sahip olabilmek için az şeye mi göğüs gerdim sanki,bütün bunlarla savaşabildiğime,vazgeçmeyi düşünmediğime göre kızıma yada aileme zarar verebilecek şeylerle de savaşabilirim,buna izin vermem diye düşünüyorum evelallah:))
İnşallah arkadaşınız karar verir bir an önce başvurusunu yapar.Çünkü şimdi o kadar pişmanım ki daha önce kızıma kavuşmak için uğraşmadığıma,heba olan,kendime acımakla geçen yıllarıma, kimsenin vakit kaybetmesini istemiyorum.
Sevgiler...

Çok çok ama çok teşekkürederiz tekrar tekrar okuduk ikimizde ağladık rabbim kuzunuzdan ayırmasın sizi hayırlı bi evlat olur size inşallah.
Ne güzel anlatmışsınız sıcacık tarzınızla kızınız çok şanslı sizde öyle anne olmak öyle yada böyle nasip olmuş çok şükürettim sizin adınıza .Yuvanıza ışık olsun kızınız.
ışık demişken şuan içimden şöyle birşey geçti kızınızın göbek adı varmı bilmem ama yoksa benden miniğinize bi göbek adı olsun ışık olurmu

bilgiler için tşkler

başka paylaşan yok mu

ne anlatabilirimki dünya üzerinde gördüğüm en güzel şey desem bence bu tarif bile az olur..onu görünce gögüs boşlugunuza huzur doldugunu hıssediyorsunuz,bu benimmi diyorsunuz,saglıklı oldugu için allahın mucizelerine daha cok inanıyorsunuz,fedakarlıgın ne boyutlara gelebilecegini onunla buluştugunuz ilk dakikalarda hissediyorsunuz onca ağrılarınıza ragmen onu doyurmak için kendinize gelmeye çalışıyorsunuz ve sonrasııı..tabiki onun ilkleri sizin en mutlu anlarınız oluyor ,onu ilk gördüğünüz an,ilk gülmesi,ilk agulaması,ilk dişi,ilk adımı,ilk sizi sevdiğini söylemesi....

ve şunu düşünüyorsunuz anne olmayı her kadın hakediyor

TENY .!.:

Evladınıza kavuştuğunuz ilk anlar ve kısa hikayelerinizİ dinlemeyi çok isterim çok sevdiğim yakın bir akrabam var evlat edinmeyi isteyen.pc pek kullanmayı bilmiyor sen bana açar açar okursun dedi :))
işin prosedür kısmını araştırmakta ama onun için annelerin babaların ve bebeklerinin neler yaşadığı çok önemli çok hevesleniyor ama kaygılarıda yok değil YAVRULARINızA KAVUŞTUĞUNUZ ANLAR VE SONRASI neler yaşadınız yaşıyorsunuz..
şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

ben de bir kız evlada sahibim...hikayemi tüp bebek bölümünde SÜMÜKLÜBÖCEĞİN HİKAYESİ adı altında yazdım.o bayana okursanız minnettar kalacağım...sevgiler..

nushu .!.:

Merhaba,diğer topikte yazmıştım ama bir kere daha yazabilirim seve seve:))
Başvurumuzu yaptık,bir telaş evraklarımızı hazırladık,ev ziyaretini de atlattık bir gün arkadaşım beni arayarak sosyal hizmet görevlisinin kendisini aradığını bizim hakkımızda sorular sorduğunu söyleyince çok telaşlandım.Referans olarak verdiğimiz diğer kişilerinde arandığını öğrenince arka arkaya,dedim herhalde bizimle ilgili bir sorun var,dosyamız onaylanmayacak o yüzden referanslar aranıyor.İçim nasıl daraldı anlatamam.Aynı gün akşamüstü uzmanımız arayıp dosyamızın onaylandığını,bize uygun bir bebek olduğunu,ertesi gün görebileceğimizi eğer bir sorun çıkmazsa kızımızı alabileceğimizi söyleyince yaşadıklarımı tarif edebilmem mümkün değil.
Vakit geçmek bilmedi,nihayet öğle saatlerinde kurumda kızımla ilgili bilgi alabildik,yuvaya kızımızı görmeye gittik.Kucağıma aldığımda uykudan yeni kalkmıştı,acıkmış deli gibi ellerini emiyordu.Elini tutmak istediğimde o minicik eliyle parmağıma sarıldı.İnanın şimdi o ilk anı düşündüğümde ne yüzü ne gözü sadece o minicik parmakları geliyor gözümün önüne.
İşlemlerimiz bitti,yuvadan kızımızı aldık eve gelirken kucağımda mamasını yedi.Ama hala inanamıyordum,benim olduğuna,evimize gittiğimize...
Sanki başkasının bebeği bana bir kaç saatliğine verilmiş gibi.
Herkes farklı hissediyor sanırım.Belki hayal kırıklığına uğrayacaksınız ama görür görmez büyük bir aşkla bağlandığımı hissetmedim ben.Sadece çok güzel geliyordu gözüme,bakmaya doyamıyordum.
Eve gelir gelmez yıkadık üstünü değiştirdik,uyudu kucağımda,ben hala inanamaz gözlerle onu seyretmeye devam ettim...
İşe dönmem gerekiyordu kısa süreliğine,şimdi düşünüyorumda şoktaymışım sanırım o akşam.İşlerimi bitirdim eve döndüm çok gelenimiz oldu kızımızı görmeye,bir şeyler ikram ettik bütün bunlar düşünülmeden otomatiğe alınmış gibi yaptığım şeylerdi.İçimde dışa vuramadığım,adlandıramadığım kadar büyük bir sevinçle çay servisi yapıyordum düşünsenize.Şimdi şaşırıyorum kendime,neyse,herkes çekildi,evimizde kızımızla ilk gecemizi yaşayacağımız düştü aklıma.Ondan sonra elim ayağıma karıştı işte.
Sesini duyamam uyanamam diye korkup uyumadım bütün gece.Nefesini dinleyerek,koklayarak onu seyrettik hep.
Eşim kucağına alamıyor korkuyordu canını acıtmaktan,ben bakamazsam diye içimi şişiriyordum ama geçti gitti o ilk panik duygusu.Acemiliğimiz var elbet ama kimsede annesinin karnından anne-baba olarak doğmuyor ki şekerim:))Bebeğiniz öğretiyor size anne olmayı.
Aklımız fikrimiz hayatımız kızımız oldu bir kaç gün içinde.Allah öyle bir sevgi veriyor ki içinize,sesinize,bakışınıza yansıyor,bebeklerde bunu hissediyor bence.
Tereddütlerim vardı tabii,ya bizim kadar benimseyemesze ailelerimiz,ya sevemezlerse diye şimdi utanıyorum kendimden nasıl böyle düşünmüşüm diye.
O kadar eminim ki eğer doğurmuş olsaydım ancak bu kadar sevilen bir bebek olabilirdi:)))
Daha çok yeni anneyim,diğer arkadaşlar endişelerinizi daha iyi giderebilirler.
İleride sorun yaşar mıyım bilemiyorum.Olursa da başa çıkarım Allah'ın izniyle.
Bunca yıldır kızıma sahip olabilmek için az şeye mi göğüs gerdim sanki,bütün bunlarla savaşabildiğime,vazgeçmeyi düşünmediğime göre kızıma yada aileme zarar verebilecek şeylerle de savaşabilirim,buna izin vermem diye düşünüyorum evelallah:))
İnşallah arkadaşınız karar verir bir an önce başvurusunu yapar.Çünkü şimdi o kadar pişmanım ki daha önce kızıma kavuşmak için uğraşmadığıma,heba olan,kendime acımakla geçen yıllarıma, kimsenin vakit kaybetmesini istemiyorum.
Sevgiler...

Genişletmek için tıkla...

sevgili nushu.... okurken gözyaşlarıma hakim olamadım.o ilk anları bn de yazacağım..ama şimdi benim zill, ağlıyor.beni bilgisayarla paylaşmak istemiyor tatlım.seni anneliğini tebrik ediyorum canım...
kızıma SEN ÇOK EDEPSİZSİN diyerek çıkıyorum..
herkese sevgiler

ben bir kız çocuğu evlat edindim.Sizlere tüm hissettiklerim, yazacağım.artık başlıyayım...

İlk eşime verdiler böceğimi onu görmeye gittiğimizde.Yeni uyanmış.Yok.Biz gittik diye uyandırmışlar.Sanki daha mı minikti.50 gün oldu geleli..Evet Evet...Büyüdü, kilo aldı...
Oradan oraya atlıyorumişte.Kolarını uzattı ömrümün yarısı kocama,sevdiğime.Çok tatlıydı.Japon balığım benim.Eşimin kucağında iken ben çıplak bacaklarını öptüm.Hoşuna gitti.Güldü.10-15 dakika kadar gördük o gün.sonrasında bir hafta bağlanma programına aldılar beni.Birbirimize alışalım diye.Oradaki bir haftalık deneyimimi ömrümün sonuna kadar unutmıyacağım.şimdi o haftayı yazmıyacağım.yoksa dökülürüm. Daha sonra....
..................................................





sümüklüböceğimin hikayesinden alıntı yapacağım vaktim oldukça....yukarıdaki yazı da oradan kısa bir alıntı..umarım o aileye okursunuz...sevgiler

Evlat edinme yıllar öncesinde eşimin fikriydi.Ben asla kabul etmedim.Bana ancak sizin çocuğunuz olmaz ,kesinlikle olmaz demelilerdi.asla şansım olmamalıydı.Bu konuyu düşünmem için.
Çünkü ben aşk evlliği yaptım.
Çünkü eşime aşığım,onu çok seviyorum
Çünkü ikimizin bir parçası olsun istiyordum.Bizim olmalıydı,ikimizin
Sevdiğime ona ait bir parça vermeliydim.Kendime de..Hem yaşadığım çevrede yapamazdım.Hiçkimseyi sırtımda taşınmak istemiyordum.Arkam dönük,çevre bana dönük.Kimsenin beni konuşmasını istemiyordum.Çünküler çok.Yarı uykulu akla gelenler bunlar

Az önce tatlımı örttüm de geldim.Çok tatlı o...Anneleri,babaları,teyzeleri ,ablaları,abileri.Artık her kim okuyorsa yazımı.Benim kızım çok tatlı bu topiğin okuyucuları.Çok seviyorum onu ben.Gözlerim doluyor şu satırları yazarken.Ah! Nasıl da acıktım nette yazmaya.Ne kadar özlemişim klavyenin tıktıklarını.
Yine atladım değil mi başka bir dala?Bu akşam yazmadım o bir haftayı.Esnemeye de başladım.Artık uzanayım.Tatlı yorgunluğumu atarak uyumak çok güzel.Uyumalıyım.Güçlü olmalıyım.Hiç hasta olmamalıyım.Sabahtan akşama 10 kilo tatlı taşıyorum.Hoşçakalın....İyigeceler....
.................................................. .................................................. .................................................. ........
.................................................. .................................................. .................................................. .........

Aynı akşamın gecesi...saat 04 civarı.
Yazıyorum yazıyorum ama bir sürü yedeğim oluyor.Netim bir açılsı.Bu yazdıklarımı tıktıklıyacağım tekrardan.Ama olsun...Yazacağım...Yazmalıyım
Tüm hislerimi,duygularımı,artı eksi ne varsa...Ben artık çok mutluyum.Tüm acı günlerim,gözyaşlarım geride kaldı.

sevgili teny....
kendi yazımdan alıntı yapmaya devam ediyorum.ama henüz okumamışsın sanırım.üzülüyorum.bir an önce evlat edinmeyi düşünen kişiye okuman dileği ile...
kız eteğime yapışmadan biraz daha kopyalıyayyım

gözyaşlarım geride kaldı.Bir kişinin bile gözünün yaşı dinsebu bana yeter.En son ne yazmışım bir dönüp bakıyiiim sayfaya.

Şimdi,o bir haftaya geçebilirim.İlk girdim kızımın odasına.Çok temiz,bakımlı neredeyse lüx bir yer.İçeri girerken dezenfektanlanıyorsunuz.Elleriniz.Başınıza bir bone.Zaten tüm bakıcı anneler boneli.hepsi bir örnek üniformalı.Bana da verdiler bir tane.Ama benimkinin rengi farklı.yavrum beni onlardan ayırsın diye.Alışsın,tanısın diye.Ayrıca heryerde kamera sistemi varmış.Önemli değil.Benim duygularım o kadar alenii ki üzerime bile takabilirlerdi.Odaya girdim.Benimkini gösteriyorlar.Birden birkaç çocuk üzerime atlıyor.Aman Allahım!Ömrümce unutmıyacağım o bir haftayı.Özellikle de o ilk günü.Neyse...Odadayım.Biri sarılıyor boynuma...Diğeri bacaklarıma.Biri ce. eee yapıyor,diğeri yapışıyor.Hepsi o kadar sevgiye aç ki....Açlar.....susuzlar...Hasretler...Bir gülüşe,bir dokunuşa.Kendi kızımı sevemiyorum.İzin vermiyorlar.Döküldüm.Mahvoldum.O an dedim.''ben ne yaptım''
Ben ne yapmışım bu zamana kadar.Onca tüp denemeleri,onca vücuduma aldığım hormonlar,hayal kırıklıkları...Her tedavi bir çocuğu sevindiren bir balon gibiydi.Ama hepsi elimde patladı.Maddii manevii ne kadar yıprandım.maddii zararım ölçülür tespit dilebilir.Ama ya manevii?Tedavilerim sırasında kurttan kuştan,gülden çiçekten,dışarıda gördüğüm bir hamilenin duasındanmedet umdum.Yolda durdurur dualarını isterdim.Ah! Ah! Yine doluyorum.Neyse....Bitti.
Ne diyordum
Bir hafta birbirimize alışmamız için bağlanma programına aldılar beni.Canım tatlı kızım..Mis gibi uyuyor şimdi.Çocukların bana öyle sevgiyle hasretle davranışları karşısında çok kötü oldum.Bir ağlamak,bir ağlamak..Odadaki annelerde benimle ağladılar.Ben dedim.Şimdiye kadar neredeydim.Tedavilerim geldi aklıma.Sonra,karar verme aşamasında bocaladığım,kaybettiğim zamanlar. Görünmez elim bana öyle bir tokat attı ki.Kendi kendimi acıttım.Bir süre kendi kızıma yaklaşamadım bile.Çünkü;sevgi arsızları izin vermiyorlar bana.Ah o yüzler ah!

Çoğunun salyaları akıyor.Diş çıkarıyorlar.O kadar tatlılar ki...İnanın,bir hafta oradaydım;hiçbirinden iğrenmedim.Her yerim,üstüm başım salyalarıyla,ıslak elleriyle bana tutunmaya çalışan sevgi isteyen yavrularla doldu.Zaten baktılar,olmuyor.İkinci günden itibaren yalnız kalmamızı sağladılar kızımla.Oradayken kızıma ben baktım.Altını aldım,dötünü yıkadım.Günde iki kez e e. yaparmış çok tatlım.Yemeğini yedirdim.Meyve suyunu içirdim.Ona ninni bile besteledim daha ilk günlerde.edebiyatım fena değildir.Okutsalardı kesin bir edebiyatçıydım ben.Elim uyuşmaya başladı.pıhtılaşma sorunum var.ondan olsa gerek.Saatte epeyi oldu.Artık ara veriyorum.Ne kadar uyursam,ne kadar dinlenirsem kardır.Hep böyle deyip yazımı yarıda bırakıyorum.Yatınca da uyuyamıyorum.Neyse,vücudum dinlensin bari.Hadi...Hoşçakalın..Dilerim ileride küçük bir sevgiliyle kalın.Çok daha geç kalmadan.Gittim




Alıntı ile Cevapla .

--------------------------------------------------------------------------------



27-11-2011, 17:

DenizGeldi .!.:

gözyaşlarım geride kaldı.Bir kişinin bile gözünün yaşı dinsebu bana yeter.En son ne yazmışım bir dönüp bakıyiiim sayfaya.

Şimdi,o bir haftaya geçebilirim.İlk girdim kızımın odasına.Çok temiz,bakımlı neredeyse lüx bir yer.İçeri girerken dezenfektanlanıyorsunuz.Elleriniz.Başınıza bir bone.Zaten tüm bakıcı anneler boneli.hepsi bir örnek üniformalı.Bana da verdiler bir tane.Ama benimkinin rengi farklı.yavrum beni onlardan ayırsın diye.Alışsın,tanısın diye.Ayrıca heryerde kamera sistemi varmış.Önemli değil.Benim duygularım o kadar alenii ki üzerime bile takabilirlerdi.Odaya girdim.Benimkini gösteriyorlar.Birden birkaç çocuk üzerime atlıyor.Aman Allahım!Ömrümce unutmıyacağım o bir haftayı.Özellikle de o ilk günü.Neyse...Odadayım.Biri sarılıyor boynuma...Diğeri bacaklarıma.Biri ce. eee yapıyor,diğeri yapışıyor.Hepsi o kadar sevgiye aç ki....Açlar.....susuzlar...Hasretler...Bir gülüşe,bir dokunuşa.Kendi kızımı sevemiyorum.İzin vermiyorlar.Döküldüm.Mahvoldum.O an dedim.''ben ne yaptım''
Ben ne yapmışım bu zamana kadar.Onca tüp denemeleri,onca vücuduma aldığım hormonlar,hayal kırıklıkları...Her tedavi bir çocuğu sevindiren bir balon gibiydi.Ama hepsi elimde patladı.Maddii manevii ne kadar yıprandım.maddii zararım ölçülür tespit dilebilir.Ama ya manevii?Tedavilerim sırasında kurttan kuştan,gülden çiçekten,dışarıda gördüğüm bir hamilenin duasındanmedet umdum.Yolda durdurur dualarını isterdim.Ah! Ah! Yine doluyorum.Neyse....Bitti.
Ne diyordum
Bir hafta birbirimize alışmamız için bağlanma programına aldılar beni.Canım tatlı kızım..Mis gibi uyuyor şimdi.Çocukların bana öyle sevgiyle hasretle davranışları karşısında çok kötü oldum.Bir ağlamak,bir ağlamak..Odadaki annelerde benimle ağladılar.Ben dedim.Şimdiye kadar neredeydim.Tedavilerim geldi aklıma.Sonra,karar verme aşamasında bocaladığım,kaybettiğim zamanlar. Görünmez elim bana öyle bir tokat attı ki.Kendi kendimi acıttım.Bir süre kendi kızıma yaklaşamadım bile.Çünkü;sevgi arsızları izin vermiyorlar bana.Ah o yüzler ah!

Çoğunun salyaları akıyor.Diş çıkarıyorlar.O kadar tatlılar ki...İnanın,bir hafta oradaydım;hiçbirinden iğrenmedim.Her yerim,üstüm başım salyalarıyla,ıslak elleriyle bana tutunmaya çalışan sevgi isteyen yavrularla doldu.Zaten baktılar,olmuyor.İkinci günden itibaren yalnız kalmamızı sağladılar kızımla.Oradayken kızıma ben baktım.Altını aldım,dötünü yıkadım.Günde iki kez e e. yaparmış çok tatlım.Yemeğini yedirdim.Meyve suyunu içirdim.Ona ninni bile besteledim daha ilk günlerde.edebiyatım fena değildir.Okutsalardı kesin bir edebiyatçıydım ben.Elim uyuşmaya başladı.pıhtılaşma sorunum var.ondan olsa gerek.Saatte epeyi oldu.Artık ara veriyorum.Ne kadar uyursam,ne kadar dinlenirsem kardır.Hep böyle deyip yazımı yarıda bırakıyorum.Yatınca da uyuyamıyorum.Neyse,vücudum dinlensin bari.Hadi...Hoşçakalın..Dilerim ileride küçük bir sevgiliyle kalın.Çok daha geç kalmadan.Gittim




Alıntı ile Cevapla .

--------------------------------------------------------------------------------



27-11-2011, 17:

Genişletmek için tıkla...

Odaya girdim.Benimkini gösteriyorlar.Birden birkaç çocuk üzerime atlıyor.Aman Allahım!Ömrümce unutmıyacağım o bir haftayı.Özellikle de o ilk günü.Neyse...Odadayım.Biri sarılıyor boynuma...Diğeri bacaklarıma.Biri ce. eee yapıyor,diğeri yapışıyor.Hepsi o kadar sevgiye aç ki....Açlar.....susuzlar...Hasretler...Bir gülüşe,bir dokunuşa.Kendi kızımı sevemiyorum.İzin vermiyorlar.Döküldüm.Mahvoldum.O an dedim.''ben ne yaptım''
bu cümlende bittim resmen dağıldım kısacası çok ağladım çok yüklü bir duygu bu Allah herkese nasip etmez

En son yazdığım akşam uyumak için yatağıma uzandım.tv nin sesinde uyuyayım dedim.bir programın tekrarını veriyor.Sertab Erener ile yapılan bir söyleşi var.Hani;demiştim ya,ilk gittiğim gün görünmez elim banma tokat attı diye.O görünmez elin insanlık olduğunu anladım.Sanatçının sözlerinde,konuşmalarında.Afrikadaki aç çocukların yanına gitmiş.Yok böyle birşey diyor.insanlığımdan utandım diyor.Bu kadar mı olur.Dinledim..Sanki beni anlatıyor sözlerinde.Görünmez elimin insanlığım olduğunu anladım.Geç kaldığım için Allah beni affetsin.İnşallah..
.................................................. .................................................. .................................................. .............................................
.................................................. .................................................. .................................................. ...............................................

Evlat edinmeyi düşünürken çekincelerim vardı.Çevreeşimin ve benim ailelerimiz,mahalle baskısı,taşınmamız gerektiği,elbette ki maddiyat.Bunu gözardı edemem.Çarşıdan pazardan bir gömlek ,elma armut almıyorsunuz.Bir can emanet edilecek size.Allahın emaneti
Canım yavrumçÇok tatlı benim yavrum.Güzel Allahım güzelliğinden bir parça kopartmış bana göndermiş.Nurundan bana üfürmüş.Şükürler olsun SANA...
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

İnsan ; yaşamadan boşu boşuna üzülürmüş.korkuya kapılırmış.Çocuğumuzun olmaması beni ve eşimi dışarı kapadı.Elimizi eteğimizi çeker olduk.O kendine bir uğraş,ben kendime meşguliyetler aradım,buldum.Kızımın beşiği,yatağı gelene kadar mahalledekilerin apartman sakinlerinin haberi yoktu.İnanın herşey yaşandıkça öğreniliyor.Bana şimdi bir deli cesareti geldi,sormayın.

Çevreden çekinirdim.Herkes beni gösterecek arkamdan fısır fısır konuşacaklar diye önceden sinir olurdum.Ama öyle olmadı.O çekindiğim çevre nasıl kucakladı nasıl sardı yavrumu.Bir görseniz..Bu beni öyle mutlu ediyor ki.Herkes ama herkes birşeyler aldı getirdi.Duyan daha ilk günden geldiDoldu taştı evim.Hattaa bizim işimiz öyle ani oldu kieve geldiğim gibi yakın bir arkadaşımı aradım.3 çocuğu olan.1 yaş çocuğu ne yiyorsa gelirken getirmesini rica ettim.Canım yavrummm....Gelin sıranız geldi dediklerinde daha bir mendili yoktu denir ya.öyle bir anda geldi yavrucum.Ama bir teyzesi var ki ona dünyaları bağışladı.buradan da ona selam olsun.Öylesine ciciler hediye etti ki kızıma.Allah ta onun karşısına çıkarsın... benim mutluluğumdan o da tatsın inşallah.Ben,mki gibi güzel huylu bir evlat versin ona..
Yine konu gitmiş başka yere.Toparlıyorum.Çevreden bahsediyordum.Çokı sevdiler kızımı.Bayılıyorlar ona.Hatta benim zilli onlara gidince bana gelmiyor.Diyorum;pek vermemek lazımyoksa çocuk beni istemiyecek.Sırnaşık kızım.Canım tatlımmmmm.Herkeslere gidiyor.Kimi görse el

görse el uzatıyor.Annesinin kuızusu.



Kendi annemden yana biraz şüpheliydimOna göre anne doğurandır.bende hep öyle izlenim uyandırdı.Hiç te korktuğum gibi olmadı.O da beni yanılttı.Şaşırttı.Halaa da şaşırtmaya devam ediyor.Bir bakı



yavrucum uyandı.....

Bir bakıyorum kapı tık tık.Elinde simiti açması pastası,kızıma meyvası.Hop! iki günde bir bizde.Çok güzel birşey yaa.

Eşimin ailesi şaşırttı beni.Ama bu defa üzgünüm olumsuz yönde şaşırttı.Aynı apartmanda oturuyoruz.Mesafeli olan iletişimimiz artık sona erdi.Hiçbirşey olmamış gibi davrandılar.Kızım gelmemiş gibi.Gelmediler.Bir hayırlı olsun güle güle büyüt sen de anneliği tat demediler bana.Bu konuda çok fazla yazıp ağzımın tadını kaçırmak istemiyorum.Çünkü ben artık çok mutluyum.Mahalle kızımı severken çıkardığım çığlıkların sesini dinlerken öylesine mutluyken kimsenin eşimi kızımı ve beni üzmesine izin vermiyeceğim.Biz bir aileyiz.Önemli olan biziz.

.................................................. .................................................. .................................................. .................................................. .......
Taşınma konusuna gelince;şartları düşündük,eledik,ekledik çıkarttık.Burada kalmamız şimdilik en uygunu.İnanın bana 19 yıllık evli ben.Kapımın önünde bir çocuk parkı var.İçine girip bir çocuk sallamamışım.Bir çocuk sevmemişim.Kaçmışım çocuk bebek muhabbetinden.Vah vahlardan tüh tühlerden.Şimdi bir deli cesareti geldi.Neredeyse hergün dışarı çıkarıyorum kızımı.Eşek! yoruyor beni.Daha yürümüyor.Gece yattığımda işten mesaiden dönmüş gibi oluyorum.Yatak vantuz gibi çekiyor beni.Olsun.Öyle anne olunuyor.O kadar yoruluyorsunuz ama bir hareketi bir gülüşü size herşeyi unutturuyor.Benim çirkin kızım diye seviyorum onu.(Bağıra bağıra)Ah! Bir görseniz nasıl da çirkin oluyor.

Evlat edinmeyi düşünürken aklımda olan tüm olumsuzluklar yok artık.Şimdi içim rahat.Hele eşim.Canım kocam.O da nasıl şaşırttı beni.Kızını nasıl seviyor.İşe giderken ''bana nasıl akşam olacak diyor.işyerinde burnuma onun bezi burnuma kokuyor diyor.Kızımı beraber yıkıyoruz.Ben giydirirken bir bakıyorum banyoyu toplamış,leğeni kaldırmış.suyu dökmüş.Ortalığı toparlamış.Bunları görmek beni hem şaşırtıyor hem çok mutlu ediyor.19 yıldır hafta içi bir sabah taze ekmek almaya gönderemeyen ben şimdi sabahın 7 sinde kızımla kocamın bakkala gittiklerine şahit oluyorum.Daha neler neler.

Yalnız birşey geriyor beni.her alışverişimi kendim yapmaya alışmış ben şimdi diğer tüm aktivitelerden de uzak kaldım.eşime kaldı bazı sorumluluklar.misal gidiyor peynirin kötüsünü alıp geliyor.ühüüüüü...bilmiyor.Neyse cıvıtmıyayım.saatte bayağı geç oldu.Geceden evi sildim, toparladım.Uykudan çaldım.Bir de yazıyorum.
anne olmak çok güçlü ,sağlıklı olmayı gerektiriyor.Mini bir tavsiye:ne kadar tasvip etmesemde evime çok yakın olduğu için oradan alıyorum.Karlıtepe diye bir marka.Elma sodası.%80 elma.bu aralar ona alıştım.Ayakta tutuyor beni.Bilmiyorum ,bana iyi geliyor.Tavsiye ederim.Uyku da kaçtı,ama yatmalıyım.Vücut dinlensinİnsan çok mutluyken az uyku da yetiyor.Hadi hoşçakalın.
Düşünenler!
Benim mutluluğumdan siz de tadın.




Alıntı ile Cevapla .

--------------------------------------------------------------------------------



28-11-2011, 01:37 Konu Sahibi : DenizGeldi #10




DenizGeldi


sevgi emek ister


Giriş tarihi: Jul 2009 Mesajlar: 5,107




<a rel='nofollow' href='http://www.kadinlarkulubu.com/rekser/www/delivery/ck.php?n=a01ba094' target='_blank'><img src='http://www.kadinlarkulubu.com/rekser/www/delivery/avw.php?zoneid=12&n=a01ba094' border='0' alt='' /></a>



Dün gecenin sabahı saat:10 00

Şu an kızım uyukluyor.iyice dalmasını bekliyorum.Az yazayım.
Kızım gelince anne oldum.Annelik çok başka birşeymiş.Başka bir boyuta geçtim.Hayata 0 dan başladım.Geçmişi geçmişte bırakıyorum.Kızım hergün yeni birşeyler öğreniyor.Onun bir an önce büyümesini istiyorum.Gözümü kapasam açsam 3 yaşında olsa mesela..Ytağa aramıza girse uyandırsa bizi.Rahat vermese.Onun tarafından rahatsız edilmek istiyorum.

Bugüne fazla işim yok.Sadece yemek yapmalıyım.Geceden evin işlerini yapınca o uyurken gündüz onunla daha fazla oluyorum.Yavrum yerde kaldı.Artık yatağına yatırayım.Görüşürüz.



2 Ekim pazar sabahı saat 06:30'u biraz geçiyor olmalı.
Yazmalıyım.Benim oldu ben kavuştum bitti olmamalı.Serdim nevresim geçirilmiş battaniyeyi.Yanıma da granül kahve.iki de mini pop kek.Bu saatte de ne yenir ki(Kızım uyuyor.Saat bir 9 olsun.Anneme kahvaltıya gitmeyi planlıyorum.Neti çok özledim.Oradan 38 deki arkadaşlara bir merhaba demek istiyorum.
Şimdi size yazıyorum...Yazacağım...
Birkaç kere oldu.Artık kızım kendi ağzına alıp götürerek yemeye başladı.Bunu farkedince yiyebileceği şeyleri vermeye başladım eline.Dün de o günlerden biriydi.Biberonuna biraz süt koydum.bir de mini kek.Dedim ''ona bi ondan bi bundan.''keki aldı eline ,''ısır annecim ''Güldü.Çok hoşuna gitti.dedim.ısırdı.O yerken ''şimdi bundan ''dedim.Bir kek,bir biberondan bir hüp lük süt.Böyle alıştırıyorum onu.Bazen bir tepside karşılıklı birşeyler içiyoruz atıştırıyoruz.Süper keyifli.Bu ''annenin bu Denizin ''diyorum.Benimkinden de az tattırıyorum ona.bir de başkalarının hakkına göz dikmesin kendine düşene razı olsun diye alıştırıyorum onu.örneğin.ikimizin de keki var.kekler aynı.o daha çabuk bitiriyor.uzatmıştı benim kekime elini. '' hayır annecim sen yedin kekini o annenin ''diyorum.inanın çok etkili oluyor.komşumda tatbik ettim.bir de evime gelen misafirin tabağına uzandığında.nasıl öğretirseniz öyle alıyorlar.çok akıllılar.
İnanın zevkle yazıyorum.Ben bu mutluluğı tattım.Başkaları da tatsın istiyorum.Kıyıda köşede kalmasın yaşanmamışlıklar.Yaşansın.Ben çok zaman kaybettim.Lütfen...aranızda bir kişi bile olsa...Siz artık kaybetmeyin.Belki diyebilirsiniz hep tozpembe taraflarını anlatıyorsun yazıyorsun.Olmaz olur mu?Gülün bile dikeni var.Ama dikeniyle seviyorsunuz.Hayat size bir gül uzatıyor.Dikeni var diye......................

Neyse;zorlama yok.hadde girme yok.Az dikenlerden de bahsedeyim..
anne olmak;aç gezmekmiş.
anne olmak aynaya bakmayı unutmakmış.
Ane olmak tesadüf eseri aynaya baksanız kendinizi tanıyamamakmış.
anne olmak bir beden küçülmekmiş.
anne olmak yediğinden içtiğinden birşey anlamamakmış.Önceleri tam bir zevk olan yeme içme alışkanlığım artık uygun bir zamanda boş bir kutuya yiyecek birşeyler tıkmak oldu.Bir keresinde;sofradayız:Eşime diyorum''aman.......çabuk ye.çabuk!yut yut yut!oynamaya daldı.:))

İşte böyle...anne olmak fırsat kollamakmış.
anne olmak vc nizi yapamamakmış.
anne olmak bir bakıma eve mahkum kalmakmış.
anne olmakhiç tasvip etmediğim izdivaç programlarını izlemek zorunda kalmakmış.Onun yanında oyalanırkeno da erkekler kadınlar hayattan ne ister çerçevesinden bakarak takip ediyorum(artık alıştım...uygun olan zamanımda izliyorum.kaçırmıyorum tnt de olan programı.kendime inanamıyorum.)




Alıntı ile Cevapla .

--------------------------------------------------------------------------------





+ KONUYA CEVAP VER !

Sayfa: 1/21 12311 ... Son


Hızlı Menü Tüp Bebek Özel Bölüm Yukarı
















































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































.





« önceki Konu | sonraki Konu »


Konu Bilgileri






Toplam 2 kullanıcı konuyu okuyor. (1 üye ve 1 ziyaretçi)
DenizGeldi

Konu Etiketleri


Etiketleri Düzenle
Yok

Anahtar Kelimeleri Etiketleri Görüntüle



İşaretlemeler



Digg
Google
.

Yetkileriniz


Yeni konular gönderebilirsiniz
Mesajlara cevap yazabilirsiniz
Mesajınıza eklentiler ekleyebilirsiniz
Mesajlarınızı düzenleyebilirsiniz


BB Kodu açık
Gülümsemeler açık
Kodu açık
[VIDEO] code is açık
Lambalar : kapalı
Trackbacks kapalı
Pingbacks kapalı
Refbacks açık

Forum Kuralları
.




Bize Ulaşın
Kadınlar Kulübü
Arşiv
Kullanım sözleşmesi
Yukarı
.

Önemli uyarı, mesajlaşma yöntemi dönem dönem yönetim tarafından kontrol edilmektedir !
İçerik sağlayıcı paylaşım sitesi olarak hizmet veren kadinlarkulubu.com adresimizde 5651 Sayılı Kanun'un 8. Maddesine ve T.C.K' nın 125. Maddesine göre TÜM ÜYELERİMİZ yaptıkları paylaşımlardan kendileri sorumludur.

Kadinlarkulubu.com hakkında yapılacak tüm hukuksal şikayetler iletişim linkinden iletişime geçildikten sonra en geç 3 (üç) gün içerisinde ilgili kanunlar ve yönetmelikler çerçevesinde tarafımızca incelenerek, gereken işlemler yapılacak ve avukatımız size yazılı/sözlü geri dönüş yapacaktır.

Tüm Zamanlar GMT +2 Olarak Ayarlı. Şuanki Zaman: 15:03.

Powered by vBulletin® Version 4.1.11
Copyright ©2000 - 2012, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0
Extra Tabs by vBulletin Hispano

Kadınlar Kulübü © Tescil No : 2007 29603
(2001-2012)
Digital Point modules: Sphinx-based search

Deniz geldi hanım, merhaba ben 3 yıllık evli ve 3.denememi negatifle sonuçlandırmıs bebek özelmi çeken biriyim.daha önce de düşünmüştüm gerçi ama bugün bu fikir yeniden aklıma düştü ve yazınızı okudum.henüz koorkularım var zaten istesemde şimdi vermiorlar sanırım daha bana.5 yıl evlilik ya da 30 yasını doldurmus olmak gerekiyormus.en az iki yıl sonra basvurabiliyorum bu durumda.eşim 30 unu doldurdu ama sanırım ikimizin de olması lazım.asgaride 3 yıl beklemek gerekiyormus.nerden baksanız 5 yıl sonra vereckler bana bu da düşüncemin olgunlaşması için yeterli bir süre ama ben o kadar beklemek istemiyorum artık br bebek kokusu duymak istiyorum evimde.hayatım degissin istiyorum...

DenizGeldi .!.:

sevgili teny....
kendi yazımdan alıntı yapmaya devam ediyorum.ama henüz okumamışsın sanırım.üzülüyorum.bir an önce evlat edinmeyi düşünen kişiye okuman dileği ile...
kız eteğime yapışmadan biraz daha kopyalıyayyım

Genişletmek için tıkla...

Arkadasım sen ne kadar güzel bir insansın böyle. Allahım ne olur , senin gibi insanlar sarsın etrafımı. Şimdi yanımda olsan o güzel yanaklarından öperdim inan.
Seni canı gonulden kutlarım, evladınla mutlu ,saglıklı bereketli bir hayat dilerim.
Sen öyle büyük bir emanet almışsınki Yüce Allahtan, bu her kula nasip olmaz.

DenizGeldi .!.:

gözyaşlarım geride kaldı.Bir kişinin bile gözünün yaşı dinsebu bana yeter.En son ne yazmışım bir dönüp bakıyiiim sayfaya.

Şimdi,o bir haftaya geçebilirim.İlk girdim kızımın odasına.Çok temiz,bakımlı neredeyse lüx bir yer.İçeri girerken dezenfektanlanıyorsunuz.Elleriniz.Başınıza bir bone.Zaten tüm bakıcı anneler boneli.hepsi bir örnek üniformalı.Bana da verdiler bir tane.Ama benimkinin rengi farklı.yavrum beni onlardan ayırsın diye.Alışsın,tanısın diye.Ayrıca heryerde kamera sistemi varmış.Önemli değil.Benim duygularım o kadar alenii ki üzerime bile takabilirlerdi.Odaya girdim.Benimkini gösteriyorlar.Birden birkaç çocuk üzerime atlıyor.Aman Allahım!Ömrümce unutmıyacağım o bir haftayı.Özellikle de o ilk günü.Neyse...Odadayım.Biri sarılıyor boynuma...Diğeri bacaklarıma.Biri ce. eee yapıyor,diğeri yapışıyor.Hepsi o kadar sevgiye aç ki....Açlar.....susuzlar...Hasretler...Bir gülüşe,bir dokunuşa.Kendi kızımı sevemiyorum.İzin vermiyorlar.Döküldüm.Mahvoldum.O an dedim.''ben ne yaptım''
Ben ne yapmışım bu zamana kadar.Onca tüp denemeleri,onca vücuduma aldığım hormonlar,hayal kırıklıkları...Her tedavi bir çocuğu sevindiren bir balon gibiydi.Ama hepsi elimde patladı.Maddii manevii ne kadar yıprandım.maddii zararım ölçülür tespit dilebilir.Ama ya manevii?Tedavilerim sırasında kurttan kuştan,gülden çiçekten,dışarıda gördüğüm bir hamilenin duasındanmedet umdum.Yolda durdurur dualarını isterdim.Ah! Ah! Yine doluyorum.Neyse....Bitti.
Ne diyordum
Bir hafta birbirimize alışmamız için bağlanma programına aldılar beni.Canım tatlı kızım..Mis gibi uyuyor şimdi.Çocukların bana öyle sevgiyle hasretle davranışları karşısında çok kötü oldum.Bir ağlamak,bir ağlamak..Odadaki annelerde benimle ağladılar.Ben dedim.Şimdiye kadar neredeydim.Tedavilerim geldi aklıma.Sonra,karar verme aşamasında bocaladığım,kaybettiğim zamanlar. Görünmez elim bana öyle bir tokat attı ki.Kendi kendimi acıttım.Bir süre kendi kızıma yaklaşamadım bile.Çünkü;sevgi arsızları izin vermiyorlar bana.Ah o yüzler ah!

Çoğunun salyaları akıyor.Diş çıkarıyorlar.O kadar tatlılar ki...İnanın,bir hafta oradaydım;hiçbirinden iğrenmedim.Her yerim,üstüm başım salyalarıyla,ıslak elleriyle bana tutunmaya çalışan sevgi isteyen yavrularla doldu.Zaten baktılar,olmuyor.İkinci günden itibaren yalnız kalmamızı sağladılar kızımla.Oradayken kızıma ben baktım.Altını aldım,dötünü yıkadım.Günde iki kez e e. yaparmış çok tatlım.Yemeğini yedirdim.Meyve suyunu içirdim.Ona ninni bile besteledim daha ilk günlerde.edebiyatım fena değildir.Okutsalardı kesin bir edebiyatçıydım ben.Elim uyuşmaya başladı.pıhtılaşma sorunum var.ondan olsa gerek.Saatte epeyi oldu.Artık ara veriyorum.Ne kadar uyursam,ne kadar dinlenirsem kardır.Hep böyle deyip yazımı yarıda bırakıyorum.Yatınca da uyuyamıyorum.Neyse,vücudum dinlensin bari.Hadi...Hoşçakalın..Dilerim ileride küçük bir sevgiliyle kalın.Çok daha geç kalmadan.Gittim




Alıntı ile Cevapla .

--------------------------------------------------------------------------------



27-11-2011, 17:

Genişletmek için tıkla...

okadar güzel anlatmışsınızki bütün yazdıklarınızı okudum az çok aynı şeyleri yaşamışız.şimdi benimde bir yavrum var 3,5 yaşında oldu canım oğlum.hayatımda yaptığım en doğru şey yavrumu almak.Allahıma sonsuz şükürler olsun nasip ettiği için.sizide tebrik ederim.