Anksiyete yaşayanlar hadi gelin dertleşelim...

0534 · 7 Şubat 2012

paristebirgece .!.:
kızlarr benim hastalığım yine tekrarladıı..çok kötü oluyorum bu halde napıcam ben. bir an önce doğurup kendimi doktora atmak istiyorumm. kafayı yicem çünkü

geçmiş olsun kendini sıkma sıkıldığın zaman hemen buraya içini dök sana karşılık veririz rahatlarsın olurmu :nazar:

0534 · 7 Şubat 2012

aysima64 .!.:
hoşbuldum canım :) seni anlıyorum kelimesini duymak bile inan benim için çok güzel..çünkü bunu etrafımda söylemeyecek kadar çok duyarsız insan var..ben çalışmıyorum çalışamıyorum çünkü kendime güvenim bile kalmadı nerdeyse..hep evdeyim evde yanlızım.arkadaşım yok hepsi evlendi yada çalışıyor..en çok canımı acıtan şeyse öncede rahatlıkla yaptığım şeyleri şimdi yapamaz durumda olmam..burda sizlerle dertleişmek konuşmak içimi ferahlatıyor sizi tanımasamda iyiki varsınız

yanlız değilsin bende aynıyım evde ve dışarı bile çıkamayan kendine güvenini kaybetmiş biriyim :KK30:

incimnaz · 7 Şubat 2012

Selam kızlar umarım herkes çok iyidir hep beraber bu ankseyiteyi yeneceğiz inşallah :KK12:

mukeyyif · 7 Şubat 2012

mrb arkadaşlar hepinize geçmiş olsun
ben anksiyete hastasımıyım bilmiyorum.googlede baktığıma göre benziyor sanırım.çekingenlik,sosyal ortama girememe,korku,içe kapanıklık,bendeki tam olarak bunlar var sanırım.bende küçüklükten beri var.aşmaya çalışıyroum.kendimi bi hiç gibi hissediyorum bazen.oğlum var 8 aylık.o doğduktan sonra biraz daha özgüvenm yükseldi gibi oldu.daha güçlü hissediyorum.
bu durun evliliğimi etkiliyor oğlumun etkilenmesini istemiyorum.bu eziklikten kurtulamk istiyorum.bene aranıza alır mısınız?sizlerle paylaşırsam bana faydası olur iye üşünüyorum.

incimnaz · 7 Şubat 2012

mukeyyif .!.:
mrb arkadaşlar hepinize geçmiş olsun
ben anksiyete hastasımıyım bilmiyorum.googlede baktığıma göre benziyor sanırım.çekingenlik,sosyal ortama girememe,korku,içe kapanıklık,bendeki tam olarak bunlar var sanırım.bende küçüklükten beri var.aşmaya çalışıyroum.kendimi bi hiç gibi hissediyorum bazen.oğlum var 8 aylık.o doğduktan sonra biraz daha özgüvenm yükseldi gibi oldu.daha güçlü hissediyorum.
bu durun evliliğimi etkiliyor oğlumun etkilenmesini istemiyorum.bu eziklikten kurtulamk istiyorum.bene aranıza alır mısınız?sizlerle paylaşırsam bana faydası olur iye üşünüyorum.

Canım senin anlattıklarına bakılırsa sende anksetiye hastası olabilirsin anksetiyeyi kısaca kaygı bozukluğu gereksiz endişe evham diyebiliriz
tüm kızlar adına aramıza hoşgeldin

mates25 · 7 Şubat 2012

merhabalar herkese
bu anksiyeteyle bende tanıştım yıllar önce....ve hala kurtulamadım...ilaç kullanıyorum 2 yıldır ve çok iyi durumdaydım tam ilacı azaltarak bırakma noktasına gelmiştim ki annem rahatsızlandı kanser teşhisi kondu ameliyat oldu...memlekete gittim orada ona ben baktım...ilacımı da azaltmıştım yarım doz alıyordum artırmadan devam ettim ama anksiyetem yine başladı...dönem dönem değişiyo sıkıntım..şu an intihar korkusuyla yaşıyorum yani yaşamaya çalışıyorum...biliyorum yapmayacağım ama korkuyorum ve sürekli yapacakmışım gibi hayaller gözümün önüne geliyor...ALLAHIM yaşayacak daha güzel günlerim olacak,ilerde cocuğum olacak bu güzel günlerimi böyle geçirmemeliyim yaaaaaaaaa..

ruhan · 7 Şubat 2012

mates25 .!.:
merhabalar herkese
bu anksiyeteyle bende tanıştım yıllar önce....ve hala kurtulamadım...ilaç kullanıyorum 2 yıldır ve çok iyi durumdaydım tam ilacı azaltarak bırakma noktasına gelmiştim ki annem rahatsızlandı kanser teşhisi kondu ameliyat oldu...memlekete gittim orada ona ben baktım...ilacımı da azaltmıştım yarım doz alıyordum artırmadan devam ettim ama anksiyetem yine başladı...dönem dönem değişiyo sıkıntım..şu an intihar korkusuyla yaşıyorum yani yaşamaya çalışıyorum...biliyorum yapmayacağım ama korkuyorum ve sürekli yapacakmışım gibi hayaller gözümün önüne geliyor...ALLAHIM yaşayacak daha güzel günlerim olacak,ilerde cocuğum olacak bu güzel günlerimi böyle geçirmemeliyim yaaaaaaaaa..

hoşgeldin canım geçmiş olsun. sanada annenede. keşke böyle geçirmesek canım keşke hayatın tadını çıkarabilsek ne güzel olur düşünmesi bile mutlu ediyo

mukeyyif · 8 Şubat 2012

incimnaz .!.:
Canım senin anlattıklarına bakılırsa sende anksetiye hastası olabilirsin anksetiyeyi kısaca kaygı bozukluğu gereksiz endişe evham diyebiliriz
tüm kızlar adına aramıza hoşgeldin

anladım canm.burdaki uzmana sormuştum bana psikiyatra gitmemi söyledi.ama şuanda gidemiyorum.kendim yenmeye çalışıyorum.ailem beni çok zorluyor bu süreçte.onlar benm en yakınım olmalıydılar ama malesef ben zaten babam beni kurallarıyla boğduğu baskı uyguladığı için bu hastalığa sahibim.eşimle huzurluyum ama evliliğimi etkiliyor.kendi doğrularım olsun istiyorum.arkadaşlarla otururken sıkılmadan konuşmak istiyorum.kendimi artık beceriksiz hissetmek istemiyorum.oğlum benm en büyük mutluluğum.sizlerin bana faydası olur diye düşünüyorum.geçmişi vaktim olduğunda okuyacam.umarım heipimiz kurtuluruz

mukeyyif · 8 Şubat 2012

mates25 .!.:
merhabalar herkese
bu anksiyeteyle bende tanıştım yıllar önce....ve hala kurtulamadım...ilaç kullanıyorum 2 yıldır ve çok iyi durumdaydım tam ilacı azaltarak bırakma noktasına gelmiştim ki annem rahatsızlandı kanser teşhisi kondu ameliyat oldu...memlekete gittim orada ona ben baktım...ilacımı da azaltmıştım yarım doz alıyordum artırmadan devam ettim ama anksiyetem yine başladı...dönem dönem değişiyo sıkıntım..şu an intihar korkusuyla yaşıyorum yani yaşamaya çalışıyorum...biliyorum yapmayacağım ama korkuyorum ve sürekli yapacakmışım gibi hayaller gözümün önüne geliyor...ALLAHIM yaşayacak daha güzel günlerim olacak,ilerde cocuğum olacak bu güzel günlerimi böyle geçirmemeliyim yaaaaaaaaa..

canm geçmiş olsun.çocuk farklı bi duygu onlar bizim meleklerimiz,hayatımız.aklına bu tarz şeyler getirme.dua et.

ASYA85 · 8 Şubat 2012

ruhan .!.:
MERHABA canım yaşadıkların seni bu duruma bağlamış anladığım kadarıyla. ama bununla başetmeye çalış ve onu yen ki sende kronikleşmesin.olumlu düşünmek çok zor, hele hayat anlamsız gelip kalabalığın seni seven insanların arasında bile kendine yalnız hissetmek anlaşılmadığını düşünmek daha da dibe inmemizi sağlıyor. ilaç kullanıyorsan düzenli kullanmaya özen göster ve bi hobi edin. içinden hiçbişi yapmak bile gelmiyo olsada yapıcak bişiler ara ve bul kafan dağılır az da olsa gitgide uğraştığın şeye alışırsın ve sevmeye başlarsın.

cok tsk ederim canım onerılerın tam anlamıyla olması gereken seyler ılaç kullanmıyorum 1 kere pskologa gıttım 275 tl odedım ank guven hastanesınde doktorum ılaç verdı lustral dıye bı ılaç ve ben ıcmedım tekrarda gıdemedım maddı acıdan dolayı ne o doktora ne baska doktora cok uzuluyorum yanlız hıssedıyorumkendımı ıse yaramaz cabalıycam artık asmaya caalısıcam ama nası bılmıyorum soyledıklerıız doğru seyler yapmam gerek sızınle konususp okudukca yazdıklarınızı guc buluyorum sevgıler ...

ASYA85 · 8 Şubat 2012

mukeyyif .!.:
mrb arkadaşlar hepinize geçmiş olsun
ben anksiyete hastasımıyım bilmiyorum.googlede baktığıma göre benziyor sanırım.çekingenlik,sosyal ortama girememe,korku,içe kapanıklık,bendeki tam olarak bunlar var sanırım.bende küçüklükten beri var.aşmaya çalışıyroum.kendimi bi hiç gibi hissediyorum bazen.oğlum var 8 aylık.o doğduktan sonra biraz daha özgüvenm yükseldi gibi oldu.daha güçlü hissediyorum.
bu durun evliliğimi etkiliyor oğlumun etkilenmesini istemiyorum.bu eziklikten kurtulamk istiyorum.bene aranıza alır mısınız?sizlerle paylaşırsam bana faydası olur iye üşünüyorum.

canım benım yasadıklarımın tıpkısısnın aynısı bı hıcım sankı calısmak ıstemıyorum ezıklık hıssı var ıse yaramaz beceremez küçük görüyorum kendımı kuruntuluyum offf basarmak guc nasıl yapıcaz bı cok yol var ama basarmak onemlı care beynımız ve yapacaklarımız

Black Beauty · 8 Şubat 2012

Herkese merhaba.
Yaşadıklarınızın bir kısmını ilk olarak 13-14 yaşlarındayken ben de yaşadım.
Belki de büyümenin getirdiği bir şeydi; ama sürekli evham yapıyordum, içime kapanıyordum. Örneğin; vücudumun herhangi bir yerindeki en ufak bir ağrıda hemen panik yapıyordum, acaba çaresiz bir hastalığa yakalanıp ölecek miyim korkusuyla yaşıyordum, başım uyuşuyordu, ağrıyordu. Sonra nöroloji doktoruna gittik, film çekildi, kontoller yapıldı, her şey temiz çıktı. Psikiyatriye sevk edildim. Doktor anksiyete olduğumu söyledi. İlaç verdi. Durum hastalık hastalığı da olunca, yaşadığım ağrıların, uyuşmaların psikolojik olduğunu da öğrenmenin rahatlığıyla hiç ilaç kullanmadan zamanla yendim bu durumu.
Yani her şey bizim elimizde. İlaçlar uyuşturmaktan başka bir işe yaramıyor. Oyalanacak uğraşlar sayesinde de bu durumdan kurtulabilirsiniz. Tabii her şey zamanla. Yeter ki sabredin ve azmedin. :)

ruhan · 8 Şubat 2012

merhaba aslıcım nasılsın

0534 · 8 Şubat 2012

ruhan .!.:
merhaba aslıcım nasılsın

iyiyim sen nasılsın :nazar:

ruhan · 8 Şubat 2012

0534 .!.:
iyiyim sen nasılsın

iyi olmaya bakıyorum bende tatlım nasıl gidiyo hayat ilaç kullanmadan devam etmek çok zor ben kullanmaya başlayyınca daha rahat ettim sanki sen ne yapıyorsun

ruhan · 8 Şubat 2012

mukeyyif .!.:
mrb arkadaşlar hepinize geçmiş olsun
ben anksiyete hastasımıyım bilmiyorum.googlede baktığıma göre benziyor sanırım.çekingenlik,sosyal ortama girememe,korku,içe kapanıklık,bendeki tam olarak bunlar var sanırım.bende küçüklükten beri var.aşmaya çalışıyroum.kendimi bi hiç gibi hissediyorum bazen.oğlum var 8 aylık.o doğduktan sonra biraz daha özgüvenm yükseldi gibi oldu.daha güçlü hissediyorum.
bu durun evliliğimi etkiliyor oğlumun etkilenmesini istemiyorum.bu eziklikten kurtulamk istiyorum.bene aranıza alır mısınız?sizlerle paylaşırsam bana faydası olur iye üşünüyorum.

canım benim geçmiş olsun rabbim hepimize acil şifalar versin. ne güzel bak evlisin bi bebeğin var Allah bağışlasın. hayat çok güzel aslında bizde ucundan tutunduk yaşamaya çalışıyoruz. aklına ne zaman gelse ya da canın ne zaman istese gelip yaz buraya. burda hepimiz hemen hemen aynı şeyleri yaşıyoruz. birbirimizi anlar ve destek oluruz. şikayetlerin seni çok rahatsız ederse bi dr görün olur mu canım

0534 · 8 Şubat 2012

mukeyyif .!.:
mrb arkadaşlar hepinize geçmiş olsun
ben anksiyete hastasımıyım bilmiyorum.googlede baktığıma göre benziyor sanırım.çekingenlik,sosyal ortama girememe,korku,içe kapanıklık,bendeki tam olarak bunlar var sanırım.bende küçüklükten beri var.aşmaya çalışıyroum.kendimi bi hiç gibi hissediyorum bazen.oğlum var 8 aylık.o doğduktan sonra biraz daha özgüvenm yükseldi gibi oldu.daha güçlü hissediyorum.
bu durun evliliğimi etkiliyor oğlumun etkilenmesini istemiyorum.bu eziklikten kurtulamk istiyorum.bene aranıza alır mısınız?sizlerle paylaşırsam bana faydası olur iye üşünüyorum.

aramıza hoş geldin :nazar:

birlikte iyileşeceğiz inşallah

daha sonra boşa harcadığımız zamana bakıp vay be neler yaşamışız boşu boşuna deyip güleceğiz "o zamanlarda gelecek" inanıyorum sizde inanın biraz çaba kızlar

ruhan · 8 Şubat 2012

CarpediemSn .!.:
Herkese merhaba.
Yaşadıklarınızın bir kısmını ilk olarak 13-14 yaşlarındayken ben de yaşadım.
Belki de büyümenin getirdiği bir şeydi; ama sürekli evham yapıyordum, içime kapanıyordum. Örneğin; vücudumun herhangi bir yerindeki en ufak bir ağrıda hemen panik yapıyordum, acaba çaresiz bir hastalığa yakalanıp ölecek miyim korkusuyla yaşıyordum, başım uyuşuyordu, ağrıyordu. Sonra nöroloji doktoruna gittik, film çekildi, kontoller yapıldı, her şey temiz çıktı. Psikiyatriye sevk edildim. Doktor anksiyete olduğumu söyledi. İlaç verdi. Durum hastalık hastalığı da olunca, yaşadığım ağrıların, uyuşmaların psikolojik olduğunu da öğrenmenin rahatlığıyla hiç ilaç kullanmadan zamanla yendim bu durumu.
Yani her şey bizim elimizde. İlaçlar uyuşturmaktan başka bir işe yaramıyor. Oyalanacak uğraşlar sayesinde de bu durumdan kurtulabilirsiniz. Tabii her şey zamanla. Yeter ki sabredin ve azmedin. :)

çok geçmiş olsun okuyunca çok sevindim gerçekten. erken teşhisle küçük yaşta düşüncelerini kontrol etmeyi öğrenmiş ve aşmışsın ilerlemeden. iyileşenler bizlere umut oluyo

ruhan · 8 Şubat 2012

incimnaz .!.:
Selam kızlar umarım herkes çok iyidir hep beraber bu ankseyiteyi yeneceğiz inşallah

gerçekten bizi esir etti biran önce kurtulmalıyız ondan daha güçlü olduğumuza inanmalıyız

Black Beauty · 8 Şubat 2012

ruhan .!.:
çok geçmiş olsun okuyunca çok sevindim gerçekten. erken teşhisle küçük yaşta düşüncelerini kontrol etmeyi öğrenmiş ve aşmışsın ilerlemeden. iyileşenler bizlere umut oluyo

Teşekkür ederim. :)
Önemli olan ve atılması gereken ilk adım, bunu kendi kafamızın içinde, kendi kendimize yenebileceğimize inanmak. Düşüncelerinizi kontrol etmek.
Düşününce bunu yenmek imkansız gibi geliyor; ama mutlu olacağınız, kafanızı dağıtacağınız şeylerle uğraşırsanız zamanla geçececiğinin farkına varacaksınız. :)
Ben küçük yaşta yendim; ama canım bir şeye çok sıkıldığında aynı sıkıntılarım geri geliyor. Daha sonra kendi kendimi sakinleştirerek kafamdan uzaklaştırıyorum.

Anksiyete yaşayanlar hadi gelin dertleşelim...

Aktif Üye

Aktif Üye

CanArkadaşımÖzlüyorummm

Aktif Üye

CanArkadaşımÖzlüyorummm

Aktif Üye

Ya Kuddüs

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Ya Kuddüs

Aktif Üye

Ya Kuddüs

Ya Kuddüs

Aktif Üye

Ya Kuddüs

Ya Kuddüs

Aktif Üye

Benzer Konular