Kocam eltime aşık

eee şimdi son durum ne tüm sayfaları okuyamadım düzelttinmi arayı kocayla etline tekmeyi koy ayrıcaa
 
emzik niye almıs
gerci cok da mantık aramıyorum ben bu insanlarda
ama kıızın emzikle uyuduguna göre yavrumm benim demek ki cok etkileniyor
en cok da ona uzuluyorum
 
sevgili elifbi
dün geiyorsun
ceden beri soluksuz bir şekilde yazılanları okudum
öncelikle seninle ilgili olusan kanaatim, cok aklıbasında, mantıgı ile hareket etmeye calısn ama yasadıklarının ağırlığı karısında tek basına olmanın verdiği agırlığı tasıyamacak durumda olman
sen baskasına nasıhat versen cok mantıklı nasıhatler verirsin, ama kendin cok bunaldıgın icin her zaman dogru hareket edemeyebilrsin
kendi evlilğimde de yasadıgım tecrubeler bana bazı seyle ogretti bunları paylasmak istedim
öncelikle bir insanı hele de ailesinden aldığı, gördüğü karakteristik özellikleri değistiremiyorsun, değiştirmeye calısınca catısma doguyor
suphelerin netlesmediği sürece rahatlayamıyorsun
sen simdi bu ikisi arasındaki durum netlik kazansa, mesela onları yakalasan, inan su anki halinden daha huzurlu olursun, kimsenin aklındakileri okuyamıyorsun
malesef kendi ayakların uzerinde durman gerekiyor, ben cok bunaldığımda neyse mesleğim var para kazanır cocuğuma bakarım diyebiliyorum, bir an önce calısmaya basla, erkekler kendi ayakları uzerinde duran kadınlara daha cok saygı gösteriyor, bunu onun icin değil kendin ve cocuğun icin yap
onun karısında ağlama, zayıflık olarak algılanıyor
malesef evlilik iki kısıden ibaret değil ailelerle evleniyorsun, mesafeli durman cok dogru anlasamıyorsan ama aynı apartmanda olmaz
is bulup cocugunu al ve baska eve cık, esinde isterse gelir
sen anlattıkların dogruysa ki doğru olduğuna ınanıyorumsonuna kadar haklisin o nedenle hatayı kendinde arama veya olayı büyüttüğünü düsünme
fevri olma, pasif agresif ol
esine soğuk davran ama saygı cercevesinde , cocugun etkilenmeyecek sekilde
onu cok onemsediini ona hisettrime her zaman seni aslında kaybedebileceğini bilsin
numaradan değil gercekten onu hayatının merkezinden cıkar, baska ugraslar ,is vs onlara bak
zaman ver ve kalbinin sesini dinle, ama kalbinin sesini dinlemek icin bavulunu alıp cıkabileccek kadar maddi imkanın olsun, yine aynı noktaya geliyorum lütfen calıs
cocuğunu krese ver, esine de sosyallessin de, evdeki huzursuzluktan uzaklassın de
aile terpistine gidin, muhtemelen o gidemez ama sen git
o da paraya bakıyor ama güzelim altının falan yok mu satıver ve git
ilaç basla, psikolojine destek olur, huzursuzlugunun azaldıgını ve daha az kafaya taktıgını göreceksin
cocugun olmasa hemen bosan derim, ama su anda rolantide hareket et ve kendini yalnız bir hayata hazırla
benim iki arkadasım bosandı ve simdi yendiden evlenip mutluluğu buldular
imkansızı zorlamanın alemi yok,

gerçekten bu eve ilk geldiğim zaman nasıl farklı biriydim, görünüşümden tut psikolojime iliklerime kadar bambaşka bir kadın vardı yaaa. sonra yavaş yavaş kemirdiler beni, biri ordan biri ordan, aptal ettiler beni , ya bana uzaylı falan diye yazan arkadaşlar olmuştu ilk başlarda gerçek uzaylı eşim ve ailesidir takdim ederim,evin içinde gerçekten bariz bir sefillik ve borç var ama dışardan bizi miltimilyoner sanırlar, 2 ay kışın su akmadı doğalgaz yanmadı evde, 4 ay buzdolabım bozuldu tamir edilmedi daha geçen hafta tamir ettirdik, ama lüks sayılıcak arabalara binilir, giyim hep iyi markalar, bir erkeğin bukadar ayakkabısı olucağına inanmazdım.bizim 1 alık mutfak parasını 1 ayakkabıya verebiliyor, k.validem herkeze herşeyi abartıyor, herkezi küçümsüyor, uzaylı bunlar işte, ve sizi temin ederim şikayet ettiğimde inanamıyorlar bana nankör oluyorum herşeyin var işte kim bulabiliyor bunları diyorlar, inanıyorlarda gerçekten.evet mutlaka çalışmam lazım, psikoloğa gitmemde ancak çalışmamla mümkün olur. ama ben evden ve eşimden uzaklaşınca normale dönüyorum, bu evde kaldığımda sorular sorunlar üşüşüyor. kafaya takmamanın peşine düştüm bende, yani o yolda ilerliyorum, ama olucak gibi geliyor,umutluyum bugün
 
emzik niye almıs
gerci cok da mantık aramıyorum ben bu insanlarda
ama kıızın emzikle uyuduguna göre yavrumm benim demek ki cok etkileniyor
en cok da ona uzuluyorum

kızım bebeğinin emziğiyle evde oynuyordu gördü ,sende em diye alıp getirmiş, çocuk bu aldı emiyor, elinden almanında imkanı yok. yani 32. ayda emziğe alıştık tekrar altına bez bağlamasa bari,3 günlük bebeği sen anlamazsın ben yıkarım diye sıcak suya atıp haşlayan kadından ne beklenirse bende onu bekliyorum. kızımın psikolojisi bozulmasın diye uğraşıyorum ama tabiki bazı korkular geliştirdi, evden gitme, bizden ayrılma korkusu açık seçik var, oda 1 kaç defa biz kavga edip annanesine gidinceoluştu
 
emzik niye almıs
gerci cok da mantık aramıyorum ben bu insanlarda
ama kıızın emzikle uyuduguna göre yavrumm benim demek ki cok etkileniyor
en cok da ona uzuluyorum

kızım bebeğinin emziğiyle evde oynuyordu gördü ,sende em diye alıp getirmiş, çocuk bu aldı emiyor, elinden almanında imkanı yok. yani 32. ayda emziğe alıştık tekrar altına bez bağlamasa bari,3 günlük bebeği sen anlamazsın ben yıkarım diye sıcak suya atıp haşlayan kadından ne beklenirse bende onu bekliyorum. kızımın psikolojisi bozulmasın diye uğraşıyorum ama tabiki bazı korkular geliştirdi, evden gitme, bizden ayrılma korkusu açık seçik var, oda 1 kaç defa biz kavga edip annanesine gidinceoluştu
 
ya unutmuşum benim sevgili k.v 6 aylık olur olmaz kızıma bildiğiniz colayı alışsın diye içirmeye başladı, ben kızdıkça inadına yaptı, salak oğluda bişey olmaz olmaz diye buna çank tuttu, aslında bugün emzik aldığı için şükür etmek lazım, sigarada alabilirdi
 
Öncelikle Rabbim yardımcın olsun...

Aslında bir derdim var'a cevap yazmak pek adetim değildir ama senin durumunu az çok anlayabiliyorum.

Öncelikle acilen ruh halini düzeltmen gerekiyor önce kendin sonra da yavrun için...
Kolaysa kendin yap diyebilirsin ama dışarıdan bakılınca her ne kadar sonuna kadar haklı olsan da
çok yorulduğun ve haklıyken haksız duruma düştüğün için kendin dahil herkesi hırpaladığın görünüyor
ve acilen kendini toplaman gerekiyor...

Eşine onu suçlamadan kendini anlatan BEN DİLİ ile bir mektup yazmanı nacizane tavsiye ediyorum.
Sen şöyle yaptın ben böyle yaptım o şöyle yaptı bırak artık birilerini suçlamayı
3-4 yıldır bu yöntemle bir yol katedemediğine göre değiştir bence bu mantığı...

Öncelikle suçlamayı, geçmişi, olanı biteni bırak.
hayatını bu adamla huzurlu bir şekilde geçirmek istiyorsan
hayatını düzene koymak zorundasın...

Silkelen ve kendine gel...

Tüm yorumları okuyamadım ama okuduklarımdan anladığım kocan eltine aşık değil!!!
Sadece her aile de olduğu gibi eşin bu ailenin krikosu yani herkesin yardımına koşan,
evi maddi manevi ayakta tutmak zorunda kalan krikosu...
Abinin vurdumduymazlığı, anne ve babanın üzerilerine almak istemedikleri yükü üstlenmek zorunda kalan
merhametli kardeş...
Ama biraz eşek kafalı bir kardeş (çok özür dileyerek söylüyorum bunu ama haketmiş kusuruma bakma)
Başkalarını mutlu edeceğim diye kendi eşini ve çocuğunu arka plana ittiği için bu sıfatı hak ettiğini düşünüyorum.

Hayatında önceliklerin eşi ve çocuğu olduğunu öğret ona ama suçlayarak değil ...
Bunu ona öğreten olmamış çünkü önünde hiçte iyi örnekler yok anladığım kadarıyla...
Bunu ona senin öğretmen gerekiyor.


Ben de sinir olduğum konularda eşimle tartışmaya girerdim ilk yıllarımda sende biraz kendimi gördüm
Haksızlığa tahammül edemem, yanlış birşey varsa doğrultmaya çalışırım.
Baktım ben kötü oluyorum, tartışma sonunda birde kendimi anlatmaya çalışıyorum, yok onu demedim yok yanlış anladın
dur dedim kendime...
önce uzun ve suçlamadan neler hissettiğimi anlatan bir mektup yazdım
sonra sakin kafayla düşünüp hazır olunca da oturup konuştuk ve birbirimizi bu kadar çok severken nasıl anlamadığımızı fark ettik...

BEN DİLİ çok etkilidir buna inanıyorum...

Sende önce kafanı topla birkaç gün
sonra düşün neden üzülüyorsun
neden hırpalıyorsun kendini ve onu
bunu uygun ve güzel bir dille yazıya dök
birkaç gün bu mektup üzerinde kafa yormasına müsade et
hazır olunca da oturun
başbaşa mümkünse ev hariç bir ortamda konuşun inanıyorum düzelecektir...


Hmm bu arada benim okuduklarımdan anladığım olayı yazayım...

Sen gelene kadar herkes her işini senin eşine yaptırtmış...
Eee şimdi sen geldin üstüne de bebek oldu baktılar adam elden gidecek seni sindirmek istediler...
Erkekler kadınlar kadar planlı değillerdir hayatta oluşuna bırakırlar daha çok ve -istisnalar hariç-
çok zeki oldukları da söylenemez (bunu aptal birşeyden anlamazlar manasında söylemiyorum)
yani olaylara bizim bakış açımızdan bakmaları çok zor...

Kadınlar birbirlerini daha iyi anlarlar ama erkeklerin kadınları anlamaları daha uzun zaman alır...

Neyse gece gece çok uzattım ...
Sana sabır ve kolaylıklar diliyorum.
Umarım güzel gelişmeleri de buradan paylaşırsın...
 
Öncelikle Rabbim yardımcın olsun...

Aslında bir derdim var'a cevap yazmak pek adetim değildir ama senin durumunu az çok anlayabiliyorum.

Öncelikle acilen ruh halini düzeltmen gerekiyor önce kendin sonra da yavrun için...
Kolaysa kendin yap diyebilirsin ama dışarıdan bakılınca her ne kadar sonuna kadar haklı olsan da
çok yorulduğun ve haklıyken haksız duruma düştüğün için kendin dahil herkesi hırpaladığın görünüyor
ve acilen kendini toplaman gerekiyor...

Eşine onu suçlamadan kendini anlatan BEN DİLİ ile bir mektup yazmanı nacizane tavsiye ediyorum.
Sen şöyle yaptın ben böyle yaptım o şöyle yaptı bırak artık birilerini suçlamayı
3-4 yıldır bu yöntemle bir yol katedemediğine göre değiştir bence bu mantığı...

Öncelikle suçlamayı, geçmişi, olanı biteni bırak.
hayatını bu adamla huzurlu bir şekilde geçirmek istiyorsan
hayatını düzene koymak zorundasın...

Silkelen ve kendine gel...

Tüm yorumları okuyamadım ama okuduklarımdan anladığım kocan eltine aşık değil!!!
Sadece her aile de olduğu gibi eşin bu ailenin krikosu yani herkesin yardımına koşan,
evi maddi manevi ayakta tutmak zorunda kalan krikosu...
Abinin vurdumduymazlığı, anne ve babanın üzerilerine almak istemedikleri yükü üstlenmek zorunda kalan
merhametli kardeş...
Ama biraz eşek kafalı bir kardeş (çok özür dileyerek söylüyorum bunu ama haketmiş kusuruma bakma)
Başkalarını mutlu edeceğim diye kendi eşini ve çocuğunu arka plana ittiği için bu sıfatı hak ettiğini düşünüyorum.

Hayatında önceliklerin eşi ve çocuğu olduğunu öğret ona ama suçlayarak değil ...
Bunu ona öğreten olmamış çünkü önünde hiçte iyi örnekler yok anladığım kadarıyla...
Bunu ona senin öğretmen gerekiyor.


Ben de sinir olduğum konularda eşimle tartışmaya girerdim ilk yıllarımda sende biraz kendimi gördüm
Haksızlığa tahammül edemem, yanlış birşey varsa doğrultmaya çalışırım.
Baktım ben kötü oluyorum, tartışma sonunda birde kendimi anlatmaya çalışıyorum, yok onu demedim yok yanlış anladın
dur dedim kendime...
önce uzun ve suçlamadan neler hissettiğimi anlatan bir mektup yazdım
sonra sakin kafayla düşünüp hazır olunca da oturup konuştuk ve birbirimizi bu kadar çok severken nasıl anlamadığımızı fark ettik...

BEN DİLİ çok etkilidir buna inanıyorum...

Sende önce kafanı topla birkaç gün
sonra düşün neden üzülüyorsun
neden hırpalıyorsun kendini ve onu
bunu uygun ve güzel bir dille yazıya dök
birkaç gün bu mektup üzerinde kafa yormasına müsade et
hazır olunca da oturun
başbaşa mümkünse ev hariç bir ortamda konuşun inanıyorum düzelecektir...


Hmm bu arada benim okuduklarımdan anladığım olayı yazayım...

Sen gelene kadar herkes her işini senin eşine yaptırtmış...
Eee şimdi sen geldin üstüne de bebek oldu baktılar adam elden gidecek seni sindirmek istediler...
Erkekler kadınlar kadar planlı değillerdir hayatta oluşuna bırakırlar daha çok ve -istisnalar hariç-
çok zeki oldukları da söylenemez (bunu aptal birşeyden anlamazlar manasında söylemiyorum)
yani olaylara bizim bakış açımızdan bakmaları çok zor...

Kadınlar birbirlerini daha iyi anlarlar ama erkeklerin kadınları anlamaları daha uzun zaman alır...

Neyse gece gece çok uzattım ...
Sana sabır ve kolaylıklar diliyorum.
Umarım güzel gelişmeleri de buradan paylaşırsın...

teşekkür ederim çok doğru tespit bir adım ilerliyeceğime dahada geriye gittim 3-4 yılın sonunda, evet kendimle birlikte herkezide hırpalıyorum, kontrolsüz öfkelere kapılıyorum her kavgada daha fazla kabalaşıp hırsımı alamıyorum. eşim ailesine hep yaranmak zorunda, k.validemdede var biraz o huy, k.v dem yaptıktan sonra pişman olur ama eşim hiç pişman olmaz. tabi beni kaşık düşmanı olarak gördüler. bana direk bizim hakkımızı yiyosun mesajını verdiler,ve inanın beni sindirdilerde uzunca bir dönem.ama yine evimde huzur olmadı, beni anlamak istemedi, hep benimle evlendiğine pişman haller takındı, hep aileyi böldün tavrı. ve kimseyi memnun edemedim, hepsinin geçmişten yada beklentileriyle ilgili kuyruk acısı vardı. faturayı bana çıkarttılar, kocamda ses çıkartmadığı ailesiyle arasını bozmak istemediği yada onlara inandığı için müsade etti. ben mektup yazsam eşime zehir zemberek bişey olur, siz beni hiç tanımadan sadece 3-5 gündür yaptığım sitemlerden anlamışsınız, ama o eşek kendimi paraladım anlattım anlattım yine bir satırı kadar anlayamadı. ama 1 mektup yazıcağım kendisine, sitemde etmiyeceğim, dediklerinizi uygulamakta fayda görüyorum,sizeede memnuniyetle bildiririm
 
Merhabalar , 3 yıllık evliyim 2.5 yaşında 1 kızım var. Evlendiğim günden hatta daha öncesinden beri hissettiğim şey kocamın eltime aşık olduğu. Onu koruyup kollaması ondan bahsederkenki tavırları her konuda hak vermesi canıma yetti, ona açık açık her sorduğumda yok öyle bişey diyor ama hiç inanmıyorum. Eltim vasat güzellikte eğitimsiz hayatı evde geçmiş bir kadın, ama kocama göre çok güzel çok küçük bir kadın(yaşı bu arada 34) ilk evlendiğimizde onu nereye gitsek götürmek ister bana aldıklarından onada almak ister,eltimle görüştüğümüz dönemde her akşam bize geliyordu ve ben onun eve gelmesini engelleyene kadar kocam bana zorlamadan el sürmedi. Kocam annesine çok düşkün ben annesine bişey söylesem kriz çıkartır ama eltim k.v canına okuyor azarlıyor aşalıyor kocam annem haketmiştir yada annem yanlış anlamıştır diyor. Ben gitikçe akıl sağlığımdan oluyorum ve kocamdan buz gibi soğudum, 2 sinide görmek bile istemiyorum ama aynı apartmanda oturuyorum.
Bence ikisininde canı cehenneme çocuğunuda al git bırak onları er yada geç pislilikleri dökülür bu arada ettinnin kocası nerde kör mü
 
Bence ikisininde canı cehenneme çocuğunuda al git bırak onları er yada geç pislilikleri dökülür bu arada ettinnin kocası nerde kör mü

benim canım cehenneme, ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum, hergünü zaten cehenneme çevirdim,cehennemin ta dibindeyim, gitsemde kimseye bişey olmaz ,eğer varsa bir olucak oda bana olur, benim dışımda herkezin hyatı gayet iyi görünüyor,
 
evdeyim, çok rutin işlerimi kalkıp yapamıyorum,hiç istek yok, kızım sürekli bişeyler söylüyor, sabırla cevap vermeye çalışıyorum, sus diye bağırmak istiyorum aslında. kıyamıyorum, bağırmadığım içinde aslında seviniyorum, tamamen kendimi kaybetmediğimi anlamama yardımcı oluyor, benden kalkıp bişey yapmamı ister diye korkuyorum, durmadan içimden konuşuyorum, sonu başı belli olmayan konuşmalar yapıyorum, sonra yemek yapmam lazım evi süpürmem lazım diyip kalkıp panikle evde dolaşıyorum ama aynı hızla kaç seferdir koltuğa geri dönüyorum saymadım,ablamla konuştum sabah senin neyin var dedi,yok bişey dedim, telefonu kapatınca 1 saat sebebsiz ağladım, var işte bişey diyemedim, anlatsam ne kadar sıkıcı olucağımı biliyorum, ben bile sıkılıyorum artık, farklı bir boyuta geçtim, sorunlarımın anlamsızlığını biliyorum, basitliğini görüyorum, belkide aklımın bana oyunları diyorum, ama şu anda bu kuyudan çıkamıyorum, çıkmakda istemiyorum, çok yorgunum. elif olmasa salıcağım kendimi akışa bırakıcağım, ama onun varlığı beni iteliyor, varlığına sevindiğim zamanda değilim, kötü anneyim diyede ağlıyorum, o ağlama dedikçe daha çok ağlıyorum, bak boğulursun diyor, gülüyorum, kızım zaten boğuluyorum, şu an ağladığım beni bu noktaya getiren herşeyi saçma buluyorum, ne zaman kontrolümü yitirdim ne zaman sorunların beni ele geçirmesine izin verdim bilmiyorum, bu son raddesi olsun diyorum, yeniden yeniden inip çıkıcak gücüm yok, sınanıyormuyum, dua etmek istiyorum dilim dolanıyor, mektup yazayım dedim yazdımda , eşime bu mektuba versem ne fark edicek dedim, zaten ne halde olduğumu göremiyormu, hatta okuyup güleceği gözümün önüne geldi, tepeden bir tavırla ne zırvalamış diyecek, zırvalıyorum. kızım gözyaşlarını sileyimmi diyor,benimde annem var aklıma geliyor, telefon açıyorum havadan sudan konuşuyoruz, kızıma emzik almamıza kızıyor, al onu elinden diyor, alamam onu ikna edicek gücüm yok diyemiyorum,eşimi soruyor, geveliyorum apar topar telefonu kapatıp, yine ağlıyorum, busefer annemi özlediğim için ama okadar yabancı gibi görmeye başlamanın üzüntüsüyle ağlıyorum, k.v kapıya gelicek beni böyle görücek diye korkmaya başlıyorum, inşallah gelmez gidip kapıyı içeriden kitliyorum, bana bu günlerde iyi davranmasının kokusu çıktı bu hafta görümcem yutdışından geliyormuş. bu ikiyüzlülüğe gülüyorum. sonra kızım koltuğun arasına sıkışmış kurtar diye bağırıyor ,sen kendin çık başarırsın diyorum, bu seferde ona böyle davrandığım için ağlıyorum,kızım ağlama ben çıkarım diyor çıkıyor, delilik bumu , bir gülüp bir ağlıyorum, delirince rahatlamazmı insan. ben rahatlamadım, 4 mevsimi 1 günde yaşıyorum.
 
evdeyim, çok rutin işlerimi kalkıp yapamıyorum,hiç istek yok, kızım sürekli bişeyler söylüyor, sabırla cevap vermeye çalışıyorum, sus diye bağırmak istiyorum aslında. kıyamıyorum, bağırmadığım içinde aslında seviniyorum, tamamen kendimi kaybetmediğimi anlamama yardımcı oluyor, benden kalkıp bişey yapmamı ister diye korkuyorum, durmadan içimden konuşuyorum, sonu başı belli olmayan konuşmalar yapıyorum, sonra yemek yapmam lazım evi süpürmem lazım diyip kalkıp panikle evde dolaşıyorum ama aynı hızla kaç seferdir koltuğa geri dönüyorum saymadım,ablamla konuştum sabah senin neyin var dedi,yok bişey dedim, telefonu kapatınca 1 saat sebebsiz ağladım, var işte bişey diyemedim, anlatsam ne kadar sıkıcı olucağımı biliyorum, ben bile sıkılıyorum artık, farklı bir boyuta geçtim, sorunlarımın anlamsızlığını biliyorum, basitliğini görüyorum, belkide aklımın bana oyunları diyorum, ama şu anda bu kuyudan çıkamıyorum, çıkmakda istemiyorum, çok yorgunum. elif olmasa salıcağım kendimi akışa bırakıcağım, ama onun varlığı beni iteliyor, varlığına sevindiğim zamanda değilim, kötü anneyim diyede ağlıyorum, o ağlama dedikçe daha çok ağlıyorum, bak boğulursun diyor, gülüyorum, kızım zaten boğuluyorum, şu an ağladığım beni bu noktaya getiren herşeyi saçma buluyorum, ne zaman kontrolümü yitirdim ne zaman sorunların beni ele geçirmesine izin verdim bilmiyorum, bu son raddesi olsun diyorum, yeniden yeniden inip çıkıcak gücüm yok, sınanıyormuyum, dua etmek istiyorum dilim dolanıyor, mektup yazayım dedim yazdımda , eşime bu mektuba versem ne fark edicek dedim, zaten ne halde olduğumu göremiyormu, hatta okuyup güleceği gözümün önüne geldi, tepeden bir tavırla ne zırvalamış diyecek, zırvalıyorum. kızım gözyaşlarını sileyimmi diyor,benimde annem var aklıma geliyor, telefon açıyorum havadan sudan konuşuyoruz, kızıma emzik almamıza kızıyor, al onu elinden diyor, alamam onu ikna edicek gücüm yok diyemiyorum,eşimi soruyor, geveliyorum apar topar telefonu kapatıp, yine ağlıyorum, busefer annemi özlediğim için ama okadar yabancı gibi görmeye başlamanın üzüntüsüyle ağlıyorum, k.v kapıya gelicek beni böyle görücek diye korkmaya başlıyorum, inşallah gelmez gidip kapıyı içeriden kitliyorum, bana bu günlerde iyi davranmasının kokusu çıktı bu hafta görümcem yutdışından geliyormuş. bu ikiyüzlülüğe gülüyorum. sonra kızım koltuğun arasına sıkışmış kurtar diye bağırıyor ,sen kendin çık başarırsın diyorum, bu seferde ona böyle davrandığım için ağlıyorum,kızım ağlama ben çıkarım diyor çıkıyor, delilik bumu , bir gülüp bir ağlıyorum, delirince rahatlamazmı insan. ben rahatlamadım, 4 mevsimi 1 günde yaşıyorum.

Üzerine gelen yorumlar yapılmış. Kimse yaşamadan bilemez. Hem aşık değil de seviyor olsa ne olacak? Ben eşimin görümceme bile aşırı ilgi göstermesinden içten içe rahatsız olurken eltiyle karısını bir tutması ne demek!!! Kimsenin sana bunları yaşatmaya, psikolojini bu şekilde bozmaya hakkı yok. Ya git bir psikoloktan destek al, o ne yapman gerektiğini bizden daha iyi bilir. Ya da konuş eşinle bunların artık seni yıprattığını söyle. Hatta o gülecek olsa da yaz bir kağıda ver. Okuyunca belki seni anlamaya çalışır. Oldu ki anlamak istemiyor çocuğunu alıp gideceğini boşanacağını söyle. Hatta bunu sadece söylemekle kalma git yap. Ailen arkanda duracak insanlarsa onlara sığın. Eğer değilse de çalış kendi ayaklarını üzerinde dur. 3 yıldır bu acıyla yaşıyormuşsun. Bu şekilde sustukça ne 3 yıllar daha katlanmak zorunda kalırsın bunlara. En fazla 1 sene 2 sene sefil olur toparlanmaya çalışırsın. Sonra hayatın düzene girer. Bırak onlar kendi düzenlerinde devam etsinler. Zaten kimsenin senin varlığını fark ettiği seni insan yerine koyduğu yokken hala sırf orada bulunmak için bulunma orada. Bunu kendin ve kızın için yap...
 
konu çok uzun olduğu için tamamını okuyamadım. Bir kadın için dehşet verici birşey bu düşünce. İnsanı tüketir. Aşk var ya da yok o konuda birşey diyemem ancak bir laçkalık var gerçekten. Sizin o yaşadığınız ortamı değiştirmeniz mümkün mü peki? Eşinizi ikna etseniz??
 
Yazık sana tüm bunlar ne için kimin için. Arkadasım tamamaını okuyamadım arar ara okudum. Eğer gerçekten öyle bir durum varsa katlanılır, akıl alır şey değil. Ben kadın hıslerine güvenirm yoksa durup dururken kim yakıştırır, kimin aklına gelir böyle bir şey. Bodoslama yorum yapan arkadaşlar bıraz empati. Ben senin evine sen olsanda olmasanda girerim diyen bir eltiye gerçekten tolerans gösterirmiydiniz ?????
Ailen arkandamı bilmiyorum ama belkide konuşmalısın ne kadar çekiceksin bu durumr. Evinin mahremiyeti yok, etrafındakiler eşin dahil bencil ve kaba.Birşeylerin değişeceğini umuyorum ama sanmıyorum. Bir komün hayatı yasıyorsunuz ve onlara dogal geliyor, çünkü onlar alışık. Alışır , alışacak uyacak mecbur diyorlar. Sindirmeye ezmeye çelışıyorlar. Eltiniz ise tam dayaklık. Tenhada kıstırasım geldi.
Bu durumda yıpranan siz ve yavrunuz.
İşin özü ya budeveyi güdecek ya bu diyardan gideceksiniz.
 
evdeyim, çok rutin işlerimi kalkıp yapamıyorum,hiç istek yok, kızım sürekli bişeyler söylüyor, sabırla cevap vermeye çalışıyorum, sus diye bağırmak istiyorum aslında. kıyamıyorum, bağırmadığım içinde aslında seviniyorum, tamamen kendimi kaybetmediğimi anlamama yardımcı oluyor, benden kalkıp bişey yapmamı ister diye korkuyorum, durmadan içimden konuşuyorum, sonu başı belli olmayan konuşmalar yapıyorum, sonra yemek yapmam lazım evi süpürmem lazım diyip kalkıp panikle evde dolaşıyorum ama aynı hızla kaç seferdir koltuğa geri dönüyorum saymadım,ablamla konuştum sabah senin neyin var dedi,yok bişey dedim, telefonu kapatınca 1 saat sebebsiz ağladım, var işte bişey diyemedim, anlatsam ne kadar sıkıcı olucağımı biliyorum, ben bile sıkılıyorum artık, farklı bir boyuta geçtim, sorunlarımın anlamsızlığını biliyorum, basitliğini görüyorum, belkide aklımın bana oyunları diyorum, ama şu anda bu kuyudan çıkamıyorum, çıkmakda istemiyorum, çok yorgunum. elif olmasa salıcağım kendimi akışa bırakıcağım, ama onun varlığı beni iteliyor, varlığına sevindiğim zamanda değilim, kötü anneyim diyede ağlıyorum, o ağlama dedikçe daha çok ağlıyorum, bak boğulursun diyor, gülüyorum, kızım zaten boğuluyorum, şu an ağladığım beni bu noktaya getiren herşeyi saçma buluyorum, ne zaman kontrolümü yitirdim ne zaman sorunların beni ele geçirmesine izin verdim bilmiyorum, bu son raddesi olsun diyorum, yeniden yeniden inip çıkıcak gücüm yok, sınanıyormuyum, dua etmek istiyorum dilim dolanıyor, mektup yazayım dedim yazdımda , eşime bu mektuba versem ne fark edicek dedim, zaten ne halde olduğumu göremiyormu, hatta okuyup güleceği gözümün önüne geldi, tepeden bir tavırla ne zırvalamış diyecek, zırvalıyorum. kızım gözyaşlarını sileyimmi diyor,benimde annem var aklıma geliyor, telefon açıyorum havadan sudan konuşuyoruz, kızıma emzik almamıza kızıyor, al onu elinden diyor, alamam onu ikna edicek gücüm yok diyemiyorum,eşimi soruyor, geveliyorum apar topar telefonu kapatıp, yine ağlıyorum, busefer annemi özlediğim için ama okadar yabancı gibi görmeye başlamanın üzüntüsüyle ağlıyorum, k.v kapıya gelicek beni böyle görücek diye korkmaya başlıyorum, inşallah gelmez gidip kapıyı içeriden kitliyorum, bana bu günlerde iyi davranmasının kokusu çıktı bu hafta görümcem yutdışından geliyormuş. bu ikiyüzlülüğe gülüyorum. sonra kızım koltuğun arasına sıkışmış kurtar diye bağırıyor ,sen kendin çık başarırsın diyorum, bu seferde ona böyle davrandığım için ağlıyorum,kızım ağlama ben çıkarım diyor çıkıyor, delilik bumu , bir gülüp bir ağlıyorum, delirince rahatlamazmı insan. ben rahatlamadım, 4 mevsimi 1 günde yaşıyorum.

anlatımınız ne kadar güzel.keşke ben de bu kadar akıcı ifade edebilsem kendimi.roman gibi:nazar:
 
Bu konuyu gelip gidip ara ara okuyorum önce fake olduğunu düşünmüştüm
Yada Konu sahibinin abarttığını ama durum hiçte böyle değilmiş
Keşke yalan olsaydı bu konu
KOnu sahibi çok aklı başında birisin yazdıklarından bunu anladım
Ama yaşananlar sana epey ağır gelmiş belli kaldıramıyorsun
Çok çok üzüldüm şimdi az önceki yazdıklarını okuyunca
Bir an önce silkelenip kendine gelmen lazım
Yazık sana çocuğuna yazık
Sende bir insan evladısın yapma bunu kendinee lütfenn
 
arkadaşlar çok kötü şeyler oldu, eşimle çok kötü kavga ettik ,günlerdir süren gerilim patlak verdi ve ağzımıza geleni birbirimize söyledik, en kötüsüde yarın evden gideceğim yada kızımla birlikte kendimi öldürürüm dedim, iyi yaparsın dedi, ve şimdi içerde fenalaştığını beni görmek istemediğini söylüyor, gerçekten kötü görünüyor, drada gitmiyor, kavgada arabanın ışığını açık bırakmışım aşağıdan yukarı el kol hareketleri yaparak sinirli bir şekilde arabanın anahtarını istemesiyle başladı, kızımda o sıra ağlıyordu, bende bir daha sokakta ailenin duyacağı göreceği şekilde aşağılar azarlarsan susmam demiştim, bağırdım kendine gel ne o hareketler diye, yukardada kavga devam etti, sonuç içerde ölüyorum diye yatan bi adam ve yarın gitmesi yada ölmesi gereken bir salak,

Ay şurda eşine nasıl sinirlendimm yaa kusura bakma
Hem suçlu hem güçlü
Hep derler ya sen kadınsın alttan al işte sen fedakarlık yap diye
Tmam ben kadınım ama önce bir insanım
Eee susmayınca ne oluyor işte vaziyet yukarda
Ahh ahh kadın olmak ne zor
 
X