İyi gün dostu bulmak mı zordur, kötü gün dostu bulmak mı?

benimde şu an dostum diyebileceğim 1 yada 2 kişi en fazla tabi onlarda da yanılma payım muhakkak var.Bide öyle biriyim ki yaşadığım iyi yada kötü, aslında daha çok iyi şeyleri hemen paylaşmak,anlatmak isterim hayatta içimde tutamıyorum ama karşımdaki beni yargıladığı anda bitiyor olay.Tabiki dost dediğin seni gerektiğinde eleştirmeli,hatanı da söylemeli ama direk hah işte şöyle hah işte böyle diyince,empati yapmayınca,sadece dinlemekle, derdime, mutluluğuma ortak olmayıp hemen yorum yapmaya başlayınca insanın paylaşası gelmiyo.
Oysaki ben o kadar iyi bir dinleyici ve sır tutucuyumdur ki,herkesin nelerini bilirim,ne sırlarını,zaaflarını,hatalarını,sevinçlerini.bırak birine anlatmayı yada kişiyi acımasızca yargılamayı bazen ben bile unuturum bana ne anlattığını.
Kısaca arkadaş çok ama dost yok yada en fazla evet 1 yada 2 tane dir ve kıymetleri sonsuza kadar bilinmelidir..
 
çünkü bir zaman öyle bir hata yaptım benım için önemli olan birşeyin gerceklestıgı zamanlarda hemen paylaşmıştım sonrasında o paylaşımlarım dilden dile abartıdan abartıya koşarken en son duyduklarıma ben bıle ınanamamıstım yanı o kadar


üzüntümü sonuna kadar yasıyorum ama sevıncımı sınırlı,

Bu yazdığın bana aylavyu filmini hatırlattı. :KK53:
Abartmayı ne çok sever olmuş insanlar. :KK6:
En güzelini yapıyorsun... :13:


Dost dediğin iyi günde de yanında olmalı,sevincini paylaşmalı,kötü günde de sana destek olmalı,moral vermeli..Böyle günlerde arkadaşın ,dostun kimmiş kim değilmiş daha iyi anlıyorsun...

Oscar Wilde 'nin yukarıda yazdığın sözün fazlasıyla farkında olan bir insanım... Bazan beni mutlu eden bir olay olduğunda sessiz ,tepkisiz kalan çevremdeki insanların durumu hemen bana bu sözü hatırlatır..Halbuki onu mutlu eden olayda ben onun yanındaydım,en az onun kadar mutlu olmuştum,sevincini paylaşmıştım,şimdi niye bu kadar umursamaz,acaba bu mutluluğum onun canını mı sıktı diye düşünmeme sebep olucak kadar düşündürücü olmuştur...İşte böyle böyle insanlar tanınıyor,böyle böyle kredileri artıyor ya da eksiliyor.....
Ne güzel yazmışsın... Aynı durumu ben de defalarca yaşamış bir insanım...
Bu dediklerini birebir harfiyen yaşadıktan sonra hissettiklerimin haddi hesabı yok.
Bir insan sevincini kimle paylaşır en yakın arkadaş dedikleriyle...
Mutluluğunu karşı tarafla paylaşınca, bu insanların 'beni düşünerek paylaşmaman lazımdı, benim bundan yoksun olduğumu bilmiyor musun' tarzı bizim gibi 'düşüncesiz'(!)leri suçlu duruma düşürmesi de cabası.
Hem suçlu hem güçlü durumu...
 
Kesinlikle iyi gün dostu bulmak zor...Yalnız kötü günde yanında olan, mutluluğuna ortak ol(a)mayan "dostlar" konunun detaylarını merak ettiklerinden etrafındalar.Dedikodularına malzeme arıyorlar başka bir şey değil.:KK5:
 
benim için arkadaşımın üzüntüsü,üzüntümdür.sevinci sevincimdir.ben kendi annemle paylaşamadığımı arkadaşımla paylaşırım.arkadaşımın oğlu çok güzel bir üniversite kazandı.benim oğlum kazanmış gibi sevindim.benim oğlumun kazanacağına çok ümidim yoktu.bunu da hep arkadaşımla paylaşıyordum.oğlumun kaznmasına kendi oğlundan çok mutlu oldu.onun oğlu her halükarda yerleşecekti.benim ümitsizliğim onuda etkilemişti.biz gerçek dostuz:KK16:

Ne kadar güzelmiş... :nazar:
Benim de var böylesi dostlarım... Ama öyle uzaktalar ki şimdi... :KK25:


Allah dostluğunuzu daim etsin,nazar değmesin canım :nazar:


Bir de şöyleleri var ki onlar daha fena..Benim çok başıma geldi..Yüzünüze canım cicimler eksik olmaz,hep size karşı iyi niyetli yaklaşımı vardır... Ama bir gün gelir öğrenirsiniz ki o insan yüzünüze gülüp arkanızdan kan kusmuş,sizin her dediğiniz her yaptığınız ona batmış..Size söylememiş içinde biriktirmiş kinini nefretini....İki yüzlü dost olmasın zaten....

Bu yüzden ben yalnız olmayı tercih ediyorum aslında....İnsanları tanıdıkça...Tabi kendimi o kadar soyutlamıyorum toplumdan ama şöyle ki..İnsanlar ben istersem yanımdalar fiziksel varlık olarak..Ben istemezsem yoklar....Özgürlüğüme çok düşkünüm....Böylece kafam daha rahat...İçi fesat,iki yüzlü insanlar insanı yaşamdan bezdirir...Hayat zaten zor..Bir de olmadık insanların kahrını çekmek olmasın...........Kendi adıma böyle düşünüyorum..

Böylesi de başıma geldi. :KK37:
Hatta Narmikcim, o denli kin doluymuş ki bana, 10 sene sonra bile mevzusu olmuş bir ortamda. Şoktan şoka girdim. :KK53:
Allah hiç kimseyi hazımsız yapmasın bu bakımdan...
10 senedir beni görmüyor, sosyal ağda görüp merhaba canım diyor, arkamdan da bu sıralarda saydırıyor. :KK36:
Güncel olarak görüştüğün ve sana kin güdüp iki yüzlü olanları saymam bile...
Onlar zaten ayrı bir kategori. Mehmet Akif Ersoy'un dediği gibi:
'Artık iki yüzlü insanları sevmeye başladım, çünkü yaşadıkça yirmi yüzlü insanlar görmeye başladım.'

aslında en acısı dost bulmak zor hemde çok zor..

artık düşmanımız olmasın diye dostsuz kalmayı tercih eder duruma geldik:18:

O duruma getiren toplum sağolsun. :KK37:
 
Bir soz daha var; Allahim sen beni dostlarimdan koru, dusmanlarimdan ben kendimi zaten korurum diye...

Dost gibi gozuken sinsice yapar, beklemedigin anda seni arkandan vurur.

Buarada hic bir insan ama hic bir insan kimsenin kendinden daha iyi olmasini istemez, kendi evladi haric.
 
şiitt bağa mı laf attın sen :KK1:

çocukluğumuzdan beri kopmadığımız 3 dostum var radyocum,1 değil yani..bu kişiye göre değişir,senin hayatında 1 tane gerçek dost vardır benim 3...bu sayı ile değil yaşanmışlıklarla olcak birşey.nokta :KK9:




ay evet sana laf atar gibi olmuş ama öyle birşey yok tabı ben senın yazdıgını sonradan gördüm yaaa :KK70:
 
İnsanlar artık çevredekilere mesafe koyar duruma geldi; ben bunu birazda topluma bağlıyorum. Garipsemeyin,çünkü insan olarak geçinmesini beceremiyoruz bizler...Taktir etmeyi bilmiyoruz.Karşılıksız değer vermeyi beceremiyoruz.Kişiyi olduğu gibi kabullenemiyoruz. Eleştirmeyi bilmiyoruz.

Hele bu kadınlarda daha fazla. Bir çekememezlik ve gereksiz bir yarış söz konusu. En yakın arkadaşının arkasından bile yersiz eleştiri/dedikodu yapılıyor. Biraz arkadaşınızdan iyi konuma çıktığınızda,gereksiz kıskançlık ve kaydırmalara maruz kalıyorsunuz.

Yetiştirilme tarzında da böyle değil mi? Kaç kişi kardeşleriyle yada başkalarıyla kıyaslanmıyor? Kaç kişi "yarış" zihniyetinde yarış atı gibi eğitilmiyor.

Giydiğiniz markalara göre değer biçiliyorsunuz.Kullandığınız araçlara göre sosyal statüde rol alıyorsunuz. Meslekleriniz etiket olmuş vaziyette. Ünvanlar sayesinde egoyu tatmin etme peşinde herkes. Amaçsızca yapılan bir rekabet...

Böyle bir ortamda nasıl dostluk,arkadaşlıktan söz edilebilir ki.İnsanca beraber yaşamayı,birbirimize tölere etmeyi bile beceremiyoruz. Herkes kendinden olmayanı ötekileştirme peşinde.

Ben hayatıma yeni birisini zor dahil edenlerdenim. İnsanlarla olan samimiyetime ve paylaşımıma dikkat ediyorum. Bu iş arkadaşı olsun, elti/kayınvalide olsun böyleyim. Ne yazık ki öyle bir noktadayız ki; ne kadar az arkadaşınız var o kadar az derdiniz var moduna girdik.

Amma dertliymişim :KK9:
 
Duygusal bir insan oldugum icin candan yürekten bir dost isterdim,ama nerdeee

insanlarin cogu bence cikarcilar veya bilmiyorum sen saf vede duygusal olunca onlar bunu bir eksi olarak görüyorlar galiba ve senden

almaya gelince aliyorlar,vermeye gelince (misal kötü günde)yaninda yoklar.

yani ne bileyim aslinda bence iyi gününde de dost bulmak zor kötü günündede:KK31:

yani dost bulmak basli basina zor bence:KK53:
 
Bir soz daha var; Allahim sen beni dostlarimdan koru, dusmanlarimdan ben kendimi zaten korurum diye...

Dost gibi gozuken sinsice yapar, beklemedigin anda seni arkandan vurur.

Buarada hic bir insan ama hic bir insan kimsenin kendinden daha iyi olmasini istemez, kendi evladi haric.

Son cümlen hariç yazdıklarına katılıyorum tontrikocum...

Örneğin bir arkadaşım benden daha zeki,daha güzel,( şu an çalışmıyorum )daha kariyerli bir mesleğe sahip,yaşam standartları benim çok çok üzerimde olsa ki var da öyle arkadaşlarım,zerre kıskançlık duymuyorum,neden o ben değilim demiyorum... Allah mutlu etsin diyorum...Benim huzurum,sağlığım,mutluluğum (dolayısıyla çocuklarımın ,eşimin ) yerinde olsun en önemlisi o diyorum......
,
 
Son cümlen hariç yazdıklarına katılıyorum tontrikocum...

Örneğin bir arkadaşım benden daha zeki,daha güzel,( şu an çalışmıyorum )daha kariyerli bir mesleğe sahip,yaşam standartları benim çok çok üzerimde olsa ki var da öyle arkadaşlarım,zerre kıskançlık duymuyorum,neden o ben değilim demiyorum... Allah mutlu etsin diyorum...Benim huzurum,sağlığım,mutluluğum (dolayısıyla çocuklarımın ,eşimin ) yerinde olsun en önemlisi o diyorum......
,

Canim istisnalar illaki vardir, senin gibi…ama genel olarak insanoglu kiskanc..ya da benim gorduklerim oyle :KK9:
 
İnsanlar artık çevredekilere mesafe koyar duruma geldi; ben bunu birazda topluma bağlıyorum. Garipsemeyin,çünkü insan olarak geçinmesini beceremiyoruz bizler...Taktir etmeyi bilmiyoruz.Karşılıksız değer vermeyi beceremiyoruz.Kişiyi olduğu gibi kabullenemiyoruz. Eleştirmeyi bilmiyoruz.

Hele bu kadınlarda daha fazla. Bir çekememezlik ve gereksiz bir yarış söz konusu. En yakın arkadaşının arkasından bile yersiz eleştiri/dedikodu yapılıyor. Biraz arkadaşınızdan iyi konuma çıktığınızda,gereksiz kıskançlık ve kaydırmalara maruz kalıyorsunuz.

Yetiştirilme tarzında da böyle değil mi? Kaç kişi kardeşleriyle yada başkalarıyla kıyaslanmıyor? Kaç kişi "yarış" zihniyetinde yarış atı gibi eğitilmiyor.

Giydiğiniz markalara göre değer biçiliyorsunuz.Kullandığınız araçlara göre sosyal statüde rol alıyorsunuz. Meslekleriniz etiket olmuş vaziyette. Ünvanlar sayesinde egoyu tatmin etme peşinde herkes. Amaçsızca yapılan bir rekabet...

Böyle bir ortamda nasıl dostluk,arkadaşlıktan söz edilebilir ki.İnsanca beraber yaşamayı,birbirimize tölere etmeyi bile beceremiyoruz. Herkes kendinden olmayanı ötekileştirme peşinde.

Ben hayatıma yeni birisini zor dahil edenlerdenim. İnsanlarla olan samimiyetime ve paylaşımıma dikkat ediyorum. Bu iş arkadaşı olsun, elti/kayınvalide olsun böyleyim. Ne yazık ki öyle bir noktadayız ki; ne kadar az arkadaşınız var o kadar az derdiniz var moduna girdik.

Amma dertliymişim :KK9:

Yazdıklarını okuyup tek kelime ekleme yapmak isterdim ama yapamıyorum.
Çünkü söylediklerin kalbimin en derinine dokundu.
Öylesine doğru öylesine özenli cümleler...
Teşekkür ederim...
 
ben dost bulma umuduma beton döküp denize attım..
gecen gün 20 senelik dostumu aradım sesimi tanımadı acayi zoruma gitti...
varım yogum eşim işim böyle....
 
ben dost bulma umuduma beton döküp denize attım..
gecen gün 20 senelik dostumu aradım sesimi tanımadı acayi zoruma gitti...
varım yogum eşim işim böyle....

Ay ilahi:KK31:
Ben de lisedeki yakın arkadaşlarıma rastlarım sık sık, yüzümüzü çevirir, yola devam ederiz...O zamanlarsa yıllar da geçse dost olacağımıza dair konuşurduk:KK9:
 
ben yoldada görmiyorum farklı şehirlerdeyiz....
bide araba almışlar havasınıda attı uzun zaman aramıyordum fakat aldıgını biliyorum 1,5 yıl oldu zaten onların aldıgını biliyorum...
görüyosununz dimi ilişkiler ne hale geldi iyice sogudum...
ayrıca ben paraya asla deger vermem parasal bir sıkıntıda hiç yaşamadım :KK70: yinede söyledi napacaz ozaman bi daha aramıycaz ahaha
 
ıyı yada kötü gün dostu bulmak artık ikiside zor sanırım.. Kardeşim dediğin insanlar bile hiç düşünmeden canını yakıp geçiyor..
 
Kötü gün dostu bulmak daha zor tabiki iyi gününde herkes herkesin yanında olur önemli olan kötü gününde yanında olabilecek bir dost bulmak:nazar:
 
Son düzenleme:
İkisi de zor. Hayatımızda gerçek dostlarımız olsaydı forumlarda dertleşmeyi veya sevincimizi paylaşmayı tercih eder miydik?
Paylaşmak derken hayyal hanım özel mesajınız dolu yine mesaj atamıyorum ben :KK43:
 
şimdiki dotluklar artık geneli menfaate dayalı gibi birsey oldu hepimizin kötü anları oluyor direk aklımıza dertlesecebilecegimiz arkadaslarımız geliyor ama malesef aglayacak omuz ararken kapılar yüzümüze örtülebiliyor dost bulmak artık cok zor bişey gercekten
 
X