- 1 Şubat 2013
- 4
- 0
yarın sabah 7de ayakta olmam lazım işe gidicem ve gram uyku yok.. Az önce yataktan kalktım bi sigara yaktım aynaya baktım gözlerim ağlamaktan küçülmüş 
Kendimi o kaadar yalnız mutsuz ve huzursuz hissediyorum ki bunu ifade edicek kelime bile bulamıyorum. Bi türlü hayatımdaki dengeyi oturtamadım, aileyi toplasam özel hayatım dagınık, özel hayatıı toparlasam aile dagınık sıkıştım kaldım artık. Ne yedigim yemegi anlar oldum ne içtiğim suyu..25 yasındayım kücük yaşta bi evlilik geçirdim çok sevmiştim evlendik, hemen hamile kaldım anne olmaya hazırlanırken 7 aylıkken bebegimi kaybettim sonrası kabus gibiydi ve boşandım ailemin yanına döndüm.. Çok zor toparladım kendimi insanlara olan güvenimi tamamen kaybetmiştim erkek kardeşimi görünce bile korkarak bakar hale gelmiştim derken 'Haluğu' tanıdım... En başından herşeyi biliyodu ve kabullenmişti ve ben o kötü günlerimin ardından ilk defa haluğa güvendim... Aylar geçti herşey mükemmel en ufak menfaatini sezmedim bugüne kadar.. Halukta 3 yaşındayken annesini kaybetmiş, üvey annesi var.. Ben hep bunu gözümün önüne getirerek haluğa hem anne, hem iyi bi sevgili, hem arkadaş hem dost bütün sevgileri biarada vermeye çalıştım. Ama kendi içimde bişeyleri tam anlamıyla aşamadım sanırım eften püften sebeplerle son zamanlarda çok fazla tartışmaya başlamıştık..ve en sonunda beni çok sevdigini fakat bu ilişkiye inancı kalmadıgını söyledi.... Nolursunuz bana yardım edin çok bunaldım. Evde kimseyle konuşmuyorum. Sosyal hayatım kalmadı. Evden işe, işten eve... Benim bu halim ne olucak ((
Kendimi o kaadar yalnız mutsuz ve huzursuz hissediyorum ki bunu ifade edicek kelime bile bulamıyorum. Bi türlü hayatımdaki dengeyi oturtamadım, aileyi toplasam özel hayatım dagınık, özel hayatıı toparlasam aile dagınık sıkıştım kaldım artık. Ne yedigim yemegi anlar oldum ne içtiğim suyu..25 yasındayım kücük yaşta bi evlilik geçirdim çok sevmiştim evlendik, hemen hamile kaldım anne olmaya hazırlanırken 7 aylıkken bebegimi kaybettim sonrası kabus gibiydi ve boşandım ailemin yanına döndüm.. Çok zor toparladım kendimi insanlara olan güvenimi tamamen kaybetmiştim erkek kardeşimi görünce bile korkarak bakar hale gelmiştim derken 'Haluğu' tanıdım... En başından herşeyi biliyodu ve kabullenmişti ve ben o kötü günlerimin ardından ilk defa haluğa güvendim... Aylar geçti herşey mükemmel en ufak menfaatini sezmedim bugüne kadar.. Halukta 3 yaşındayken annesini kaybetmiş, üvey annesi var.. Ben hep bunu gözümün önüne getirerek haluğa hem anne, hem iyi bi sevgili, hem arkadaş hem dost bütün sevgileri biarada vermeye çalıştım. Ama kendi içimde bişeyleri tam anlamıyla aşamadım sanırım eften püften sebeplerle son zamanlarda çok fazla tartışmaya başlamıştık..ve en sonunda beni çok sevdigini fakat bu ilişkiye inancı kalmadıgını söyledi.... Nolursunuz bana yardım edin çok bunaldım. Evde kimseyle konuşmuyorum. Sosyal hayatım kalmadı. Evden işe, işten eve... Benim bu halim ne olucak ((