2013 Nisan Anneleri'nin Doğum Hikayeleri

peyhh .!.:

Benim dr sabah geldi gece başka bi dr vardı ama sabaha kadar uğramadı bile.doğum başlamış yatış yap bekleyelim dedi.hatta nst de bebeğin kalp atışları sorunlu çıktı bi kaç kez.dr bi kere geldi baktı bişey söylemeden gitti.üstelik özel hastaneydi.gidip konuşcam bu konuyu ama emin olmak istiyorum

Genişletmek için tıkla...

dertsiz .!.:

canım sen söylemeden ben drunun gelmediğini anladım ama emin olmak istedim bende. doğumun normal mi oldu peki?açılman var mıydı? biz normal istiyorduk drum kan pıhtısını eline aldı içeriden çıkarak eşime gösterdi. bakın kanama bu şekilde tehlikeye atamam dedi.bizde ne gerekiyorsa o yapılsın dedik.

Genişletmek için tıkla...

dertsiz .!.:

sağol canım. gece drun yanında mıydı peki.yoksa sabah mı geldi?benim dr hiç normal doğumdan bahsetmedi tehlikeye atamam dedi. kanama olması normal değilmiş sanırım.

Genişletmek için tıkla...

derineser .!.:

dogum tarihi: 15.04.2013
bdt: 07.04.2013 (41+1 de dogurdum)
normal dogum, 4050 gram, 53 cm
kizimizin ismi: selin

ilk bebegimi 2008 yilinda hic istemedigim halde doktor korkutmasi ve benim cahilligim neticesinde sezaryen ile dunyaya getirdim. halbuki hastaneye kendi sancim ve 4 cm aciklik ile gitmistim, sezaryen yanlisi doktorum sagolsun disarda esimin gozunu korkutarak bebek iri bahanesiyle onu ikna etmisti ve ben sonucta aglaya aglaya 6 cm aciklikla acil sezaryene alindim. Allaha sukur ameliyat sonrasi cok problemli olmadi ama benim icimde hep ukte kaldi.
tekrar hamile oldugumu ogrendigimde bu sefer daha bilincliydim, ayni doktora gitmedim tabiiki ve bana sezaryen sonrasi normal dogum yaptirabilecek bir doktor bulmak icin 5 defa doktor degistirdim. sonucta canim doktorum Lalehan Kutlay ile tanistim. Cok anac cok sakin yapili bir insan olmasi bana guven verdi. Bana hep sunu soyledi: Yaradan kadin bedenini dogum yapabilmeye uygun yaratmis, iri bebek yada cat darligi diye bir bahane cok kabul edilebilir degil, Allah dagina gore kar verir, sana da dogurabilecegin kadar bir bebek nasip eder.
sadece doktorum degil esim ve annem de bana sonuna kadar guvendiler ve kararimi desteklediler. boylece normal dogumu beklemeye basladik. ve nazli kizimiz ancak 41. hafta bittiginde gelmeye karar verdi. sancilarim 4 dak da bire indiginde hastaneye gittik. 6 cm ye kadar acilma cok yavas ilerledi ancak doktorumun mudahelesi sayesinde 10 dak icinde birden 9 cm cikti ve dogum basladi, kizim sadece 4 ikinmada dunyaya geldi ve daha da iyisi sadece 3 dikisim oldu. bana bu duyguyu yasatan Rabbime sukurler olsun, Allah tum isteyenlere nasip etsin.

Genişletmek için tıkla...

iklem .!.:

sonunda ben de fırsat bulup yazabiliyorum :)

bdt: 26 nisan
dt: 26 nisan (40+0)
sezeryan, 3470 gr, 52 cm
kız

2 seneden fazla evli iken, benim çok yoğun isteği ve biraz da zorlamamla çocuk sahibi olmaya karar verdik. boncuk kızım da annesini hiç bekletmeden, ilk denememizde geliverdi :) son aydaki mide yanması dışında neredeyse kusursuz bir hamilelik geçirdim. sorsalar tekrar çocuk istermisin diye, hamile kalayım ama doğmasın mümkünse derim :)

25 nisan, yani doğumdan bir gün önce sabah kalktığımda pembemsi kanamam gelmişti, bir de vajinada çok garip bir ağrı vardı. sanki adet olmadan önce giren ağrının daha fazlası gibi... evde annem ve kardeşim var, eşim işte.. anneme söyledim 'galiba nişanım geldi benim' diye, annem benden panik 'tamam o zaman bu gece doğar' dedi. ben hiç de tahmin etmediğim biçimde rahatım, hiç heyecan, panik yok, sanki kırk yıldır bu haldeyim ve alışmışım gibi...

bir haftadır üstünde oturduğum plates topuna bu sefer daha fazla oturmaya, sağa sola sallanmaya başladım. sonra annemle çıkıp 45 dk kadar yürüdük. bu arada 10 dkda bir adet sancısı gibi bazen de biraz daha şiddetli ağrılar girmeye başladı, 20-30 sn filan sürüyordu. bu şekilde akşamı ettik,eşim geldi. yemekten sonra çayımızı filan içtik bir güzel, bu arada sancılar hala devam ediyor, gündüze göre biraz daha şiddetli. sancı gelinde artık oturur vaziyette duramıyorum. neyse saat gece 11 filan oldu yatalım bari dedik, anneme göre bunlar doğum sancısı değilmiş, yerimde duramazmışım... eşim de nedense çok rahat, yattığım yerden ben dk tutuyorum, baktım o çoktan uyumuş :) yattıktan sonra sancılarım ciddi şekilde arttı. artık adet sancısının daha kuvvetlisi gibi değil, bildiğin leğen kemiklerim acımaya başladı, aralığı da 6-7 dk ya düştü. gece 3'e kadar bu şekilde yatakta sancılarımı çektim ama artık çok artmıştı ve ben de korkmaya başlamıştım. annem de eşim de birşey olursa gece gideriz diyip yattılar ama ben o haldeyken ikisi de uyuyordu. kardeşimi hiç söylemiyorum bile o çoktaan uyumuştu, zaten hastaneye giderken onu evde bıraktık :)

neyse saat 3'ü geçiyordu ben kalktım, eşimi kaldırdım. dedim hadi gidelim ben kötüyüm. annemi kaldırdık, hazırlandık çıktık. hastaneye gidene kadar 5dk'ya düştü sancılar. saat 3:30da nöbetçi dr muayenemi yaptı, 3cm açıklık var, yatış yapıyoruz dedi. hastanenin doğum katında, travay odasına yattık. tek kişilik bir oda, yanımda eşim dahil refakatçı da kalabiliyordu. rahatım çok iyiydi yani. kendi dr.um sabah geleceği için sabaha kadar ebeler gelip açılma kontrolü yaptı. sanırım en kötüsü bunlar, nst.ye bile bağlı kalmak daha iyidir. sabah 9'da dr.um geldiğinde güzelce muayene etti 'açıklık hala 3 cm ama sancıların nst.de güzel çıkıyor, suni sancıya gerek yok, bekliyoruz' dedi. benim moralim yerlerde tabi, neredeyse 9 saattir sancı çekiyorum ve hala açıklığım 3 cm!

neyse, ben sürekli koridorda, odada filan geziniyorum ama yok öğren 13 oldu benim açıklık hala 3 cm. dr.um da o gün öğleye kadar çalışıyormuş, hastanenin kuralı da mesai saatleri dışında nöbetçi dr. bakıyor, kendi dr.un kalamıyor beni o sancılarımla bıraktı gitti. nöbetçi dr. da uyuzun teki, konuşmuyor, sorularıma cevap vermiyor, halim olsa kalkın başka hastaneye diyecem.

saat 16 oldu, gelen giden ebeler hala açıklığın 3,5 cm kadar olduğunu söylüyor. benim artık ne moralim kaldı ne de dayanacak takatim. geceden bu yana hem uykusuzum hem de açım. her ihtimale karşı hiçbirşey yedirmediler, içirmediler. deli gibi susamışım... dr.a yalvardım epidural verin öyle bekliyim diye. ama dr. ıkınamazsın vermem dedi, kestirdi attı. halbuki o benim tercihim di mi? ama o an ne benim ne de eşimin dr.la tartışacak durumu yok, aklımıza bile gelmiyor, kurbanlık koyun gibi ne derse ok. açılmayı kolaylaştırsın diye suni sancı da vermediler, çünkü sancılarım gayet iyi ve kuvvetliymiş. bu arada suyum hala gelmedi, dr da patlatmadı. bu durumu daha önce hiç okumamışım, bütün hikayeler hep 'suyum geldi' ile başlıyordu sanki. suyun içeride olması iyi mi kötü mü bilemedim. ama dr.a gıcıyım ya niye patlatmıyor diye söyleniyorum.

saat 18:30 oldu. dr geldi tekrar muayene ve açıklık hala 3,5 cm, yani 4 bile diyemiyorlar bana, sanki cetvelle ölçülüyor gibi 3,5 cm! ben zaten 2 saattir filan ağlıyorum sinirden, moralim çok bozuk, karnım aç, susamışım ve yorgunum deli gibi uykum var. eşim de artık dedi, çok kötü oldun sezeryan ol yeter diye. dr. tabi hemen alalım o zaman dedi. apar topar 10 dk içinde ameliyathaneye inmiştim bile. o kararı vermek çok kötü, o kadar moral bozucu ki, kendi kendime çok kızıyorumi bir yandan da bitsin artık diye dua ediyorum. sanki bebeğime haksızlık ediyormuşum gibi hissettim. ağlaya ağlaya girdim ameliyathaneye, eşim ve kardeşim kapıya kadar geldiler.

ameliyathane çok çok kötü idi. değil ameliyat, daha önce hiç hastanede bir gece bile kalmamışım, tek başıma buz gibi odada... kabus gibiydi. dümdüz yatırdılar, ellerimi ve bacaklarımı bağladılar. o arada sancılarım geliyor ve dümdüz yatmak öyle bir işkence ki anlatamam, beni bağlayan adama yalvarıyorum resmen hemen bağlamayın sancım geliyor diye. bu arada benim uyuz dr hariç hepsi erkek ve öyle boylu boyunca yatmak çok utanç vericiydi.

sonra ilk hatırladığım, döne döne asansörden çıkışım ve eşimi görüşüm. sonra odanın kapısı, 424 nolu oda.
'o nerde, iyimi' dedim önce eşime, sonra anneme.ikisi de çok iyi çok güzel seni bekliyor dedi.
minicik, pespembe, çirkin bişiydi. hemşire hemen yanıma koydu, göğsümü açıp memeyi verdi bebeğime. başladı cok cok cok!

hala da cok cok cok gidiyoruz :)

Genişletmek için tıkla...

catlax83 .!.:

erzulum senin hikayeni okuyunca çok duygulandım. bebeklerimiz bize güç versin, Allahım onların sağlıkları ile sınamasın bizi.
maşallah:)

Genişletmek için tıkla...