- 20 Şubat 2013
- 11
- 66
- Konu Sahibi BirdyNamNam
- #1
Sezaryen seceneginden bahsetmeyen bir doktor, normal dogum yapmami isteyen hatta zaman zaman baski yapan bir koca ve dogumdan ölesiye korktugu icin nerdeyse her gece aglayan ben !!
Doktorumun telkinleri ve esiminde etkisiyle onceleri epidural normal konusmaya basladik doktorumla. Ben surekli kendime korkucak birsey olmadigini yapailecegimi soyluyordum fakat yine de her gece agliyordum, nasil yapicam diye ! 35. Haftamda doktor muayenemiz sirasinda bana normal dogmunda riskleri oldugunu ve beni bilgilendirmek zorunda oldugunu soyledi. "Mesela?" diye sordugumda, vakum kullanmak zorunda kalabileceklerini, normal dogumun kimi zaman saatlerce surdugunu benim once sanci odasinda bi sure sanci cekecegimi 4-5 cm acilma oldugunda epidural yapilacagini ama zaten cati muayenesi sirasinda bana bi bilgilendirme kagidi verecegini ve daha detayli konusacagimizi soyledi.
Eve dondugumde hemen internetten biraz arastirdim ve normal dogumda bebeklerin strese girebilecegini, cikisini kolaylastirmak icin kesi atildigini falan okudum. Yani her turlu dikisim olucakti. Bu durumda da ben karnimda olmasini tercih ettim :) Zaten benim gb cani tatli birinin normal dogum yapabilecegini dusunmesi bile komikti.
2 hafta sonra kontrole gittigimizde sezaryen istedigimi, bu dogum mevzusu yuzunden cok strese girdigimi oyuzden genel anesteziyle olmak istedigimi soyledim. Dr'um epidural yapalim genelde cok agrin olur ayildiktan sonra dedi ve butun yok hayir yapamam ben uyanikken beni kesemezsiniz dememe ragmen beni ikna etti :))) muayeneden sonra anestezi uzmanina gidip tanistik. Kafamdaki sorulari sordum, korkumu anlattim ve canli canli ameliyat olucak olmanin beni nasil gerdigini soyledim. Sansima cok tatli ve guven veren bi adam karsimdaydi. Bana hic birsey hissetmeyecegimi bebek ciktiktan sonra eger cok kotu olursam beni hemen bayiltacagini soyledi. 1 hafta sonra hastanede gorusmek uzere OK'lestik.
Ertesi hafta esimle birlikte hastaneye gittik. Odaya ciktiktan sonra bi hemsire geldi serum takacagini sonra beni hazirlayacagini ameliyathaneye goturecegini soyledi. Damar yolum acildi, ameliyat kiyafetim giydirildi ve sozlestigmiz saatten 1 saat kadar once beni indirmek uzere geldiler. Hic beklemiyoduk ben cok kotu oldum
( Annem, kayinvalidem ve esimle birlikte asagi indik. Ameliyathane kapisinda beni doktorum karsiladi. Fotograflar cektirdik. Esimde doguma girecegi icin onu aldilar ve hazirlanmaya goturduler. Ben yalniz kaldim ( Ve bi anda inanilmaz bi sekilde titremeye basladim. Hemsire bacagimi tutmak zorunda kalmisti. Aglamamak icin kendimi zor tuttum. Kasiyodum. Ameliyat masasina alindim ve anestezi uzmani yaptigi herseyi bana tek tek anlatarak epiduralimi yapti. Bu asamada once belinizi siliyorlar. Steril olsun diye. Sonra incecik bir igne belinize sokuluyor. Acir mi diye korkan varsa hissetmiyorsunuz bile. Ama yinede bi hemsire sizi tutuyo hareket etme ihtimaline karsi. Daha sonra o ignenin ucu sac kili gb incecik bi hortumla ( anestezi uzmaniin soyledigi bu ) omzunuza kadar getiriliyor. Yavas yavas bacaklarinizin karincalandigini hissediyosunuz. Bi sicaklik hissi gelmeye basliyor. Daha sonra beni sirtustu cevirip doguma baslamislar :)) Benim haberim olmadi :)) cunku o sirada kocami soruyodum ve agliyodum :)) megerse bana sonda takilmis ve kesmeye baslamislar. Bu anlattigim kisim sirtustu cevrildikten sonra ki 5 dk fln icinde oldu cunku esim hazirlamis geldikten hemen sonra bebegimiz cikti. Bize bakin simdi sag tarafta bebeginizi goruceksiniz dediler ve sesini duyduk. İste o an yasadigim butun stresin bosuna oldugunu anladim. Cok kolay hic canim yanmadan bi dogum gerceklestirmistim ve sanirim canim yansa bile bebegimi gordugum an yine hepsi gecicekti. Agzimdan sadece "cok guzel" cumlesi cikti. Baska hic bisey soyleyemedim. Sadece onu temizlemelerini kontrollerini yapmalarini izliyodum. Sarip sarmalayip yanima getirdiler ve ne yapicagimi bilemedim esimle birbirimize bakip cok guzel cok guzel diyip duruyoduk.
Hemen sonra bebegi yukari cikaricaklarini esiminde artik cikmasi gerektigini soylediler.gitmesini istemedim esimin ama mumkun olmadi. Anestezi uzmani nasil oldugumu ve bayilmak isteyip istemedigimi sordu. Hayir dedim cok iyiyim :)) korktugum gb bisey degilmis iyi ki bu sekilde oldu dedim hatta :)) sonra ki 45dk kadar doktorum dikisi yaparken sohbet ederek gecti. Girdikten 1 saat sonra ameliyathaneden ciktim. Odaya alinip hazirlandiktan sonra bebegimi getirdiler ve hemen emzirmeye basladim. İlk sutu almasi cok onemli biliyosunuz :)) hastaneden cikana kadar epidurali vermeye devam ettikleri icin ne agrim ne sizim oldu. Hastaneden cikicagimiz zamanda zaten agrilar hafiflemisti. Yani o konudada hic bi sikinti cekmedim.
Dikislerim ise cabucak iyilesti. 1 haftada toparladim. 2. Haftada ise gunluk hayatima dondum. Biraz uzun oldu farkindayim ama buraya kadar sıkılmadan okuduysaniz eger, cok tesekkur ederimmmm :)))
Doktorumun telkinleri ve esiminde etkisiyle onceleri epidural normal konusmaya basladik doktorumla. Ben surekli kendime korkucak birsey olmadigini yapailecegimi soyluyordum fakat yine de her gece agliyordum, nasil yapicam diye ! 35. Haftamda doktor muayenemiz sirasinda bana normal dogmunda riskleri oldugunu ve beni bilgilendirmek zorunda oldugunu soyledi. "Mesela?" diye sordugumda, vakum kullanmak zorunda kalabileceklerini, normal dogumun kimi zaman saatlerce surdugunu benim once sanci odasinda bi sure sanci cekecegimi 4-5 cm acilma oldugunda epidural yapilacagini ama zaten cati muayenesi sirasinda bana bi bilgilendirme kagidi verecegini ve daha detayli konusacagimizi soyledi.
Eve dondugumde hemen internetten biraz arastirdim ve normal dogumda bebeklerin strese girebilecegini, cikisini kolaylastirmak icin kesi atildigini falan okudum. Yani her turlu dikisim olucakti. Bu durumda da ben karnimda olmasini tercih ettim :) Zaten benim gb cani tatli birinin normal dogum yapabilecegini dusunmesi bile komikti.
2 hafta sonra kontrole gittigimizde sezaryen istedigimi, bu dogum mevzusu yuzunden cok strese girdigimi oyuzden genel anesteziyle olmak istedigimi soyledim. Dr'um epidural yapalim genelde cok agrin olur ayildiktan sonra dedi ve butun yok hayir yapamam ben uyanikken beni kesemezsiniz dememe ragmen beni ikna etti :))) muayeneden sonra anestezi uzmanina gidip tanistik. Kafamdaki sorulari sordum, korkumu anlattim ve canli canli ameliyat olucak olmanin beni nasil gerdigini soyledim. Sansima cok tatli ve guven veren bi adam karsimdaydi. Bana hic birsey hissetmeyecegimi bebek ciktiktan sonra eger cok kotu olursam beni hemen bayiltacagini soyledi. 1 hafta sonra hastanede gorusmek uzere OK'lestik.
Ertesi hafta esimle birlikte hastaneye gittik. Odaya ciktiktan sonra bi hemsire geldi serum takacagini sonra beni hazirlayacagini ameliyathaneye goturecegini soyledi. Damar yolum acildi, ameliyat kiyafetim giydirildi ve sozlestigmiz saatten 1 saat kadar once beni indirmek uzere geldiler. Hic beklemiyoduk ben cok kotu oldum
( Annem, kayinvalidem ve esimle birlikte asagi indik. Ameliyathane kapisinda beni doktorum karsiladi. Fotograflar cektirdik. Esimde doguma girecegi icin onu aldilar ve hazirlanmaya goturduler. Ben yalniz kaldim ( Ve bi anda inanilmaz bi sekilde titremeye basladim. Hemsire bacagimi tutmak zorunda kalmisti. Aglamamak icin kendimi zor tuttum. Kasiyodum. Ameliyat masasina alindim ve anestezi uzmani yaptigi herseyi bana tek tek anlatarak epiduralimi yapti. Bu asamada once belinizi siliyorlar. Steril olsun diye. Sonra incecik bir igne belinize sokuluyor. Acir mi diye korkan varsa hissetmiyorsunuz bile. Ama yinede bi hemsire sizi tutuyo hareket etme ihtimaline karsi. Daha sonra o ignenin ucu sac kili gb incecik bi hortumla ( anestezi uzmaniin soyledigi bu ) omzunuza kadar getiriliyor. Yavas yavas bacaklarinizin karincalandigini hissediyosunuz. Bi sicaklik hissi gelmeye basliyor. Daha sonra beni sirtustu cevirip doguma baslamislar :)) Benim haberim olmadi :)) cunku o sirada kocami soruyodum ve agliyodum :)) megerse bana sonda takilmis ve kesmeye baslamislar. Bu anlattigim kisim sirtustu cevrildikten sonra ki 5 dk fln icinde oldu cunku esim hazirlamis geldikten hemen sonra bebegimiz cikti. Bize bakin simdi sag tarafta bebeginizi goruceksiniz dediler ve sesini duyduk. İste o an yasadigim butun stresin bosuna oldugunu anladim. Cok kolay hic canim yanmadan bi dogum gerceklestirmistim ve sanirim canim yansa bile bebegimi gordugum an yine hepsi gecicekti. Agzimdan sadece "cok guzel" cumlesi cikti. Baska hic bisey soyleyemedim. Sadece onu temizlemelerini kontrollerini yapmalarini izliyodum. Sarip sarmalayip yanima getirdiler ve ne yapicagimi bilemedim esimle birbirimize bakip cok guzel cok guzel diyip duruyoduk. Hemen sonra bebegi yukari cikaricaklarini esiminde artik cikmasi gerektigini soylediler.gitmesini istemedim esimin ama mumkun olmadi. Anestezi uzmani nasil oldugumu ve bayilmak isteyip istemedigimi sordu. Hayir dedim cok iyiyim :)) korktugum gb bisey degilmis iyi ki bu sekilde oldu dedim hatta :)) sonra ki 45dk kadar doktorum dikisi yaparken sohbet ederek gecti. Girdikten 1 saat sonra ameliyathaneden ciktim. Odaya alinip hazirlandiktan sonra bebegimi getirdiler ve hemen emzirmeye basladim. İlk sutu almasi cok onemli biliyosunuz :)) hastaneden cikana kadar epidurali vermeye devam ettikleri icin ne agrim ne sizim oldu. Hastaneden cikicagimiz zamanda zaten agrilar hafiflemisti. Yani o konudada hic bi sikinti cekmedim.
Dikislerim ise cabucak iyilesti. 1 haftada toparladim. 2. Haftada ise gunluk hayatima dondum. Biraz uzun oldu farkindayim ama buraya kadar sıkılmadan okuduysaniz eger, cok tesekkur ederimmmm :)))
