kızlar herkese hayırlı cumalar,
benim eşimin düşünceli mi düşünceli ailesi bir sürpriz yapıp gece yerine akşam 17.30 da gelecekmiş. bu kız işten yorgun argın gelecek mi, evinde yemek var mı, bulaşıkları kim yıkayacak, çocuğa kim bakacak....off offf
valla hiç bir hazırlığım yok, evi salı günü temizlettirmiştim, o da tozlandı zaten 3 günde... yemek yapacak ne vaktim var ne bir şey, dışarı gidelim dedi eşim, valla siz gidin çocuğun hiç keyfi yok, dedim. bir yere gidince akşam en geç 9 da kalkmamız gerekiyor yoksa huysuzlanıyor uykusu geliyor, bir de gittiğimiz yerde adamakıllı bir şey yemiyor. dün akşam bir tas muhallebi yedirene kadar göbeğim çatladı zaten, kafamın içinden terler boşaldı, antalya zaten sıcak ve nemli hala, klimasız oturulmuyor. çocuğun burnu akıyor hapşırıyor, dün akşam yemekten sonra bir ölçek peditus verdim, ilk 3 denemede ağzından püskürttü, 4. yü zorla verdim, kıyameti kopardı. annem bana kızdı, eşim içerden koştu, kustu zannetmiş. hepsi bir panik oldular. babam da eşime zaten ne zamandır söylemek isteyip de söyleyemediklerini söyledi. annemgilin ev oldu çarşı pazar... herkes bir triplerde... ben dayanamadım gidip ağladım.
anneme çok bozuluyorum, devamlı "ben çok zorlanıyorum, bakamıyorum, yoruluyorum" diyor. bir kaç gündür oraya götürüp bırakıyoruz ama yine yaranamadık. anneme vitamin hapı aldım kendisini zinde hissetsin diye, onu da içmemiş. ben ne yapayım. akşam 18.30 da çıkıyorum. 7 ye doğru evdeyim. çocuğu emziriyorum gider gitmez. biraz oynuyorum. yemek varsa sofra kuruyorum, yemek yoksa ya dışardan istiyoruz, ya da eşim yapıyor fırında bir şeyler. nisa beni hiç bırakmıyor. biz yerken kızın önüne yemek koyuyorum yerse ne ala, yemezse ona ayrı yemek hazırlıyorum, çorba-püre-muhallebi kaşıkla yedirebileceğim şeyler sırf aç kalmasın diye, sonra çocuğa banyo yaptırıyorum, kurulayıp giydirip odasında biraz daha oynuyoruz.sonra uykusu geliyor.illa ki memede uyuyacak, yine emzirip ayağımdaki yastığa alıyorum uyku tutana kadar azcık sallayıp daldığına emin olunca yatağpına yatırıyorum. eğer dalmazsa yatağından kalkıp ağlıyor.
sabah ezanına doğru illa ki uyanıyor yanıma alıp emziriyorum, bu sefer kah bizim yatağa kah kendi yatağına yatırıyorum.
sabah da ya eşim gidip annemi alıp geliyor ya da eşim aracıyla kızı annemgile bırakıyor. bir günümüz böyle geçiyor. buhengamede benim ne kuaföre gitmeye ne spora ne alışverişe,ya inanın kaş aldırmaya dahi gidemiyorum. bir de çalışan insanım bakımlı olmam lazım.stresten iyice yemeye vurdumi diyetisyene gidip verdiğim 6 kilonun 2 kilosunu tekrar aldım. haftasonu çocuğu eşime bırakıp 1 saat bir yere gidemiyorum. çocuk uyuduğunda zaten mutlaka ev işi oluyor. benim eş de zaten ya araba yıkatmaya gider, ya kasaba gider, ya balığa gider, ya haftasonu işi olur çalışır.
kreş düşünmeye başladım, daha da pek küçük gibi geliyor. kreşe verirsem bu kışı devamlı hasta olarak geçircek zaten biliyorum...napayım sizce...
