çok kırgınım.20 yıllık evliliğim 1 gecede bitti.eşim son 3 aydır benden çok soğudu.birşeylerin ters gittiğinin farkındaydım.karşıma aldım.o bayan kim dedim.dürüst ol dedim.affedebilirim dedim.öylesine ağladıki kendimi çok kötü hissettim.1 yıl önce ilk aşkını yolda görmüş.kahrolmuş.yıkılmış.hayattan kopmuş.onu hiç unutamadığını anlamış.ve bir yalan böylece başlamış.benim yanımdayken tüm benliği onunlaymış.beni hiç kırmadı.gözümün önünde eridi bitti.insanlıktan çıktı.onu bir psikoloğ gibi her gece dinledim.3 ay sonra anladımki ben onun yaşamasını istiyorum.eşim kanser oldu.o ölmesin yaşasın diye onu serbest bırakmaya karar verdim.çok ağladım yalvardım ama olmadı.sanki aklını kaybetti.benim koynumda ağladı her gece.allahım dedim bu nasıl bir acı bu nasıl bir sınav.olmadı .ölümüne sevdiğim birtanemi kendi ellerimle başka bir kadına yolladım.sabaha kadar ağladık.annesi babası geldi.sakın onu üzmeyin dedim.ben razıyım o ölmesin yeterki dedim.buğün avukat tuttuk.yüzüne bakamadım.çünki baksam ayrılamazdım.eve geldikten sonra beni boşaması için yalvardım.yaptı .o artık dünya ahret kardeşim.3 çocuğumun babası.çok acı arkadaşlar.1 hafta sonra mahkemeye çıkıcaz.allahım canımı al ben o günü görmiyeyim diyorum.ölmek istiyorum.artık nefes bile alamıyorum.