ANNEMİ KAYBETTİM Acı ile başa cıkamıyorum

mercan86 .!.:

Merhaba arkadaşlar, neden yazıyorum onuda bilmiyorum ama bazen hiç tanımadığım insan ile bir şeyler paylaşmak daha iyi geliyor, yargılanmıyorsunuz her gördüğünüzde ve bırseylerın arkasına sığındığınızı düşünmüyorlar ... Asıl konum almanyada doğum büyüdüm Annecığımı kaybettim 3 Yıl önce ve hemen sonra istanbula taşındım tabiki bir cok kez hastlandım vefatından sonra inanılmaz düşkündüm , sanırsam hala üstesünden gelemiyorum, her akşam ağlayarak uyuyorum iş yerinde gizlice ağlayarak çalışıyorum ama kimse benim bu derece duygusal olduğumu bilmiyor... En yakınınızı kaybettim hala bu derece psikolojik mahf olanınız varmı ? veya nasıl başa çıkıyorsunuz arkadaşlar, Cok yazdım hakkınızı helal edin :)

Genişletmek için tıkla...

basin sag olsun canim bende yillar önce babami kaybetmistim bunla basa cikamiyordumm aci cok agir gelmisti
esimle ümreye gittim sonra malinda mülkünde evladinda ana babaninda nevsiyinde bu dünyada misafir oldugunu anladim
baki olanin allah olduguna inandim diyecenki eskiden inanmiyormuydun hasaa ama ümreye gittikten sonra inanki ben ben deyilim
babamin acisi hafifledi 3yil basa cikamadim aciylan doktorlar felan kar etmedi isallah seninde aacin hafiflerrr ates düstügü yeri yakiyormus allah yardimcin olsunn

Babama birşey olacak diye çok korkardım, çünkü kalp ve diyabet hastasıydı. Her gece başımı yastığa koyduğumda aklıma tuhaf düşünceler gelirdi engel olamadığım, ölmüş gibi düşünür ağlardım sabaha kadar. Hiç anneme birşey olacağı aklımın ucundan geçmemişti, yaşına göre dinçti, bir rahatsızlığı yoktu (yani biz öyle bilirdik) 1,5 yıl önce, onu yerde bulmamla tansiyon hastası olduğunu öğrendik. Öğrendik ve kaybettik. Beyin kanaması geçirdi, çok geçti annem için.

O kadar zor ki, annenin yokluğuyla yaşamak, yaşamaya çalışmak. Nerede eski bir şarkı duysam şöyle bir 5-10 sene öncesine ait, kalbim pır pır mutlu olduğumuz dünlere gidiyorum. Zor, çok zor.. Allah kimseye yaşatmasın..

3,5 yıl oldu annem gideli, hayat başıma tebelleş oldukça daha çok koyuyor acısı, atlatmış değilim, o yüzden bir teselli bulamıyorum. Hepimizin annesi nurlarda yatsın ...

ANNENİZİN mekanı cennet olsun inşallah,bende 6 yıl önce doğumumdan 15 gün sonra babamı kaybettim ve çok problemli bi hamilelikti benim için ve 3 düşükten sonra çocuğum olmuştu ve babamla annem hepsinde 20 saatlik yolu aşar gelirlerdi ve çokk sevinçliydi torunum olcak diye sadece 15 gün görebildi şuan yine ogünlere döndüm,çokk zor alışılmıyor bayramlardan nefret ediyorum allahım herkese sabır versin,ben çocuğumla avndum,dua ettim,onun adına hayırlar yaparak kendimizi teslli ettik ,inşallah bebeğin olunca biraz daha alışacaksın onunla yorulup ilgilenirken,onun büyümesiyle hayat geçip gidiyor işte...

SarahKerrigan .!.:

Ben anacığımı 19 yaşımdayken, kanser sonucu kaybettim. Allah'ın izniyle okadar zor geçmedi benim dönemlerim. Sabredebildim, ve en önemlisi kabullenebildim. Hayatıma devam edebildim, üniversiteyi kazandım, seneler geçti gitti şimdi geriye bakıyorum 16 sene gitmiş bitmiş bile.

Bende sevdiklerimi kaybetme ve zaman zaman sevdiklerime bile isteye kendim zarar verecekmişim gibi dürtüler oluşmuştu. Zaman zaman hortlar. Bir kimseyi, bir eşyayı dahi çok sevmeye başladığımda aklıma kötü şeyler gelmeye başlıyor.

Fakat şu gerçek var ki, tabiki sevdiklerimi kaybetmek beni çok üzer ama artık bundan korkmuyorum. Allah'an gelen herşey kabulümdür. Ölümün bir son olmadığına olan inancım çok büyük. Allah beni bu yoldan mahrum etmesin...

Anneciğim ve tüm kaybettiğim sevdiklerimle buluşacağım ama evvela şu yaşamdaki sınavıma odaklanıyorum. Hayatın benim için hazırladığı acı tatlı sürprizler var. Sabrederek onları da atlatacağıma inanıyorum.

Allah rahmet eylesin, size sabırlar diliyorum. Kolay değil elbet. Öyle veya böyle hayatımızı sürdürüyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim sizinde başınız sağolsun evet ilk zamanlar banada herkez ne kadar güçülü olduğumu söylediler ve öyleydide, ama son zamanlarda kendimi hiçde güçlü hiss etmiyorum, zaman geçtikçe cook daha ozluyorum ondandır herhalde, sözlendim yoktu nısanlandım evlendım yoktu hıc bırseyımde yanımda bulunamadı ve en cok ıhtıyacım olduğunda yanımda olamaması benı bu hale getırdı dıye düşünüyorum. İnşallah Allah bütün Annelere sağlıklı uzun omurler versın

krizantem000 .!.:

ANNENİZİN mekanı cennet olsun inşallah,bende 6 yıl önce doğumumdan 15 gün sonra babamı kaybettim ve çok problemli bi hamilelikti benim için ve 3 düşükten sonra çocuğum olmuştu ve babamla annem hepsinde 20 saatlik yolu aşar gelirlerdi ve çokk sevinçliydi torunum olcak diye sadece 15 gün görebildi şuan yine ogünlere döndüm,çokk zor alışılmıyor bayramlardan nefret ediyorum allahım herkese sabır versin,ben çocuğumla avndum,dua ettim,onun adına hayırlar yaparak kendimizi teslli ettik ,inşallah bebeğin olunca biraz daha alışacaksın onunla yorulup ilgilenirken,onun büyümesiyle hayat geçip gidiyor işte...

Genişletmek için tıkla...

Evet heleki bayramlar bende cok zorlanıyorum ağırıma gidiyor, Sizinkide zor Allah sabır versin mekanı cennet olsun inşallah . Size sağlıklı uzun omurler versin bebeklerınızle bırlıkte inşallah.

ATTRAENTE .!.:

3,5 yıl oldu annem gideli, hayat başıma tebelleş oldukça daha çok koyuyor acısı, atlatmış değilim, o yüzden bir teselli bulamıyorum. Hepimizin annesi nurlarda yatsın ...

Genişletmek için tıkla...

Amin canım benim hepimizin başı sağolsun inşallah. bende atlatamıyorum aynı senin gibi. bazen hafifliyor sonra yine en baştan.

smuwiLa .!.:

Babama birşey olacak diye çok korkardım, çünkü kalp ve diyabet hastasıydı. Her gece başımı yastığa koyduğumda aklıma tuhaf düşünceler gelirdi engel olamadığım, ölmüş gibi düşünür ağlardım sabaha kadar. Hiç anneme birşey olacağı aklımın ucundan geçmemişti, yaşına göre dinçti, bir rahatsızlığı yoktu (yani biz öyle bilirdik) 1,5 yıl önce, onu yerde bulmamla tansiyon hastası olduğunu öğrendik. Öğrendik ve kaybettik. Beyin kanaması geçirdi, çok geçti annem için.

O kadar zor ki, annenin yokluğuyla yaşamak, yaşamaya çalışmak. Nerede eski bir şarkı duysam şöyle bir 5-10 sene öncesine ait, kalbim pır pır mutlu olduğumuz dünlere gidiyorum. Zor, çok zor.. Allah kimseye yaşatmasın..

Genişletmek için tıkla...

benim babamda hastaydı bende ona bırsey olacakmı dıye aynı sekılde ağlardım saatlerce, ve iki ay içinde annemi kaybettim . seninkide cok zordur eminim ani bir şekilde olmuş, ALLAH sabır versin canım babalarımıza uzun omurler versin inşallah.

mercan86 .!.:

Merhaba arkadaşlar, neden yazıyorum onuda bilmiyorum ama bazen hiç tanımadığım insan ile bir şeyler paylaşmak daha iyi geliyor, yargılanmıyorsunuz her gördüğünüzde ve bırseylerın arkasına sığındığınızı düşünmüyorlar ... Asıl konum almanyada doğum büyüdüm Annecığımı kaybettim 3 Yıl önce ve hemen sonra istanbula taşındım tabiki bir cok kez hastlandım vefatından sonra inanılmaz düşkündüm , sanırsam hala üstesünden gelemiyorum, her akşam ağlayarak uyuyorum iş yerinde gizlice ağlayarak çalışıyorum ama kimse benim bu derece duygusal olduğumu bilmiyor... En yakınınızı kaybettim hala bu derece psikolojik mahf olanınız varmı ? veya nasıl başa çıkıyorsunuz arkadaşlar, Cok yazdım hakkınızı helal edin :)

Genişletmek için tıkla...

Başın sağolsun canım..Seni çok iyi anlıyorum..Bende geçen hafta babamı kaybettim..Alışmak çok zor ama eşim geçmicek ama zamanla acın azalıcak diyo..Sanırım haklı bunun geçmesi imkansız sadece alışıcaz galiba..Bence sende bi an önce kabullen ve önüne bak söylemesi kolay biliyorum ama sevdiklerin var birde onları düşünmek zorundasın.Psikolojik destek al bence..

Başınız sağ olsun...
Allah sabır versin.
Çok zor gerçekten bir yakınını kaybetmek.Düşünmeden edemiyor insan.

mercan86 .!.:

benim babamda hastaydı bende ona bırsey olacakmı dıye aynı sekılde ağlardım saatlerce, ve iki ay içinde annemi kaybettim . seninkide cok zordur eminim ani bir şekilde olmuş, ALLAH sabır versin canım babalarımıza uzun omurler versin inşallah.

Genişletmek için tıkla...

Amin. Olmaz mı? Her açıdan zor annesizlik..
Annem bize bebek gibi bakardı 20'li yaşlarımda olmama rağmen, her gece mutlaka gelir bir kaç kez üstümüzü örterdi. Hiç birşey yapmasaydı da bir köşede otursaydı, evimiz yine ev gibi olsaydı, sıcaklık olsaydı yeterdi bize. Şimdi işten geliyoruz eve, kapı duvar, ev buz gibi soğuk.. Önceden olsa, balkonda bizi bekliyor olurdu mutfaktan odaya koştururdu. Mutfakta o yemek yaparken gezinirdim, kaç kaç ayak altında dolaşma diye azar atardı, benimde hoşuma giderdi inadına dururdum takılırdım, sultanım diye yağ çekerdim. Bir sıkıntımız olsa ilk anne derdik, annneee babamdan kartı alsana, birşeyler alalım! Baştan yok! alamam siz isteyin derdi. Sabah '' babanızdan kartı aldım diye bir sesle uyanırdık '' Annnee midem ağrıyor yine '' derdim 5 dk içinde elinde sodayla gelirdi. İçerdim 5 dk' da bir şimdi geçti mi diye sorardı. Bundan sonrası eksik yaşam.. Annenin varlığı bir insan için çok önemliymiş, ben kendimi kimsesiz hissettim annem gidince, sahipsiz hissettim. Herşeye daha fazla kırılıyorum, söylenenler daha çok içime oturuyor. Bazen birşey oluyor, üzüyorlar bizi annem olsa şimdi kıyameti koparmıştı diyorum.

Geçen gün anaannem dedi ki; annenizi unuttunuz mu? Onun gözyaşı hiç durmaz, hep konuşturur annemi biz sürekli konuşturmadığımız için zanneder ki (teyzemlerde dahil) biz annemi unuttuk. Hiç unutulur mu? O evde sessiz çığlıklarım var benim, gözyaşlarım var. O evde biz yaşıyorduk annemle, şimdi annemsiz yaşıyoruz. O sofraya 5 iken, 4 tabak koymak o kadar zor ki, hangi birini anlatsam, ya da hangi birini anlatabilirim? Çok zor..

smuwiLa .!.:

Amin. Olmaz mı? Her açıdan zor annesizlik..
Annem bize bebek gibi bakardı 20'li yaşlarımda olmama rağmen, her gece mutlaka gelir bir kaç kez üstümüzü örterdi. Hiç birşey yapmasaydı da bir köşede otursaydı, evimiz yine ev gibi olsaydı, sıcaklık olsaydı yeterdi bize. Şimdi işten geliyoruz eve, kapı duvar, ev buz gibi soğuk.. Önceden olsa, balkonda bizi bekliyor olurdu mutfaktan odaya koştururdu. Mutfakta o yemek yaparken gezinirdim, kaç kaç ayak altında dolaşma diye azar atardı, benimde hoşuma giderdi inadına dururdum takılırdım, sultanım diye yağ çekerdim. Bir sıkıntımız olsa ilk anne derdik, annneee babamdan kartı alsana, birşeyler alalım! Baştan yok! alamam siz isteyin derdi. Sabah '' babanızdan kartı aldım diye bir sesle uyanırdık '' Annnee midem ağrıyor yine '' derdim 5 dk içinde elinde sodayla gelirdi. İçerdim 5 dk' da bir şimdi geçti mi diye sorardı. Bundan sonrası eksik yaşam.. Annenin varlığı bir insan için çok önemliymiş, ben kendimi kimsesiz hissettim annem gidince, sahipsiz hissettim. Herşeye daha fazla kırılıyorum, söylenenler daha çok içime oturuyor. Bazen birşey oluyor, üzüyorlar bizi annem olsa şimdi kıyameti koparmıştı diyorum.

Geçen gün anaannem dedi ki; annenizi unuttunuz mu? Onun gözyaşı hiç durmaz, hep konuşturur annemi biz sürekli konuşturmadığımız için zanneder ki (teyzemlerde dahil) biz annemi unuttuk. Hiç unutulur mu? O evde sessiz çığlıklarım var benim, gözyaşlarım var. O evde biz yaşıyorduk annemle, şimdi annemsiz yaşıyoruz. O sofraya 5 iken, 4 tabak koymak o kadar zor ki, hangi birini anlatsam, ya da hangi birini anlatabilirim? Çok zor..

Genişletmek için tıkla...

Konu sahibinin ve bütün anne babasını kaybedenlerin başı sağolsun
Allah dayanma gücü versin sizlere.
Bu yazı mahvetti beni ya Yazacak bişey bulamıyorum Allah anne babalarınızın ve tüm ölmüşlerimizin mekanını cennet eylesin

başın sağolsun öncelikle........insanın alışamayacağı hiçbir acı yok ölüm acısı da dahil....annemi kaybedeli nerdeyse 20 yıl olacak ben 29 yaşındayım daha....çocuk yaşta kaybettim annemi...çocuk yaşta olunca kimse birşey hatırlamazsın sanıyor ama öyle değil....uzunca bir süre etkisinden kurtulamamıştım...kaç kez arkadan bakınca annemin aynısının olduğunu düşündüğüm kadınların peşinden koştum.........kimi zaman ağlama krizi geçirsen de dünya işlerine dalınca zaman akıp gidiyor....sadece tiril tiril insanların yanında bile annelerinin varolduğunu gördüğümde sinirlerim çok bozuluyor...benim annem erkenden girdi mezara diye....allah sabır versin çok zor....metanetli olmaya çalış çok zor biliyorum ama ..allah sana uzun sağlıklı ömürler versin hayırlı yazılar yazsın.....

srpilyd .!.:

başın sağolsun öncelikle........insanın alışamayacağı hiçbir acı yok ölüm acısı da dahil....annemi kaybedeli nerdeyse 20 yıl olacak ben 29 yaşındayım daha....çocuk yaşta kaybettim annemi...çocuk yaşta olunca kimse birşey hatırlamazsın sanıyor ama öyle değil....uzunca bir süre etkisinden kurtulamamıştım...kaç kez arkadan bakınca annemin aynısının olduğunu düşündüğüm kadınların peşinden koştum.........kimi zaman ağlama krizi geçirsen de dünya işlerine dalınca zaman akıp gidiyor....sadece tiril tiril insanların yanında bile annelerinin varolduğunu gördüğümde sinirlerim çok bozuluyor...benim annem erkenden girdi mezara diye....allah sabır versin çok zor....metanetli olmaya çalış çok zor biliyorum ama ..allah sana uzun sağlıklı ömürler versin hayırlı yazılar yazsın.....

Genişletmek için tıkla...

Resmine çok fazla bakamıyorum, bakınca o kadar tuhaf oluyorum ki, sanki biz yaşamamışız o acıyı, o hala bizimle gibi geliyor. Onunla geçirdiğimiz günlerin üzerinden hiç 1,5 sene geçmemiş sanki, bazende düşünüyorum güzel gözlerine ne oldu diye? Benim annem toprağa girdi, ölümü yaşadı diyorum, kafayı yiyecek gibi oluyorum. Hep aynı tarzda görüyorum rüyam' da. Hastaneden çıkıp gelmiş, annee niye çıktın? diyorum, doktor göndermiş ama hala riski var peşinde geziyorum, başında bekliyorum birşey olmasın anneme diye. Sen otur anne, sakın sinirlenme anne, yorulma anne.. Bazı geceler ağlayarak uyanıyorum, tekrar yaşıyorum hastalandığı, vefat ettiği günleri..

Kuzenlerime bakıyorum anneleri yanında, onlar anne dedikçe benim içime bir taş oturuyor.

Bir kere sarılmak için ömrümü veririm, o kadar çok özledim..

Başınız sağolsun.zor bir durum gerçekten.Acı geçmeyecek bu bir gerçek bir tarafınız buruk kalacak ama zamanla üstü kapanacak yaranın .Allah yardımcınız olsun .

annemi 2008 senesinde mide kanserinden kaybettik 21 yaşındaydım üniden yeni mezun olmuştum ve işe başlamıştım anneciğim tam rahat edecek ona bakacakken 4,5 ay içinde hastalığı öğrenildi kemoterapi gördü ama malesef kanser olduğu 4. evresindeyken öğrenildiği için çok geç kalınmıştı ve tedaviye cevap vermeden vefat etti 5 sene oldu ama acısı çok taze nerde annesiyle birlikte gezen kızları görsem yada anne kız çekilinmiş foto görsem hıçkırıklara boğulurum evliyim anne olmak istiyorum ama kendi annem olmadığı için zorlanacağımı düşünüyorum çünkü eşimin annesi benim annem gibi olamayacak hiçbir zaman annemle arkadaştık biz herşeyimi bilirdi ilk vefat ettiği zamanlar bir olay olurdu hemen eve koşardım anneme anlatayım diye ama evde yoktu yatağı bomboştu çok büyük eksiklik anne olmaması daha yazacağım çok şey var ama şunu söylemeliyimki allah sabrını veriyor vermese dayanamazdık yaşamaya devam edemezdik ama acısı bitmiyor her zaman içimizde kalacak annem ve babam melek oldular allahım tüm ölmüşlerimizin mekanını cennet eylesin

smuwiLa .!.:

Resmine çok fazla bakamıyorum, bakınca o kadar tuhaf oluyorum ki, sanki biz yaşamamışız o acıyı, o hala bizimle gibi geliyor. Onunla geçirdiğimiz günlerin üzerinden hiç 1,5 sene geçmemiş sanki, bazende düşünüyorum güzel gözlerine ne oldu diye? Benim annem toprağa girdi, ölümü yaşadı diyorum, kafayı yiyecek gibi oluyorum. Hep aynı tarzda görüyorum rüyam' da. Hastaneden çıkıp gelmiş, annee niye çıktın? diyorum, doktor göndermiş ama hala riski var peşinde geziyorum, başında bekliyorum birşey olmasın anneme diye. Sen otur anne, sakın sinirlenme anne, yorulma anne.. Bazı geceler ağlayarak uyanıyorum, tekrar yaşıyorum hastalandığı, vefat ettiği günleri..

Kuzenlerime bakıyorum anneleri yanında, onlar anne dedikçe benim içime bir taş oturuyor.

Bir kere sarılmak için ömrümü veririm, o kadar çok özledim..

Genişletmek için tıkla...

ben de bakamam resimlerine...uzunca bir zaman sanki biryere gitmiş de geri gelecekmiş gibi bir hisse kaptırmıştım kendimi....üstelik cenazesini gördüğüm halde....evet birkerecik sarılmak.....

hele bir de annelerine azar basanlar yok mu nasıl cinlerim çıkıyor tepeme....kimi de gıcıklığına yaparcasına sevgi topağı oluverir yanındaherkes birşekilde canını acıtmayı başarıyor işte...senin de başın sağolsun buarada....

smuwiLa .!.:

Resmine çok fazla bakamıyorum, bakınca o kadar tuhaf oluyorum ki, sanki biz yaşamamışız o acıyı, o hala bizimle gibi geliyor. Onunla geçirdiğimiz günlerin üzerinden hiç 1,5 sene geçmemiş sanki, bazende düşünüyorum güzel gözlerine ne oldu diye? Benim annem toprağa girdi, ölümü yaşadı diyorum, kafayı yiyecek gibi oluyorum. Hep aynı tarzda görüyorum rüyam' da. Hastaneden çıkıp gelmiş, annee niye çıktın? diyorum, doktor göndermiş ama hala riski var peşinde geziyorum, başında bekliyorum birşey olmasın anneme diye. Sen otur anne, sakın sinirlenme anne, yorulma anne.. Bazı geceler ağlayarak uyanıyorum, tekrar yaşıyorum hastalandığı, vefat ettiği günleri..

Kuzenlerime bakıyorum anneleri yanında, onlar anne dedikçe benim içime bir taş oturuyor.

Bir kere sarılmak için ömrümü veririm, o kadar çok özledim..

Genişletmek için tıkla...

cnm benim hislerime tercüman oldun ve ağlattın beni çok zor çook ama dediğim gibi hayat devam ediyor etmek zorunda önümüzde yaşayacağımız günler haftalar seneler varbende ilk zamanlar sürekli hastaneden çıktığını eve geldiğini görüyordum ama sürekli istifra ederdi rüyalarımda gerçektede öyleydi zaten ve kanserden dolayı karnı çok şişmişti birgün çok güzel bir bebek doğurduğunu görmüştüm anneminallah'ım bizi böyle sınadı ama kimsenin annesini babasını başından eksik etmesin

solitarywoman .!.:

annemi 2008 senesinde mide kanserinden kaybettik 21 yaşındaydım üniden yeni mezun olmuştum ve işe başlamıştım anneciğim tam rahat edecek ona bakacakken 4,5 ay içinde hastalığı öğrenildi kemoterapi gördü ama malesef kanser olduğu 4. evresindeyken öğrenildiği için çok geç kalınmıştı ve tedaviye cevap vermeden vefat etti 5 sene oldu ama acısı çok taze nerde annesiyle birlikte gezen kızları görsem yada anne kız çekilinmiş foto görsem hıçkırıklara boğulurum evliyim anne olmak istiyorum ama kendi annem olmadığı için zorlanacağımı düşünüyorum çünkü eşimin annesi benim annem gibi olamayacak hiçbir zaman annemle arkadaştık biz herşeyimi bilirdi ilk vefat ettiği zamanlar bir olay olurdu hemen eve koşardım anneme anlatayım diye ama evde yoktu yatağı bomboştu çok büyük eksiklik anne olmaması daha yazacağım çok şey var ama şunu söylemeliyimki allah sabrını veriyor vermese dayanamazdık yaşamaya devam edemezdik ama acısı bitmiyor her zaman içimizde kalacak annem ve babam melek oldular allahım tüm ölmüşlerimizin mekanını cennet eylesin

Genişletmek için tıkla...

başın sağolsun....evet bir de anne olduğumuzda nasıl olacak o var doğrubebek bekliyorum..ama naz yapabileceğim benim nazımı çekebilecek annem yok....kv zaten kızına davrandığı gibi davranamaz mümkün değil...offff offffff

srpilyd .!.:

ben de bakamam resimlerine...uzunca bir zaman sanki biryere gitmiş de geri gelecekmiş gibi bir hisse kaptırmıştım kendimi....üstelik cenazesini gördüğüm halde....evet birkerecik sarılmak.....

hele bir de annelerine azar basanlar yok mu nasıl cinlerim çıkıyor tepeme....kimi de gıcıklığına yaparcasına sevgi topağı oluverir yanındaherkes birşekilde canını acıtmayı başarıyor işte...senin de başın sağolsun buarada....

Genişletmek için tıkla...

Ben tabutunu gördüm bir tek, bir de kabire indirilirken hayal meyal hatırlıyorum çıkarın annemi, koymayın oraya diye bağırmıştım.
O eksiklikle yaşamaya alışıyorsun sadece..

solitarywoman .!.:

cnm benim hislerime tercüman oldun ve ağlattın beni çok zor çook ama dediğim gibi hayat devam ediyor etmek zorunda önümüzde yaşayacağımız günler haftalar seneler varbende ilk zamanlar sürekli hastaneden çıktığını eve geldiğini görüyordum ama sürekli istifra ederdi rüyalarımda gerçektede öyleydi zaten ve kanserden dolayı karnı çok şişmişti birgün çok güzel bir bebek doğurduğunu görmüştüm anneminallah'ım bizi böyle sınadı ama kimsenin annesini babasını başından eksik etmesin

Genişletmek için tıkla...

Benim annem beyin kanamasından vefat ettiğinden, sinirsel (hipertansiyon) yorulma, sakın sinirlenme annem diyorum sürekli, zaten yapı olarak agresif ve hassas biriydi. Çok çabuk parlar, üzüleceği birşey olduğunda günlerce kafasına takardı. Doktor hiç umut olmadığını söylediğinde hep kendimi suçladım, çünkü düştüğünde bulmuştum evde olmama rağmen ne zaman düştüğünü bilmiyorum seslerden tahminim, ben bakmadan 15 dk. önce falan. Su dökseydiniz, böyle olmazdı falan dediler hep. Doktor; suyla ilgisi olmadığını, bunun 1 günlük değil 15 yıldır annemde olduğunu ve sinirlenip, üzüldüğünde ani kan basıncı yükselip düşünce beyin damarlarına zarar verip incelltiğini, en sonunda da patlattığını söyledi. Sanırım o yüzden hep sinirlenme, yorulma, üzülme diyorum

Ya o günü hiç unutamıyorum. Her zaman ki gibi bir güne açtım gözlerimi, akşam oldu yemek yapıyor sıkı takipçisi olduğu dizisini izliyor. Meğer an be an bir sona doğru yaklaşmışız.