Okumasaydım keşke dedim ...
Ben anacığımı 10 yıl önce kaybettim.O zamanlar henüz evli değildim . Tatildeydik . Öğlen yemek yedik , sohbet ettik yemekten sonra kahvelerimizi yapıp oturduk, 54 yaşında idi o zaman ben de 24 .
Biraz kolum ağrıyor dedi , masaj yaptım , uyudu .
Akşam ağrısı geçmedi , annem işte romatizma , kireçlenme hep bir yerleri ağırırdı . Ben aşağıda basket maçını izliyordum , babam akşam su çok güzel oluyor diye denize gitmişti ...Herkes kendi telaşında dünyayı yaşamaya devam ederken 10 dakika sonra olacakları bilse idi.
Annem seslendi , şu kremden biraz daha sür , çok tutulmuş kolum diye.Sürdüm , sürerken okumaya başladım .İçimi bir korku sardı nedense . Anne gidelim mi doktora dedim , yok yok dedi , babanı çağır . 5 dakika içinde daha da ağırlaştı , babam geldi . Odaya girdiğinde annemin gözü ondan başkasını görümüyordu sanki , ev kalabalıktı aslında yazlıktaydık ama o gün herkes bir yerlerdeydi.
Sadece babamı görüyordu annem sanki , yavuz ben ölüyorum galiba dediğinde hiçbirimiz ne olduğunu anlamadık bile .
Kim nereye koşturdu , arabanın anahtarı neredeydi ? Anneme terlik getirin ...Oysa annem o can havliyle çoktan gidip araba oturmuş , nasıl bir telşatı bizdeki hala evde onu arıyorduk.
Yazlık şehir merkezine çok uzak , virajlı bir dağ yolu.Arabayı babam kullanıyor , yanında eniştem . Ben arkada annemleyim.Annem duymuyor beni artık , bedeni üzerime düştü , gitti farkındayım ama söyleyemiyorum.
Babam sürekli arkaya dönüyor , konuştur anneni diyor , nabzına bak diyor , yaşıyor değil mi yaşıyor diye bağırıyor ..Ben baba annem öldü galiba diyemiyorum.
Bedeni iyice üzerime düştüğünde , sarıldım ona , saçlarını öptüm . Baba konuşuyor benimle sen hızlı sür dedim sadece.
Hastaneye vardığımızda çok geçti.Ona kalp masajı yapıldığını seyrettim .Doktor çıktı , geç kalmışsınız dedi.
Bilsek geç kalır mıydık hiç ? Bilsek kanatlanıp uçmaz mıydık ?
Annemi morga ben taşıdım .Kimse sen gelme demedi . Görevli ile beraber ben yerleştirdim.Sarıldım sıkı sıkı.Seni üzecek hiçbirlşey yapmayacağım annem dedim, sen rahat uyu diye ben hep uslu olacağım.
Yıkanmasına da girdim ertesi gün .Misler gibiydi zaten , pamuk gibi.
Ben annemi çok severdim.
Herkes sever ama başka bir severdim.
Annem öldüğünde evde dedem , babam ve abim kaldık .3 erkek ve ben . Ahh dedim annem , sen nasıl bunca işi , bunca düzeni hiç aksatmadan yapıyormuşsun , ben sudan çıkmış balığa döndüm.
Herkes sırtımı sıvazlıyor , hadi aus sen güçlü olacaksın , bu 3 erkek maffolur yoksa diyordu.
Ben güçlü oldum.Evin en küçüğü iken hemen her işe ben koşturdum , herkesi ve herşeyi ben planladım. Babamı teselli ettim , abime destek oldum , dedeme baktım .
3 ay... 3 ay sonra acımı yaşayamadığım için , hıçkıra hıçkıra ağlayamadığım için psikolojim bozuldu .Panik atak dediler.
Her an öleceğim sanıyordum .
Tedaviler , ilaçlar ...
1 yıl sonra eşimle tanıştım . Evlendim , şimdi 4 yaşında bir oğlum var .
Mezarlık ziyaretine gideriz , anneannesi görsün isterim oğlumu.Eşime hep derim , eğer seni tanısaydı benden çok severdi annem.
Annemi şehirlerarası yolculukla getirmiştik cenazesini.
Bir taksi tutulmuştu tabut için .Hiç unutmam , taksi geldi , tabutu yerleştirildi . Konvoy gidiyoruz istanbula doğru ...gözüm taksinin arkadındaki stikera takıldı .
O bir melekti ...yazıyordu.
Neden yazdım bunları bende bilmiyorum , öyle anlatasım geldi .
Annenizin acısı her daim aklınıza düşebilir, korkmayın acınızı yaşamaktan . Ama çok üzülmeyin , kahretmeyin kendinizi.Bu onu daha da üzecek .
10 yıl geçti tam , babam o zaman 57 yaşında idi . Evlenmedi pek tabii , aklından bile geçirmedi , teklif edenlere öfkelendi.
Odası hala annemin resimleri ile dolu .Kıyafet dolabını bozmadı.
Günah dediler , dağıt dediler , günahı bana dedi.
Ama normal yaşantısına geri döndü. Haftaya bana gelecek mesela , güleriz , eğleniriz , ama unutulmaz bir kayıp , unutmak olmaz !
Kusura bakmayın , öyle yazmak istedim çok ....