Kardeş Acısı..

Hepinizden Allah razı olsun, yorumlarınızı okudum tek tek.. 3 gün sonra doğum günü var kuzumun 20 yaşına girecek. İşte o gün, 3 gün sonra nasıl ayakta durucam, kendimi nasıl kontrol edicem bilmiyorum. Yazarken bile oluk oluk yaş akıyo gözümden. Sabır Yarabbim..
 
Canım, Allah rahmet eylesin sevdiceğine. Bunu hiç bir zaman onun yokluğu olarak düşünmemeye çalış. Çünkü o var hala, yaratılışın başka bir şekli ölüm, ama asla yokluk değil. O sadece önden gitti, hepimizin er geç gideceğimiz yere.
 
bende 23 yaşındaki kardeşimi kaybettim aynı senin gibi hamileydim ve biricik kardeşimdi nasıl içinin yandığını ben biliyorum..çünkü her gün benimde içim yanıyor..başkasına teselli verirken o kadar kolay gelirdiki..ölüm bu hepimizin başına gelecek derdim ama öyle olmuyormuş..4 sene oldu ama hala unutamıyorum..çok zor rabbim sabır versin....

Kardeş acısı..
Bunu ben de çok iyi bilirim..

Ben de biricik ablamı kaybettim, onun gozbebeğiydim, o da beni paylaşamaZdı kimselerle..

19 yaşında kanserle tanışan ablam 21 yaşında hastalığa yenik düştü

2 yıl olmak üzere.. Hayatta her şey eksik artık..
21 yıllıkmış ömrü, cenazesine 80 yasındaki dedem gelince isyan ettim

21 yaşında dünyalar güzeli ablamı toprağa verirken, ah ah çok zor ya..

Allah sabır versin arkadaşım.. Sana ve ailene..


Rabbim dayanma gücü versin hepimize. Yattıkları yer nur dolsun inşallah.. Eğer sizin acınızı tekrar körüklemeyecekse, bi kez daha üzülmenize neden olmayacaksam; zamanın nasıl geçtiğini anlatır mısınız bana. Çünkü düşündükçe çıkmaza giriyorum, delireceğimi hissediyorum. Günler nasıl geçiyo, anne baba bundan sonra hiç gülmüyo mu mesela. 2 ay olacak nerdeyse, hiç tek başlarına bırakmadık eşimle. Hala annemlerde kalıyoruz. Benim yanımda biraz daha sağlam duruyolar çünkü. Ağlamamaya çalışıyolar en azından. Ama annem.. özellikle tek kaldığı zaman çıldıracak gibi oluyo. Dışardan duyuyorum çığlıklarını. Ona da bişey olacak diye ödüm kopuyo. Her gün "ben hala ölmedim oğlum, nasıl yaşıyorum ben sensiz" diye ağlıyo. Kahroluyorum..

Nasıl geçiyo bu acı..
:KK50:
 
Son düzenleme:
Allah rahmet eylesin.

Sizlere de sabır versin.

Çok üzüldüm.
 
sözün bitti yer olsa gerek

ah ah kardeş demek can demektir.

aileme okadar düşkünüm ki şuan onlardan çok uzaktayım

boğazım düğümleniyor,hergün dua ediyorum rabbim onlara bişey olmasın diye


başınız sağolsun rabbim sabrınızı arttırsın kolay değil
 
içim acıdı göğsim daraldı okurken Allah sabır versin

Rabbim mekanını cennet eylesin
 
Allah sabır versin canım.
Kardeşinin mekanı cennet olsun inşallah.
Ne denilebilir ki böyle büyük bir acı karşısında.
Annen baban için de çok zor gencecik evlatlarını kaybetmişler.
Hayatın zor sınavlarından biri de bu kardeş ve evlat kayıpları...
 
Rabbim dayanma gücü versin hepimize. Yattıkları yer nur dolsun inşallah.. Eğer sizin acınızı tekrar körüklemeyecekse, bi kez daha üzülmenize neden olmayacaksam; zamanın nasıl geçtiğini anlatır mısınız bana. Çünkü düşündükçe çıkmaza giriyorum, delireceğimi hissediyorum. Günler nasıl geçiyo, anne baba bundan sonra hiç gülmüyo mu mesela. 2 ay olacak nerdeyse, hiç tek başlarına bırakmadık eşimle. Hala annemlerde kalıyoruz. Benim yanımda biraz daha sağlam duruyolar çünkü. Ağlamamaya çalışıyolar en azından. Ama annem.. özellikle tek kaldığı zaman çıldıracak gibi oluyo. Dışardan duyuyorum çığlıklarını. Ona da bişey olacak diye ödüm kopuyo. Her gün "ben hala ölmedim oğlum, nasıl yaşıyorum ben sensiz" diye ağlıyo. Kahroluyorum..

Nasıl geçiyo bu acı..
:KK50:

düşünmemeye çalışıyorum çocuklarımla ilgileniyorum yoksa çıkmaza giriyorum..annemde her gün ağlıyıorum diyor..bayramlarmıız bile gözyaşıyla geçiyorr..ama hayat devam ediyor yaşamak zorundayız diyoruz işte
 
cok uzuldum Allah rahmet eylesın ınsallah. fatıha okudum. rabbbım sıze de sabır versın. aklınıza her geldıgınde bır fatıha okursanız belkı ıcınızın acısını az da olsa dındırır.
 
Canım yanıyo.. Yüreğim daralıyo. Ne yapacağımı bilemedim. Buraya yazmak en iyisi geldi affedin. Kardeşim öldü benim. Ne kadar kolay yazılıyomuş, ne kadar kolay söyleniyomuş ölüm.. 19 yaşında, yeşil gözlümü, ablasının bi tanecik kuzusunu toprağa verdiler gözümün önünde. Nasıl geçti bu 45 gün, hala nasıl nefes alıyorum, nasıl uyuyup uyanıyorum hala aklım almıyo. Bi tanecik kardeşimdi o, tek başıma bıraktı beni. Seni kimseyle paylaşamıyorum abla, kıskanıyorum derdi. Bi başıma koydu gitti..
Hamile olduğumu öğrendiğinde ne çok sevinmişti. Abla dayı oluyorum ben, GS forması alıcam yiğenime kız da olsa erkek de olsa dedi. 1 ay geçmedi üstünden ki Galatasaray bayrağıyla Türk bayrağını biz örttük tabutuna kuzumun.. Cinsiyetini bile öğrenemedi yeğeninin..

Ablasının bitanesi. Canım kardeşim.. Biliyorum gözyaşım hiç durmadığı için gelmiyosun rüyalarıma hala. Ama elimde değil, çok özledim bitanemm. Her sabah yokluğunla uyanmak, abla dediğini duymamak bitiriyo beni..
Çok dile getiremedim kısacık ömründe affet beni. Seni çok seviyorum canımın içi. Hakkını helal et nolur..

:KK43:Okurken ağladım. Çok acı allah sabır versin. Mekanını cennet etsin rabbim.
 
Rabbim dayanma gücü versin hepimize. Yattıkları yer nur dolsun inşallah.. Eğer sizin acınızı tekrar körüklemeyecekse, bi kez daha üzülmenize neden olmayacaksam; zamanın nasıl geçtiğini anlatır mısınız bana. Çünkü düşündükçe çıkmaza giriyorum, delireceğimi hissediyorum. Günler nasıl geçiyo, anne baba bundan sonra hiç gülmüyo mu mesela. 2 ay olacak nerdeyse, hiç tek başlarına bırakmadık eşimle. Hala annemlerde kalıyoruz. Benim yanımda biraz daha sağlam duruyolar çünkü. Ağlamamaya çalışıyolar en azından. Ama annem.. özellikle tek kaldığı zaman çıldıracak gibi oluyo. Dışardan duyuyorum çığlıklarını. Ona da bişey olacak diye ödüm kopuyo. Her gün "ben hala ölmedim oğlum, nasıl yaşıyorum ben sensiz" diye ağlıyo. Kahroluyorum..

Nasıl geçiyo bu acı..
:KK50:

İnsan delirecek gibi oluyor ilk aylarda, sonra acıya alışıyorsun o acıyla yaşamaya alışıyorsun, ama hüzün okunuyor gözlerinden.. biz ne zaman 3 kişi bir yerlere gitsek, bizi tanımayan insanlar hep yüzümüzden hüzün okunduğunu söyler

özellikle anne babanın acısı geçmiyor malesef canım :KK50:

ama annenin ya da babanın delirmemesini istiyorsan onları oyalamak zorundasın, 2 ay sonra filan onları dışarı çıkarmaya başla, evde kendi hallerinde kaldıkça mahfolacaklar çünkü

aile dostlarınız varsa onlar sizi misafirliğe çağırsın dışarı çağırsın fln böyle böyle oyalanmak gerekiyor

bir yerden sonra Allah'ın takdiri deyip kabullenmeye başlıyorsun, ama hayat eskisi gibi olmuyor, hüzün insanın peşini bırakmıyor :KK50:

sonra bir bakmışsın 2 yıl olmuş, 3 yıl olmuş.. 5 yıl olmuş.. 10 yıl olmuş.. bu kahpe zaman geçecek bir şekilde..

Klasik bir laf olacak ama ALLAH SABRINI VERİYOR gerçekten, ben şaşırıyorum biz ailecek nasıl yaşıyoruz 3 kişi diye
ben annemle babam intihar eder zannediyordum, ama geride kalan tek evlatları için toparlanmaları gerektiğini anlıyorlar

kardeşim öldükten sonra annem kanser oldu, doktor üzüntüden olduğunu söyledi, meme kanseri şu an.
kardeşim de zaten kanserden vefat etmişti, biz öleceğini biliyorduk, sizinki çok ani ölüm oldu.. biz hiç değilse daha o ölmeden ölümü kabullenmeye çalışıyorduk..
 
Allah rahmet eylesin, gencecikmiş Allah sabırlar versin. Çok duygulandım benim de 18 yaşında bir erkek kardeşim var. Annemin yadigarı, en küçüğümüz. Evladım olsa bu kadar sevebilirdim herhalde. O yüzden sizi çok iyi anlıyorum. Hiç başıma gelmeyecek sanırdım, özellikle bu yaşlarda, böyle zamanlarda. Durur, durur ansızın kapını çalar ölüm, annem sabah vardı her zaman ki gibi bir gündü nerden bilebilirsin ki o gün hayatının bir daha eskisi gibi olmayacağını? Akşam annemi yerde bulmuştum, beyin kanaması geçirmiş ve 14. günün sonunda rahmetli olmuştu.

Daha dün akşam konuştuk, 1 ay görmeden duramayan ben 1,5 yıl oldu annemsiz yaşıyorum. Nasıl yaşıyoruz değil mi? Nasıl yaşadığını bilmeden yaşamak sabır olsa gerek, ama hayatından çok şey gidiyor.
 
gözyaşlarımı tutmaya çalıştım ama tutamadım. rabbim kabrini cennet bahçesi eylesin. sizlere de sabır versin.
 
Allah rahmet eylesin, gencecikmiş Allah sabırlar versin. Çok duygulandım benim de 18 yaşında bir erkek kardeşim var. Annemin yadigarı, en küçüğümüz. Evladım olsa bu kadar sevebilirdim herhalde. O yüzden sizi çok iyi anlıyorum. Hiç başıma gelmeyecek sanırdım, özellikle bu yaşlarda, böyle zamanlarda. Durur, durur ansızın kapını çalar ölüm, annem sabah vardı her zaman ki gibi bir gündü nerden bilebilirsin ki o gün hayatının bir daha eskisi gibi olmayacağını? Akşam annemi yerde bulmuştum, beyin kanaması geçirmiş ve 14. günün sonunda rahmetli olmuştu.

Daha dün akşam konuştuk, 1 ay görmeden duramayan ben 1,5 yıl oldu annemsiz yaşıyorum. Nasıl yaşıyoruz değil mi? Nasıl yaşadığını bilmeden yaşamak sabır olsa gerek, ama hayatından çok şey gidiyor.

Allah'ım mekanlarını cennet etsin. İnsan düşünmeye bile korkuyo yakınlarının acısını. Ben öyleydim önceden. Annemim babamın öldüğü gelirdi bazen gözümün önüne. Oturur ağlardım. Nasıl yaşıyolar , nasıl gülüyorlar bu acıyla derdim.. Senin elinde değilmiş meğer. Yaşıyomuşsun..
 
İnsan delirecek gibi oluyor ilk aylarda, sonra acıya alışıyorsun o acıyla yaşamaya alışıyorsun, ama hüzün okunuyor gözlerinden.. biz ne zaman 3 kişi bir yerlere gitsek, bizi tanımayan insanlar hep yüzümüzden hüzün okunduğunu söyler

özellikle anne babanın acısı geçmiyor malesef canım :KK50:

ama annenin ya da babanın delirmemesini istiyorsan onları oyalamak zorundasın, 2 ay sonra filan onları dışarı çıkarmaya başla, evde kendi hallerinde kaldıkça mahfolacaklar çünkü

aile dostlarınız varsa onlar sizi misafirliğe çağırsın dışarı çağırsın fln böyle böyle oyalanmak gerekiyor

bir yerden sonra Allah'ın takdiri deyip kabullenmeye başlıyorsun, ama hayat eskisi gibi olmuyor, hüzün insanın peşini bırakmıyor :KK50:

sonra bir bakmışsın 2 yıl olmuş, 3 yıl olmuş.. 5 yıl olmuş.. 10 yıl olmuş.. bu kahpe zaman geçecek bir şekilde..

Klasik bir laf olacak ama ALLAH SABRINI VERİYOR gerçekten, ben şaşırıyorum biz ailecek nasıl yaşıyoruz 3 kişi diye
ben annemle babam intihar eder zannediyordum, ama geride kalan tek evlatları için toparlanmaları gerektiğini anlıyorlar

kardeşim öldükten sonra annem kanser oldu, doktor üzüntüden olduğunu söyledi, meme kanseri şu an.
kardeşim de zaten kanserden vefat etmişti, biz öleceğini biliyorduk, sizinki çok ani ölüm oldu.. biz hiç değilse daha o ölmeden ölümü kabullenmeye çalışıyorduk..

Rabbim şifasını versin inşallah anneciğinin. Çok üzüldüm.. Anemin vücudunda da beyaz beyaz lekeler çıkmaya başladı son bir aydır ve gittikçe büyüyo. Doktora da gitmiyo ama sanırım vitiligo. Babamda da var çünkü yıllardır. Allah beterinden korusun cümlemizi..Dua edicem annen için..
 
Canım yanıyo.. Yüreğim daralıyo. Ne yapacağımı bilemedim. Buraya yazmak en iyisi geldi affedin. Kardeşim öldü benim. Ne kadar kolay yazılıyomuş, ne kadar kolay söyleniyomuş ölüm.. 19 yaşında, yeşil gözlümü, ablasının bi tanecik kuzusunu toprağa verdiler gözümün önünde. Nasıl geçti bu 45 gün, hala nasıl nefes alıyorum, nasıl uyuyup uyanıyorum hala aklım almıyo. Bi tanecik kardeşimdi o, tek başıma bıraktı beni. Seni kimseyle paylaşamıyorum abla, kıskanıyorum derdi. Bi başıma koydu gitti..
Hamile olduğumu öğrendiğinde ne çok sevinmişti. Abla dayı oluyorum ben, GS forması alıcam yiğenime kız da olsa erkek de olsa dedi. 1 ay geçmedi üstünden ki Galatasaray bayrağıyla Türk bayrağını biz örttük tabutuna kuzumun.. Cinsiyetini bile öğrenemedi yeğeninin..

Ablasının bitanesi. Canım kardeşim.. Biliyorum gözyaşım hiç durmadığı için gelmiyosun rüyalarıma hala. Ama elimde değil, çok özledim bitanemm. Her sabah yokluğunla uyanmak, abla dediğini duymamak bitiriyo beni..
Çok dile getiremedim kısacık ömründe affet beni. Seni çok seviyorum canımın içi. Hakkını helal et nolur..
Allah sabır versin ne denir ki :KK43:
benim de bir tanecik ve 19 yaşında bir erkek kardeşim var
kendimi bir an sizin yerinize koydum çok zor :KK43:
Rabbim geride kalanlara sabır versin
sizin ömrünüz uzun olsun inşallah
 
çok ağladım ya allah sabır versin kardeş acısı benzemezmiş birşeye rabbim sabrını versin.....:KK43:
 
Başın sağolsun..
Yaran çok taze canım ama alışacaksın..
Biraz zaman sonra gelecek rüyalarına..
Bende kaybettim kardeşimi, çok oldu..
Alıştım yokluğuna, yada öyle sanıyorum..
Acısı yüreğimde taze hala ama alışıyor insan..
Neye alışmıyor ki?
Rabbim sabır versin.. :KK43:
Kendi yavruna sarıl, anne babana sarıl..
Onlarında sana ihtiyacı var..

Rabbim sabırlar versin yüreklerinize, daha da ne desem :KK43:
 
Son düzenleme:
Sabırlar dilerim...
Çok üzüldüm.
Allah yardımcınız olsun, bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin.
Torunun gelişiyle anne baban da toparlanacaktır inşallah.
 
X