- 24 Ağustos 2013
- 1.317
- 856
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
bende 23 yaşındaki kardeşimi kaybettim aynı senin gibi hamileydim ve biricik kardeşimdi nasıl içinin yandığını ben biliyorum..çünkü her gün benimde içim yanıyor..başkasına teselli verirken o kadar kolay gelirdiki..ölüm bu hepimizin başına gelecek derdim ama öyle olmuyormuş..4 sene oldu ama hala unutamıyorum..çok zor rabbim sabır versin....
Kardeş acısı..
Bunu ben de çok iyi bilirim..
Ben de biricik ablamı kaybettim, onun gozbebeğiydim, o da beni paylaşamaZdı kimselerle..
19 yaşında kanserle tanışan ablam 21 yaşında hastalığa yenik düştü
2 yıl olmak üzere.. Hayatta her şey eksik artık..
21 yıllıkmış ömrü, cenazesine 80 yasındaki dedem gelince isyan ettim
21 yaşında dünyalar güzeli ablamı toprağa verirken, ah ah çok zor ya..
Allah sabır versin arkadaşım.. Sana ve ailene..
Rabbim dayanma gücü versin hepimize. Yattıkları yer nur dolsun inşallah.. Eğer sizin acınızı tekrar körüklemeyecekse, bi kez daha üzülmenize neden olmayacaksam; zamanın nasıl geçtiğini anlatır mısınız bana. Çünkü düşündükçe çıkmaza giriyorum, delireceğimi hissediyorum. Günler nasıl geçiyo, anne baba bundan sonra hiç gülmüyo mu mesela. 2 ay olacak nerdeyse, hiç tek başlarına bırakmadık eşimle. Hala annemlerde kalıyoruz. Benim yanımda biraz daha sağlam duruyolar çünkü. Ağlamamaya çalışıyolar en azından. Ama annem.. özellikle tek kaldığı zaman çıldıracak gibi oluyo. Dışardan duyuyorum çığlıklarını. Ona da bişey olacak diye ödüm kopuyo. Her gün "ben hala ölmedim oğlum, nasıl yaşıyorum ben sensiz" diye ağlıyo. Kahroluyorum..
Nasıl geçiyo bu acı..
Canım yanıyo.. Yüreğim daralıyo. Ne yapacağımı bilemedim. Buraya yazmak en iyisi geldi affedin. Kardeşim öldü benim. Ne kadar kolay yazılıyomuş, ne kadar kolay söyleniyomuş ölüm.. 19 yaşında, yeşil gözlümü, ablasının bi tanecik kuzusunu toprağa verdiler gözümün önünde. Nasıl geçti bu 45 gün, hala nasıl nefes alıyorum, nasıl uyuyup uyanıyorum hala aklım almıyo. Bi tanecik kardeşimdi o, tek başıma bıraktı beni. Seni kimseyle paylaşamıyorum abla, kıskanıyorum derdi. Bi başıma koydu gitti..
Hamile olduğumu öğrendiğinde ne çok sevinmişti. Abla dayı oluyorum ben, GS forması alıcam yiğenime kız da olsa erkek de olsa dedi. 1 ay geçmedi üstünden ki Galatasaray bayrağıyla Türk bayrağını biz örttük tabutuna kuzumun.. Cinsiyetini bile öğrenemedi yeğeninin..
Ablasının bitanesi. Canım kardeşim.. Biliyorum gözyaşım hiç durmadığı için gelmiyosun rüyalarıma hala. Ama elimde değil, çok özledim bitanemm. Her sabah yokluğunla uyanmak, abla dediğini duymamak bitiriyo beni..
Çok dile getiremedim kısacık ömründe affet beni. Seni çok seviyorum canımın içi. Hakkını helal et nolur..
Rabbim dayanma gücü versin hepimize. Yattıkları yer nur dolsun inşallah.. Eğer sizin acınızı tekrar körüklemeyecekse, bi kez daha üzülmenize neden olmayacaksam; zamanın nasıl geçtiğini anlatır mısınız bana. Çünkü düşündükçe çıkmaza giriyorum, delireceğimi hissediyorum. Günler nasıl geçiyo, anne baba bundan sonra hiç gülmüyo mu mesela. 2 ay olacak nerdeyse, hiç tek başlarına bırakmadık eşimle. Hala annemlerde kalıyoruz. Benim yanımda biraz daha sağlam duruyolar çünkü. Ağlamamaya çalışıyolar en azından. Ama annem.. özellikle tek kaldığı zaman çıldıracak gibi oluyo. Dışardan duyuyorum çığlıklarını. Ona da bişey olacak diye ödüm kopuyo. Her gün "ben hala ölmedim oğlum, nasıl yaşıyorum ben sensiz" diye ağlıyo. Kahroluyorum..
Nasıl geçiyo bu acı..
Allah rahmet eylesin, gencecikmiş Allah sabırlar versin. Çok duygulandım benim de 18 yaşında bir erkek kardeşim var. Annemin yadigarı, en küçüğümüz. Evladım olsa bu kadar sevebilirdim herhalde. O yüzden sizi çok iyi anlıyorum. Hiç başıma gelmeyecek sanırdım, özellikle bu yaşlarda, böyle zamanlarda. Durur, durur ansızın kapını çalar ölüm, annem sabah vardı her zaman ki gibi bir gündü nerden bilebilirsin ki o gün hayatının bir daha eskisi gibi olmayacağını? Akşam annemi yerde bulmuştum, beyin kanaması geçirmiş ve 14. günün sonunda rahmetli olmuştu.
Daha dün akşam konuştuk, 1 ay görmeden duramayan ben 1,5 yıl oldu annemsiz yaşıyorum. Nasıl yaşıyoruz değil mi? Nasıl yaşadığını bilmeden yaşamak sabır olsa gerek, ama hayatından çok şey gidiyor.
İnsan delirecek gibi oluyor ilk aylarda, sonra acıya alışıyorsun o acıyla yaşamaya alışıyorsun, ama hüzün okunuyor gözlerinden.. biz ne zaman 3 kişi bir yerlere gitsek, bizi tanımayan insanlar hep yüzümüzden hüzün okunduğunu söyler
özellikle anne babanın acısı geçmiyor malesef canım
ama annenin ya da babanın delirmemesini istiyorsan onları oyalamak zorundasın, 2 ay sonra filan onları dışarı çıkarmaya başla, evde kendi hallerinde kaldıkça mahfolacaklar çünkü
aile dostlarınız varsa onlar sizi misafirliğe çağırsın dışarı çağırsın fln böyle böyle oyalanmak gerekiyor
bir yerden sonra Allah'ın takdiri deyip kabullenmeye başlıyorsun, ama hayat eskisi gibi olmuyor, hüzün insanın peşini bırakmıyor
sonra bir bakmışsın 2 yıl olmuş, 3 yıl olmuş.. 5 yıl olmuş.. 10 yıl olmuş.. bu kahpe zaman geçecek bir şekilde..
Klasik bir laf olacak ama ALLAH SABRINI VERİYOR gerçekten, ben şaşırıyorum biz ailecek nasıl yaşıyoruz 3 kişi diye
ben annemle babam intihar eder zannediyordum, ama geride kalan tek evlatları için toparlanmaları gerektiğini anlıyorlar
kardeşim öldükten sonra annem kanser oldu, doktor üzüntüden olduğunu söyledi, meme kanseri şu an.
kardeşim de zaten kanserden vefat etmişti, biz öleceğini biliyorduk, sizinki çok ani ölüm oldu.. biz hiç değilse daha o ölmeden ölümü kabullenmeye çalışıyorduk..
Allah sabır versin ne denir kiCanım yanıyo.. Yüreğim daralıyo. Ne yapacağımı bilemedim. Buraya yazmak en iyisi geldi affedin. Kardeşim öldü benim. Ne kadar kolay yazılıyomuş, ne kadar kolay söyleniyomuş ölüm.. 19 yaşında, yeşil gözlümü, ablasının bi tanecik kuzusunu toprağa verdiler gözümün önünde. Nasıl geçti bu 45 gün, hala nasıl nefes alıyorum, nasıl uyuyup uyanıyorum hala aklım almıyo. Bi tanecik kardeşimdi o, tek başıma bıraktı beni. Seni kimseyle paylaşamıyorum abla, kıskanıyorum derdi. Bi başıma koydu gitti..
Hamile olduğumu öğrendiğinde ne çok sevinmişti. Abla dayı oluyorum ben, GS forması alıcam yiğenime kız da olsa erkek de olsa dedi. 1 ay geçmedi üstünden ki Galatasaray bayrağıyla Türk bayrağını biz örttük tabutuna kuzumun.. Cinsiyetini bile öğrenemedi yeğeninin..
Ablasının bitanesi. Canım kardeşim.. Biliyorum gözyaşım hiç durmadığı için gelmiyosun rüyalarıma hala. Ama elimde değil, çok özledim bitanemm. Her sabah yokluğunla uyanmak, abla dediğini duymamak bitiriyo beni..
Çok dile getiremedim kısacık ömründe affet beni. Seni çok seviyorum canımın içi. Hakkını helal et nolur..