- 19 Nisan 2014
- 716
- 83
Kimseye anlatamadığım için sizinle paylaşmak istedim.
Bir, bir buçuk yıl önce tanıştığım bir arkadaşıma fena aşık oldum ben "Seviyorsan git konuş" demeyin çünkü yakın arkadaşım. Hislerim karşılıklı değilse çok kötü olur.
Davranışlarını ölçüp tartıyorum habire ama hala ne hissettiğini bilemiyorum. Onunla bir kız arkadaşım sayesinde tanıştık. Şimdi sanki ben onun daha eski arkadaşıymışım gibi yakın davranıyor.
Topluca yolda yürürken karşıdan bir erkek grubu geliyorsa, direkt sarılıp kendine çekiyor. Diğer kız arkadaşlarımızı eve bırakmayı hiç teklif etmezken ben "gerek yok" desem de illaki eve kadar bırakıyor. Bir erkekten bahsetsem yüzü asılıyor, bir sürü soru soruyor.
Durup durup sarılıyor, "seni karşıma oturtup bi ömür bakarım, şu tatlılığa bak" gibi iltifatlar ediyor. 30 yaşına kadar ikimizde kimseyi bulamazsak evleniriz falan dedi geçen gün. (gerçi bunu takmadım pek, klasik yakın arkadaş geyiği sonuçta.)
Ve beni en çok umutlandıran da ev arkadaşının tutumu. Onun ev arkadaşı benim sınıf arkadaşım. Çocuk bizi yalnız bırakmak için uğraşıyor. "Seni seven biri var, ben kim olduğunu biliyorum ama söylemem falan diyor." Onun nerede olduğunu sürekli bana soruyor.
Şimdi bunlar yakın arkadaş davranışları mı, değil mi ? Anlaşıldığı üzere aklım fena karışık
Bir, bir buçuk yıl önce tanıştığım bir arkadaşıma fena aşık oldum ben "Seviyorsan git konuş" demeyin çünkü yakın arkadaşım. Hislerim karşılıklı değilse çok kötü olur.
Davranışlarını ölçüp tartıyorum habire ama hala ne hissettiğini bilemiyorum. Onunla bir kız arkadaşım sayesinde tanıştık. Şimdi sanki ben onun daha eski arkadaşıymışım gibi yakın davranıyor.
Topluca yolda yürürken karşıdan bir erkek grubu geliyorsa, direkt sarılıp kendine çekiyor. Diğer kız arkadaşlarımızı eve bırakmayı hiç teklif etmezken ben "gerek yok" desem de illaki eve kadar bırakıyor. Bir erkekten bahsetsem yüzü asılıyor, bir sürü soru soruyor.
Durup durup sarılıyor, "seni karşıma oturtup bi ömür bakarım, şu tatlılığa bak" gibi iltifatlar ediyor. 30 yaşına kadar ikimizde kimseyi bulamazsak evleniriz falan dedi geçen gün. (gerçi bunu takmadım pek, klasik yakın arkadaş geyiği sonuçta.)
Ve beni en çok umutlandıran da ev arkadaşının tutumu. Onun ev arkadaşı benim sınıf arkadaşım. Çocuk bizi yalnız bırakmak için uğraşıyor. "Seni seven biri var, ben kim olduğunu biliyorum ama söylemem falan diyor." Onun nerede olduğunu sürekli bana soruyor.
Şimdi bunlar yakın arkadaş davranışları mı, değil mi ? Anlaşıldığı üzere aklım fena karışık