Evliliğimiz pisi pisine bitti

Cizi22

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
3 Mart 2014
2.118
3.030
Merhaba,
Eşim ailesine oldum olası çok düşkündü.
Bunu bir şekilde anlamaya çalıştım, kabullenmeye çalıştım...
Gece kayınvalidemin yatak odamıza girip kocamın üzerini örtmelerini bile hoş karşıladım.
Evliliğimizin ilk 6 ayında her haftasonunu kayınvalidemde geçirdik.
Sonrasında ısrarlarımla bu süre 2-3 haftaya çıktı.
Benim ailem uzakta... Ama benim onları özlemeye, yanlarına gitmeye hakkım yoktu.
Çünkü benim ailemin yanına gitmek çok masraflıydı hep...
Güç bela bir araba aldık... İkimizde az kazanıyorduk o zamanlar...Kayınvalidemden aldığımız bir miktar borç parayı çalıştık çabaladık ödedik.
Sonra eşim yükselmeye başladı iş yerinde.
Müdür oldu...
Ben o daha az yol çeksin, daha az yorulsun daha başarılı olsun diye evimi onun iş yerine yakın yere taşıdım, günde 70 km gittim geldim bir kadın olarak...
Eşimle aramız iyiydi, o da her sabah kahvaltımı hazırlar evimizi toplardı benden sonra...
Çok severdi beni, ben de onu... Bakmaya doyamazdım öpmeye doyamazdım kocamı... Keza o da öyle...
Sonra bir haftasonu annesindeyken 1 gün sonra annemlerin geleceğini duydular...
Çok bozuldu ailesi... Surat astı... Ne zaman ailem gelecek olsa böyle olurdu zaten...
Eve gelir gelmez huzursuzluk çıktı... Başka ufak şeyleri bahane edip...
Pazar annemler geldi, pazartesi kocam beni yatak odamıza çağırdı ve evdeki paramızın eksildiğini söyledi...
Paramız nerde kim aldı dedi? Ben de çok alındım... 1000 lira kayıp hesap ve diye üzerime gelince de sen neyi kastediyorsun deyip odadan çıktım...
2 gece aynı yatakta yattık... Tek kelime etmedi bana...
2 gece sonra ben ve ailem parana tenezzül etmeyiz, babamdan isteyeceğim 1000 lirayı, istiyorsan beni boşa, biz onuru şerefi için yaşayan insanlarız bununla yaşayamam dedim...
Bana ne dese beğenirsiniz... Para zaten onun cebindeymiş, beni ve ailemi yokluyormuş...
Kocam o günden sonra evi terketti...
Üstelik evdeki tüm parayı alarak... Eşyalarını toplayarak annesine yerleşti...
Beni beş parasız bırkatı ayın başında...
Müdürken pozisyonunu daha da arttırmışlar, fabrika müdürü olmuş beyefendi...
Babasını aradı babam... Anlaşsın boşansın bunlar demiş kaç yaşındaki adam...
Defalarca aradım kocamı açmadı...
Çaresiz aile dostumuz avukatımıza gittim... Ne yapayım diye...
Avukat arar aramaz, kocam dedi ki ben boşanmak istiyorum...
Yaşadığım şoku anlatamam... Bir kez yüzüme bir şey demeden gitti...
1 ay içinde avukatlar aracılığıyla mal paylaşıp boşandık.
Çok şükür işim var, kendimi idare ederim, arabayı da aldım...
Ama içimdeki boşluk? Bana yapılanlar?
Annemin psikolojisi bozuldu... Benim yüzümden oldu gelmez olaydım diye...
Kocamın ailesinden 1 kişi aklı başında değilmiş araya girmediler...
Ben kocama layık değilmişim...
Oysaki Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birinden mezun, 2 yabancı dil bilen, yabancı bir firmada iyi bir pozisyonda çalışan bir kadınım...
Kocamın bütün huysuzluklarına inatçılıklarına rağmen ikimiz evdeyken sorunumuz yoktu...
Çok şaşkınım...
O koca müdür adam evdeki nevresim takımlarını, evlilik teklif ettiği yüzüğü, hatta düğünde taktığı takıları dahi istedi...
Hepsini verdim...
Sadece arabayı ve kendimi bir süre idare edecek parayı aldım...
Hayattan korkmuyorum, sonuçta ilk kez yanlız yaşamayacağım.
Senelerce yurtdışında bile tek başıma yaşadım.
Ama anlayamıyorum... Neden böyle oldu?
Davada bile eşim kendisi boşanmak istiyorum demedi, avukatı söyledi...
Zaten davaya sülale olarak gelmişlerdi, kocamın bir şey söyleme hakkı kalmamıştı...
Çıkıştı bir helallik istemedi...
Bu kadar mı basit?
Hakkımı helal etmiyorum ne ona ne ailesine...
 
Sadece anlattığınız gibiyse olanlar ilginç..
 
Merhaba,
Eşim ailesine oldum olası çok düşkündü.
Bunu bir şekilde anlamaya çalıştım, kabullenmeye çalıştım...
Gece kayınvalidemin yatak odamıza girip kocamın üzerini örtmelerini bile hoş karşıladım.
Evliliğimizin ilk 6 ayında her haftasonunu kayınvalidemde geçirdik.
Sonrasında ısrarlarımla bu süre 2-3 haftaya çıktı.
Benim ailem uzakta... Ama benim onları özlemeye, yanlarına gitmeye hakkım yoktu.
Çünkü benim ailemin yanına gitmek çok masraflıydı hep...
Güç bela bir araba aldık... İkimizde az kazanıyorduk o zamanlar...Kayınvalidemden aldığımız bir miktar borç parayı çalıştık çabaladık ödedik.
Sonra eşim yükselmeye başladı iş yerinde.
Müdür oldu...
Ben o daha az yol çeksin, daha az yorulsun daha başarılı olsun diye evimi onun iş yerine yakın yere taşıdım, günde 70 km gittim geldim bir kadın olarak...
Eşimle aramız iyiydi, o da her sabah kahvaltımı hazırlar evimizi toplardı benden sonra...
Çok severdi beni, ben de onu... Bakmaya doyamazdım öpmeye doyamazdım kocamı... Keza o da öyle...
Sonra bir haftasonu annesindeyken 1 gün sonra annemlerin geleceğini duydular...
Çok bozuldu ailesi... Surat astı... Ne zaman ailem gelecek olsa böyle olurdu zaten...
Eve gelir gelmez huzursuzluk çıktı... Başka ufak şeyleri bahane edip...
Pazar annemler geldi, pazartesi kocam beni yatak odamıza çağırdı ve evdeki paramızın eksildiğini söyledi...
Paramız nerde kim aldı dedi? Ben de çok alındım... 1000 lira kayıp hesap ve diye üzerime gelince de sen neyi kastediyorsun deyip odadan çıktım...
2 gece aynı yatakta yattık... Tek kelime etmedi bana...
2 gece sonra ben ve ailem parana tenezzül etmeyiz, babamdan isteyeceğim 1000 lirayı, istiyorsan beni boşa, biz onuru şerefi için yaşayan insanlarız bununla yaşayamam dedim...
Bana ne dese beğenirsiniz... Para zaten onun cebindeymiş, beni ve ailemi yokluyormuş...
Kocam o günden sonra evi terketti...
Üstelik evdeki tüm parayı alarak... Eşyalarını toplayarak annesine yerleşti...
Beni beş parasız bırkatı ayın başında...
Müdürken pozisyonunu daha da arttırmışlar, fabrika müdürü olmuş beyefendi...
Babasını aradı babam... Anlaşsın boşansın bunlar demiş kaç yaşındaki adam...
Defalarca aradım kocamı açmadı...
Çaresiz aile dostumuz avukatımıza gittim... Ne yapayım diye...
Avukat arar aramaz, kocam dedi ki ben boşanmak istiyorum...
Yaşadığım şoku anlatamam... Bir kez yüzüme bir şey demeden gitti...
1 ay içinde avukatlar aracılığıyla mal paylaşıp boşandık.
Çok şükür işim var, kendimi idare ederim, arabayı da aldım...
Ama içimdeki boşluk? Bana yapılanlar?
Annemin psikolojisi bozuldu... Benim yüzümden oldu gelmez olaydım diye...
Kocamın ailesinden 1 kişi aklı başında değilmiş araya girmediler...
Ben kocama layık değilmişim...
Oysaki Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birinden mezun, 2 yabancı dil bilen, yabancı bir firmada iyi bir pozisyonda çalışan bir kadınım...
Kocamın bütün huysuzluklarına inatçılıklarına rağmen ikimiz evdeyken sorunumuz yoktu...
Çok şaşkınım...
O koca müdür adam evdeki nevresim takımlarını, evlilik teklif ettiği yüzüğü, hatta düğünde taktığı takıları dahi istedi...
Hepsini verdim...
Sadece arabayı ve kendimi bir süre idare edecek parayı aldım...
Hayattan korkmuyorum, sonuçta ilk kez yanlız yaşamayacağım.
Senelerce yurtdışında bile tek başıma yaşadım.
Ama anlayamıyorum... Neden böyle oldu?
Davada bile eşim kendisi boşanmak istiyorum demedi, avukatı söyledi...
Zaten davaya sülale olarak gelmişlerdi, kocamın bir şey söyleme hakkı kalmamıştı...
Çıkıştı bir helallik istemedi...
Bu kadar mı basit?
Hakkımı helal etmiyorum ne ona ne ailesine...


o kadar çok üzüldüm ki anlatamam boş ver sana birşey söyleyeyim mi o sana geri dönecek bak gör pişman olup geri gelir. ana kusuzu işte anasının dizinin dibinden ayrılamamış hala baksana
 
Merhaba,
Eşim ailesine oldum olası çok düşkündü.
Bunu bir şekilde anlamaya çalıştım, kabullenmeye çalıştım...
Gece kayınvalidemin yatak odamıza girip kocamın üzerini örtmelerini bile hoş karşıladım.
Evliliğimizin ilk 6 ayında her haftasonunu kayınvalidemde geçirdik.
Sonrasında ısrarlarımla bu süre 2-3 haftaya çıktı.
Benim ailem uzakta... Ama benim onları özlemeye, yanlarına gitmeye hakkım yoktu.
Çünkü benim ailemin yanına gitmek çok masraflıydı hep...
Güç bela bir araba aldık... İkimizde az kazanıyorduk o zamanlar...Kayınvalidemden aldığımız bir miktar borç parayı çalıştık çabaladık ödedik.
Sonra eşim yükselmeye başladı iş yerinde.
Müdür oldu...
Ben o daha az yol çeksin, daha az yorulsun daha başarılı olsun diye evimi onun iş yerine yakın yere taşıdım, günde 70 km gittim geldim bir kadın olarak...
Eşimle aramız iyiydi, o da her sabah kahvaltımı hazırlar evimizi toplardı benden sonra...
Çok severdi beni, ben de onu... Bakmaya doyamazdım öpmeye doyamazdım kocamı... Keza o da öyle...
Sonra bir haftasonu annesindeyken 1 gün sonra annemlerin geleceğini duydular...
Çok bozuldu ailesi... Surat astı... Ne zaman ailem gelecek olsa böyle olurdu zaten...
Eve gelir gelmez huzursuzluk çıktı... Başka ufak şeyleri bahane edip...
Pazar annemler geldi, pazartesi kocam beni yatak odamıza çağırdı ve evdeki paramızın eksildiğini söyledi...
Paramız nerde kim aldı dedi? Ben de çok alındım... 1000 lira kayıp hesap ve diye üzerime gelince de sen neyi kastediyorsun deyip odadan çıktım...
2 gece aynı yatakta yattık... Tek kelime etmedi bana...
2 gece sonra ben ve ailem parana tenezzül etmeyiz, babamdan isteyeceğim 1000 lirayı, istiyorsan beni boşa, biz onuru şerefi için yaşayan insanlarız bununla yaşayamam dedim...
Bana ne dese beğenirsiniz... Para zaten onun cebindeymiş, beni ve ailemi yokluyormuş...
Kocam o günden sonra evi terketti...
Üstelik evdeki tüm parayı alarak... Eşyalarını toplayarak annesine yerleşti...
Beni beş parasız bırkatı ayın başında...
Müdürken pozisyonunu daha da arttırmışlar, fabrika müdürü olmuş beyefendi...
Babasını aradı babam... Anlaşsın boşansın bunlar demiş kaç yaşındaki adam...
Defalarca aradım kocamı açmadı...
Çaresiz aile dostumuz avukatımıza gittim... Ne yapayım diye...
Avukat arar aramaz, kocam dedi ki ben boşanmak istiyorum...
Yaşadığım şoku anlatamam... Bir kez yüzüme bir şey demeden gitti...
1 ay içinde avukatlar aracılığıyla mal paylaşıp boşandık.
Çok şükür işim var, kendimi idare ederim, arabayı da aldım...
Ama içimdeki boşluk? Bana yapılanlar?
Annemin psikolojisi bozuldu... Benim yüzümden oldu gelmez olaydım diye...
Kocamın ailesinden 1 kişi aklı başında değilmiş araya girmediler...
Ben kocama layık değilmişim...
Oysaki Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birinden mezun, 2 yabancı dil bilen, yabancı bir firmada iyi bir pozisyonda çalışan bir kadınım...
Kocamın bütün huysuzluklarına inatçılıklarına rağmen ikimiz evdeyken sorunumuz yoktu...
Çok şaşkınım...
O koca müdür adam evdeki nevresim takımlarını, evlilik teklif ettiği yüzüğü, hatta düğünde taktığı takıları dahi istedi...
Hepsini verdim...
Sadece arabayı ve kendimi bir süre idare edecek parayı aldım...
Hayattan korkmuyorum, sonuçta ilk kez yanlız yaşamayacağım.
Senelerce yurtdışında bile tek başıma yaşadım.
Ama anlayamıyorum... Neden böyle oldu?
Davada bile eşim kendisi boşanmak istiyorum demedi, avukatı söyledi...
Zaten davaya sülale olarak gelmişlerdi, kocamın bir şey söyleme hakkı kalmamıştı...
Çıkıştı bir helallik istemedi...
Bu kadar mı basit?
Hakkımı helal etmiyorum ne ona ne ailesine...
eden bulur siz gereken her şeyi yapmışsınız
üzülmeyin diyemicem kolay değil
ama çok pişman olacaktır
iyi tarafından düşünmeye çalışın
ülkemizde eşlerinden boşanmak isteyen kadınların öldürüldüğü gibi mesela
ya sıkıntı çıkarsaydı size?? ya daha beter iftiralarda bulunsaydı
namusunuza iffetinize laf etseydi o zaman daha ağır ve zor olurdu inanın
kendi ayaklarınız üzerinde duruyorsunuz ne güzel sizden güçlüsü yok
onun kendi acizliği bence
sizin gibi güçlü kadını, hele birde zekiyseniz ki öyle gibi, çekememiştir
bilirsiniz erkekler kendilerinden zeki akıllı başarılı kadınlarla yapamıyorlar maalesef
allah yardımcınız olsun herşey gönlünüze göre olsun inşallah
 
o kadar çok üzüldüm ki anlatamam boş ver sana birşey söyleyeyim mi o sana geri dönecek bak gör pişman olup geri gelir. ana kusuzu işte anasının dizinin dibinden ayrılamamış hala baksana

Arkadaşım teşekkür ederim yazdığım uzun yazıyı okumak için zaman ayırmana ve yorum yapmana...
Çok üzülüyorum...
Benim de hatalarım oldu elbet...
Ama evlilik bu hiç mi sahip çıkılmaz insana???
Şaşırıyorum, 2 sene aynı yastığa baş koyduğum kocam dediğim canımın içine soktuğum adamın yaptıklarına...
Evet kızıp beni boşa dememeliydim belki, ama annem de gelmeyecek mi hiç?
Senede 2 ya da 3 kere görebiliyorum onları...

Hiç mi hatrım yokmuş diyorum...
2 sene aynı sofraya oturduk. Hadi ailesini anlarım herkes evladının yanında durur, eşimde sonuçta kaç evin tek oğlu...
Ama ben neyiydim onun?
Hiç mi bu evde mahremimiz özelimiz olmadı, özel güzel anımız olmadı...
Yüzüme bir kez bile boşanalım demeden bunların olmasına çok içerledim.
Ama beni istemeyeni isteyemem... Kadınlık onurumu yeterince yerlere attım, boşanmak istemiyorum diyemezdim...
Ben de o beni boşarken kaderime razı oldum...

Hayat ne getirir bundan sonra bilmiyorum ama bildiğim bir şey var ki onu benden daha fazla hiç bir kadın sevemez...
 
eden bulur siz gereken her şeyi yapmışsınız
üzülmeyin diyemicem kolay değil
ama çok pişman olacaktır
iyi tarafından düşünmeye çalışın
ülkemizde eşlerinden boşanmak isteyen kadınların öldürüldüğü gibi mesela
ya sıkıntı çıkarsaydı size?? ya daha beter iftiralarda bulunsaydı
namusunuza iffetinize laf etseydi o zaman daha ağır ve zor olurdu inanın
kendi ayaklarınız üzerinde duruyorsunuz ne güzel sizden güçlüsü yok
onun kendi acizliği bence
sizin gibi güçlü kadını, hele birde zekiyseniz ki öyle gibi, çekememiştir
bilirsiniz erkekler kendilerinden zeki akıllı başarılı kadınlarla yapamıyorlar maalesef
allah yardımcınız olsun herşey gönlünüze göre olsun inşallah

Allah razı olsun güzel dilekleriniz için.
Çok inatçıdır eşim.
Ben pişman olacağını ve döneceğini düşünmüyorum.
Zira annesi ve kızkardeşi izin vermez pişman olmasına.
Hayattan yana korkum yok..
Sadece yatağa sevdiğim adam olmadan girmek ve onun artık beni istemediğini düşünmek çok yaralıyor...
 
Olan olmuş artık önüne bak sanırım sancılı süredesin ,adamlar iş hayatında yükseldikçe kadını aşağılıyorlar para onları bozuyor özellikle karekter sahibi olmayanları
 
Başka biri olmasın bahaneler olmuş sanki ya boşver bencw artık Allaha havale et cocuk yok sanırım kurtuldum gözüyle bak geçmişe değil geleceğe bak artık hakkında hayırlısı olsun

Çocuk yok.
Eşim istemişti ama ben yaşım küçük evimizi de alalım biraz daha kariyer yapalım diye ertelemiştim.
Çocuk olsa nasıl olurdu bilmiyorum.
Tek bildiğim, benim üzüldüğüm kadar üzülmediği, düşünmediği...
 
Allah razı olsun güzel dilekleriniz için.
Çok inatçıdır eşim.
Ben pişman olacağını ve döneceğini düşünmüyorum.
Zira annesi ve kızkardeşi izin vermez pişman olmasına.
Hayattan yana korkum yok..
Sadece yatağa sevdiğim adam olmadan girmek ve onun artık beni istemediğini düşünmek çok yaralıyor...
kıyamam ya, benim eşim benden sürekli ayrı yerlere giderek çalışır
bu bile bana dokunurken severek dış etkenlerden ötürü ayrılmanın acısı ağırdır elbet
söylenecek söz bulamıyorum inanın ..
düğümlendim, yaşadıklarınızı hissederek
lütfen farklı alanlara yönelin kafanızı dağıtın
yalnız kalmamaya çalışın :KK43:
 
Olan olmuş artık önüne bak sanırım sancılı süredesin ,adamlar iş hayatında yükseldikçe kadını aşağılıyorlar para onları bozuyor özellikle karekter sahibi olmayanları

Valla çok canımı yaktı, Allah'a havale ediyorum onu ve ailesini...
 
kıyamam ya, benim eşim benden sürekli ayrı yerlere giderek çalışır
bu bile bana dokunurken severek dış etkenlerden ötürü ayrılmanın acısı ağırdır elbet
söylenecek söz bulamıyorum inanın ..
düğümlendim, yaşadıklarınızı hissederek
lütfen farklı alanlara yönelin kafanızı dağıtın
yalnız kalmamaya çalışın :KK43:

Bende evliyken yapamadığım şeyleri yapmaya başladım.
Daha çok kitap okuyorum, araştırıyorum.
Yarım bıraktığım yabancı dizilerim vardı, onları izliyorum.
Eski hocalarımla görüştüm, yüksek lisansa başlayacağım.
Evimi taşıyacağım zaten.
Eşyalarımı yenileyeceğim.
Yeniden başlayacağım.
27 çok geç bir yaş değil yeniden başlamak için sanırım :)
 
Erkekler neden bukadar bencil?? Yani inanan insan olsam resmen büyü yapmışlar dicem.. Şu zamanda en zor bulunan şey iyi ve sevdiğin anlaşabildiğin bir eş :KK43: onu bulmuşsunuz ikinizde ama sonuç çok saçma.. Ya insanları anlamak çok zor.. Bundan sonra seni üzecek biri çıkmaz inş.. Üzülme diyemicem ama yıpratma kendini :KK43:
 
Bende evliyken yapamadığım şeyleri yapmaya başladım.
Daha çok kitap okuyorum, araştırıyorum.
Yarım bıraktığım yabancı dizilerim vardı, onları izliyorum.
Eski hocalarımla görüştüm, yüksek lisansa başlayacağım.
Evimi taşıyacağım zaten.
Eşyalarımı yenileyeceğim.
Yeniden başlayacağım.
27 çok geç bir yaş değil yeniden başlamak için sanırım :)
kesinlikle geç değil
bundan sonrası önemli sizin için
kafanı dağıtmaya devam o halde ve üzülmemeye çalış
yogaya başla mesela , spor yap, ilgilenmek istediklerini yerine getir
 
Bir de kızlar benden size tavsiye...
Asla birinden vazgeçemem, onsuz yaşayamam demeyin.
Ben bunu eşime de çok söyledim, sensiz yaşayamam, sensiz olamam diye.

Soma maden kazasında ölen kardeşlerimize o kadar çok üzüldüm ki...
Eşime birimizin başına bir şey gelirse bir evladımız olsun yavaştan çocuk yapalım, en azından evladımıza sarılıp avuruz demiştim.

Allah beni bununla sınadı sanırım, mahkeme salonunda o yüzüme bil bakmazken Rabbim sanırım bana, 'bak nasıl o olmadan ya da o gözünün önündeyken ama seni istemezken yaşanıyormuş' demeye çalıştı...
 
geçmiş olsun arkadaşım :))))
hem üzüldüm hem de zararın neresinden dönsen kardır diye sevindim. bir benzerini ben yaşadım benim eski eşim de arabayı ve birikimlerimizi aldı ve bunu biz evliyken yapmış ben de tamtakır kalmıştım. üstelik bizim bir de oğlumuz vardı. şimdi 2 yıl oldu boşanalı ve ben hayatımı yeniden kurdum. ilk başta çok canım yandı ne yapacağımı bilemedim ama zamanla geçiyor. oğlum 1 yaşındaydı ayrıldığımızda ilk önce biraz gördü falan 1 yıldır görmüyor aramıyor. buna rağmen ben de çocuğumun sorunlarıyla mücadele edip hayatımı kurdum.30 yaşındayım umudum varmı hem de çooooooooooookk hiç bir şey için geç değil. sadece zamana bırak. mal gelir ama kul hakkı elbet çıkar bırak onlar düşünsün
 
geçmiş olsun arkadaşım :))))
hem üzüldüm hem de zararın neresinden dönsen kardır diye sevindim. bir benzerini ben yaşadım benim eski eşim de arabayı ve birikimlerimizi aldı ve bunu biz evliyken yapmış ben de tamtakır kalmıştım. üstelik bizim bir de oğlumuz vardı. şimdi 2 yıl oldu boşanalı ve ben hayatımı yeniden kurdum. ilk başta çok canım yandı ne yapacağımı bilemedim ama zamanla geçiyor. oğlum 1 yaşındaydı ayrıldığımızda ilk önce biraz gördü falan 1 yıldır görmüyor aramıyor. buna rağmen ben de çocuğumun sorunlarıyla mücadele edip hayatımı kurdum.30 yaşındayım umudum varmı hem de çooooooooooookk hiç bir şey için geç değil. sadece zamana bırak. mal gelir ama kul hakkı elbet çıkar bırak onlar düşünsün

Ben de öyle düşünüyorum... Kul hakkına Allah bile karışmıyormuş.
Üstelik evliliğimi kurtarmak için çok çabaladım ben.
Ailesinden araya giren 1 Allah kulu olmadı :KK43:
Hala kocama, ya da beni boşayan eski kocama, bana bunları yapan adama aşık olmam normal mi onu sorguluyorum sadece...
 
Bir yuva daha insafsız aile yüzünden yıkılmış yazık.
Eşinde de adamlık yokmuş maalesef iyi ki çocuk yapmamışsın.

Hala aşık olman normal değil bana göre ama zamana ihtiyacın var..
Herkes olaylara aynı tepkiyi veremez. Allah yardımcın olsun.
Bundan sonraki yaşamında çok mutlu ol inşallah..
 
Çok üzüldüm...
Hala sevgiyle bahsediyor olmanıza da ayrıca gözlerim doldu...
Bundan sonra herşey gönlünüzce olur ve hiç üzülmezsiniz inşallah...
 
Çok üzüldüm...
Hala sevgiyle bahsediyor olmanıza da ayrıca gözlerim doldu...
Bundan sonra herşey gönlünüzce olur ve hiç üzülmezsiniz inşallah...

Bir yuvayı kurmak hiç kolay değil...
Ne emekler, sevgiler veriliyor.

Ama yıkılması yani boşanma davası sadece 15 dakika...
16 değil...
Sadece 15 dakika...

Kocam belki daha fazla bana ve ailemize sahip çıkabilseydi, o zaman belki her şey mükemmel olurdu.
Çok aşık olarak evlendim ben... O da çok aşıktı...
Ama aşk sevgi yetmiyormuş işte...
 
X