- 24 Ağustos 2009
- 4.464
- 1.060
- Konu Sahibi fataldanger
- #1
Ben serseriyim diyorsun..
Her gece sana dair yazılar yazıyorum; o yazılar ki sen hiç okuyamayacaksın. Sana mektuplar yazıyorum; o mektuplar ki asla gönderemeyeceğim. Bilsen kafamda neler, ne cümleler, ne anlatılar kuruyorum sana söylemek için, ama her defasında vazgeçiyorum. Kopuş sessiz mi olmalı varlığından? Nihai karar olarak buna varıyorum en sonunda. Susmalıyım galiba. Ama bu kararımın doğruluğundan da emin olamıyorum. Beni nasıl hatırlaman gerektiğinden emin olamıyorum. Kafam öyle karışık ki hiçbir yere varamıyorum. Başka başka senaryolar kuruyorum sonra.. Duygularıma karşı takındığın kıyıcı ifadeye karşı çeşitli protestolar, tepkiler kurguluyorum; ama hemen sonra vazgeçiyorum yine. Sonra zihnimdeki serseriler birbirine karışıyor, ayakları birbirlerine dolaşıyor. Sahiden serseri sen miydin ben mi? Kimdi gerçek yürekli ve delikanlı? Kim daha yiğitti dersin hayata karşı?
Tüm gelecek emellerime seni kattığımdan haberin yoktu herhalde? Kötü ruhlarla yüzleşirken senin de geleceğini kurgulamıştım mesela o metruk evde. Çok komik değil mi? Hahahahaha. Aşk ve öbür cinler.. İşte Marquez'in haklılığı da buradaydı, bu başlıkta.
Gözlerin... O karasını nasıl unutabilirim? Söyle bana, yoksa bana büyü mü yaptın? Senden de bu beklenirdi, yoksa senin neyin sevilsindi.. Bu gece, saat 02:33'te de yeni yeni eylemler kurguluyorum senin sevgisiz ruhuna karşı. Sağlam bir altyapı oluşturduğuma inanıyorum, ve uygun zamanı bekliyorum sadece. Sana ise şu kalıyor sadece: lütfen eylemimi provoke etme!
Her gece sana dair yazılar yazıyorum; o yazılar ki sen hiç okuyamayacaksın. Sana mektuplar yazıyorum; o mektuplar ki asla gönderemeyeceğim. Bilsen kafamda neler, ne cümleler, ne anlatılar kuruyorum sana söylemek için, ama her defasında vazgeçiyorum. Kopuş sessiz mi olmalı varlığından? Nihai karar olarak buna varıyorum en sonunda. Susmalıyım galiba. Ama bu kararımın doğruluğundan da emin olamıyorum. Beni nasıl hatırlaman gerektiğinden emin olamıyorum. Kafam öyle karışık ki hiçbir yere varamıyorum. Başka başka senaryolar kuruyorum sonra.. Duygularıma karşı takındığın kıyıcı ifadeye karşı çeşitli protestolar, tepkiler kurguluyorum; ama hemen sonra vazgeçiyorum yine. Sonra zihnimdeki serseriler birbirine karışıyor, ayakları birbirlerine dolaşıyor. Sahiden serseri sen miydin ben mi? Kimdi gerçek yürekli ve delikanlı? Kim daha yiğitti dersin hayata karşı?
Tüm gelecek emellerime seni kattığımdan haberin yoktu herhalde? Kötü ruhlarla yüzleşirken senin de geleceğini kurgulamıştım mesela o metruk evde. Çok komik değil mi? Hahahahaha. Aşk ve öbür cinler.. İşte Marquez'in haklılığı da buradaydı, bu başlıkta.
Gözlerin... O karasını nasıl unutabilirim? Söyle bana, yoksa bana büyü mü yaptın? Senden de bu beklenirdi, yoksa senin neyin sevilsindi.. Bu gece, saat 02:33'te de yeni yeni eylemler kurguluyorum senin sevgisiz ruhuna karşı. Sağlam bir altyapı oluşturduğuma inanıyorum, ve uygun zamanı bekliyorum sadece. Sana ise şu kalıyor sadece: lütfen eylemimi provoke etme!
Son düzenleme:
