Yeni kıyafet istemiyor

Merhaba,Kızım 2005 doğumlu tek çocuk.Herhangi bir sağlık sorunu yok ve normal gelişim gösteren bir çocuk.
Son 2 yıldır kesinlikle yeni şeyler istemiyor.Saçını taratmıyor,toka takmıyor,elbse giymiyor,yeni olan hiç bir şeyi (ayakkabı,bisiklet,çorap)istemiyor.Bunları aldığımızda yada almak üzere mağazaya gittiğimizde çığlık çığlığa ağlıyor,fırlatıyor delirıyor sanki.
"ben cici kız olmayacağım,pasaklı olacağım,yırtık giyeceğim"dyor.
Bazen geceleri heveslenıp yeni bir kıyafet giydırdığımde sabah uyandığında çıldırmış gibi çıkarmamızı istıyor.delik ayakkabısı,yırtık bluzu ve kısa gelen yamamaktan bıktığım pantolonu onun tek tercıhı.
Bu yaz tatılınde annanesi çamaşır makınesınde kıyafetlerinin yırtıldığını soyleyıp yenı şeyler alması gerektığını söyledi.Günlerce ağladı ve sonunda yıne eski olan bir kıyafetı seçip onu gıymeye başladı.
Etek zaten hiç giymıyor.
Çok üzgünüm ve şaşkınım.ne yapacağımı nasıl davranacağımı bilmiyorum.Eşimle beraber kızımızla çok konustuk,sorduk,geçmişte yaptığımız bir konusmanın,davranısın etkisi olup olmadığını günlerce irdeledik ve sorduk ama yok.etrafında etkilendiği bir arkadaşıda yok tam tersi tüm arkadaşları süslü ve normal kız çocukları.
Tek evladım.Yıllar sonra onu buldum.Giydırmek,süslemek istiyorum ama çoğu zaman çorapsız ve ayakkabısız çimlerde yatmak,koşmak,dağınık saçlarından hiç çıkarmadığı şapkası ile uyumak onun tek tutkusu.
Çok uzattım affınıza sığınıyorum.Çok rica edıyorum bana bir yol gösterin.yavrum sorunlumu?Ne yapmalı nasıl davranmalıyız?Eşimde bende çok üzgünüz.Bu yıl kreşe verdik ama bılıyorumkı oradada mudahale olursa kreşede gıtmez.
Cevabınız için teşekkür ederim.
Sevgiler

 

Bir çocuk psikoloğundan yardım almak faydalı olabilir.
Sevgiler

 

Şimdi döndük dr 'dan.Çok şükür kaygılanacak bir şey olmadığını belirtti.Benim bu kıyafet sorunu üzerine fazlasıyla gittiğimi ve kızımında inatlaştığını söyledi.Bir kaç seçenek önüne koyup,böyle bir sorun hiç yokmuş gibi davranmamaı istedi.Kreş çözüm olabilir dedi ama öğretmenine durumundan bahsetmememi,yoksa onunda benim gibi bu konunun üzerine giderek ilerde sahiden tedavi edilmesi gereken bir sorun oluşabileceğini söyledi.Olanların basit bi restleşme olduğunu zamanla ve önemsemedikçe geçeceğini söyledi.Konuşmalarımızda bu konuyu kapatmamızı,gündeme tutmamamızı söyledi.
Çıkışta bir anneye rastladım yanında bulunan çocuğunu gösterdi ve "ya bizler ne yapalım,keşke benim kızımda esklele dolaşsaydı,keşke kolu bacağı olmasaydı diğer organlarını başarıyla eksiğin yerine koyardı ama benim çocuğum tüm yaşamı boyunca bize bağımlı,zeka özürlü üstelik kız.Her ehlikeye açık ya ben ve babası ölürsek ona kim bakar korkusundan uykuyu unuttuk."dedi.