10 yıllık derdim

Senin hiç bir hatan yok.
Adam zaten senin tecrübesizliğini kullanmak istemiş. Başaramamış. İşini bırakıp gitmişsin daha fazla ne yapabilirsin. Lütfen kendini suçlama.
Bazı şeyler yaşadıkça öğreniliyor, doğuştan o kadar donanımlı gelmiyoruz bu dünyaya.
Eşine söyleyebilirsin, için hafifler, konuşmak iyi gelir. Çünkü senin bir kabahatin yok.
Sadece eşine anlatırken ‘ bende de kabahat var gereken tavrı gösteremedim’ kısmını atla.
O cümleyi asla kullanma. Ondan kurtulmak için işi bıraktığını söylemen yeterli.
 
nufuscu .!.:
Psikoloğum beni dinledi ; 10 sene önce atlattım diyorsun ama atlatamamışsın sadece üstünü kapatmışsın bu yüzden ilk fırsatta tekrardan yüzüstüne çıkmış dedi.Tacizin binbirtürlü hali vardır buda bir çeşit taciz dedi bütün erkeklerden korkman kaygıbozukluğundan dedi.Birde eşinle konuşarakmı devam etmek istersin yoksa konuşmadanmı dedi.Bende hemen düşünmeden hayır onunla konuşmak istemiyorum dedim kesip attım tamam dedi doktorda.2 ilaç yazdı biri sabah birisi uyku için çünkü hiç uyuyamıyorum.Bir ay sonra tekrar gel dedi.Bu arada doktorum özel bi hastanede iyi bi psikiyatır ve erkek.
Genişletmek için tıkla...
O zaman tekrar psikoloğunuzla bu durumu konuşmalısınız çünkü anladığım kadarıyla bu durum iyileşme süreciniz içinde gerekli
Ama o size yol göstersin hatta belki eşinizde terapi esnasında ogrenebilir. Ama dediğim gibi ısın bir de sonrası var eşinizin tavrı ne olur iyi hesaplayın ona göre karar verin
 
nufuscu .!.:
Bundan tam 10 yıl önce ünversiteden yeni mezun olmuş evli çalışmak zorunda yeterince iş deneyimi olmayan bir bayandım.İyi yerler beni beğenip işe almadı bende ufak tefek atölye tarzı yerlere başvurdum.5-6 kere iş değiştirmek zorunda kaldım ya paramı vermiyorlardı yada insan gibi muamele yapmıyorlardı.En son girdiğim iş 15 erkek çalışıyordu tek bayan bendim orda benden yaşça büyük bir abi bana iş konusunda yardımcı oldu.Ben ona hep abi derdim oda elinden geldiğince bana iş öğretirdi.Sonra bu iş yerinin bana göre olmadığını bu kadar adamın arasında çalışmamam gerektiğini bana kız arkadaşlarının çalıştığı bi mağazata iş ayarlayabileceğini söyledi bende sazan gibi atladım tabi çünkü çalışmak zorundaydım.Tekrardan o dediği mağazada satış danışmanı olarak işe başladım .Ama bu adam sanki bana bağ bağışlamış gibi tüm tavırları değişti önce kendisine abi dememden rahatsız oldu sonra saçma saçma imalar , sürekli beni ayağına çağırmalar bir gittim iki gittim işimide kaybetmek istemiyorum bu arada .Sonra baktım işin boyutu değişiyor adam benden faydalanmak istiyor.Orda bi hata yaptım ve tavrımı net koyamadım anlamamazlıktan geldim.Ama sonra baktım saçma saçma mesjlar aramalar falan , tasımı tarağımı topladım o ortamdan derhal uzaklaştım iştende ayrıldım.Numaramı falan değiştirdim kimse bana ulaşamasın diye.Bu durum bende çok ciddi bir yara açtı insnlara olan güvenini sarstı eşimlede paylaşamadım nasıl bir tepki vereceğinden emin olamadığım için.Kendimedr kızdım bu kadar pasif davrandığımdan dolayı.O dönem psikolojik destek aldım düzeldiğimi sanıyordum ama 10 senenin sonunda bütün bu psikolojik sorunlarım tekrardan hortladı bişey budurumu tetikledi geçen ay tekrardan psikiyatır a gittim kaygı bozukluğu teşhisi koydu.İlaçlara başladık.İnsanlardan özelliklede erkeklerden çok korkuyorum.Sizce eşinle bu konuyu konuşmalımıyım yoksa 10 sene geçmiş üstüne hiç açmamalımıyım.Şuan 40 yaşındayım ve geriye dönüp baktığımda benimde hatalarım var ben o tarz ortamlarda hiç bulunmamaşı o tarz insanlarla hiç arkadaşlık etmemeliydim.İşi batsın iş için tüm psikolojim altüst oldu.Bana bi akıl verirmisiniz
Genişletmek için tıkla...

Ben de 3 sene önce çalıstığımda benzer durumla karsılaşmiştım. Nasıl bir his oldugunu biliyorum hem karsinizdakine sinirleniyorsunuz hem kendinize ve kendinizi suçluyorsunuz her zaman. Ben de o zaman cok yanlis seyler yapmistim gerekli tepkiyi gosteremedim cunku korktum tektim (sonra cok kizdim kendime ama insan o anin soku ve korkusuyla gereken tepkiyi zaten veremiyor kendinizi suclamayın.) Ben sirketimdeki bir iki kisiye soylemistim ve olay butun sirkete yayildi. Ben o zaman rezil olmusum gibi hissettim. Bu arada olay ustlere gittiginde ustler benim arkamda durmadı. Ben o zamanlar çok yalnız ve suçlu hissettim kendimi. Berbat zamanlardi. Sonrasinda ne oldu ben hic bir sey yokmus gibi devam ettim isime yapan kisi rezil oldu itibari yerle bir oldu üstler bir zaman sonra vicdan yapıp benden helallik istediler. Calisanlarin buyuk kismi benim arkamda durdu o adam sirkette mobinge ugramaya basladi bir sure sonra. O zamanlar keske dillendirmeseydim keske yayilmasaydi diye kendime cok kizmistim ama simdi dusunuyorum da iyiki de yayilmis yayilmasa bu adam bir cok kisiye ayni seyi yapip hayatina devam edecekti bir nevi ders oldu iyi oldu. Olay sicakken esine soyleseydin dogru olurdu ama 10 sene gectikten sonra yanlis anlayabilir olayi buyutebilir. Bunu asamiyorsan psikolojik destek al. Kendini suclamaktan vazgec. Gecmis olsun insallah bir daha boyle durumlarla karsilasmazsin 🙏
 
nufuscu .!.:
10 sene önce yaşandı bu olay o dönem çok sarsıldım kendimide suçlu buldum destek aldım ama nihayetinde atlatmıştım , hayatım normale döndü.Birkaç ay önce yıllardır kullanmadığım bir mail adresim var onu açtım bi baktım kızlar ve bu adam bana nasılsın diye msj atmış çıldırdım döşedim bi mail ben sizi yıllardır aramıyorum sormuyorum siz neden bana yazıyorsunuz diye cvp geldi : Bizimle dost olmak bu kadar kötümü zaten yıllar geçmiş bidaha yazmayız.İşte bu olay teyikledi.
Genişletmek için tıkla...

sen nasılsın mesajına neden cevap veriyorsun ki?
10 yıl önce yaptığın tası tarağı toplayıp o ortamdan ayrılmak yeteri kadar doğru bence, tavır sadece lafla sözle konulmaz, kaldı ki bazı tipler reddedilmekten daha çok haz alırlar. adam seneler sonra bile iş atmış, yapman gereken ona bile cevap vermeyip maili silmekti bu kadar basit.
bu saatten sonra da eşine anlatıp anlatmama konusunu psikolog ile konuşmalısın. bana kalsa anlatma sen üzerine düşeni zaten yapmışsın, her zıkkım gidip eşe anlatılacak diye bir kaide yok.. kişinin kendi başa çıkabildiği konularda ille eşine anlatmasına lüzum yok.
ama sen içim rahat değil diye düşüneceksen dediğim gibi psikologuna danışmalısın bu durumu..
 
nefesalnefesver .!.:
sen nasılsın mesajına neden cevap veriyorsun ki?
10 yıl önce yaptığın tası tarağı toplayıp o ortamdan ayrılmak yeteri kadar doğru bence, tavır sadece lafla sözle konulmaz, kaldı ki bazı tipler reddedilmekten daha çok haz alırlar. adam seneler sonra bile iş atmış, yapman gereken ona bile cevap vermeyip maili silmekti bu kadar basit.
bu saatten sonra da eşine anlatıp anlatmama konusunu psikolog ile konuşmalısın. bana kalsa anlatma sen üzerine düşeni zaten yapmışsın, her zıkkım gidip eşe anlatılacak diye bir kaide yok.. kişinin kendi başa çıkabildiği konularda ille eşine anlatmasına lüzum yok.
ama sen içim rahat değil diye düşüneceksen dediğim gibi psikologuna danışmalısın bu durumu..
Genişletmek için tıkla...
Haklısınız ben sadece bir nevi sinirimi çıkartmak istedim ve o dönem psikolojimi bozduğunu bilsin istedim.Bir daha hiçbir şekilde bana yazmasın sormasın diye cevap verdim oda “yıllar geçmiş zaten dahada yazmam “dedi.Ama şimdi burda yazılanları okuyunca düşünüyorumda keşke hiç muhatap olmasaydım bu durum beni eski günlere döndürdü ve ataklarımı tetikledi.Kendime güvenimi yerle bir etti.
 
Eşinize anlatırsanız, 10 yıldır unutamadığına göre ciddi bir şey yaşanmış, bana eksik anlatıyor diye düşünebilir. 10 yıl uzun zaman çünkü.
Bir de eşle uğraşırsınız.
Bazı şeyleri kendine saklamalı insan. Buraya yazın bunalınca, ben öyle yapıyorum. En güzeli 🤗
 
toscanatoscana .!.:
Şimdi yazacaklarım biraz marjinal gelebilir, ama bu benim fikrim, yatırım tavsiyesi değil elbette. Taciz olaylarında inanılmaz sinirleniyorum, içimdeki eril enerji eril eril yukarı çıkıyor.. Dişi olmak suçmuş gibi, o durum sebebiyle kadınların uğradığı tacizler beni çok öfkelendiriyor.
Bana göre, o pislik gevşek gevşek imalar yazmalara başlayınca, okkalı bir küfür bu işi çözerdi, tabi zamanında... Karşı taraf "ööüğğğüü karıya bak" diye kaçar, siz de psikolojik ve de bir nevi fizyolojik üstünlük elde etmiş olmakla biraz olsun rahatlardınız.
Ama lanet olası işsizlik.. Ekmek parası, kocanızın olması sebebiyle susmak zorunda kaldınız, sizi anlıyorum...
Fakat problem şu; İçinizdeki ruhun bir kısmı bu olayı sindiremedi, sindiremediği için böyle günyüzüne çıkıyor işte.. çünkü hiçbir yere gitmedi, ilaçlarla terapiyle uyutulmuştu sadece. Siz o herife öfkelisiniz, en iyi ihtimalle bir kulağından tırnağınızı geçirip ötekine kadar boydan boya çizmek istiyorsunuz belki.. En önemlisi bu olayı eşinize söylemeden önce kendi içinizde halletmeniz gerekiyor öncelikle...
Bence bu olayla/herifle yüzleşin. gerçekten olmak zorunda değil, imgeleyebilirsiniz hayal edebilirsiniz.
günün çok erken ya da çok geç bir saatinde, kimsenin olmadığı bir yerde, kendi başınıza oturup karşınızda o varmış gibi hayal edin. hatta hayalinizde 10 yıl öncesine gitmeye çalışın, o ortama, o işyerine, herşeyi olması gerektiği gibi hatırlamaya çalışın, dekoru, insanları, çeştli detayları vs.... gerçekçi bir şekilde yapmaya, hissetmeye çalışın.. ve içinizden ne geliyorsa söyleyin/sayın/sövün/karşılık verin. Komik gelebilir, ama deneyimlerken komik olmayacak ve bittiğinde biraz olsun rahatlayacağınıza inanıyorum.
Bunu kendi içinizde çözdükten sonra eşinize söyleyip söylemeyeceğinize karar verin. Şuna emin olun ki, bu meseleyle kendi içinizde yüzleşmeyip eşinize söylemekle içinizde hallettikten sonra eşinize söylemek arasında fark olacak.
Genişletmek için tıkla...

cok katildim bu yoruma.

bence ese soylemek soylememek su durumda gereksiz bir detay,
konu sahibi kendi icinde cozmeli en bastan.

konu sahibi hata yapmissaniz da yapmissinizdir, hangimiz sutten cikma ak kasigiz,
hatalarinizla kendinizi kabul edin,
neticede adam oldurmediniz, en fazla biraz uyaniklik yapamamissiniz diyebiliriz sizin durumunuzda.
 
10 yıl önce önemsiz bir konuyu kendinize dert etmişsiniz , şimdi de dert ediyorsunuz . Ya çok takıntısısınız ya da başka derdiniz yok . her sene platonik aşık öğrencim olur , bekar veliler okula gelince azıcık ilgilenince kendilerini bir halt sanar . Ama hiç biri benim için masadan önceki tozdan daha fazla önemli değildir .
Gönüllü yardım kuruluşlarında çalışın bence .
 
Posedion .!.:
10 yıl önce önemsiz bir konuyu kendinize dert etmişsiniz , şimdi de dert ediyorsunuz . Ya çok takıntısısınız ya da başka derdiniz yok . her sene platonik aşık öğrencim olur , bekar veliler okula gelince azıcık ilgilenince kendilerini bir halt sanar . Ama hiç biri benim için masadan önceki tozdan daha fazla önemli değildir .
Gönüllü yardım kuruluşlarında çalışın bence .
Genişletmek için tıkla...
Evet malesef ben aşırı takıntılı bir insanım.Bu huyumdan nefret ediyorum.
 
nufuscu .!.:
Bundan tam 10 yıl önce ünversiteden yeni mezun olmuş evli çalışmak zorunda yeterince iş deneyimi olmayan bir bayandım.İyi yerler beni beğenip işe almadı bende ufak tefek atölye tarzı yerlere başvurdum.5-6 kere iş değiştirmek zorunda kaldım ya paramı vermiyorlardı yada insan gibi muamele yapmıyorlardı.En son girdiğim iş 15 erkek çalışıyordu tek bayan bendim orda benden yaşça büyük bir abi bana iş konusunda yardımcı oldu.Ben ona hep abi derdim oda elinden geldiğince bana iş öğretirdi.Sonra bu iş yerinin bana göre olmadığını bu kadar adamın arasında çalışmamam gerektiğini bana kız arkadaşlarının çalıştığı bi mağazata iş ayarlayabileceğini söyledi bende sazan gibi atladım tabi çünkü çalışmak zorundaydım.Tekrardan o dediği mağazada satış danışmanı olarak işe başladım .Ama bu adam sanki bana bağ bağışlamış gibi tüm tavırları değişti önce kendisine abi dememden rahatsız oldu sonra saçma saçma imalar , sürekli beni ayağına çağırmalar bir gittim iki gittim işimide kaybetmek istemiyorum bu arada .Sonra baktım işin boyutu değişiyor adam benden faydalanmak istiyor.Orda bi hata yaptım ve tavrımı net koyamadım anlamamazlıktan geldim.Ama sonra baktım saçma saçma mesjlar aramalar falan , tasımı tarağımı topladım o ortamdan derhal uzaklaştım iştende ayrıldım.Numaramı falan değiştirdim kimse bana ulaşamasın diye.Bu durum bende çok ciddi bir yara açtı insnlara olan güvenini sarstı eşimlede paylaşamadım nasıl bir tepki vereceğinden emin olamadığım için.Kendimedr kızdım bu kadar pasif davrandığımdan dolayı.O dönem psikolojik destek aldım düzeldiğimi sanıyordum ama 10 senenin sonunda bütün bu psikolojik sorunlarım tekrardan hortladı bişey budurumu tetikledi geçen ay tekrardan psikiyatır a gittim kaygı bozukluğu teşhisi koydu.İlaçlara başladık.İnsanlardan özelliklede erkeklerden çok korkuyorum.Sizce eşinle bu konuyu konuşmalımıyım yoksa 10 sene geçmiş üstüne hiç açmamalımıyım.Şuan 40 yaşındayım ve geriye dönüp baktığımda benimde hatalarım var ben o tarz ortamlarda hiç bulunmamaşı o tarz insanlarla hiç arkadaşlık etmemeliydim.İşi batsın iş için tüm psikolojim altüst oldu.Bana bi akıl verirmisiniz
Genişletmek için tıkla...
Sizin yaptığınız bir hata yok burada. gizlemeyi eminim kötü amaçla yapmadınız. günümüzde her kadının başına geliyor. tavrınızı ortaya koymamak o zaman ki korkunuzdan olmuştur belki. üzerinden çok zaman geçmiş, unutun. sonuçta orta da kötü bir şey yok, kötü bir şey yapmadınız. yaşanmadı sayın, unutulamayacak kadar daha derin yaralara sahip kadınların olduğunu hatırlatın kendinize. yol yakınken uzaklaşmış ve doğruyu yapmışsınız. bunu eşinize anlatırsanız bunca zaman sonra bunu neden anlattın der ve şüphe bırakırsınız içinde. korkuyla yaşanmaz bu konu da destek almanız çok iyi olmuş ancak bunu ilaçlar ya da doktor ile değil kendiniz başa çıkmayı deneyin. kadın veya erkek fark etmiyor. şu zaman da kimseye güvenmek mümkün değil. korkmayın, kendinizi bildiğiniz sürece ve güzel bir aileniz varsa her şey sizin için daha güzel olur
 
nufuscu .!.:
Bundan tam 10 yıl önce ünversiteden yeni mezun olmuş evli çalışmak zorunda yeterince iş deneyimi olmayan bir bayandım.İyi yerler beni beğenip işe almadı bende ufak tefek atölye tarzı yerlere başvurdum.5-6 kere iş değiştirmek zorunda kaldım ya paramı vermiyorlardı yada insan gibi muamele yapmıyorlardı.En son girdiğim iş 15 erkek çalışıyordu tek bayan bendim orda benden yaşça büyük bir abi bana iş konusunda yardımcı oldu.Ben ona hep abi derdim oda elinden geldiğince bana iş öğretirdi.Sonra bu iş yerinin bana göre olmadığını bu kadar adamın arasında çalışmamam gerektiğini bana kız arkadaşlarının çalıştığı bi mağazata iş ayarlayabileceğini söyledi bende sazan gibi atladım tabi çünkü çalışmak zorundaydım.Tekrardan o dediği mağazada satış danışmanı olarak işe başladım .Ama bu adam sanki bana bağ bağışlamış gibi tüm tavırları değişti önce kendisine abi dememden rahatsız oldu sonra saçma saçma imalar , sürekli beni ayağına çağırmalar bir gittim iki gittim işimide kaybetmek istemiyorum bu arada .Sonra baktım işin boyutu değişiyor adam benden faydalanmak istiyor.Orda bi hata yaptım ve tavrımı net koyamadım anlamamazlıktan geldim.Ama sonra baktım saçma saçma mesjlar aramalar falan , tasımı tarağımı topladım o ortamdan derhal uzaklaştım iştende ayrıldım.Numaramı falan değiştirdim kimse bana ulaşamasın diye.Bu durum bende çok ciddi bir yara açtı insnlara olan güvenini sarstı eşimlede paylaşamadım nasıl bir tepki vereceğinden emin olamadığım için.Kendimedr kızdım bu kadar pasif davrandığımdan dolayı.O dönem psikolojik destek aldım düzeldiğimi sanıyordum ama 10 senenin sonunda bütün bu psikolojik sorunlarım tekrardan hortladı bişey budurumu tetikledi geçen ay tekrardan psikiyatır a gittim kaygı bozukluğu teşhisi koydu.İlaçlara başladık.İnsanlardan özelliklede erkeklerden çok korkuyorum.Sizce eşinle bu konuyu konuşmalımıyım yoksa 10 sene geçmiş üstüne hiç açmamalımıyım.Şuan 40 yaşındayım ve geriye dönüp baktığımda benimde hatalarım var ben o tarz ortamlarda hiç bulunmamaşı o tarz insanlarla hiç arkadaşlık etmemeliydim.İşi batsın iş için tüm psikolojim altüst oldu.Bana bi akıl verirmisiniz
Genişletmek için tıkla...
Eşinize bu saatten sonra olayları anlatmanızdaki size verdiği tepki ne olacak en önemlisi bu ,bunca zaman neden saklama gereği duydun dese ne olacak .Yaşadığınız o olay anında paylaşmanız iyi olurdu şu saatten sonra bence madem bunca yıl sakladınız sizinle sır olarak kalsın .Çünkü bazı erkekler demek bir hata yaptınki sakladın. Şimdi vicdanmı yaptın bilemem ne deşerde durur .Psikolojik destek almaya devam edin ,zamanla bu suçluluk duygusundan kurtulacaksınızdır .
 
nur35nur .!.:
Bunu esine anlatirsan ilk kavganizda aleyhinize kullanir. Benim esim super mukemmel herseyimi anlatieum diyenlerede zerre inanmiyorum. Gidin bir uzmana anlatın.
Genişletmek için tıkla...
Bu kavgada aleyhine kullanmayı sadece benim eşimde var sanıyordum. Demek ki erkeklerin çoğunluğu böyle
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X