Herkese merhabalar
Bu güzel cuma gününde umarım benim de isteğim hayırlıysa olur.
33 aylık bir oğlum var,rabbim sağlıkla büyümesini göstersin,hepimizin yavrularını korusun.Ben çalışıyorum,tam gün ve youn çalışıyorum kamuda olmama rağmen teknik birimde olduğumuz için işlerim yoğun ama özeldeki kadar yoğun değil tabi,eşim de kamuda çalışıyor,o benden daha rahat.
İlk çocuğumuzu istemiyordu,babalığa hazır değilim diyordu,ben korunmuyordum ama kendisi korunmasına rağmen hamile kaldım:))yumurtlama tarihini yanlış hesaplamıştık:)) Çok mutlu oldum hamile kalmadan önce bende istemiyordum ama olunca çok mutlu oldum,
Tüm bu mutluluğuma rağmen psikolojik olarak çok zorlu bir dönem geçirdim,çocuğum doğduktan sonra da çok zorlandım,bakıcı,iş, ve ailevi sorunlar hepsi üstüme üstüme geliyor gibiydi,yardım edecek kimsem yoktu,yaşadığımız şehirde hiç bir akrabam,falan yok.Tüm bunlara rağmen bebeğimizi büyütmeye çalışıyoruz,sorunum şuki:
İlk başlarda 2. bir çocuğu aklından bile geçirmeyen ben şimdi,2. bir çocuk daha istiyorum,dün akşam eşimle konuşmaya çalıştım,kaç gündür de bu konuda sinyal veriyordum:)) delirdi,yapamayız,bizim için lüks olur dedi,ben ömür boyu eve kapanıp çocuk büyütemem,gezmek tozmak istiyorum,hayatımı yaşamak istiyorum,evlenirken çocuk falan istemiyorum biliyordun dedi
haklı.Bende düşünmüyordum ama istedim işte,şimdi de ikinciyi istiyorum,çok sinirlendi,konuşmaya devam etmedim,ayrı ayrı uyuduk.
Eşim detaycı düşünür,hele deki mesele çocuksa,ben hamilelik ve sonrasında ne kadar çok kaygı yaşadıysam kendisi benden de fazlasını yaşadı,doğduğ bir andan beri oğlumla yakından ilgilenir,yazın kendisi bakar,benle beraber sabahlara kadar oturdu,her an yanımdaydı,şimdi biliyorumki bir tane daha olsa ona da böyle bakacak,dün olursa tekrar bunları yapacağımı da biliyorsun dedi,ama istemiyorum dedi,hayalimde baba olmak yoktu,ilkine alıştım,ikinciyi isteme benden dedi(ama ben etrafımda ve aile içinde hamileleri görünce içim kıpırdıyor,onlardan şartlarım çok da kötü değil bende yapabilirim diyorum,hem o ilk tecrübesizlikler geride kaldı diyorum ama eşim elimi kolumu bağlıyor,doğum k. hapı ile ben korunuyorum,korunmayı bırakmak bile aklımdan geçiyor ama buna ailece karar verilsin istiyorum,bu arada 31 yaşındayım çok geç kalmakda istemiyorum bu aralar uygun zaman diye düşünüyorum,kaçgündür kafamda hep bunlar var....((
varmı böyle bir sorunu olan,nasıl bir yol izliyorsunuz...
Bu güzel cuma gününde umarım benim de isteğim hayırlıysa olur.
33 aylık bir oğlum var,rabbim sağlıkla büyümesini göstersin,hepimizin yavrularını korusun.Ben çalışıyorum,tam gün ve youn çalışıyorum kamuda olmama rağmen teknik birimde olduğumuz için işlerim yoğun ama özeldeki kadar yoğun değil tabi,eşim de kamuda çalışıyor,o benden daha rahat.
İlk çocuğumuzu istemiyordu,babalığa hazır değilim diyordu,ben korunmuyordum ama kendisi korunmasına rağmen hamile kaldım:))yumurtlama tarihini yanlış hesaplamıştık:)) Çok mutlu oldum hamile kalmadan önce bende istemiyordum ama olunca çok mutlu oldum,
Tüm bu mutluluğuma rağmen psikolojik olarak çok zorlu bir dönem geçirdim,çocuğum doğduktan sonra da çok zorlandım,bakıcı,iş, ve ailevi sorunlar hepsi üstüme üstüme geliyor gibiydi,yardım edecek kimsem yoktu,yaşadığımız şehirde hiç bir akrabam,falan yok.Tüm bunlara rağmen bebeğimizi büyütmeye çalışıyoruz,sorunum şuki:
İlk başlarda 2. bir çocuğu aklından bile geçirmeyen ben şimdi,2. bir çocuk daha istiyorum,dün akşam eşimle konuşmaya çalıştım,kaç gündür de bu konuda sinyal veriyordum:)) delirdi,yapamayız,bizim için lüks olur dedi,ben ömür boyu eve kapanıp çocuk büyütemem,gezmek tozmak istiyorum,hayatımı yaşamak istiyorum,evlenirken çocuk falan istemiyorum biliyordun dedi
haklı.Bende düşünmüyordum ama istedim işte,şimdi de ikinciyi istiyorum,çok sinirlendi,konuşmaya devam etmedim,ayrı ayrı uyuduk.Eşim detaycı düşünür,hele deki mesele çocuksa,ben hamilelik ve sonrasında ne kadar çok kaygı yaşadıysam kendisi benden de fazlasını yaşadı,doğduğ bir andan beri oğlumla yakından ilgilenir,yazın kendisi bakar,benle beraber sabahlara kadar oturdu,her an yanımdaydı,şimdi biliyorumki bir tane daha olsa ona da böyle bakacak,dün olursa tekrar bunları yapacağımı da biliyorsun dedi,ama istemiyorum dedi,hayalimde baba olmak yoktu,ilkine alıştım,ikinciyi isteme benden dedi
(ama ben etrafımda ve aile içinde hamileleri görünce içim kıpırdıyor,onlardan şartlarım çok da kötü değil bende yapabilirim diyorum,hem o ilk tecrübesizlikler geride kaldı diyorum ama eşim elimi kolumu bağlıyor,doğum k. hapı ile ben korunuyorum,korunmayı bırakmak bile aklımdan geçiyor ama buna ailece karar verilsin istiyorum,bu arada 31 yaşındayım çok geç kalmakda istemiyorum bu aralar uygun zaman diye düşünüyorum,kaçgündür kafamda hep bunlar var....((varmı böyle bir sorunu olan,nasıl bir yol izliyorsunuz...
