Bende anlatayım doğum hikayemi, ben ayın 1i olsun demiştim doktorum 7 eylül eşimde 9.9 olsun istemişti, biliyosunuzki sancılarım içinde ilaç içiyordum, doktorum sancı için ilacı keselim bakalım devam ediyormu demişti. neyse ben en son eşimin 9 eylül takıntısına boyun eğdim beklerim dedim,)) 29 ağustos cumartesi doktor randevum vardı. nedense içime bir sıkıntı düştü, evden çıkarken eşime dedimki acaba evime gelebilecekmiyim dedim, ne demek bu dedi bana, ne bileyim ağzımdan çıkıverdi birden dedim, sonra eşim doğum çantasını arabada tutmak lazım dedi aldık yanımıza. kızımda oyuncak bebeğini aldı. çıktık yola.hızlı geçiyorum buraları; doktorum makinaya bağlattı sonra muyene etti
ve öğleden sonra doğuma alıyorum dedi o an başım döndü o kadar korktumki tecrübeli anneydim ama o tecrübe bile fos çıktı hazırlıksız yakalandım korktum ağlamaya başladım doktorumda en güzeli böyle olacak şuan bebeği almam lazım sancıların sıkıntı veriyor dedi. tamam dedik, kızım yanımda elimi tutuyor,gamyoncuiremsu oyun oynayalımmı anne diyor, ameliyat saatini beklemeye başladık, sadece en yakın arkadaşımın haberi oldu, aileme ve eşimin ailesine haber vermedik sessizce bekledik saatimizi.
eşim kızımı işyerinde ablamız vardı ona bıraktı,yalnız kaldım sonra sezeryan öncesi yapılan tüm işlemleri yaptım, ameliyat odasına girdim masaya yattım doktorum hep bana güven dedi sakın korkma dedi ama ben heyecandan korkuyordum ve çok titriyordum, iki doktor girdi ameliyatıma,soru soruyorlar güldürmeye çalışıyorlardı, genel anestesi oldum, çünkü doktorum son anda epiduralden vazgeçti bana işime karışırsın ameliyat esnasında kavga ederiz neme lazım genel ol dedi.))
en son yine bana güven dediğini hatırlıyorum sonrası yok. sonrasıda odada gözümü açtım,.sadece hastabakıcıların ne kadar sesiz bir hasta hiç bağırmıyor dediğini duydum.kendime gelince bebeğimi istedim meraktaydım fakat bebeğim gelmedi yanıma. eşime soruyorum gelir şimdi diyordu hep.
ıçeriye hemşire girip bebeğimin kıyafetlerini eşime geri verince;moralimiz bozuldu ağlamaya başladım,o anı anlatmam mümkün değil arkadaşlar.sonrasında doktor geldi bebeğin iyiydi ama sonradan solunum problemi çıktı küvöze koyduk kendini toparladığın an seni yanına götürücez dediler, hemen kalmak istedim ama başım döndü denge sağlayamadım doktorum da izin vermedi, tekrar bebeğimi görmek istediğimi söyledim. bebeğimi gördüm dayanamadım oysaki ben ona karnımdayken çok iyi bakıyordum. heryerinde bant vardı, saçını bile kesmişlerdi, yavrum küvözdeydi, o zaman hayatım boyunca etmediğim kadar dua ettim.
Hala ailelerimizin haberi yoktu, doktorumda ilkdefa sessiz bir odayla karşı karşıyayım dedi. Eşimde;ne yapalım sıkıntımız aramızda kalsın kimseye şöyle oldu böyle oldu diye anlatmayalım kafamız rahat olsun istedik. ne zaman kucağımıza alırsak o zaman haber vericez dedi.
Ertesi gün elbiseler istendi bebeğimiz annesini görmek istiyor dedi ebe hemşiremiz.hani ilk sevdiğinizle buluştuğunuzda heyecanlanırsınız ya, benimkide o hesap oldu kalbim küt küt.
Ve bebeğim kucağımda.
o kadar küçükki.oğlum ali'm. kilo kaybetmiş.emzirmeye hemen başladım, ailelerimize öğleden sonra haber verdik, geldiler hemde çok şaşırdılar, doğum olmuş bitmiş diyede rahattılar. iykide haber vermediğimiz isabet olmuş dedik.sonra ebemiz değişti bir başkası geldi bu gece yanında bayan kalsın bebeğin emzirilmesinde altının değişmesinde yardımcı olsun dedi tabii ben anneme baktım annem yapamaz biliyorum eşimin anneside gitmem lazım dedi eşimde benden başkası iyi yapamaz bu işleri dedi ebede mırın kırın olmaz cart curt dedi, eşim kaldı yanımda ve de iyi baktı.ebede haklıymışsın dedi en son. 2 gece kaldık doktorum bebek için 1gece daha kalın dedi hem gazında çıkmamış dedi ama ben hastaneyle annemin evinin arasının çok az olduğunu hemen gelebileceğimi söyledim o zaman izin verdi. topuktan kan alındı bir hafta sonra pansuman derken 1haftayı geçirdik oğlumla.
ikinci kez pansumana gittiğimde tarih 7eylüldü pansumanı benim doktorum yapıyordu, baktımki hiç sıra yok sordum doktorumda hamileydi sancısı çıkmış iki gün izinliymiş, sonra eşime dedim pansuman yaptıramadım.Eğer bugün doğum yapsaydım doktorum olmayacaktı, 9 eylülde olsaydı muhtemelen hastaneye varamayacaktık çünkü istanbulu sel basmıştı ve evimizin bulunduğu 1.kat sular içindeydi, eşimle şimdi bunları konuşuyoruz.
Her işte bir hayır varmış demekki,hiç birimizin dediği olmadı kendi tarihini kendi belirledi oğlum ali'm,29 ağustos 2009 cumartesi.
ve öğleden sonra doğuma alıyorum dedi o an başım döndü o kadar korktumki tecrübeli anneydim ama o tecrübe bile fos çıktı hazırlıksız yakalandım korktum ağlamaya başladım doktorumda en güzeli böyle olacak şuan bebeği almam lazım sancıların sıkıntı veriyor dedi. tamam dedik, kızım yanımda elimi tutuyor,gamyoncuiremsu oyun oynayalımmı anne diyor, ameliyat saatini beklemeye başladık, sadece en yakın arkadaşımın haberi oldu, aileme ve eşimin ailesine haber vermedik sessizce bekledik saatimizi.
eşim kızımı işyerinde ablamız vardı ona bıraktı,yalnız kaldım sonra sezeryan öncesi yapılan tüm işlemleri yaptım, ameliyat odasına girdim masaya yattım doktorum hep bana güven dedi sakın korkma dedi ama ben heyecandan korkuyordum ve çok titriyordum, iki doktor girdi ameliyatıma,soru soruyorlar güldürmeye çalışıyorlardı, genel anestesi oldum, çünkü doktorum son anda epiduralden vazgeçti bana işime karışırsın ameliyat esnasında kavga ederiz neme lazım genel ol dedi.))
en son yine bana güven dediğini hatırlıyorum sonrası yok. sonrasıda odada gözümü açtım,.sadece hastabakıcıların ne kadar sesiz bir hasta hiç bağırmıyor dediğini duydum.kendime gelince bebeğimi istedim meraktaydım fakat bebeğim gelmedi yanıma. eşime soruyorum gelir şimdi diyordu hep.
ıçeriye hemşire girip bebeğimin kıyafetlerini eşime geri verince;moralimiz bozuldu ağlamaya başladım,o anı anlatmam mümkün değil arkadaşlar.sonrasında doktor geldi bebeğin iyiydi ama sonradan solunum problemi çıktı küvöze koyduk kendini toparladığın an seni yanına götürücez dediler, hemen kalmak istedim ama başım döndü denge sağlayamadım doktorum da izin vermedi, tekrar bebeğimi görmek istediğimi söyledim. bebeğimi gördüm dayanamadım oysaki ben ona karnımdayken çok iyi bakıyordum. heryerinde bant vardı, saçını bile kesmişlerdi, yavrum küvözdeydi, o zaman hayatım boyunca etmediğim kadar dua ettim.
Hala ailelerimizin haberi yoktu, doktorumda ilkdefa sessiz bir odayla karşı karşıyayım dedi. Eşimde;ne yapalım sıkıntımız aramızda kalsın kimseye şöyle oldu böyle oldu diye anlatmayalım kafamız rahat olsun istedik. ne zaman kucağımıza alırsak o zaman haber vericez dedi.
Ertesi gün elbiseler istendi bebeğimiz annesini görmek istiyor dedi ebe hemşiremiz.hani ilk sevdiğinizle buluştuğunuzda heyecanlanırsınız ya, benimkide o hesap oldu kalbim küt küt.
Ve bebeğim kucağımda.
o kadar küçükki.oğlum ali'm. kilo kaybetmiş.emzirmeye hemen başladım, ailelerimize öğleden sonra haber verdik, geldiler hemde çok şaşırdılar, doğum olmuş bitmiş diyede rahattılar. iykide haber vermediğimiz isabet olmuş dedik.sonra ebemiz değişti bir başkası geldi bu gece yanında bayan kalsın bebeğin emzirilmesinde altının değişmesinde yardımcı olsun dedi tabii ben anneme baktım annem yapamaz biliyorum eşimin anneside gitmem lazım dedi eşimde benden başkası iyi yapamaz bu işleri dedi ebede mırın kırın olmaz cart curt dedi, eşim kaldı yanımda ve de iyi baktı.ebede haklıymışsın dedi en son. 2 gece kaldık doktorum bebek için 1gece daha kalın dedi hem gazında çıkmamış dedi ama ben hastaneyle annemin evinin arasının çok az olduğunu hemen gelebileceğimi söyledim o zaman izin verdi. topuktan kan alındı bir hafta sonra pansuman derken 1haftayı geçirdik oğlumla.
ikinci kez pansumana gittiğimde tarih 7eylüldü pansumanı benim doktorum yapıyordu, baktımki hiç sıra yok sordum doktorumda hamileydi sancısı çıkmış iki gün izinliymiş, sonra eşime dedim pansuman yaptıramadım.Eğer bugün doğum yapsaydım doktorum olmayacaktı, 9 eylülde olsaydı muhtemelen hastaneye varamayacaktık çünkü istanbulu sel basmıştı ve evimizin bulunduğu 1.kat sular içindeydi, eşimle şimdi bunları konuşuyoruz.
Her işte bir hayır varmış demekki,hiç birimizin dediği olmadı kendi tarihini kendi belirledi oğlum ali'm,29 ağustos 2009 cumartesi.
Son düzenleme:
(((çok üzülmüştüm.neyse sonra dikişlerim açıldı. ateşim çıktı.veeeeeee 2 gün sonra babamız geldi 5 gün durdu ve gitmek zorunda kaldı.en zor günümde yoktu.ama annem ablalarım o kadar yardım ettilerki haklarını ödeyemem.....ooooofffffffffff dertlendim yine ..................ama şimdi çok iyiyiz oğluşumla beni uyutuyor babım yanımızda.........benden bu kadar
