asiyan canım sen gene şanslıymışsın.. benim annem hamileyken 1 defa geldi, bugün 40 ımız çıkıyor daha evime ayak basmadı.. hatta bir defa arayıp sormadı bile.. hep ben aradım.. 1-2 haftadır bende aramıyorum artık.. üstelik benim lohusalığım çok zor geçti.. birgün ateşliysem birgün değildim.. ateşim 40 lardaydı hep.. o halde titreye titreye işlerimi yapmaya çalıştım.. ben aradığımda da yarım ağızla soruyordu ''bebek'' nasıl diye.. adını bile söylemiyordu yani.. annemin hep bir bahanesi vardır.. eşim aradı doğum yapacağımız sabahın gecesinde annemi.. yarın sabah şu hastanede şu doktora doğum yapıcaz diye.. normal doğum yapmıcaz diye kıyameti kopardı.. o bebeğe birşey olursa size sorarım ben diye bağırıp bağırıp durdu eşime.. ertesi sabah hastaneye gittiğimizde ben bekledim belki gelir diye ama yoktu.. ben doğuma girdim çıktım aramış.. sonra geldi.. eşim sordu neden gelmedin dedi.. dedi ki ''ben siz bana şaka yapıyorsunuz zannettim'' dedi.. mafoldumben güler misin ağlar mısın? bir de 3. gün hastaneden çıkacakken beni arayıp bir güzel ağlattı, neymiş eşim teyzem geldiğinde surat yapmışmış, neden yapmış? açtı ağzını yumdu gözünü.. orada moralim de bozuldu mu? hüngür hüngür de ağladım mı? Allahım bu ne ızdırap? bu ne biçim anne? bak bugün 40 ımız belki arar dedim.. yok nafile.. ne aradı ne sordu.. anne ben hastayım diye aradım üşütmeseydin ben sana söyledim kendine bak diye dedilmaz: gel bana yemek yap dedim, ihtiyacım var dedim, gelemem dedi, ağladım bu sefer, bana duygu sömürüsü yapma dedi.. bende kızdım tabi gelmezsen gelme dedim.. bu annemin ilk torunu bu arada.. yani sizler gene şanslısınız.. ben eşimden başka kimseden yardım alamadım.. neyse kızlar, dertliyim yanii......
ay üzüldüm valla...
illa uyarmak lazım, akşam yine fitil yapacağım ne yapayım. olmadı c.tesi dr.a götüreceğim ben..
