- 26 Eylül 2010
- 627
- 46
- 118
daha kimsecikler yazmamış.ilk doğum hikayesi bana nasipmiş demekki.
öncelikle herşeyin başından başlamak istiyorum.bundan 4-5 sene önce 2007 kasım ayında eşimle tanıştık.onun yoğun uğraşları sonucunda tanışmayı kabul ettim.tanıdıkça sevdim eşimi,anlaştık evliliğe karar verdik.ancak ailem kültür farklılığından dolayı vermek istemediler.ben öyle çıkıp dışarlarda buluşan tipten değildim.sadece telefonla konuşuyorduk ve evimizin önüne gelince camdan görüyorduk birbirimizi.çok uğraştım aileme kabul ettirmek için ama onlarında korkuları vardı istemediler.çok zorluk çektim bi yandan eşimi göremiyor bi yandan ailemle sorunlar yaşıyodum.öyle böyle derken biraz tatsız bi şekilde vermeye razı oldular.yüzüklerimiz takıldı ama herşey cenaze havasında ben zaten o kadar zayıflamıştım ki ne elbisem üstümde güzel duruyodu ne de ben nişanlandığıma can-ı gönülden sevinebiliyodum.çok şükür zamanla damatlarını sevdiler.haftada bir görüşüyorduk.derken nişanlımın askere gitme zamanı geldi.çok zor oldu benim için kavuştum derken ayrılmak!!! gel zaman git zaman 2 sene nişanlı kaldık.askerden gelince 2 ay sonra evlendik.
çok seviyoduk birbirimizi en çok ta eşim.ama evlenince değişmiti sanki.bana hiç zaman ayırmıyordu ev geçindirmekten mi bilmem ama eski ilgisini göremedim hiç...evliliğimizin üstünden bir sene kadar geçti,çocuk sahibi olmaya karar verdik.kullandığım doğum kontrol hapını bıraktım ve bi ay sonra hamile kaldım.adetim gecikince hemen test aldım iki çizgiyi gördüm ve kızımla yoloculuğumuz başladı.
eşime haber verdim o da çok sevindi.annem babam kardeşlerim herkes çok mutlu oldular.
kızım beni hiç üzmedi ne midem bulandı,ne dayanılmaz ağrılarım.ne varis hiçbişey olmadı.testler,tahliller derken 9. ayımıza geldik.
37+5 te kontrolümüz vardı.ondan bir gün önce eşim ve ailesiyle sahile pikniğe gitmiştik.orda eşimle bayağı bi yürüdük.ertesi gün kontrole gittim.dr. 2 cm açılmam olduğunu,sancı kanama su gelirse hemen gel yoksa bir hafta sonra kontrole gel dedi.o sevinçle annemle eve geldik.içim kıpır kıpır sanki bugün gelcek.ama ortada hafif sancılardan başka sancı,belirti yok.neyse akşam oldu eşim geldi kaynanamlar bizde.onlara hizmet ediyorum durmadan bi tabak koymaya yardım eden yok.çok üzdü beni eşim hamileliğimde beni hiç mutlu etmedi,değişen psikolojime yardımcı olmadı,beraber gezmelere gidemedik...
neyse beni durduğum yerde ter basıyo ama nasıl ter.kaynanam bi kanepeye kaynatam bi kanepeye uzanmış ben koltukta adet sancısı çekiyorum.atlet bile giymemişim şıpır şıpır ter boşalıyo içimden.neyse saat 1 gibi oldu.yatmaya hazırlanıyorum.pijamalarımı giyerken kızımla bayağı bi konuştum.yavrum hadi gel,ne zaman geleceksin,seni çok özledim,kavuşmamıza az kaldı falan.kızımda tekmelerle karşılık verdi.o gece bayağı bi duygu yüklü yatağa geçtim.eşime uyuma benim hiç uykum yok dedim.baktım uyuyacak dedim ben sanki doğurcam uyuma.neyse o uyudu.beni uyku tutmuyo bi yandan ter boşalıyo bi yandan sancılar vuruyor.dakika tutmadım ama 5 dk.da birdi sanırım çünkü araları çok kısaydı sancıların.ben böyle yatakta sancıyla kıvranırken birden sıcak bi su aktı altıma kaçırdım sandım.tuvalete gittim kanla karışık su akmış.eyvah dedim ben doğuruyorum.ama belki sadece nişandır deyip tekrar yattım.bu sefer daha fazla sıcak su geldi.hemen ışığı yaktım eşimi uyandırdım kalk suyum geliyo dedim.elim ayağıma dolaştı elbisemi zar zor giydim her yerimden su akıyo.eşime kalk diyorum o bi sakin ol diyo.kalk dedim nasıl sakin olayım doğuracak olan benim.hemen annemleri aradım.anne benim suyum geliyo çabuk gelin dedim.komşunun arabasıyla geldiler.eşimde üstünü giydi çantalarımızı aldık.hastaneye gittik.muayene ettiler 3 cm açıklık olmuş sabahtan bu yana.nst ye bağladılar.sonra burda yer yok başka hastaneye gidin dediler.biz de direkt zeynep kamile gittik.orda işlemler yapıldı aynı muayene falan,yatışım yapıldı.annemlere Allahaısmarladık ettim.eşim asansöre kadar benimle geldi ondan güzel sözler moral bekledim baktım bişey demiyo hadi sen git dedim.öptüm allah yardımcın olsun dedi,gitti.beni sancı odasına götürdüler.bi gittim herkes bağırıyo korktum biraz belki de sancım ondan kesildi.sabaha kadar nst ye bakıldı.uyumaya çalıştım uyuyamadım.sabah mueyene olduk 4 cm.açıklık olmuş suni sancı verdiler.aman Allahım o nasıl bi sancı sökmek istedim.sancının nereye vurduğu belli değil nefes aldırmıyo derin nefes alıp vermeye çalışıyorum çok zordu o sancılardan ölcem sandım.ağzım dilim kuruyo su verin diyorum olası sezeryan durumunda su içmemek lazımmış.tuvalete gidicem dedim gittim.o kadar susamıştım ki hayatta hiç yapmayacağım şeyi yaptım tuvaletten su içtim tekrar yattım yatağa.açıklığa baktılar 6 cm.yine o müthiş sancılar ben ölüm döşeğinde gibiyim.dua ediyorum felak,nas...rabbim kızıma kavuştur şu ağrılar bitsin.annem geldi gözümün önüne 4 çocuk... annem dedim hakkın ne çokmuş o yüzden benim cennetimi rabbim ayklarının altına koymuş...
tekrar alttan muayene açıklık 8 cm.hiç bağırmadım halimde kalmamıştı zaten sadece doktor bey lütfen yeter artık beni doğuma alın gözüm kararıyo ölüyorum dedim.az kaldı dediler 4-5 saat sancı çektim.6 cm.e kadar çok geç açıldı 10 dk.sonra büyük tuvaletim gelir gibi oldu ama o ne ağrı kasıklarım bi yandan makatım bi yandan vajina bi yandan ağrıyor.oralarıma bi ağırlık çöktü bebek geliyo dedim sesim çıkmıyo ama yanımda stajyer bi kız vardı çok iyiydi hep destek oldu onun elini tuttum bebek geliyo dedim dr.ları çağırdı baktılar 10 cm.doğumhaneye götürdüler ağrıdan gözümden yaşlar akıyo.zar zor girdim doğumhaneye.çatala çıktım sancı gelince ıkın dediler ama ne mümkün.ıkındım kısa olmuş kafası gelmiş gitmiş.korktum kızıma bişey olmasın diye tuvalet yapar gibi tüm gücümle onun çıkışına kadar ıkındım kafası çıkınca diğer yerleri su gibi kayıp çıktı zaten.ınga ınga diye ağlıyo.yanağıma koydular ellerini öptüm.ben nasıl ağlıyorum.durdurana aşkolsun.öyle bi boşalmışım ki.inanılır gibi değil içinizden bir canlı çıkıyor ve siz bunu görüyorsunuz o ana kadar bebeğimin olacağı rüya ve yalan gibi geliyodu ama oldu işte tüm gerçekliğiyle ağlıyordu.dr.lar tarttılar 2.760 gr. 49 cm. yavrum.26.04.2012 11:32 de dünyaya geldi kızımmmmm.tartıdaki kağıdı sımsıkı tutmuş bırakmıyor.sonra onu muayene etmeye götürdüler.benimde dikişlerim atıldı.3 dikişim var.dr.lar bi daha doğurursan yine buraya gel bi de ilk doğumun iki dakikada doğurdun seni profosyönel gebe ilan ediyoruz dediler.beni yatağa aldılar bişeyler yedim 1 saat sonta yavrum geldi emzirdim ama süt yok.kontroller yapıldı.yukarı odaya götürdüler.saat 11.32 de kızım mina tuana 'm doğdu.saat 1 ile 3 arası ziyaretçi saatinde ailem geldi.annemin gözleri doldu küçük anne dedi benimde gözlerim doldu.o an annemi o kadar iyi anlamıştım ki hayatımda anlamadığım kadar.. sarıldım sımsıkı.eşimde öptü kızımıza baktılar küçücük..çiçek almışlar.
bi gece hastanede yattık kızımla.hiç sütüm yoktu nasıl ağlıyo yavrum o ağladı ben ağladım elimden bişey gelmiyo mama ver dediler istemedim.ama sütün yok kilo kaybeder dediler ağlaya ağlaya biraz verdim.ertesi gün hastaneden çıktık evimize geldik.kabuslarım başladı.kaynanam ne yemek yapmış ne bişe.geldim açım,sütüm yok.annem bi daha eve gitti bana yemek getirdi yedirdi.ılık bi duş aldım 2.gün sütüm geldi.yanımda kaynanam kalıyo ama bana hiç bakmıyo.annem taaa evden yemek yapıp getiriyo kaynanam benden çok uyuyo,yatıyo bide gözü annemin getirdiklerinde.annem olmasa açlıktan ölcem,kızımda sütüm yok((
3-4 gün annem bana yemek getirdi yedirdi kaynanam anneme demezmi yemek yaptınmı.annem ben kızıma getiriyorum sen bunun yanında kalıyosun yapsana dedi.anneme küsmüş anemde kızım ben gidiyorum dedi.annem gidince yanıma geldi yemek yiyodum demezmi ben açım cinlerim tepeme bindi.napiyim bende açım annem getiriyo yediriyo git buzdolabından bişeylerye dedim.diyo yemek yok e yap o zaman dedim yanıma niye geldim bana nasıl bakıyosun bakmadığın gibi annemden yemek bekliyosun ayıp ben lohusayım dedim.bana ne dedi çok zoruma gitti. ben yemek yapamam dedi 3 gün oldu yeter yattığın kalk herkes doğuruyor.sinirimden ağladım.bana annem bakacaktı sana gel bana bakmı dedim.işe yaradığın bile yok bide kalkıp ben yemek yapacakmışım.eşime dedim ben anneme gidiyorum.niye dedi rahat değilim dedm.kendi evinde nasıl rahat değilsin dedi annen bana bakmıyo bide kalk diyo dedim.yetmiş yaşındaki kadından ne bekliyosun dedi(ki annesi 60 yaşında anca var ve çoooook dinç).artık o kaynanam ne dediyse bana annen bi daha bizim eve gelmesin dedi.annem ona kadar yardım ettiki hem bu bebek konusunda hem annesindan çok düşünürdü onu.bende gelmiyorum dedim.defol git gelme dedi.psikolojimi mahvettiler Allaha havale ettim.hakkımı helal etmicem ikisinede.şuan annemdeyim çok iyi bakıyo banada torununada.ama eşim aramadı dün izinliydi gelmedi.kıymetimiz bu kadarmış bu zor günlerimde yaptığına bak.gizli gizli ağlıyorum annem bilmiyo bunları.onlar görmeden ağlıyorum.kızıma bakıp rahatlıyorum teselli buluyorum.Allah kimseye yaşatmasın.lohusayken bunları yaşamaktan korkuyodum ama yaşıyorum işte.
inşallah sizler de kolayca doğar evinize mutlulukla gider eşinizle yavrularınızın mutluluğunu yaşarsınız.
inanın çektiğim acılar kızımın doğduğunu görür görmez bitti.şu minik yavrum herşeye ama herşeye değer.onun o kokusu,uyuyuşu,gülüşü benim mutluluğum.cennet kokulu kızım seni çok seviyorum annemmmm.............
ayy kaynanana acayip gıcık oldum.. Allahım ne biçim insanlar var şu dünyada.. Allah yardımcın olsunbebeğine kavuşmuşsun.. inşallah hiç ayrılmassınız.. bana da dua et sağ salim kavuşayım canım oğluma.. bizim miyomumuz var teyzesi.. riskli bir hamilelik geçiriyorum
Evet canim haklisin ama ailesini görünce 360 derece dönüyo ben hic öyle degilgm hakliyi haksizi görürüm eşimim bi parmagi kesilse cocuklar gibi sever nazlatirdim onu.o benim hic yanimda olmadi.yani ailesi benden degerli ben bunlari hic haketmedim o benim sadece pesimden kosan biri olarak kalacakti kiz halimle sevdigimin arkasinda durdum kabul ettirdim aileme ama o bem haklida olsam tutup annesine bisey demez
16 nisan 2012de 38+4 günlük bebeğimle kontrole gittim ultrasonda dr bebeğimin kalp atışının olmadığını söyledi hastaneye yatırdı suni sancı verdi ölü bir bebek için sezeryan yapmayalım dedi 24 saat sonunda hiç açıklığım yoktu 17 nisanda sezeryan oldum dünyam yıkıldı allah kimsenin başına vermesin banada tekrar gebe kalıp bebeğimi kucağıma sağlıklı sıhhatli almayı nasip etsin inşallah(((
daha kimsecikler yazmamış.ilk doğum hikayesi bana nasipmiş demekki.
öncelikle herşeyin başından başlamak istiyorum.bundan 4-5 sene önce 2007 kasım ayında eşimle tanıştık.onun yoğun uğraşları sonucunda tanışmayı kabul ettim.tanıdıkça sevdim eşimi,anlaştık evliliğe karar verdik.ancak ailem kültür farklılığından dolayı vermek istemediler.ben öyle çıkıp dışarlarda buluşan tipten değildim.sadece telefonla konuşuyorduk ve evimizin önüne gelince camdan görüyorduk birbirimizi.çok uğraştım aileme kabul ettirmek için ama onlarında korkuları vardı istemediler.çok zorluk çektim bi yandan eşimi göremiyor bi yandan ailemle sorunlar yaşıyodum.öyle böyle derken biraz tatsız bi şekilde vermeye razı oldular.yüzüklerimiz takıldı ama herşey cenaze havasında ben zaten o kadar zayıflamıştım ki ne elbisem üstümde güzel duruyodu ne de ben nişanlandığıma can-ı gönülden sevinebiliyodum.çok şükür zamanla damatlarını sevdiler.haftada bir görüşüyorduk.derken nişanlımın askere gitme zamanı geldi.çok zor oldu benim için kavuştum derken ayrılmak!!! gel zaman git zaman 2 sene nişanlı kaldık.askerden gelince 2 ay sonra evlendik.
çok seviyoduk birbirimizi en çok ta eşim.ama evlenince değişmiti sanki.bana hiç zaman ayırmıyordu ev geçindirmekten mi bilmem ama eski ilgisini göremedim hiç...evliliğimizin üstünden bir sene kadar geçti,çocuk sahibi olmaya karar verdik.kullandığım doğum kontrol hapını bıraktım ve bi ay sonra hamile kaldım.adetim gecikince hemen test aldım iki çizgiyi gördüm ve kızımla yoloculuğumuz başladı.
eşime haber verdim o da çok sevindi.annem babam kardeşlerim herkes çok mutlu oldular.
kızım beni hiç üzmedi ne midem bulandı,ne dayanılmaz ağrılarım.ne varis hiçbişey olmadı.testler,tahliller derken 9. ayımıza geldik.
37+5 te kontrolümüz vardı.ondan bir gün önce eşim ve ailesiyle sahile pikniğe gitmiştik.orda eşimle bayağı bi yürüdük.ertesi gün kontrole gittim.dr. 2 cm açılmam olduğunu,sancı kanama su gelirse hemen gel yoksa bir hafta sonra kontrole gel dedi.o sevinçle annemle eve geldik.içim kıpır kıpır sanki bugün gelcek.ama ortada hafif sancılardan başka sancı,belirti yok.neyse akşam oldu eşim geldi kaynanamlar bizde.onlara hizmet ediyorum durmadan bi tabak koymaya yardım eden yok.çok üzdü beni eşim hamileliğimde beni hiç mutlu etmedi,değişen psikolojime yardımcı olmadı,beraber gezmelere gidemedik...
neyse beni durduğum yerde ter basıyo ama nasıl ter.kaynanam bi kanepeye kaynatam bi kanepeye uzanmış ben koltukta adet sancısı çekiyorum.atlet bile giymemişim şıpır şıpır ter boşalıyo içimden.neyse saat 1 gibi oldu.yatmaya hazırlanıyorum.pijamalarımı giyerken kızımla bayağı bi konuştum.yavrum hadi gel,ne zaman geleceksin,seni çok özledim,kavuşmamıza az kaldı falan.kızımda tekmelerle karşılık verdi.o gece bayağı bi duygu yüklü yatağa geçtim.eşime uyuma benim hiç uykum yok dedim.baktım uyuyacak dedim ben sanki doğurcam uyuma.neyse o uyudu.beni uyku tutmuyo bi yandan ter boşalıyo bi yandan sancılar vuruyor.dakika tutmadım ama 5 dk.da birdi sanırım çünkü araları çok kısaydı sancıların.ben böyle yatakta sancıyla kıvranırken birden sıcak bi su aktı altıma kaçırdım sandım.tuvalete gittim kanla karışık su akmış.eyvah dedim ben doğuruyorum.ama belki sadece nişandır deyip tekrar yattım.bu sefer daha fazla sıcak su geldi.hemen ışığı yaktım eşimi uyandırdım kalk suyum geliyo dedim.elim ayağıma dolaştı elbisemi zar zor giydim her yerimden su akıyo.eşime kalk diyorum o bi sakin ol diyo.kalk dedim nasıl sakin olayım doğuracak olan benim.hemen annemleri aradım.anne benim suyum geliyo çabuk gelin dedim.komşunun arabasıyla geldiler.eşimde üstünü giydi çantalarımızı aldık.hastaneye gittik.muayene ettiler 3 cm açıklık olmuş sabahtan bu yana.nst ye bağladılar.sonra burda yer yok başka hastaneye gidin dediler.biz de direkt zeynep kamile gittik.orda işlemler yapıldı aynı muayene falan,yatışım yapıldı.annemlere Allahaısmarladık ettim.eşim asansöre kadar benimle geldi ondan güzel sözler moral bekledim baktım bişey demiyo hadi sen git dedim.öptüm allah yardımcın olsun dedi,gitti.beni sancı odasına götürdüler.bi gittim herkes bağırıyo korktum biraz belki de sancım ondan kesildi.sabaha kadar nst ye bakıldı.uyumaya çalıştım uyuyamadım.sabah mueyene olduk 4 cm.açıklık olmuş suni sancı verdiler.aman Allahım o nasıl bi sancı sökmek istedim.sancının nereye vurduğu belli değil nefes aldırmıyo derin nefes alıp vermeye çalışıyorum çok zordu o sancılardan ölcem sandım.ağzım dilim kuruyo su verin diyorum olası sezeryan durumunda su içmemek lazımmış.tuvalete gidicem dedim gittim.o kadar susamıştım ki hayatta hiç yapmayacağım şeyi yaptım tuvaletten su içtim tekrar yattım yatağa.açıklığa baktılar 6 cm.yine o müthiş sancılar ben ölüm döşeğinde gibiyim.dua ediyorum felak,nas...rabbim kızıma kavuştur şu ağrılar bitsin.annem geldi gözümün önüne 4 çocuk... annem dedim hakkın ne çokmuş o yüzden benim cennetimi rabbim ayklarının altına koymuş...
tekrar alttan muayene açıklık 8 cm.hiç bağırmadım halimde kalmamıştı zaten sadece doktor bey lütfen yeter artık beni doğuma alın gözüm kararıyo ölüyorum dedim.az kaldı dediler 4-5 saat sancı çektim.6 cm.e kadar çok geç açıldı 10 dk.sonra büyük tuvaletim gelir gibi oldu ama o ne ağrı kasıklarım bi yandan makatım bi yandan vajina bi yandan ağrıyor.oralarıma bi ağırlık çöktü bebek geliyo dedim sesim çıkmıyo ama yanımda stajyer bi kız vardı çok iyiydi hep destek oldu onun elini tuttum bebek geliyo dedim dr.ları çağırdı baktılar 10 cm.doğumhaneye götürdüler ağrıdan gözümden yaşlar akıyo.zar zor girdim doğumhaneye.çatala çıktım sancı gelince ıkın dediler ama ne mümkün.ıkındım kısa olmuş kafası gelmiş gitmiş.korktum kızıma bişey olmasın diye tuvalet yapar gibi tüm gücümle onun çıkışına kadar ıkındım kafası çıkınca diğer yerleri su gibi kayıp çıktı zaten.ınga ınga diye ağlıyo.yanağıma koydular ellerini öptüm.ben nasıl ağlıyorum.durdurana aşkolsun.öyle bi boşalmışım ki.inanılır gibi değil içinizden bir canlı çıkıyor ve siz bunu görüyorsunuz o ana kadar bebeğimin olacağı rüya ve yalan gibi geliyodu ama oldu işte tüm gerçekliğiyle ağlıyordu.dr.lar tarttılar 2.760 gr. 49 cm. yavrum.26.04.2012 11:32 de dünyaya geldi kızımmmmm.tartıdaki kağıdı sımsıkı tutmuş bırakmıyor.sonra onu muayene etmeye götürdüler.benimde dikişlerim atıldı.3 dikişim var.dr.lar bi daha doğurursan yine buraya gel bi de ilk doğumun iki dakikada doğurdun seni profosyönel gebe ilan ediyoruz dediler.beni yatağa aldılar bişeyler yedim 1 saat sonta yavrum geldi emzirdim ama süt yok.kontroller yapıldı.yukarı odaya götürdüler.saat 11.32 de kızım mina tuana 'm doğdu.saat 1 ile 3 arası ziyaretçi saatinde ailem geldi.annemin gözleri doldu küçük anne dedi benimde gözlerim doldu.o an annemi o kadar iyi anlamıştım ki hayatımda anlamadığım kadar.. sarıldım sımsıkı.eşimde öptü kızımıza baktılar küçücük..çiçek almışlar.
bi gece hastanede yattık kızımla.hiç sütüm yoktu nasıl ağlıyo yavrum o ağladı ben ağladım elimden bişey gelmiyo mama ver dediler istemedim.ama sütün yok kilo kaybeder dediler ağlaya ağlaya biraz verdim.ertesi gün hastaneden çıktık evimize geldik.kabuslarım başladı.kaynanam ne yemek yapmış ne bişe.geldim açım,sütüm yok.annem bi daha eve gitti bana yemek getirdi yedirdi.ılık bi duş aldım 2.gün sütüm geldi.yanımda kaynanam kalıyo ama bana hiç bakmıyo.annem taaa evden yemek yapıp getiriyo kaynanam benden çok uyuyo,yatıyo bide gözü annemin getirdiklerinde.annem olmasa açlıktan ölcem,kızımda sütüm yok((
3-4 gün annem bana yemek getirdi yedirdi kaynanam anneme demezmi yemek yaptınmı.annem ben kızıma getiriyorum sen bunun yanında kalıyosun yapsana dedi.anneme küsmüş anemde kızım ben gidiyorum dedi.annem gidince yanıma geldi yemek yiyodum demezmi ben açım cinlerim tepeme bindi.napiyim bende açım annem getiriyo yediriyo git buzdolabından bişeylerye dedim.diyo yemek yok e yap o zaman dedim yanıma niye geldim bana nasıl bakıyosun bakmadığın gibi annemden yemek bekliyosun ayıp ben lohusayım dedim.bana ne dedi çok zoruma gitti. ben yemek yapamam dedi 3 gün oldu yeter yattığın kalk herkes doğuruyor.sinirimden ağladım.bana annem bakacaktı sana gel bana bakmı dedim.işe yaradığın bile yok bide kalkıp ben yemek yapacakmışım.eşime dedim ben anneme gidiyorum.niye dedi rahat değilim dedm.kendi evinde nasıl rahat değilsin dedi annen bana bakmıyo bide kalk diyo dedim.yetmiş yaşındaki kadından ne bekliyosun dedi(ki annesi 60 yaşında anca var ve çoooook dinç).artık o kaynanam ne dediyse bana annen bi daha bizim eve gelmesin dedi.annem ona kadar yardım ettiki hem bu bebek konusunda hem annesindan çok düşünürdü onu.bende gelmiyorum dedim.defol git gelme dedi.psikolojimi mahvettiler Allaha havale ettim.hakkımı helal etmicem ikisinede.şuan annemdeyim çok iyi bakıyo banada torununada.ama eşim aramadı dün izinliydi gelmedi.kıymetimiz bu kadarmış bu zor günlerimde yaptığına bak.gizli gizli ağlıyorum annem bilmiyo bunları.onlar görmeden ağlıyorum.kızıma bakıp rahatlıyorum teselli buluyorum.Allah kimseye yaşatmasın.lohusayken bunları yaşamaktan korkuyodum ama yaşıyorum işte.
inşallah sizler de kolayca doğar evinize mutlulukla gider eşinizle yavrularınızın mutluluğunu yaşarsınız.
inanın çektiğim acılar kızımın doğduğunu görür görmez bitti.şu minik yavrum herşeye ama herşeye değer.onun o kokusu,uyuyuşu,gülüşü benim mutluluğum.cennet kokulu kızım seni çok seviyorum annemmmm.............
daha kimsecikler yazmamış.ilk doğum hikayesi bana nasipmiş demekki.
öncelikle herşeyin başından başlamak istiyorum.bundan 4-5 sene önce 2007 kasım ayında eşimle tanıştık.onun yoğun uğraşları sonucunda tanışmayı kabul ettim.tanıdıkça sevdim eşimi,anlaştık evliliğe karar verdik.ancak ailem kültür farklılığından dolayı vermek istemediler.ben öyle çıkıp dışarlarda buluşan tipten değildim.sadece telefonla konuşuyorduk ve evimizin önüne gelince camdan görüyorduk birbirimizi.çok uğraştım aileme kabul ettirmek için ama onlarında korkuları vardı istemediler.çok zorluk çektim bi yandan eşimi göremiyor bi yandan ailemle sorunlar yaşıyodum.öyle böyle derken biraz tatsız bi şekilde vermeye razı oldular.yüzüklerimiz takıldı ama herşey cenaze havasında ben zaten o kadar zayıflamıştım ki ne elbisem üstümde güzel duruyodu ne de ben nişanlandığıma can-ı gönülden sevinebiliyodum.çok şükür zamanla damatlarını sevdiler.haftada bir görüşüyorduk.derken nişanlımın askere gitme zamanı geldi.çok zor oldu benim için kavuştum derken ayrılmak!!! gel zaman git zaman 2 sene nişanlı kaldık.askerden gelince 2 ay sonra evlendik.
çok seviyoduk birbirimizi en çok ta eşim.ama evlenince değişmiti sanki.bana hiç zaman ayırmıyordu ev geçindirmekten mi bilmem ama eski ilgisini göremedim hiç...evliliğimizin üstünden bir sene kadar geçti,çocuk sahibi olmaya karar verdik.kullandığım doğum kontrol hapını bıraktım ve bi ay sonra hamile kaldım.adetim gecikince hemen test aldım iki çizgiyi gördüm ve kızımla yoloculuğumuz başladı.
eşime haber verdim o da çok sevindi.annem babam kardeşlerim herkes çok mutlu oldular.
kızım beni hiç üzmedi ne midem bulandı,ne dayanılmaz ağrılarım.ne varis hiçbişey olmadı.testler,tahliller derken 9. ayımıza geldik.
37+5 te kontrolümüz vardı.ondan bir gün önce eşim ve ailesiyle sahile pikniğe gitmiştik.orda eşimle bayağı bi yürüdük.ertesi gün kontrole gittim.dr. 2 cm açılmam olduğunu,sancı kanama su gelirse hemen gel yoksa bir hafta sonra kontrole gel dedi.o sevinçle annemle eve geldik.içim kıpır kıpır sanki bugün gelcek.ama ortada hafif sancılardan başka sancı,belirti yok.neyse akşam oldu eşim geldi kaynanamlar bizde.onlara hizmet ediyorum durmadan bi tabak koymaya yardım eden yok.çok üzdü beni eşim hamileliğimde beni hiç mutlu etmedi,değişen psikolojime yardımcı olmadı,beraber gezmelere gidemedik...
neyse beni durduğum yerde ter basıyo ama nasıl ter.kaynanam bi kanepeye kaynatam bi kanepeye uzanmış ben koltukta adet sancısı çekiyorum.atlet bile giymemişim şıpır şıpır ter boşalıyo içimden.neyse saat 1 gibi oldu.yatmaya hazırlanıyorum.pijamalarımı giyerken kızımla bayağı bi konuştum.yavrum hadi gel,ne zaman geleceksin,seni çok özledim,kavuşmamıza az kaldı falan.kızımda tekmelerle karşılık verdi.o gece bayağı bi duygu yüklü yatağa geçtim.eşime uyuma benim hiç uykum yok dedim.baktım uyuyacak dedim ben sanki doğurcam uyuma.neyse o uyudu.beni uyku tutmuyo bi yandan ter boşalıyo bi yandan sancılar vuruyor.dakika tutmadım ama 5 dk.da birdi sanırım çünkü araları çok kısaydı sancıların.ben böyle yatakta sancıyla kıvranırken birden sıcak bi su aktı altıma kaçırdım sandım.tuvalete gittim kanla karışık su akmış.eyvah dedim ben doğuruyorum.ama belki sadece nişandır deyip tekrar yattım.bu sefer daha fazla sıcak su geldi.hemen ışığı yaktım eşimi uyandırdım kalk suyum geliyo dedim.elim ayağıma dolaştı elbisemi zar zor giydim her yerimden su akıyo.eşime kalk diyorum o bi sakin ol diyo.kalk dedim nasıl sakin olayım doğuracak olan benim.hemen annemleri aradım.anne benim suyum geliyo çabuk gelin dedim.komşunun arabasıyla geldiler.eşimde üstünü giydi çantalarımızı aldık.hastaneye gittik.muayene ettiler 3 cm açıklık olmuş sabahtan bu yana.nst ye bağladılar.sonra burda yer yok başka hastaneye gidin dediler.biz de direkt zeynep kamile gittik.orda işlemler yapıldı aynı muayene falan,yatışım yapıldı.annemlere Allahaısmarladık ettim.eşim asansöre kadar benimle geldi ondan güzel sözler moral bekledim baktım bişey demiyo hadi sen git dedim.öptüm allah yardımcın olsun dedi,gitti.beni sancı odasına götürdüler.bi gittim herkes bağırıyo korktum biraz belki de sancım ondan kesildi.sabaha kadar nst ye bakıldı.uyumaya çalıştım uyuyamadım.sabah mueyene olduk 4 cm.açıklık olmuş suni sancı verdiler.aman Allahım o nasıl bi sancı sökmek istedim.sancının nereye vurduğu belli değil nefes aldırmıyo derin nefes alıp vermeye çalışıyorum çok zordu o sancılardan ölcem sandım.ağzım dilim kuruyo su verin diyorum olası sezeryan durumunda su içmemek lazımmış.tuvalete gidicem dedim gittim.o kadar susamıştım ki hayatta hiç yapmayacağım şeyi yaptım tuvaletten su içtim tekrar yattım yatağa.açıklığa baktılar 6 cm.yine o müthiş sancılar ben ölüm döşeğinde gibiyim.dua ediyorum felak,nas...rabbim kızıma kavuştur şu ağrılar bitsin.annem geldi gözümün önüne 4 çocuk... annem dedim hakkın ne çokmuş o yüzden benim cennetimi rabbim ayklarının altına koymuş...
tekrar alttan muayene açıklık 8 cm.hiç bağırmadım halimde kalmamıştı zaten sadece doktor bey lütfen yeter artık beni doğuma alın gözüm kararıyo ölüyorum dedim.az kaldı dediler 4-5 saat sancı çektim.6 cm.e kadar çok geç açıldı 10 dk.sonra büyük tuvaletim gelir gibi oldu ama o ne ağrı kasıklarım bi yandan makatım bi yandan vajina bi yandan ağrıyor.oralarıma bi ağırlık çöktü bebek geliyo dedim sesim çıkmıyo ama yanımda stajyer bi kız vardı çok iyiydi hep destek oldu onun elini tuttum bebek geliyo dedim dr.ları çağırdı baktılar 10 cm.doğumhaneye götürdüler ağrıdan gözümden yaşlar akıyo.zar zor girdim doğumhaneye.çatala çıktım sancı gelince ıkın dediler ama ne mümkün.ıkındım kısa olmuş kafası gelmiş gitmiş.korktum kızıma bişey olmasın diye tuvalet yapar gibi tüm gücümle onun çıkışına kadar ıkındım kafası çıkınca diğer yerleri su gibi kayıp çıktı zaten.ınga ınga diye ağlıyo.yanağıma koydular ellerini öptüm.ben nasıl ağlıyorum.durdurana aşkolsun.öyle bi boşalmışım ki.inanılır gibi değil içinizden bir canlı çıkıyor ve siz bunu görüyorsunuz o ana kadar bebeğimin olacağı rüya ve yalan gibi geliyodu ama oldu işte tüm gerçekliğiyle ağlıyordu.dr.lar tarttılar 2.760 gr. 49 cm. yavrum.26.04.2012 11:32 de dünyaya geldi kızımmmmm.tartıdaki kağıdı sımsıkı tutmuş bırakmıyor.sonra onu muayene etmeye götürdüler.benimde dikişlerim atıldı.3 dikişim var.dr.lar bi daha doğurursan yine buraya gel bi de ilk doğumun iki dakikada doğurdun seni profosyönel gebe ilan ediyoruz dediler.beni yatağa aldılar bişeyler yedim 1 saat sonta yavrum geldi emzirdim ama süt yok.kontroller yapıldı.yukarı odaya götürdüler.saat 11.32 de kızım mina tuana 'm doğdu.saat 1 ile 3 arası ziyaretçi saatinde ailem geldi.annemin gözleri doldu küçük anne dedi benimde gözlerim doldu.o an annemi o kadar iyi anlamıştım ki hayatımda anlamadığım kadar.. sarıldım sımsıkı.eşimde öptü kızımıza baktılar küçücük..çiçek almışlar.
bi gece hastanede yattık kızımla.hiç sütüm yoktu nasıl ağlıyo yavrum o ağladı ben ağladım elimden bişey gelmiyo mama ver dediler istemedim.ama sütün yok kilo kaybeder dediler ağlaya ağlaya biraz verdim.ertesi gün hastaneden çıktık evimize geldik.kabuslarım başladı.kaynanam ne yemek yapmış ne bişe.geldim açım,sütüm yok.annem bi daha eve gitti bana yemek getirdi yedirdi.ılık bi duş aldım 2.gün sütüm geldi.yanımda kaynanam kalıyo ama bana hiç bakmıyo.annem taaa evden yemek yapıp getiriyo kaynanam benden çok uyuyo,yatıyo bide gözü annemin getirdiklerinde.annem olmasa açlıktan ölcem,kızımda sütüm yok((
3-4 gün annem bana yemek getirdi yedirdi kaynanam anneme demezmi yemek yaptınmı.annem ben kızıma getiriyorum sen bunun yanında kalıyosun yapsana dedi.anneme küsmüş anemde kızım ben gidiyorum dedi.annem gidince yanıma geldi yemek yiyodum demezmi ben açım cinlerim tepeme bindi.napiyim bende açım annem getiriyo yediriyo git buzdolabından bişeylerye dedim.diyo yemek yok e yap o zaman dedim yanıma niye geldim bana nasıl bakıyosun bakmadığın gibi annemden yemek bekliyosun ayıp ben lohusayım dedim.bana ne dedi çok zoruma gitti. ben yemek yapamam dedi 3 gün oldu yeter yattığın kalk herkes doğuruyor.sinirimden ağladım.bana annem bakacaktı sana gel bana bakmı dedim.işe yaradığın bile yok bide kalkıp ben yemek yapacakmışım.eşime dedim ben anneme gidiyorum.niye dedi rahat değilim dedm.kendi evinde nasıl rahat değilsin dedi annen bana bakmıyo bide kalk diyo dedim.yetmiş yaşındaki kadından ne bekliyosun dedi(ki annesi 60 yaşında anca var ve çoooook dinç).artık o kaynanam ne dediyse bana annen bi daha bizim eve gelmesin dedi.annem ona kadar yardım ettiki hem bu bebek konusunda hem annesindan çok düşünürdü onu.bende gelmiyorum dedim.defol git gelme dedi.psikolojimi mahvettiler Allaha havale ettim.hakkımı helal etmicem ikisinede.şuan annemdeyim çok iyi bakıyo banada torununada.ama eşim aramadı dün izinliydi gelmedi.kıymetimiz bu kadarmış bu zor günlerimde yaptığına bak.gizli gizli ağlıyorum annem bilmiyo bunları.onlar görmeden ağlıyorum.kızıma bakıp rahatlıyorum teselli buluyorum.Allah kimseye yaşatmasın.lohusayken bunları yaşamaktan korkuyodum ama yaşıyorum işte.
inşallah sizler de kolayca doğar evinize mutlulukla gider eşinizle yavrularınızın mutluluğunu yaşarsınız.
inanın çektiğim acılar kızımın doğduğunu görür görmez bitti.şu minik yavrum herşeye ama herşeye değer.onun o kokusu,uyuyuşu,gülüşü benim mutluluğum.cennet kokulu kızım seni çok seviyorum annemmmm.............
16 nisan 2012de 38+4 günlük bebeğimle kontrole gittim ultrasonda dr bebeğimin kalp atışının olmadığını söyledi hastaneye yatırdı suni sancı verdi ölü bir bebek için sezeryan yapmayalım dedi 24 saat sonunda hiç açıklığım yoktu 17 nisanda sezeryan oldum dünyam yıkıldı allah kimsenin başına vermesin banada tekrar gebe kalıp bebeğimi kucağıma sağlıklı sıhhatli almayı nasip etsin inşallah(((
siyahlale25 arkadaşım, öncelikle bebeğin hayırlı olsun... Allah analı babalı büyütsün...yaşadıkların çok üzücü , maalesef doğumdan sonra çok fazla kadın bu sıkıntıları yaşıyor... ne diyeyim Allah o adamları ve o zalim kaynanaları ıslah etsin... bu arada şunu da belirtmeden geçemeyeceğim maalesef insanlığın memleketi yokmuş ... benim anne tarafım diyarbakırlı , bizde durum biraz daha farklı bir yengem inanılmaz gaddarken diğeri de tam tersi ... gaddar olanı yengemin oğluyla beraber gelinine neler ettiğini anlatsam inanamazsın(
şu anda önemli olan sen ve bebeğin... eşine de anası baksın bi zahmet... biraz bekle bakalım ne olacak.. inşaallah eşin yaptığı hatayı anlayıp pişman olur ....
Inşallah canim inşallah.tabi insanligin memleketle ilgish yok benim esim o kadar iyiydiki melek gibiydi ona cok güveniyodum beni kimreye ezdirmezdi.ne oldu da böyle oldu bilmiyorum bazen diyorum bendemi bisey var ama ben ona zaman gectikce daha fazla sevgi,deger,ilgi verdim bu mu onu bu hale getirdi.canim annen diyarbakirliysa bilirsin benim esimin ailesi hatta sülalesi öyle gelinlerden hep hizmet beklerler bayagi bi fazlaca kalabaligi seviyolar esim onlarin yaninda yüzüme bile bakmiyo ama biz öyle degliz o yüzden cmk zor oluyo.
YASEMINCİM cok iyi anliyorum seni.galiba kadinlarla erkeklerin farki bu.erkekler aç gözlü önce elde etmek için herseyi yapior sonra degisiyor,kadinin degismesi ise iyi yönde gitgide dahada baglaniyoruz .ne istiyolar anlamadim gitti
cidden 40.haftadamısın.. okadar bekleyebildi mi
29 mayista mı ??benim 28 nisan cumartesi gunu sabahtan beri ara ara gelen sancilarim vardi. 5 dakikada bir ama hafif sancilardi. aksama kadar bekledim yuruyus yaptim ev isi felan da yaptim. aksama dogru sncilarin siddeti artti. oglumu yatirdim saat 11 gibi hastaneye gittik. nst ye bagladilr sanci gorunuyor ama acilman 1 cm 3 gun sonra bile gelebilir bebek istersneiz burda uyuyun isterseniz evinize gidip uyuyun dedi. ben de madem dogum olmicak eve gidiyim rahat ederim dedim yarin yine gelirim dedim hemsire agrilar dayanilmaz olursa gelin bkaariz yine dedi sanki dogum olmayacak gibi konusuyordu kadin. ben hastaneden ciktigim gibi agrilarim siddeti daha da artti ama ne de olsa dgum olmicak diye biz eve geldik yattim her gelen sanciyla esimin kollarini morartiyordum resmen, ilk hamileligimde de acilma 1 cm idi ve erken hastaneye gittik diyesunni sanci vermislerdi sezeryaa girmistim. yine oyle olmasin diye esim de hastaneye goturmek icin erken diye dusundu ama bakti ben dayanamiyorum hastaneye gidelim diye yataktan kalktigim gibi alttan bayagi bir kanamam geldi saat 2.40 da esim evden cikarken hastaneyi aradi geliyoruz diye bebek 3.01 de dogdu. hastaneyle ev arasi zaten 20 dakikaydi ama esim hizli gittigi icin hastaneye yetistik 5 dakika gec ciksak arabada dogurucaktim. bebek 2,800 kilo dogdu 2. derece dikis yaptilar. sutum gayet iyi yarin hastaneden cikicam. hemsire de pijamamdaki kani gorene kadar ciddiye almadi once yavas davraniyordu. dogumun bu kadar hizli olduguna herkes cok sasirdi. aslinda beni eve geri yolladiklrinda arabada bayagi bir hurma yedim belki o hizlandirmistir. ama son 2 saat cektigim cok fena agrilardi. normal dogumun son anlari bebek cikarken cok dayanilmaz oluyormus oncesindeki sancilar o kadar korkulacak bisey degilmis
hastanede zaten ebeler vardi yurt disinda bir sorun olmadigi surece doktor dogumu yaptirmaz ebeler bakarlar. ebelik muessesi cok gelismis ve herkes de ebelik yapamiyor. ebeler iyi davrandilar hatta dikis ...yaparken konusturdu beni ilgimi dagitmak icin. esim de yanimdaydi. dogum olur olmaz bebegi kucagima verdiler gobegini hemen kesmediler bir sure sonra esime kestirdiler gobegi. ortam losdu az isiklandirilmis dikis yapilan yere lokal vuran isik vardi bebek anne karnindaki gibi los bir isikta kaldi. bebek ciktiginda agladi ama kucagima verir vermez sustu oglum nerdeyse hic aglamadi dogduktan sonra desem yeridir. yikamadilar once dikis bitip ben biraz toparlaninca esimle birlikte yikadilar bebegi yikanirken 3 kere ardarda kaka yapti. sonra yine bana verdiler. hastaneye gidip genis yuvarlak bir yataga yattim ayni evdeki yatak odalari gibi dosenmis yastiklar yorgan.... odada catal bile yoktu, yukardan sarkan bir bez de vardi ayakta dogum yapmak isteyenler icin. ben gidip yattigim gibi isterseniz 4 ayak ustune durun dedi ebe ama 2 ikinmamla ciktigi icin dogum seklini degistirmeye vakit kalmamisti. dogum yaptigim hastane bebek dostu bir hastane oldugu icin cok hosuma gitti ama simdi turkiyede ordaki teknelojiyle burasi aynimi dicekler hani turkiyedeki doktorlar yurt disinda teknoloji daha gelismis o yuzden ssvd yaptiriyorlar diyorlar ya. ben almanyanin kucuk bir sinir kasabasinda kucuk bir dogum kliniginde dogum yaptim. oyle uni hastanesi herseiy tam tesekkulu buyuk sehirde olan bir hastane degildi. ustelik ilk dogumum sezeryan oldugu halde beni eve geri yolladilar bile cunku burda ssvd cok normal ve oyle turkiyedekilerin abarttiklari gibi buyuk risk tasiyan bisey degil.
Mehmet Yunusum 38+5 de 29 mayista gece saat 3.01 de 2.800 gr 48 cm i olarak normal dogumla dunyaya geldi. ilk oglum 2 yas 3 aylik.
vay be. benimde okadar beklermiki.. hayırlı ve sağlıklı ve kolay olsunda inşaallah:18:canım hem de nasıl bekliyor ben 32.haftamda çantamı falan hazırlamıştım her an gelir diye ama gelmiyorrrrrrrrrrrrrr ve daha da beklicek gibi hiç sancım hiçbir sıkıntım yok..
29 mayista mı ??
hayırlı olsun bu arada canm
vay be. benimde okadar beklermiki.. hayırlı ve sağlıklı ve kolay olsunda inşaallah:18:
16 nisan 2012de 38+4 günlük bebeğimle kontrole gittim ultrasonda dr bebeğimin kalp atışının olmadığını söyledi hastaneye yatırdı suni sancı verdi ölü bir bebek için sezeryan yapmayalım dedi 24 saat sonunda hiç açıklığım yoktu 17 nisanda sezeryan oldum dünyam yıkıldı allah kimsenin başına vermesin banada tekrar gebe kalıp bebeğimi kucağıma sağlıklı sıhhatli almayı nasip etsin inşallah(((
siyahlale25 arkadaşım, öncelikle bebeğin hayırlı olsun... Allah analı babalı büyütsün...yaşadıkların çok üzücü , maalesef doğumdan sonra çok fazla kadın bu sıkıntıları yaşıyor... ne diyeyim Allah o adamları ve o zalim kaynanaları ıslah etsin... bu arada şunu da belirtmeden geçemeyeceğim maalesef insanlığın memleketi yokmuş ... benim anne tarafım diyarbakırlı , bizde durum biraz daha farklı bir yengem inanılmaz gaddarken diğeri de tam tersi ... gaddar olanı yengemin oğluyla beraber gelinine neler ettiğini anlatsam inanamazsın(
şu anda önemli olan sen ve bebeğin... eşine de anası baksın bi zahmet... biraz bekle bakalım ne olacak.. inşaallah eşin yaptığı hatayı anlayıp pişman olur ....
Inşallah canim inşallah.tabi insanligin memleketle ilgish yok benim esim o kadar iyiydiki melek gibiydi ona cok güveniyodum beni kimreye ezdirmezdi.ne oldu da böyle oldu bilmiyorum bazen diyorum bendemi bisey var ama ben ona zaman gectikce daha fazla sevgi,deger,ilgi verdim bu mu onu bu hale getirdi.canim annen diyarbakirliysa bilirsin benim esimin ailesi hatta sülalesi öyle gelinlerden hep hizmet beklerler bayagi bi fazlaca kalabaligi seviyolar esim onlarin yaninda yüzüme bile bakmiyo ama biz öyle degliz o yüzden cmk zor oluyo.
YASEMINCİM cok iyi anliyorum seni.galiba kadinlarla erkeklerin farki bu.erkekler aç gözlü önce elde etmek için herseyi yapior sonra degisiyor,kadinin degismesi ise iyi yönde gitgide dahada baglaniyoruz .ne istiyolar anlamadim gitti
Evet canım haklısın herşey elde edene kadar sonra dedigin gibi herşey degişiyorerkekleri anlamamız cok ama cok zor,zamanla hersy hepmiz icin dahada iyi olur inşallah
daha kimsecikler yazmamış.ilk doğum hikayesi bana nasipmiş demekki.
öncelikle herşeyin başından başlamak istiyorum.bundan 4-5 sene önce 2007 kasım ayında eşimle tanıştık.onun yoğun uğraşları sonucunda tanışmayı kabul ettim.tanıdıkça sevdim eşimi,anlaştık evliliğe karar verdik.ancak ailem kültür farklılığından dolayı vermek istemediler.ben öyle çıkıp dışarlarda buluşan tipten değildim.sadece telefonla konuşuyorduk ve evimizin önüne gelince camdan görüyorduk birbirimizi.çok uğraştım aileme kabul ettirmek için ama onlarında korkuları vardı istemediler.çok zorluk çektim bi yandan eşimi göremiyor bi yandan ailemle sorunlar yaşıyodum.öyle böyle derken biraz tatsız bi şekilde vermeye razı oldular.yüzüklerimiz takıldı ama herşey cenaze havasında ben zaten o kadar zayıflamıştım ki ne elbisem üstümde güzel duruyodu ne de ben nişanlandığıma can-ı gönülden sevinebiliyodum.çok şükür zamanla damatlarını sevdiler.haftada bir görüşüyorduk.derken nişanlımın askere gitme zamanı geldi.çok zor oldu benim için kavuştum derken ayrılmak!!! gel zaman git zaman 2 sene nişanlı kaldık.askerden gelince 2 ay sonra evlendik.
çok seviyoduk birbirimizi en çok ta eşim.ama evlenince değişmiti sanki.bana hiç zaman ayırmıyordu ev geçindirmekten mi bilmem ama eski ilgisini göremedim hiç...evliliğimizin üstünden bir sene kadar geçti,çocuk sahibi olmaya karar verdik.kullandığım doğum kontrol hapını bıraktım ve bi ay sonra hamile kaldım.adetim gecikince hemen test aldım iki çizgiyi gördüm ve kızımla yoloculuğumuz başladı.
eşime haber verdim o da çok sevindi.annem babam kardeşlerim herkes çok mutlu oldular.
kızım beni hiç üzmedi ne midem bulandı,ne dayanılmaz ağrılarım.ne varis hiçbişey olmadı.testler,tahliller derken 9. ayımıza geldik.
37+5 te kontrolümüz vardı.ondan bir gün önce eşim ve ailesiyle sahile pikniğe gitmiştik.orda eşimle bayağı bi yürüdük.ertesi gün kontrole gittim.dr. 2 cm açılmam olduğunu,sancı kanama su gelirse hemen gel yoksa bir hafta sonra kontrole gel dedi.o sevinçle annemle eve geldik.içim kıpır kıpır sanki bugün gelcek.ama ortada hafif sancılardan başka sancı,belirti yok.neyse akşam oldu eşim geldi kaynanamlar bizde.onlara hizmet ediyorum durmadan bi tabak koymaya yardım eden yok.çok üzdü beni eşim hamileliğimde beni hiç mutlu etmedi,değişen psikolojime yardımcı olmadı,beraber gezmelere gidemedik...
neyse beni durduğum yerde ter basıyo ama nasıl ter.kaynanam bi kanepeye kaynatam bi kanepeye uzanmış ben koltukta adet sancısı çekiyorum.atlet bile giymemişim şıpır şıpır ter boşalıyo içimden.neyse saat 1 gibi oldu.yatmaya hazırlanıyorum.pijamalarımı giyerken kızımla bayağı bi konuştum.yavrum hadi gel,ne zaman geleceksin,seni çok özledim,kavuşmamıza az kaldı falan.kızımda tekmelerle karşılık verdi.o gece bayağı bi duygu yüklü yatağa geçtim.eşime uyuma benim hiç uykum yok dedim.baktım uyuyacak dedim ben sanki doğurcam uyuma.neyse o uyudu.beni uyku tutmuyo bi yandan ter boşalıyo bi yandan sancılar vuruyor.dakika tutmadım ama 5 dk.da birdi sanırım çünkü araları çok kısaydı sancıların.ben böyle yatakta sancıyla kıvranırken birden sıcak bi su aktı altıma kaçırdım sandım.tuvalete gittim kanla karışık su akmış.eyvah dedim ben doğuruyorum.ama belki sadece nişandır deyip tekrar yattım.bu sefer daha fazla sıcak su geldi.hemen ışığı yaktım eşimi uyandırdım kalk suyum geliyo dedim.elim ayağıma dolaştı elbisemi zar zor giydim her yerimden su akıyo.eşime kalk diyorum o bi sakin ol diyo.kalk dedim nasıl sakin olayım doğuracak olan benim.hemen annemleri aradım.anne benim suyum geliyo çabuk gelin dedim.komşunun arabasıyla geldiler.eşimde üstünü giydi çantalarımızı aldık.hastaneye gittik.muayene ettiler 3 cm açıklık olmuş sabahtan bu yana.nst ye bağladılar.sonra burda yer yok başka hastaneye gidin dediler.biz de direkt zeynep kamile gittik.orda işlemler yapıldı aynı muayene falan,yatışım yapıldı.annemlere Allahaısmarladık ettim.eşim asansöre kadar benimle geldi ondan güzel sözler moral bekledim baktım bişey demiyo hadi sen git dedim.öptüm allah yardımcın olsun dedi,gitti.beni sancı odasına götürdüler.bi gittim herkes bağırıyo korktum biraz belki de sancım ondan kesildi.sabaha kadar nst ye bakıldı.uyumaya çalıştım uyuyamadım.sabah mueyene olduk 4 cm.açıklık olmuş suni sancı verdiler.aman Allahım o nasıl bi sancı sökmek istedim.sancının nereye vurduğu belli değil nefes aldırmıyo derin nefes alıp vermeye çalışıyorum çok zordu o sancılardan ölcem sandım.ağzım dilim kuruyo su verin diyorum olası sezeryan durumunda su içmemek lazımmış.tuvalete gidicem dedim gittim.o kadar susamıştım ki hayatta hiç yapmayacağım şeyi yaptım tuvaletten su içtim tekrar yattım yatağa.açıklığa baktılar 6 cm.yine o müthiş sancılar ben ölüm döşeğinde gibiyim.dua ediyorum felak,nas...rabbim kızıma kavuştur şu ağrılar bitsin.annem geldi gözümün önüne 4 çocuk... annem dedim hakkın ne çokmuş o yüzden benim cennetimi rabbim ayklarının altına koymuş...
tekrar alttan muayene açıklık 8 cm.hiç bağırmadım halimde kalmamıştı zaten sadece doktor bey lütfen yeter artık beni doğuma alın gözüm kararıyo ölüyorum dedim.az kaldı dediler 4-5 saat sancı çektim.6 cm.e kadar çok geç açıldı 10 dk.sonra büyük tuvaletim gelir gibi oldu ama o ne ağrı kasıklarım bi yandan makatım bi yandan vajina bi yandan ağrıyor.oralarıma bi ağırlık çöktü bebek geliyo dedim sesim çıkmıyo ama yanımda stajyer bi kız vardı çok iyiydi hep destek oldu onun elini tuttum bebek geliyo dedim dr.ları çağırdı baktılar 10 cm.doğumhaneye götürdüler ağrıdan gözümden yaşlar akıyo.zar zor girdim doğumhaneye.çatala çıktım sancı gelince ıkın dediler ama ne mümkün.ıkındım kısa olmuş kafası gelmiş gitmiş.korktum kızıma bişey olmasın diye tuvalet yapar gibi tüm gücümle onun çıkışına kadar ıkındım kafası çıkınca diğer yerleri su gibi kayıp çıktı zaten.ınga ınga diye ağlıyo.yanağıma koydular ellerini öptüm.ben nasıl ağlıyorum.durdurana aşkolsun.öyle bi boşalmışım ki.inanılır gibi değil içinizden bir canlı çıkıyor ve siz bunu görüyorsunuz o ana kadar bebeğimin olacağı rüya ve yalan gibi geliyodu ama oldu işte tüm gerçekliğiyle ağlıyordu.dr.lar tarttılar 2.760 gr. 49 cm. yavrum.26.04.2012 11:32 de dünyaya geldi kızımmmmm.tartıdaki kağıdı sımsıkı tutmuş bırakmıyor.sonra onu muayene etmeye götürdüler.benimde dikişlerim atıldı.3 dikişim var.dr.lar bi daha doğurursan yine buraya gel bi de ilk doğumun iki dakikada doğurdun seni profosyönel gebe ilan ediyoruz dediler.beni yatağa aldılar bişeyler yedim 1 saat sonta yavrum geldi emzirdim ama süt yok.kontroller yapıldı.yukarı odaya götürdüler.saat 11.32 de kızım mina tuana 'm doğdu.saat 1 ile 3 arası ziyaretçi saatinde ailem geldi.annemin gözleri doldu küçük anne dedi benimde gözlerim doldu.o an annemi o kadar iyi anlamıştım ki hayatımda anlamadığım kadar.. sarıldım sımsıkı.eşimde öptü kızımıza baktılar küçücük..çiçek almışlar.
bi gece hastanede yattık kızımla.hiç sütüm yoktu nasıl ağlıyo yavrum o ağladı ben ağladım elimden bişey gelmiyo mama ver dediler istemedim.ama sütün yok kilo kaybeder dediler ağlaya ağlaya biraz verdim.ertesi gün hastaneden çıktık evimize geldik.kabuslarım başladı.kaynanam ne yemek yapmış ne bişe.geldim açım,sütüm yok.annem bi daha eve gitti bana yemek getirdi yedirdi.ılık bi duş aldım 2.gün sütüm geldi.yanımda kaynanam kalıyo ama bana hiç bakmıyo.annem taaa evden yemek yapıp getiriyo kaynanam benden çok uyuyo,yatıyo bide gözü annemin getirdiklerinde.annem olmasa açlıktan ölcem,kızımda sütüm yok((
3-4 gün annem bana yemek getirdi yedirdi kaynanam anneme demezmi yemek yaptınmı.annem ben kızıma getiriyorum sen bunun yanında kalıyosun yapsana dedi.anneme küsmüş anemde kızım ben gidiyorum dedi.annem gidince yanıma geldi yemek yiyodum demezmi ben açım cinlerim tepeme bindi.napiyim bende açım annem getiriyo yediriyo git buzdolabından bişeylerye dedim.diyo yemek yok e yap o zaman dedim yanıma niye geldim bana nasıl bakıyosun bakmadığın gibi annemden yemek bekliyosun ayıp ben lohusayım dedim.bana ne dedi çok zoruma gitti. ben yemek yapamam dedi 3 gün oldu yeter yattığın kalk herkes doğuruyor.sinirimden ağladım.bana annem bakacaktı sana gel bana bakmı dedim.işe yaradığın bile yok bide kalkıp ben yemek yapacakmışım.eşime dedim ben anneme gidiyorum.niye dedi rahat değilim dedm.kendi evinde nasıl rahat değilsin dedi annen bana bakmıyo bide kalk diyo dedim.yetmiş yaşındaki kadından ne bekliyosun dedi(ki annesi 60 yaşında anca var ve çoooook dinç).artık o kaynanam ne dediyse bana annen bi daha bizim eve gelmesin dedi.annem ona kadar yardım ettiki hem bu bebek konusunda hem annesindan çok düşünürdü onu.bende gelmiyorum dedim.defol git gelme dedi.psikolojimi mahvettiler Allaha havale ettim.hakkımı helal etmicem ikisinede.şuan annemdeyim çok iyi bakıyo banada torununada.ama eşim aramadı dün izinliydi gelmedi.kıymetimiz bu kadarmış bu zor günlerimde yaptığına bak.gizli gizli ağlıyorum annem bilmiyo bunları.onlar görmeden ağlıyorum.kızıma bakıp rahatlıyorum teselli buluyorum.Allah kimseye yaşatmasın.lohusayken bunları yaşamaktan korkuyodum ama yaşıyorum işte.
inşallah sizler de kolayca doğar evinize mutlulukla gider eşinizle yavrularınızın mutluluğunu yaşarsınız.
inanın çektiğim acılar kızımın doğduğunu görür görmez bitti.şu minik yavrum herşeye ama herşeye değer.onun o kokusu,uyuyuşu,gülüşü benim mutluluğum.cennet kokulu kızım seni çok seviyorum annemmmm.............
benim 28 nisan cumartesi gunu sabahtan beri ara ara gelen sancilarim vardi. 5 dakikada bir ama hafif sancilardi. aksama kadar bekledim yuruyus yaptim ev isi felan da yaptim. aksama dogru sncilarin siddeti artti. oglumu yatirdim saat 11 gibi hastaneye gittik. nst ye bagladilr sanci gorunuyor ama acilman 1 cm 3 gun sonra bile gelebilir bebek istersneiz burda uyuyun isterseniz evinize gidip uyuyun dedi. ben de madem dogum olmicak eve gidiyim rahat ederim dedim yarin yine gelirim dedim hemsire agrilar dayanilmaz olursa gelin bkaariz yine dedi sanki dogum olmayacak gibi konusuyordu kadin. ben hastaneden ciktigim gibi agrilarim siddeti daha da artti ama ne de olsa dgum olmicak diye biz eve geldik yattim her gelen sanciyla esimin kollarini morartiyordum resmen, ilk hamileligimde de acilma 1 cm idi ve erken hastaneye gittik diyesunni sanci vermislerdi sezeryaa girmistim. yine oyle olmasin diye esim de hastaneye goturmek icin erken diye dusundu ama bakti ben dayanamiyorum hastaneye gidelim diye yataktan kalktigim gibi alttan bayagi bir kanamam geldi saat 2.40 da esim evden cikarken hastaneyi aradi geliyoruz diye bebek 3.01 de dogdu. hastaneyle ev arasi zaten 20 dakikaydi ama esim hizli gittigi icin hastaneye yetistik 5 dakika gec ciksak arabada dogurucaktim. bebek 2,800 kilo dogdu 2. derece dikis yaptilar. sutum gayet iyi yarin hastaneden cikicam. hemsire de pijamamdaki kani gorene kadar ciddiye almadi once yavas davraniyordu. dogumun bu kadar hizli olduguna herkes cok sasirdi. aslinda beni eve geri yolladiklrinda arabada bayagi bir hurma yedim belki o hizlandirmistir. ama son 2 saat cektigim cok fena agrilardi. normal dogumun son anlari bebek cikarken cok dayanilmaz oluyormus oncesindeki sancilar o kadar korkulacak bisey degilmis
hastanede zaten ebeler vardi yurt disinda bir sorun olmadigi surece doktor dogumu yaptirmaz ebeler bakarlar. ebelik muessesi cok gelismis ve herkes de ebelik yapamiyor. ebeler iyi davrandilar hatta dikis ...yaparken konusturdu beni ilgimi dagitmak icin. esim de yanimdaydi. dogum olur olmaz bebegi kucagima verdiler gobegini hemen kesmediler bir sure sonra esime kestirdiler gobegi. ortam losdu az isiklandirilmis dikis yapilan yere lokal vuran isik vardi bebek anne karnindaki gibi los bir isikta kaldi. bebek ciktiginda agladi ama kucagima verir vermez sustu oglum nerdeyse hic aglamadi dogduktan sonra desem yeridir. yikamadilar once dikis bitip ben biraz toparlaninca esimle birlikte yikadilar bebegi yikanirken 3 kere ardarda kaka yapti. sonra yine bana verdiler. hastaneye gidip genis yuvarlak bir yataga yattim ayni evdeki yatak odalari gibi dosenmis yastiklar yorgan.... odada catal bile yoktu, yukardan sarkan bir bez de vardi ayakta dogum yapmak isteyenler icin. ben gidip yattigim gibi isterseniz 4 ayak ustune durun dedi ebe ama 2 ikinmamla ciktigi icin dogum seklini degistirmeye vakit kalmamisti. dogum yaptigim hastane bebek dostu bir hastane oldugu icin cok hosuma gitti ama simdi turkiyede ordaki teknelojiyle burasi aynimi dicekler hani turkiyedeki doktorlar yurt disinda teknoloji daha gelismis o yuzden ssvd yaptiriyorlar diyorlar ya. ben almanyanin kucuk bir sinir kasabasinda kucuk bir dogum kliniginde dogum yaptim. oyle uni hastanesi herseiy tam tesekkulu buyuk sehirde olan bir hastane degildi. ustelik ilk dogumum sezeryan oldugu halde beni eve geri yolladilar bile cunku burda ssvd cok normal ve oyle turkiyedekilerin abarttiklari gibi buyuk risk tasiyan bisey degil.
Mehmet Yunusum 38+5 de 29 mayista gece saat 3.01 de 2.800 gr 48 cm i olarak normal dogumla dunyaya geldi. ilk oglum 2 yas 3 aylik.
Yıl 2006,aylardan Kasım…..
İlk görüşte aşktı bizimkisi.Öyle bir aşk ki,arada ki mesafeler hiç umurumuzda olmadı.
Hafta sonları iple çekilip 12 saat yolculuktan sonra kavuşup hasret giderirdik.
Ailemi ikna etmek 2 yılımı almış olsa da “o” her şeye değerdi.
Yıl 2009,aylardan Temmuz…..
Hasret sona erdi ve bir ömür aynı yastığa baş koymak için “evet” dedik birbirimize.
Hiç ayrılmadığım ailemden ayrılmaktı en zor olanı…Babamın,annemin,kardeşlerimin o ayrılık anında ki son bakışları hala yüreğimi burkar….
Sonrasında hiç tanımadığım,bilmediğim bir yerde başladık hayata…Her şey tıpkı peri masallarında ki kadar güzeldi.Toz pembeydi hayat “o” yanımdayken…
1.5 yıl doyasıya yaşadık birbirimizi ve sonunda bu aşk’ın bir meyvesi olsun istedik.
Planlı bir gebelik olacağı için önce doktor kontrolünden geçmeye karar verdim.
Doktor Polikistik Over isimli bir rahatsızlığımın olduğunu ve bebeğimin olmasının biraz zaman alabileceğini söyledi.Bu zaman 1 ay da olabilirdi,1 yıl’da…
İlk etapta bilinmeyenin umutsuzluğuna kapılmış olsam da başlanan tedaviye hiç aksatmadan devam ettim ve 5.ayımızda geldi mucizemiz.Ramazan bayramının sabahında öğrendik bayram şekerimizi.
İyi ki geldin meleğim,iyi ki geldin küçük mucizem…
Sonrasında rutin doktor kontrolleri tabi ki.Her ay’ı iple çekiyorduk eşimle.Ultrason zamanı hayat duruyordu sanki bizim için.Yok böyle bir mutluluk….
11.haftamızda öğrendik bir oğlumuzun olacağını ve adını bile o an belirledik.
18.haftamızdaydık ilk tekmeleri yediğimde.Artık elim sürekli karnımda tekme atsın diye bekler dururduk aşkımla…
Hiç üzmedi beni meleğim.Ne ilk aylarda bulantım oldu,ne aşermem,ne mide yanmaları ne de başka bir sıkıntım…Hiç şikayet etmedim son aylarımda ağırlaştığım için.Her anın tadını doyasıya çıkardım.Hiç bitmesin istedim bu sürecin ama her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi doğum anıda gelip çatmıştı….
Doğumu annemlerin olduğu şehirde yapmaya karar verdik.Doktorum 38.haftamda artık annemlere yerleşmem gerektiğini söyleyince daha 2 hafta var düşüncesiyle eşyalarımı toplayıp annemlere geldim ve rutin doktor kontrolüme gittim.Doktorum o gün muayenede normal doğumun beni çok zorlayacağını,bir hekim olarak bana sezeryanı tavsiye ettiğini söyledi.Ben de ne yalan söyleyeyim dünden razı gibiydim…Sezeryan kararının ardından 3 gün sonrasına gün verildi ve biz her şeyin bu kadar çabuk gelişebileceğini tahmin etmediğimiz için son hazırlıklar için koşturmaya başladık.
O büyük günden önce ki gece eşimle bebeğimize sarılıp uyuduk…Miniğimin içimde hissettiğim son kıpırtıları idi…Artık kucağımızda olacaktı ve doyasıya koklayabilecektik.
27 nisan sabahı evde son defa hastane çantamızı gözden geçirdik.Duşa girdim ve artık giyinip hastaneye gitme zamanıydı.Yatış yapılmadan doktora spinal anestezi isteğimi belirttim.Doktorum bunu tavsiye etmediğini ve genel anestezi uygulayacağını söyledi.Spinalin herkeste tutmayacağını,çoğu kişinin heyecan yaptığını ve bu da işini zorlaştırdığını falan söyledi ama ben inatla spinal istediğimi,bebeğimi ilk duyan ve gören olmak isteyince doktorum ısrarlarıma dayanamayarak kabul etti.Saat öğlen 12 gibi yatış için odama çıktık.Hemşireler nst’ye bağlayarak bebeğin son durumunu takibe aldılar.Nst de duyduğum son kalp atışlarıydı…Yavrum içimde kıpır kıpır.Her zamankinden daha hareketliydi sanki..Kim bilir belkide dünyaya geleceğini hissetmişti…
Nst sonrası kan şekerimin düşmemesi için serum takıldı.Sonrasında canımı çok acıtan sonda takıldı ve artık her şey hazırdı.
Saat 15.00….
Bir hemşire tekerlekli sandalye ile beni almaya geldi.Yatağımdan kalktım ve sandalyeye oturdum.O an ne düşüneceğimi,ne hissedeceğimi bilmiyordum.Önce annemlerle helalleştim,sonra hayat arkadaşımla.Gözlerinin içine bakmamaya çalışıyordum çünkü bakarsam kendimi tutamayacaktım.Asansöre kadar yanımda geldi eşim,son defa yanağımı okşadı “iyi misin” dedi.İyim diyemedim çünkü boğazım düğümlenmişti.Sadece gözlerimle iyi olduğuma dair bir işaret yaptım ve el sallayarak asansöre bindim.Ameliyathanede tüm ekip hazırda beni bekliyordu.Soğuk masaya uzandım ve oradakilerle sohbet ederek anestezi uzmanını beklemeye başladık.Biraz rahatlamıştım artık.Anestezi uzmanı geldi ve iğnem vuruldu.Uyuşma tam olduğunda doktorum müzik açılmasını istedi.Önce ankara havası,ardından güzel bir türkü…Tabi doktorum hem eşlik ediyor hem bana laf yetiştiriyordu.Ben iyice rahatlamıştım artık ve bebeğimden gelecek sese konsantre olmuştum.Doktorum “şimdi karnına biraz baskı yapacağız ve ardından bebek gelecek” dedi.
1..2..3…ve bebeğim çıkmıştı artık.Kordonu kesilir kesilmez bana gösterdiler meleğimi.Kuzum gözleri açık bana bakıyordu.Gözlerimden yaşlar süzülerek “yavrum” diyebildim sadece…Sonra götürdüler bebeğimi yanımdan.Değişik sesler geliyordu kulağıma,bebeğimi temizliyorlar herhalde diye düşündüm ama içimi de bir endişe kapladı.Bebeğimi gördüm evet ama ağlamamıştı hiç.Benim bildiğim bebek doğar doğmaz ağlardı….Biraz sonra dayanamayarak “bebeğim iyi mi” diye sordum ve doktordan gelen cevapla rahatladım.Hemen ardından bebeğimi giydirip yanıma getirdiler.Yanağını yanağıma değdirerek öpüp koklaştık oğlumla.Gözleri açık sessiz sessiz bakınıyordu kundağının içerisinde.Tutamadım kendimi ve gözyaşlarına boğuldum….Allah’ım o ne müthiş bir duyguydu öyle….Rabbime binlerce kez şükürler olsun bana bu duyguyu yaşattığı için…
Bebeğimi daha fazla üşümemesi için odamıza götüreceklerini söylediler ve götürdüler.
Dikiş işlemleri devam ederken bir an kafamın içerisinde bir uğultu oldu ve sanki kalbim beynimde çarpmaya başladı.Gözlerim karardı ve diyebildiğim tek şey” kendimi iyi hissetmiyorum ”oldu.Bir an ortalık karıştı.Ağzıma oksijen maskesi takıldığını hatırlıyorum sadece.Hafif kendimden geçmişim ki gözlerimi açtığımda hala ameliyat masasındaydım.5-10 dakika sonra her şey bitti.Doktorum spinalin çok güzel geçtiğini ve doktor olarak benden çok memnun kaldığını söyledi.Herkese teşekkür ettim ve artık odama gitme vakti idi.
Sedyeyle odama getirildiğimde kuzum babasının kucağında sessizce duruyordu.Hemen aldım koynuma,önce kokusunu doyasıya içime çektim ve sonra emzirmeye başladım.O minik dudakları ile emme çabaları muhteşemdi.Anne olmuştum artık…Anne…
Oğlum doğmadan önce kendimi aşık sanıyordum ama asıl aşk onun doğumu ile başladı.
Artık tüm dünya evladımın etrafında dönüyor.Çok şükür rabbime bana böyle güzel bir evlat nasip eylediği için.
Hoş geldin ailemize Eymen Kayra’m…Bereket getirdin evimize yavrum…
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?