Gökçeyi 9 buçukta yarırırım hep yatağa. Bu gün oyun hamuruyla oynarken azğına peynir verdim. Baktım yiyo yatırmadım oynata oynata epey bi yedirdim sonra zar zor uyuttum ağladı bi ton. Uyku saati geçince hep böyle yapıyo.
Eşim aradı babamlar balık yemeye gidelim diyolar 3 buçuk gibi diye. Bu ara benim balığa alerjim var. Neyse dedim tamam ben evde atıştırırım gökçe yemiş olur en azından.
Kapı çaldı Kvler geldi neymiş çocuğu hayvanat bahçesine götürceklermiş uyandırcak mışım.
İnsan bi arar söyler en azından götürülelim diyoruz diye. Ben bostan korkuluğuyum sanki. Bakalım benim işim var mı rızam var mı? Çocuk aç mı tok mu?
Uyandıramam zar zor uyudu zaten dedim. uyurkrn bakalım diye sorgusuz sualsiz müsait mi demeden yatak odama daldılar kp görümce kv. Orasıda dağınık bi yatağı toplamıştım. Koridorda iç çamaşırları asılı. Benim südyenler falan. Bu zamana kadar bir kez yüzümü asmadım ne olursa olsun artık sabrım taştı. Gülecek halim kalmadı. Çay falan içer misiniz dedim yinede sonra biz gidelim sıkılırız burda diye kalktılar. Dükkana gidp bakcaklarmış. Durun da demedim. Kapıda da kendi aralarında konuştular yemekte görüşürüz artık kalsın hayvanat bahçesi bu gün diyip. Hiç bişey demedim.
Ay sinir oldum insan bi gelirken bari arar. Kv bi de giderken evini topla diyo. Benim aklım getirmiyodu sanki onu. Daha kahvaltı etmemişim sabahın 6 sında kalkmışım.
Bu işin sonu akşam eşimlekavgaya gider. Yemin ediyoeum yıldım artık ya. Görgüsüz saygısız insanlar