Eşim sürpriz yapıp işyerine çiçekle geldi bugün :) yemek yedik vs, sonra da kızımıza da hediye alalım dedi eve gelirken. Ona da daha önce almadığımız yeni bir oyun aldık, sevindi tabi :) annemlerde yemek yedik, dönünce de yıkanalım dedim. banyoya beraber gireriz biz kuzuyla hep. Yıkanırken canım annem, seni çok seviyorum falan dedi sürekli durup dururken. Çok huzurlu güzel bir gündü. Üstünü giydirirken düşünüyorum, daha yeni adapte olmuşuz aslında çocuklu hayata; yeni dinginleşti evimiz, Acaba bıcırık doğunca napacağız, çok zorlanacak mıyız falan diye... "anne ben bunu biraz daha giyeyim, sonra gelince kardeşime veririm." dedi! Aferin kuzuma dedim, "çünkü biz arkadaşııııız dedi :)" çok hoşumuza gitti. İnanılmaz mutlu oldum nedense. "Bu bir işaret, üstesinden geleceğiz, çok da güzel olucak!" dedim kendi kendime :) için için kuruntularım vardı; garip bir şekilde hepsinden sıyrıldım sanki... 3 yaşında bir çocuğun tek cümlesi ve biraz ilgi bile yetebiliyor demek ki bazen bütün kaygıları bir kenara bırakmaya... bebeklerimiz de hayatın yeni umutlarıyla, mutluluklarıyla gelsin inşallah... herkese huzurlu geceler, sevgililer gününüz kutlu olsun :)